การเดินทางข้ามเวลาของเสี่ยวเหอ

การเดินทางข้ามเวลาของเสี่ยวเหอ

last updateLast Updated : 2025-09-23
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
46Chapters
104views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เสี่ยวเหอเห็นคนรักตายต่อหน้าต่อตา นางแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่นางโชคดีที่มีโอกาสข้ามเวลา หรือข้ามภพ นางเองก็ไม่แน่ใจ ทำให้นางได้มาเจอคนที่นางรักอีกครั้ง แต่...เหตุใดผู้อื่นเขาข้ามเวลาย้อนภพกันคนละครั้งสองครั้ง แต่พอเป็นนางกลับต้องข้ามเวลากันทุกครั้งที่นางนอนหลับ ทุกเช้านางจะต้องมานั่งลุ้นว่าตัวเองจะอายุเท่าไหร่ เดินทางไปที่ใด ภพนี้ที่นางอยู่ ยังเป็นภพชาติเดิมหรือไม่ ชิงชิงของนางนั้น ตอนเด็กๆยังน่ารักน่าชัง เหตุใดพอโตแล้วถึงได้ขี้โมโหอารมณ์ร้อน เป็นเพราะนางต้องข้ามเวลาทุกวันจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายเข้าใจผิดกันมากมาย บางวันก็เดินทางไปในช่วงที่ชิงชิงอายุสองสามขวบ น่ารักน่าหยิก แต่บางวันเดินทางไปตอนที่เขาอายุสี่สิบกว่า แก่คราวลุง เสี่ยวเหอยังเข้าใจผิดว่าชิงชิงของนางเป็นท่านตา! ยังมีอยู่วันหนึ่งที่นางข้ามเวลาไปตอนเขาอายุสิบเก้าปี เขาทั้งโมโหทั้งโกรธเคืองนาง จับนางกลืนกินทั้งๆที่นางไม่ยินยอม เหตุใดชิงชิงของนางจากเด็กน้อยน่ารัก ทักเมื่อใดก็หน้าแดง วันนี้จึงกลายเป็นเจ้าคนบ้าคลั่งราวกับหมาบ้าเช่นนี้ไปได้เล่า เสี่ยวเหอไม่เข้าใจจริงๆ

