น่านฟ้าคว้าเกียร์

น่านฟ้าคว้าเกียร์

last updateLast Updated : 2025-04-22
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
10
1 rating. 1 review
30Chapters
2.0Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

พระเอก ณคุณ อายุ 21 ปี เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขายานยนต์ ปี 3 ( ดื้อๆเเบบนี้ต้องโดนจับฟาด ) นางเอก น่านฟ้า อายุ 18 ปี เรียนคณะ วิศวกรรมศาสตร์ สาขายานยนต์ ปี 1 ( มาฟาดเร็วๆนะคะหนูรออยู่ ) ❌ ไม่มีนอกใจ - ไม่มีนอกกาย ❌ ✅✅✅ มีเเต่ความน่ารัก อบอุ่น คลั่งรัก ละมุนบอย ฟีลกู๊ด ✅✅✅ เป็นเซตรุ่นลูกของฉลาม - ซาเนีย เรื่อง My Gazania วิศวะทรงกลด ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ อาจจะมีคำพูดหรือฉากที่ไม่เหมาะสมไม่ได้ตั้งใจพลาดพิงบุคคลใดบุลคลหนึ่งหรืออาชีพใดทั้งนั้นให้เสียหาย โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม ติชมได้เเต่ขอเเบบสุภาพค่ะ ❌ ห้ามดัดเเปลงหรือคัดลอกเลียนเเบบถ้าเจอจะดำเนินคดีตามกฎหมายทันทีไม่มีละเว้น ❌

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1 บังเอิญ

“Astaga, Nada. Kamu rembes lagi!? Lihat, bajumu basah!” Nek Siti membelalak dengan suara tercekat. Wanita tua itu menatap pada bagian depan tubuh cucunya yang baru saja akan berangkat dengan raut wajah terkejut. “Memangnya kamu tidak sadar air susumu keluar lagi?”

Deg.

Nada merasakan debaran hatinya meningkat. Wajahnya tertunduk, matanya tertuju pada baju kuliah yang telah basah oleh rembesan air susu. Sebuah kondisi hormonal yang tidak biasa yang telah menimpa dirinya di usia muda, meskipun ia belum pernah menikah atau memiliki anak.

“Astaga! Iya, Nek. Aduh, bagaimana ini?" Kepanikannya makin menjadi, sambil memandang jam dinding yang menunjukkan waktu sudah sangat siang,, ia bisa terlambat.

Dengan tenang, Nek Siti mendekat dan merangkul bahunya.

“Sabar, Nak. Coba sekarang kamu ganti bajunya, pakai kain tebal di dada. Semoga itu bisa menahannya," saran sang nenek dengan lembut.

Nada menggeleng cepat, kebingungan masih terlukis jelas di wajahnya, berat menerima kenyataan yang dihadapinya. Gadis itu menghela nafas berat, matanya nanar menatap bajunya yang sudah basah karena rembesan air susu.

“Ini baju formal terakhir yang aku punya, Nek," suaranya pelan, hampir tak terdengar.

Rasa cemas bercampur kepasrahan tergambar jelas di wajah tanpa riasan itu. Sementara di sudut rumah yang sederhana tersebut, Nek Siti menggumam keras, mencoba mengumpulkan solusi.

"Coba kamu kenakan kemeja lama-mu, Nak. Itu lebih baik daripada kamu tidak berangkat sama sekali. Kamu tidak ingin kehilangan beasiswa hanya karena sering absen kan?"

Meskipun tawaran itu keluar dari mulutnya, dalam hati, Nek Siti sendiri terasa hampa, sama kesulitan menemukan jalan keluar bagi cucu tercintanya yang hanya bermodalkan keuletan dan tekad kuat demi masa depan yang lebih baik.

"Nenek benar. Lebih baik aku pakai baju lama saja, daripada aku nggak masuk."

"Cepatlah, Nak!"

Nada mengangguk. Setelah mendapat saran dari Nek Siti, Nada cepat-cepat masuk ke kamar untuk berganti baju. Beberapa saat, gadis berwajah cantik dan imut itu sudah keluar dari kamarnya.

Baju di tubuhnya tersebut terlihat sangat pas, dan bahkan terkesan kekecilan sehingga memperlihatkan tonjolan yang sangat besar di bagian depan tubuh Nada. Pinggangnya ramping, pinggulnya juga besar, membuat bentuk tubuh Nada sangat sempurna bak gitar spanyol paling mahal. Tampak menarik, apalagi dengan kulit putih mulusnya yang tidak ditutupi kain.

"Kamu sudah siap, Nada?" tanya Nek Siti dengan lembut.

"Sudah, Nek. Mana sumpalannya?" jawab Nada dengan antusias.