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 สู่ขอเสี่ยวเหอ

「お父さん、お母さん、私、実家に帰ってお見合いして結婚することにしたよ。今月末に帰るね」

早春の季節、まだ肌寒さが残る頃。佐藤明美(さとう あけみ)はドアを開けながら電話をかけていた。彼女の柔らかな声は、しとしと降る雨の中に溶け込むように響いた。

彼女はコートの襟をぎゅっと寄せ、電話越しに両親がほっと息をつくのが聞こえた。

「明美、お父さんとお母さんはここ数年体の調子が良くなくてね。お前が早く家庭を築いてくれるのが一番の願いだったんだ。

今回決心がついて本当に良かった。帰ってきたら、梅子さんに頼んで、いい相手を何人か紹介してもらうよ」

両親がすでにお見合いの準備を始めていると聞いて、明美の瞳がわずかに揺れた。少し世間話を交わした後、電話を切った。

そして、この家をちらりと見回し、寝室に戻って荷物の整理を始めた。

引き出しにしまわれていた分厚いラブレターの束、タンスの奥に隠していた数冊の写真アルバム、そして本棚に並ぶ何年分もの日記。

それらはすべて自分の片思いの記録であり、すべて……中島悠斗(なかじま ゆうと)という男にまつわるものだった。

今、彼女はそれらを箱に詰め込み、迷うことなく下に運び出し、火をつけて全て燃やした。

オレンジ色の炎がゆらめく中、背後から足音が聞こえてきた。

振り返ると、そこにはパイロットの制服をきちんと着た、悠斗の姿があった。

背が高く、すらりとした姿だった。

彼はフライトから戻ったばかりのようで、明美が下にいるのを見つけると、口元を緩めた。

「何を燃やしてるんだ?」

彼は身をかがめて、まだ完全に燃えていないピンクの手紙を拾い上げ、眉を少し動かした。

「ラブレター?君、ラブレターなんて書いたことあったのか?誰宛て?」

明美は彼をじっと見つめ、何か言おうとした瞬間、彼は笑いながらその手紙を火の中に投げ入れ、彼女の頭を軽く撫でた。

「冗談だよ、そんな真剣な顔するな。過去なんて気にしないし、詮索するつもりもない。燃やし終わったら早く戻ってこい、寒いからな」

そう言い残して、彼はそれ以上立ち止まることなくエレベーターに乗り込んでいった。

彼の姿が完全に消えるのを見届けると、明美は視線を戻し、かすかに苦い笑みを浮かべた。

気にしないのか、それとも最初から関心がないのか。

手紙の封筒には彼の名前がはっきり書かれていた。少しでもまじめに見れば気づいたはずなのに、彼はそれを火に投げ捨てたのだ。

彼女は自分の恋人である彼を、丸10年間片思いしてきた。でも、彼はそのことを全く知らなかった。

15歳の時、明美は成績優秀が認められ、地方から特別枠で東京の南原高校に転入した。

当時の彼女は平凡で、おしゃれも知らず、地味で目立たない存在だった。

悠斗は彼女の同級生だった。

その頃の彼は、まるで月のように輝いていて、家柄も容姿も抜群で、彼女には手の届かない存在だった。

初めて彼に会ったのは入学初日。明美はバスに乗ったものの、交通カードをなくしてしまい、後ろに並んだ生徒たちが苛立って文句を言い始めた。

「金がないなら出ていけよ。美人ならともかく、こんなダサい服で前に立たれても邪魔なだけだ」

彼女はそれを聞いて恥ずかしさで顔を真っ赤にし、バスを降りようとした時、前から伸びてきた細長い手が彼女の代わりにカードをかざしてくれた。

感謝の気持ちでいっぱいになり、目の前の人に礼を言おうと顔を上げると、驚くほど整った少年の顔に目を奪われ、顔を赤らめ、言葉まで詰まってしまった。

「あ、あの、佐藤明美です。な、何年何組ですか?お金、後で返しますから……」

彼の声は心地よく響いたが、『いいよ』とそっけなく返ってきただけだった。

後で知ったことだが、彼の名前は中島悠斗。南原高校の人気者で、恋人を次々と替える遊び人として知られていた。

その日から、明美の視線は自然と彼を追うようになった。

彼の机はラブレターで溢れていたのに、彼女は夜ごと灯りをともし、募る想いを綴り続けた。

彼が美しく優秀な子を好むと知り、彼女は必死に勉強し、ダイエットに励み、メイクを覚え、臆病な自分を変えようと努力した。

そしてついに、彼と同じ大学に合格し、すっかり変わった彼女の姿に、ようやく彼に気づいてもらえるようになった。

大学2年の時、悠斗の方から近づいてきて、彼女が高校時代の同級生だとは気づかず、笑いながら言った。

「俺の彼女になってみる?」

明美は涙をこらえながら頷いた。

彼女は彼の78人目の恋人となり、そして最後の恋人になった。

彼女と付き合い始めてから、彼は以前のようにはすぐ別れを告げず、真剣に6年間付き合ってくれた。

周りはみな、彼が本気になった、遊び人が改心したのだと言った。明美もまた、少女時代に追い求めていたものが手に入ったと信じ、彼の寝顔を何度も見つめながら幸せを感じていた。