Kain yang dia gunakan untuk menahan air susu agar tidak rembes mengotori baju cukup tebal. Akibatnya, benda itu membuat bagian depannya tampak lebih besar. Kancing baju di bagian depan Nada bahkan tak muat untuk dikancingkan. Tubuhnya kini tampak menggoda, sekaligus menantang.

Meski begitu, Nada tetap bersemangat menyongsong hari.

***

"Astaga! Kenapa rasanya nggak nyaman banget? Apa rembes lagi?" Nada bergumam sembari berjalan cepat melalui koridor gedung dengan perasaan cemas, karena ia merasa bahwa bajunya mulai basah lagi.

Nada berjalan cepat, melalui beberapa cowok yang kini sedang mematung menatapnya. Tatapan mereka sangat liar dan tak bisa berkedip saat melihat keindahan tubuh Nada dalam balutan bajunya yang kekecilan.

"Wow, Nada," ujar salah seorang cowok yang tiba-tiba langsung menghadang langkahnya.

Nada tersentak kaget. Namun, ia berpura-pura tidak ketakutan dan justru tersenyum menatap pada cowok itu.

"Hey, Kak Aldo. Apa aku bisa lewat? Maaf, tapi kamu menghalangi jalanku," tegur Nada dengan sopan.

Tatapan Nada terlihat risih saat berhadapan dengan Aldo, karena ia tahu bahwa Aldo adalah cowok yang terkenal paling nakal di lingkungannya.

"Oh mau lewat ya?" Aldo menyeringai dengan senyum liciknya.

"Iya."

"Boleh saja, asalkan ...." Aldo mengusap bibir bawahnya dengan ibu jarinya.

Matanya tak hentinya memandang bagian depan tubuh Nada yang membusung sangat besar dan kencang.

"Asalkan apa?" Firasat Nada mulai tak enak.

"Asalkan aku boleh menyentuh milikmu yang sangat menggoda itu," tunjuk Aldo yang bersiap mengarahkan telapak tangannya ke arah Nada.

Nada terkejut dengan perlakuan Aldo. Refleks ia langsung mengangkat tangannya tepat di wajah cowok tampan itu.

Plakk!

"Jangan kurang ajar, Kak!" sentak Nada marah.

"Ah, sia lan kamu, Nada!"

Nada gemetar ketakutan dan segera berlari meninggalkan Aldo beserta kawan-kawannya.

"Bos Aldo, lo baik-baik saja?" tanya seorang temannya.

"Gue baik-baik saja, tapi awas aja tuh cewek. Gue pasti akan beli harga dirinya," geram Aldo marah.

"Iya, Bos. Cewek kayak gitu emang harus dikasih pelajaran," kata yang lain menimpali.

Aldo terus menatap ke arah Nada yang sedang berlari menjauh. Sejurus kemudian, sebuah seringai aneh tercipta di bibirnya.

"Aku pasti akan dapetin kamu, Nada," desis Aldo licik.

Setelah hampir mendapatkan pelecehan dari Aldo, seharian ini Nada memilih diam di pojok, takut jika sampai bertemu dengan Aldo di luar kelas, dan cowok itu akan kembali melakukan perbuatannya yang tertunda.

Akhirnya tak terasa kelas pun selesai. Semua mahasiswa berhamburan pulang, dan begitu juga dengan Nada. Ia pulang berjalan kaki bersama sahabatnya yang bernama Ayu.

"Ayu, kenapa kamu nggak minta dijemput saja sama sopirnya papa kamu?" tanya Nada saat berjalan berdua di bawah terik matahari bersama Ayu.

Nada merasa tak enak, karena sebenarnya Ayu adalah anak orang kaya. Tapi ia malah memilih menemani Nada berjalan kaki dan panas-panasan seperti ini.

"Nggak apa-apa kok, Nada. Nanti setelah sampai di depan rumah kamu, aku juga bakalan dijemput kok. Lagian aku kasihan karena kamu jalan kaki sendirian." Aruna tersenyum.

"Terima kasih banyak ya, Ayu. Kamu sangat baik."

"Sama-sama, Nada."

Sambil terus ngobrol, tanpa terasa kedua gadis itu pun sudah tiba di gang dekat rumah Nada. Benar saja!

Tak lama, datanglah sebuah mobil yang menjemput Ayu. Nada melambaikan tangan pada sahabatnya itu dan bergegas hendak memasuki gang ke rumahnya.

Namun, baru saja Nada melangkah, tiba-tiba ia merasakan sepasang tangan yang membekap mulutnya dengan sesuatu hingga membuat Nada merasa pusing. Gadis itu pun berontak dan meronta-ronta, tapi tubuhnya mulai terasa lemas.