ところが3日前、酔った彼を迎えに行った時、偶然、彼と親友の会話を耳にしてしまった。

その親友が彼の肩に手を回して言った。

「兄貴、あの彼女と六年も続いてるけど、まだ別れないのか?」

彼はかすれた声で、酔った様子で答えた。

「まだだよ。俺がまだ真剣じゃないって思われるだろう」

「お前さ、木村に完全にやられてるな。

あの時告白して振られて、それでやけくそになって女遊びにのめり込んで、次々と彼女を変えて、木村のことを忘れようとしてたよな。

そしたら彼女が戻ってきて、『お前、長続きしないじゃん』って言うから、ちゃんと付き合ってるって見せるために、適当な子と6年も付き合っちゃって。

お前、ほんと木村にメロメロだな」

部屋の中には騒がしく、誰も気づかなかったが、明美は外に立ち、血の気が引くような衝撃を受けていた。

『木村』は木村夢乃(きむら ゆめの)だった。

明美はその名前を聞いたことがあった。南原高校の隣の学校の生徒だった。でも、まさか悠斗が夢乃を好きだったなんて、想像もしていなかった。

自分が彼にとって、誰かへの想いを証明するための道具だったなんて、思いもしなかった。

彼女の青春、10年間の想いは、一瞬で崩れ落ちた。

少女の頬を赤く染めた風も、少年の心には届かなかったのだ。

彼女の青春を閉じ込めたその人は、最初から最後まで一度も振り返らず、彼女を見つめることはなかった。

彼女はすべてを悟り、ようやく身を引く決心をした。そして実家からのお見合いの話を受け入れた。

悠斗、今日はあなたを好きになって10年目の日。

そして、あなたを好きでいるのをやめる最初の日。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
46 Chapters
ตอนที่ 1 สู่ขอเสี่ยวเหอ
(ช่วงแรกๆ เสี่ยวเหอ นางเอกของเรื่องจะเป็นผู้หญิงน่ารำคาญมากค่ะ คุณนักอ่านช่วยเข้าใจด้วยว่าน้องไม่รู้ และคนไม่รู้ก็มักจะดูโง่เง่าน่ารำคาญ ทำอะไรก็ดูขัดข้องไร้หนทางไปหมด แต่ช่วยอย่าเพิ่งรีบเทกันนะคะ)เสี่ยวเหอและชิงถิงเป็นเพื่อนบ้านกัน บ้านของพวกเขาอยู่ใกล้กัน อายุเท่ากัน เกิดปีเดียวกัน ชิงถิงเกิดกลางปี เสี่ยวเหอเกิดท้ายปี รู้จักกันตั้งแต่เด็ก สองบ้านแม้จะต่างฐานะ แต่ก็สนิทสนมกันมาก บ้านของชิงถิงยากจนมาก ไม่ค่อยได้กินเนื้อและขนมหวาน ในขณะที่บ้านของเสี่ยวเหอจะได้กินบ่อยๆ ตอนเด็กเสี่ยวเหอจึงชอบเอาขนมและเนื้อย่างไปแบ่งให้เขากิน ทำให้เด็กน้อยชิงถิงรู้สึกชอบเสี่ยวเหอมาตั้งแต่เล็ก เขาชอบเด็กหญิงมานานมาก ชอบมากๆ จนพัฒนาเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว ปีนั้นชิงถิงอายุได้สิบห้า น้องสาวคนกลางก็แต่งงาน น้องของเขาอายุเพียงสิบสี่เท่านั้น เพิ่งเลยวัยปักปิ่นไม่ถึงปี ยามนั้นชิงถิงยังเป็นเพียงเด็กหนุ่ม ถึงจะเข้าป่าล่าสัตว์ได้ทุกวันแต่ก็ยังยากจน ไม่มีสินเดิมมอบให้น้องสาวในวันแต่งงานต่อมาไม่นาน ชิงถิงได้รู้ว่าเพราะความยากจน ฝั่งสามีจึงดูถูกน้องสาวเสมอ น้องสาวของเขามักจะแอบกลับมาร้องไห้ที่บ้านบ่อยๆ เมื่อชิงถิงอ
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 2 เทศกาลซีซีกับหมูตอน