"Lepas!" teriak Nada tertahan, dan setelah itu ia tak tahu lagi apa yang terjadi padanya.
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

default avatar
pp_k
ชอบแนวนี้ขอฝไรท์มากๆเลยค่าาาาา ไม่ดราม่าแฟนเก่า ไม่มีนอกใจ ............
2025-08-31 10:38:21
1
30 Chapters
ตอนที่ 1 บังเอิญ
ณ หมู่บ้านหรูเเห่งหนึ่ง“ ณคุณลูก… ” “ ครับเเม่ ” ขณะกำลังจะใส่หมวกกันน็อคเพื่อขี่รถบิ๊กไบค์สีดำคันดุดันเจ้าลูกรักไปเรียน ก็ต้องชะงักเอาหมวกลงเเละมองคนเป็นเเม่ที่เอ่ยเรียกเสียงดังเเละรีบเดินเข้าไปหา “ ลูกลืม...ทำไมวันนี้รีบไปจังมีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ” ซาเนีย เอ่ยถามลูกชายเพียงคนเดียวของตนที่ดูเร่งรีบรีบร้อนจนลืมโทรศัพท์มือถือ จนต้องรีบเอ่ยเรียกเเละเดินถือเข้ามาหา“ วันนี้มีงานที่ต้องคุยกับเพื่อนน่ะครับเลยต้องรีบไป ” รับโทรศัพท์จากคนเป็นเเม่เเละรีบใส่กระเป๋าสะพาย ปกติไม่ใช่คนขี้ลืม เเต่วันนี้รีบจริงๆปกติตัวเองพักอยู่คอนโดใกล้มหาลัย เเต่เสาร์อาทิตย์จะกลับมานอนที่บ้านมาหาพ่อกับเเม่ประจำ เพราะบ้านกับมหาลัยของเขานั้นอยู่ห่างไกลพอสมควร พ่อกับเเม่จึงตัดสินใจซื้อคอนโดให้เพื่อความสะดวกสบาย เเต่เขาเลือกจะไม่อยู่เพ้นท์เฮ้าส์ของพ่อกับเเม่เพราะอยู่ไกลมหาลัยเเละมันใหญ่เกินไปที่จะอยู่คนเดียว “ ไม่ต้องรีบมากก็ได้ลูก ขี่รถระวังๆล่ะเเม่เป็นห่วง ” “ ครับ...ฟอดด~ ไปก่อนนะคนสวย ผมจะรีบกลับมาหา ”“ จ้า... ” หอมเเก้มเเละสวมกอดคนเป็นเเม่ก่อนจะรีบใส่หมวกกันน็อคเเละรีบขึ้นคร่อมรถเเละขี่ออกมา ตัวเขาเองไ
last updateLast Updated : 2025-03-17
Read more
ตอนที่ 2 เจอกันอีกครั้ง
@มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง“ เฮ้ย!!...พวกเเกรู้รึยัง ใครเป็นหลานรหัสในสาย ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนในกลุ่มขณะที่กำลังใกล้เลิกเรียนเเล้ว“ อืม...รู้เเล้ว ”“ กูก็รู้เเล้วเหมือนกัน ” “ รู้เเล้วเหมือนกัน ” เพราะน้องๆตามหาพวกเราเจอเเล้วเเต่ก็ยังไม่เจอกันจริงๆจังๆเป็นการส่วนตัว “ งั้นดีเลย...พวกเรารวมกันเลี้ยงน้องๆในสายของพวกเราหน่อยไหมก่อนจะไปออกค่าย กระชับมิตรภาพความสัมพันธ์กัน ” “ ก็ดีนะ ” “ เห็นด้วย ”“ ที่ไหนดี...จะได้นัดถูก ว่าจะเอาเป็นพรุ่งนี้เพราะว่างพอดี ” จินนี่เอ่ยถามเพื่อนเพื่อถามความคิดเห็น เพราะนี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เเล้วสำหรับการรวมตัวประชุมเชียร์ ในช่วงเปิดเทอม อาทิตย์หน้าก็ต้องออกค่ายกันเเล้ว ปีนี้จัดทุกอย่างให้ง่ายเเละรวดเร็วที่สุดจะได้ไม่เสียเวลาของนักศึกษาเเต่ล่ะคน กิจกรรมก็ถูกจัดเปลี่ยนไปด้วยเเตกต่างจากทุกปี ถึงเขาจะอยู่ปีสามเเต่ก็ไม่ได้มาเข้าร่วมด้วยบ่อยนักเพราะต้องช่วยงานคนเป็นอาด้วยที่เป็นเจ้าของมหาลัยนี้ เพราะเป็นงานด่วนอาจึงต้องการกำลังเสริม ซึ่งไม่ใช่หน้าที่ของเขาเเต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ “ ปิดห้องเลี้ยงคาราโอเกะไหม ”ซันเอ่ยเสนอความคิดเห็นไปด้วยจนทุกคนครุ่นคิด