วันรุ่งขึ้นจึงได้รู้ว่าพี่สาวหนีออกจากบ้าน!ทุกคนเป็นห่วงกันมาก ท่านพ่อสั่งให้บ่าวในบ้านช่วยกันตามหาทั้งวันก็ยังไม่พบ เหล่าน้องชายน้องสาวต่างช่วยกันออกไปตามหาในที่ที่พี่หลันเหมยมักจะไป แต่ก็ไม่มีใครพบเช่นกันหลันเหมยหายไปทั้งวันทั้งคืน วันต่อมาท่านพ่อแทบจะต้องแบกหน้าไปขอให้ลุงเซียงโถวผู้นำหมู่บ้านให้ช่วยส่งคนออกไปตามหา แต่สุดท้ายหลังจากเลยยามเฉิน [1] พี่หลันเหมยก็กลับถึงบ้าน นางไม่ยอมพูดอะไร ถูกท่านพ่อทั้งดุทั้งตี แต่กลับไม่ร้องสักคำ ยังคงปิดปากเงียบคืนนั้นเสี่ยวเหอแอบไปขอร้องท่านพ่อท่านแม่ให้พี่สาวได้เป็นคนแต่งงาน แต่ท่านทั้งสองต่างทำหน้าตาลำบากใจ ก่อนบอกว่าฝ่ายเจ้าบ่าวเจาะจงเลือกมาว่าต้องเป็นเสี่ยวเหอเสี่ยวเหอได้แต่ร้องไห้จนนอนไม่หลับทั้งคืนสามวันต่อมาเสี่ยวเหอยังไม่ทันทำใจเรื่องพี่สาว ก็ต้องถูกจับแต่งตัวตั้งแต่เช้า ได้ใส่เสื้อผ้าที่งดงามที่สุดในชีวิต และนั่งรถเทียมวัวเข้าไปในตัวอำเภอพร้อมสาวใช้ชื่อ จื่อรั่ว กับแม่สื่อ เพื่อไปเดินเล่นในเทศกาลซีซีกับว่าที่เจ้าบ่าวระหว่างทาง เสี่ยวเหอได้ยินเสียงม้าวิ่ง จึงชะโงกหน้าออกไปดู เห็นชิงถิงในชุดทหารกำลังควบม้าวิ่งสวนทางมา นางดีใจยิ่งนักที
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 3 จุมพิตกะทันหัน
ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวเดินผ่านซอยมืด ผ่านซุ้มประตูหลายครั้ง จนกระทั่งทั้งสองคนออกมาข้างนอกเมือง แสงสว่างและเสียงผู้คนจากงานเทศกาลเริ่มจางลง จางลง จนในที่สุดก็มืดสนิท แต่ชิงถิงกลับยังคงลากให้เสี่ยวเหอเดินต่อไป ผ่านไปนานเสี่ยวเหอจึงเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ พยายามเรียกให้ชิงถิงหยุดเดิน แต่ชิงถิงไม่สนใจ เอาแต่ลากนางอยู่นั่น จนนางต้องสะบัดมือแรงๆ เขาจึงจำเป็นต้องหยุด“ข้าต้องกลับไปแล้ว” เสี่ยวเหอพูด เป็นเพราะมืดมาก เสี่ยวเหอจึงไม่เห็นว่าชิงถิงทำหน้าโกรธทันที ก่อนจะตะคอกด่านาง“เจ้าโง่หรือไร!”เสี่ยวเหอตกใจกับน้ำเสียงที่โกรธจัดของชิงถิง เพราะไม่เคยเห็นเขาโกรธมากเช่นนี้เลยสักครั้ง แม้ปกติเขาจะไม่ค่อยยิ้มแย้ม แต่ก็ไม่เคยตะคอกใส่นาง ปกติเขาเป็นคนใจดี มักจะเอาตุ๊กตาดินปั้นมาฝากนางบ่อยๆ ด้วยเวลานั้นมีหลายสิ่งอย่างวิ่งจู่โจมเข้าไปในใจของเสี่ยวเหอ ทั้งน้อยใจเรื่องพี่สาว ทั้งความว้าวุ่นใจทั้งหมดที่พบเจอในช่วงนี้ เขายังจะดุใส่นางอีก ทำให้เสี่ยวเหอเริ่มน้ำตาไหล ก่อนจะส่งเสียงร้องไห้ดังๆ ออกมา “ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ”เสี่ยวเหอร้องไห้อยู่นาน ไม่มีแม้เสียงปลอบใจจากชิงถิง นางไม่เห็นสีหน้าเขาเพราะเอาแต่ก
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 4 แย่งชิงสามี
เสี่ยวเหอทั้งตกตะลึง ทั้งตกใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุใดพี่สาวจึงกลายเป็นคนใจร้ายเช่นนี้“พี่หลันเหมย พี่กลายเป็นคนเช่นนี้ได้อย่างไร เมื่อก่อนพี่ใจดีมาก เมื่อก่อน...”“เมื่อก่อน เมื่อก่อน ...เจ้าเคยเข้าใจสิ่งใดบ้างหรือไม่ เจ้ามันโง่งมนัก” หลันเหมยตะโกนใส่เสี่ยวเหอ นางโกรธจัดจนน้ำตาแทบจะไหล สองมือสั่นไปหมด ไม่รู้จะด่าน้องสาวไร้เดียงสาของตนอย่างไรเสี่ยวเหอเองถึงจะตกใจกลัวเช่นกัน แต่ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้พี่สาวเป็นฝ่ายทำไม่ถูกต้อง ขวดยาพวกนั้นราคาแพงมาก ..แล้วทั้งสองพี่น้องก็ทะเลาะกันหนักมาก จนพวกน้องสาวและบ่าวชายต้องรีบมาช่วยกันห้ามตกเย็นท่านพ่อโกรธมาก สั่งขังพี่สาวไว้ในห้องเก็บฟืนสามวันสามคืน แม้เสี่ยวเหอจะเป็นห่วงพี่หลันเหมยมาก ไม่เข้าใจว่าเหตุใดท่านพ่อถึงได้ลงโทษรุนแรงเช่นนี้ แต่ก็ไม่กล้าพูดขอกับท่านพ่อที่กำลังโกรธจัด นางจึงได้แต่เสียใจที่ทะเลาะกับพี่สาวไปถึงแม้แม่เลี้ยงจะพยายามปิดบังว่าพี่น้องสองคนทะเลาะกัน แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดชาวบ้านข้างนอกถึงเริ่มนินทาเรื่องที่สองสาวทะเลาะกันแย่งสามี ทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน ท่านพ่อท่านแม่กลัวว่าฝ่ายพ่อค้าวาณิชจะยกเลิกแต่งงานครั้งนี้ จึงพยายา
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 5 หนีตามกัน
เสี่ยวเหอเดินตามเสี่ยวเอ้อออกจากหมู่บ้าน นางหันไปมองหลังคาบ้านของตัวเอง แม้จะมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่นางก็ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วหรือไม่ รู้เพียงว่าต้องทำต่อไป เพราะต้องการให้พี่สาวมีความสุขเมื่อเดินมาถึงทางแยกนอกหมู่บ้าน เสี่ยวเหอเห็นชิงถิงในชุดผ้าฝ้ายยืนรออยู่ หัวใจของนางก็เริ่มเต้นรัว รู้สึกว่าวันนี้เขาดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด แม้ใบหน้าจะไม่มีรอยยิ้ม แต่นัยน์ตากลับเจิดจ้าอย่างที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน จับจ้องนางชนิดที่หากเผาไหม้ได้ เสี่ยวเหอคงไม่เหลือแม้ขี้เถ้าชิงถิงมีม้ามาด้วย เขายกนางขึ้นหลังม้าและทั้งสองคนก็ออกเดินทางทันทีนั่งอยู่บนหลังม้าด้วยกันเช่นนี้ เสี่ยวเหอรู้สึกเวียนหัวมาก นางเห็นชิงถิงมาตั้งแต่เด็ก เคยเล่นด้วยกัน เรียกว่าสนิทกันมากกว่าเด็กชายคนอื่นๆ ในหมู่บ้าน แต่ก็ไม่เคยใกล้ชิดขนาดเนื้อแนบเนื้อ ถึงแม้จะมีเสื้อผ้ากั้นอยู่ก็ตามหญิงสาวทำตัวไม่ถูก เพราะยามนี้ความรู้สึกทั้งหมดของเสี่ยวเหอถูกอกแกร่ง กล้ามแขนและมือแข็งแรงของชิงถิงเรียกร้องความสนใจไปจนหมด จำแทบไม่ได้ว่าหนีไปทางใดบ้างระหว่างการเดินทางหนี พวกเขาไม่มีการพูดคุย เพราะปกติชิงถิงก็ไม่ได้เป็นคนช่
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 6 เอาแต่ใจ
สุดท้ายเสี่ยวเหอจึงมานั่งใกล้ๆ กองไฟ แต่แทนที่ชิงถิงจะได้นอน นางกลับชวนเขาคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ หลังจากไม่ค่อยได้พูดหลายวันเพราะมัวแต่ใจเต้นแรง วันนี้เสี่ยวเหอจึงพูดมากกว่าปกติ เอาความทุกข์ใจของนางมานั่งบ่นให้เขาฟัง เขาทำได้เพียงนั่งฟังนางบ่นหญิงสาวเล่าว่าที่จริงไม่ได้อยากหนีมา แต่จำเป็นต้องมา นางอยากให้พี่สาวได้แต่งงาน ไม่อยากให้พี่สาวต้องอับอาย ไม่อยากให้พี่สาวถูกนินทาเรื่องอายุมากขึ้นเรื่อยๆ“ตกลงเจ้าอยากแต่งงานกับเจ้าหมูตอนนั่นหรือ” ตอนนั้นเองที่ชิงถิงพูดขัดเสียงเย็นออกมา“...” เสี่ยวเหอรู้สึกว่าเขาโกรธมากจึงกลัว ก้มหน้าลงและได้แต่เงียบ“ที่จริงแล้ว ต่อให้เป็นพี่สาวของเจ้า เจ้าหมูตอนนั่นก็ไม่คู่ควร” เขายังคงพูดด้วยอารมณ์คุกรุ่น“ไม่ใช่ว่าข้าอยากแต่ง แต่มันจำเป็น ข้ากลัวว่าหากยังไม่แต่ง ปีหน้าก็จะไม่มีคนอยากแต่งกับข้าแล้ว อีกอย่างที่ข้ากังวลคือเมื่อท่านพ่อท่านแม่รู้ว่าข้าหนีมาจะรู้สึกเช่นไรพวกท่านต้องเสียใจเพียงใดที่ข้าไม่รักดี แต่ข้าก็เป็นห่วงพี่หลันเหมย พี่คงทนรออีกปีสองปีไม่ไหวแล้ว นางจำเป็นต้องได้แต่งงาน ข้าจึงได้แต่ต้องเสียสละ” เสี่ยวเหอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องดุนางนี่นางทำ
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 7 เข้าหอในป่า (TW)
ต่อมาเสี่ยวเหอก็รู้สึกคล้ายปลาที่ถูกจับวางไว้บนพื้นดิน หายใจไม่ถนัด ดิ้นรนไปมา สัมผัสได้แต่อกเปลือยเปล่าแข็งแกร่งของชิงถิง หญิงสาวไร้เดียงสาจึงไม่กล้ายื่นมือไปผลักอีกนางกลัวว่าจะไปโดนส่วนใดของเขาที่นางไม่สมควรโดน แต่ชายหนุ่มผู้นั้นกลับรุกล้ำไปทุกที่ ทุกส่วนที่เป็นส่วนหวงห้ามของหญิงสาว ทั้งอกชูชัน เอวคอด สะโพกเปลือยเปล่า และสวนดอกไม้ชมพูชิงถิงเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธเคือง น้อยใจ อยากทำโทษ และอยากครอบครองคนใต้ร่างของเขา ต้องการกักขังนางไว้กับตัว เขาจึงไม่ได้อ่อนโยนมากนัก ทั้งบีบเคล้นอกอิ่ม ขบกัดตามหัวไหล่และลำคอ จูบ ๆ ดูด ๆ จนสร้างรอยช้ำรอยสีชาดเต็มไปหมดหญิงสาวที่เพิ่งจะเคยรับรู้สัมผัสทางกายระหว่างชายหญิงเป็นครั้งแรก จึงไม่รู้จะรับมือกับเขาเช่นไร เขากอดนาง บีบนาง จูบนาง ดูด และขบกัด เลียจนเสี่ยวเหอหวาดหวั่น วาบหวาม เขาอยากกัดตรงไหนก็กัด อยากนวดคลึงตรงไหนก็ทำ ไม่สนใจร่างบางที่กำลังสั่นกลัวระหว่างที่มือและริมฝีปากสำรวจไปทั่วร่างของเสี่ยวเหอ ชิงถิงยังมีแรงมากพอจะด่าและตัดพ้อนางอีก“เจ้าใจร้ายนัก ข้ารักเจ้ามากเพียงนี้ เจ้ายังจะแต่งให้ผู้อื่นอีก” พูดแล้วก็กัดที่ยอดชมพูอิ่มหนึ่งครั้ง“โอ๊ย!”
last updateLast Updated : 2025-09-10
Read more
ตอนที่ 8 ด้ายแดงผูกรักทุกชาติภพ
ชิงถิงยอมหยุด เขาเช็ดทำความสะอาด ดูแลทุกอย่างให้เสี่ยวเหอ คืนนั้นเป็นคืนแรกที่นางได้นอนในอ้อมกอดของชิงถิง ความรู้สึกผิดที่หนีมาคล้ายจะถูกปัดเป่าให้น้อยลง เรื่องที่ทะเลาะกันแต่ต่างคนต่างเข้าใจผิดก็ถูกลืมเลือนไปรุ่งเช้า ทั้งสองออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืดเช่นเดิม แต่วันนี้ชิงถิงควบม้าช้าลงมาก ทั้งยังคอยถามนางว่าเป็นอย่างไรบ้าง ยังเจ็บอยู่หรือไม่ แม้จะยังเจ็บอยู่บ้าง แต่เสี่ยวเหอกลับเขินอายเกินกว่าจะบอกว่าเจ็บหรือบอกว่าไม่เจ็บ ได้แต่ส่ายหน้าและก้มหน้างุดกับอกกว้างของเขา เขายังคงถามซ้ำๆ ตลอดการเดินทาง แต่หญิงสาวราวกับถูกเขาดูดกลืนคำพูดไปตั้งแต่เมื่อคืนจนหมดยามเว่ย [1] แดดเริ่มร้อนจัด ชิงถิงจึงหยุดม้าที่ข้างลำธารแห่งหนึ่ง เขายื่นน้ำมาให้นางดื่ม เสี่ยวเหอไม่ทันระวัง ระหว่างยกน้ำดื่มจึงทำน้ำหกใส่เสื้อผ้าเล็กน้อย เขาเห็นน้ำที่ไหลจากคางลงไปตามลำคอและหายไปใต้เสื้อผ้าของนาง ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลาย“ดื่มระวังๆ หน่อยไม่เป็นหรือ ซุ่มซ่ามจริง” เขาบ่นเช่นนั้น แต่กลับหยิบผ้าออกมาเช็ดให้เสี่ยวเหอ“ข้า.. ข้าเช็ดเอง”เขายอมปล่อยมือให้นางเช็ดเอง แต่กลับดึงตัวนางเข้ามาใกล้และก้มลงไปเลียตามรอยน้ำที่เปียกจากค
last updateLast Updated : 2025-09-11
Read more
ตอนที่ 9 ความจริง
เขายื่นมือมาดึงเสี่ยวเหอไปกอดไว้หลวมๆ อย่างปลอบโยน“คราแรกท่านพ่อท่านแม่ของเจ้าเห็นว่าพี่หลันเหมยนางอายุมากกว่าเจ้า จึงต้องการให้นางรีบแต่งจะดีที่สุด แต่พี่สาวของเจ้า นางรู้ความจริงจึงโกหกไปว่าตัวเองกำลังท้องกับต้าหลี่ คนผ่าฟืนในหมู่บ้าน ด้วยความฉุกละหุกและกลัวมาก เวลานั้นนางคิดข้ออ้างได้เพียงเท่านี้ต้าหลี่เป็นชายโสดอายุมากแล้ว ถึงไม่ได้รูปงาม พูดติดอ่างและจนมาก แต่พี่หลันเหมยก็คิดว่ายังดีกว่าถูกเอาไปขายต่างเมือง ท่านพ่อของเจ้าโกรธมาก แต่ยังยอมเก็บเป็นความลับ คิดว่าหลังแต่งงานให้เจ้าไปแล้ว ค่อยให้พี่สาวแต่งลับๆ ออกไป” เขาสงสารเสี่ยวเหอมาก จึงดึงนางมากอด ลูบแขนปลอบประโลม“ต่อมาพี่หลันเหมยนางรู้สึกผิดมากที่โยนเรื่องนี้ไปให้เจ้ารับ แต่ก็กลัวเกินกว่าจะแต่งไปด้วยตัวเอง ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเจ้า ทั้งรู้สึกผิดทั้งหวาดกลัว และไม่รู้จะช่วยเจ้าอย่างไรดียิ่งละอายใจจึงยิ่งหลบหน้าเจ้า ตอนนางเล่าความในใจให้ข้าฟัง นางร้องห่มร้องไห้จนแทบจับใจความไม่ได้ นางบอกว่าตัวเองทำเรื่องน่ากลัวเช่นนั้นไป แต่เจ้ากลับเป็นห่วงนางมาก ยอมเสียสละให้นางด้วยใจจริง โดยไม่รู้สักนิดว่านางเป็นคนโยนหม้อดำ [1] ไปให้เจ้า” ช
last updateLast Updated : 2025-09-11
Read more
ตอนที่ 10 ร่างในชุดแดง
เสี่ยวเหอไม่อาจใจเย็น โกรธตัวเองที่โง่เขลา โกรธเขาที่ไม่บอกความจริงให้เร็วกว่านี้ นางหนีไปนั่งอยู่ห่างจากชิงถิงมาก แต่เขาอยากอยู่ใกล้นาง อยากกอดปลอบใจ อยากจุมพิต จึงยอมเป็นฝ่ายพูดง้อ“ข้าขอโทษ ข้าผิดเอง ข้าไม่ดีเอง เจ้ามานอนเถิด” เขาพยายามพานางมานอนข้างกองไฟ แต่หญิงสาวไม่ยอมพูดด้วย เขาจึงรวบตัวอุ้มมาเสียเลยถึงข้างกองไฟ เขาอยากจะหอมแก้มนางเป็นการปลอบประโลม แต่เสี่ยวเหอก็เอาแต่เบี่ยงตัวหนี พยายามผลักเขาออก เขารู้สึกโกรธเล็กน้อยจึงดึงนางมาบังคับจูบเสียเลยเสี่ยวเหอกลับยิ่งโมโหยิ่งทุบเขาแรงขึ้น ชิงถิงก็ยังไม่ยอมปล่อย จูบปิดปากนางไว้ สองคนแง่งอนใส่กันจนไม่ทันสังเกตและไม่ได้ยินเสียงใดทันใด!! มีดาบวางพาดตรงคอของชิงถิง!“นางรังเกียจเจ้า ไม่รู้ตัวหรือ” บุรุษผู้หนึ่งพูดชิงถิงและเสี่ยวเหอต่างตกใจมาก ชายหนุ่มหันไปเอาตัวบังคนรักไว้ด้านหลังชายผู้นั้นใส่ชุดทหารชั้นผู้น้อยไม่ต่างจากชิงถิงก่อนหน้านี้“เจ้าหนีกองทัพ ยังมีหน้ามาพลอดรักกันกลางป่าเขาอยู่ได้ ข้ายังไม่อยากเชื่อจริงๆ ว่าเจ้าจะหนีกองทัพเช่นนี้ เพื่อสตรีผู้หนึ่ง ทั้งที่เจ้าเป็นคนมีฝีมือที่สุดในหน่วย”ทหารคนนั้นพูดทั้งที่จ่อดาบไว้ตรงคอชิงถิ
last updateLast Updated : 2025-09-11
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status