last updateLast Updated : 2025-03-17
Read more
ตอนที่ 3 กอดได้ไม่ว่า
วันต่อมาร้านคาราโอเกะพี่เขานัดสองทุ่ม เเต่นี่ปาไปสองทุ่มครึ่งเเล้ว เล่นเอาเลทไปครึ่งชั่วโมงเพราะรถในเมืองติดหนักมาก จนทำเอารู้สึกผิดต่อรุ่นพี่ ที่นัดเลี้ยงสายในรุ่น ปกติตัวเองไม่เคยสายเลยสักครั้งมาเผื่อเวลาตลอด เเต่วันนี้สุดวิสัยจริงๆ จึงได้ส่งข้อความบอกพี่จินนี่เเล้ว เเละที่ทำงานก็มีเรื่องวุ่นๆเล็กน้อยด้วย ฉันมาถึงก็มองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะบิดกลอนประตูเปิดเข้าไป เสียงเพลงค่อนข้างดังมาก เเต่เมื่อเข้ามาทุกคนก็หันมามองเป็นสายตาเดียวจนทำเอาฉันประหม่า ทำตัวไม่ถูก " ขอโทษนะคะที่มาช้า " ฉันยกมือไหว้ขอโทษทุกคน จนพี่จินนี่เดินเข้ามาหาอย่างยิ้มๆ " ไม่เป็นไรคนสวยพี่เข้าใจ มานั่งก่อนมาทานข้าวมารึยัง " " ยังเลยค่ะ " ฉันเดินตามเเรงลากจูงของรุ่นพี่ที่พามานั่งข้างคนที่ฉันไม่อยากนั่งข้างด้วยที่สุด เเต่พื้นที่ตรงอื่นไม่ว่างเเล้วจึงยอมจำเป็นต้องนั่งข้างเขา " สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อน่านฟ้านะคะ " ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ทุกคนเเละเเนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆด้วย " สวัสดีครับ ชื่อน่ารักเหมือนกับหน้าตาเลยนะ " ซันเอ่ยเสียงหวานเเละยิ้มเเพรวพราวให้ เพื่อก่
last updateLast Updated : 2025-03-17
Read more
ตอนที่ 4 พูดไม่เข้าหู
@หอพัก “น่านฟ้า...ตื่น” ณคุณเขย่าขาเธอเบาๆ เพื่อเรียกให้ตื่นหลังจากจอดรถหน้าหอเเละดับเครื่องเเล้ว ระหว่างทางที่ขี่มาทำเอาผมต้องคอยหันหลังมองตลอดทางไม่กล้าขี่เร็ว ใช้ความเร็วเพียง 60-70 เท่านั้น เพราะกลัวเธอจะตกรถ คนอะไรหลับได้เเม้กระทั่งนั่งรถบิ๊กไบค์ ไม่กลัวรึยังไงกัน ไม่ใช่รถยนต์นะ ...ยอมใจจริงๆ ...เเต่คงจะง่วงเเละเหนื่อยมาก “ อื้อ...อย่ากวน~ หมอนข้างอุ่นจังวันนี้” เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนเธอจึงกอดหมอนข้างให้เเน่นขึ้นพร้อมขยับใบหน้าเข้าหาความอุ่น “ หมอนข้างอะไรล่ะ...นี่ฉันเอง ตื่นก่อน ” เขาต้องเอ่ยขึ้นเสียงดังเพื่อให้เธอรู้สึกตัวตื่น ...จนได้ผล เธอยอมเปิดตาตื่นเเละมองบริเวณรอบข้างด้วยความงัวเงียง่วงนอนเเบบเห็นได้ชัด “ ถึงเเล้วเหรอ” เธอยอมลงจากรถเเละยืนตั้งสติสักพัก ก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออกโดยมีพี่เขาช่วย “ ไม่ถึงเเล้วจะปลุกเหรอ หรือไม่อยากตื่นอยากไปนอนกับฉันที่คอนโด ก็ได้นะขึ้นรถมาสิเร็ว” “บ้า//...ใครเขาอยากไปนอนกับพี่กัน” ตื่นเต็มตาเลยทีนี้ จากคำพูดก่อนกวนของพี่เขา “หึ...นึกว่าอยากจะไปนอนด้วย เเต่ทีหลังอย่าหลับเเบบนี้อีกนะมันอันตราย เดี๋ยวต
last updateLast Updated : 2025-04-16
Read more
ตอนที่ 5 น้องสาว
@คอนโด" เธอพักห้องนั้น....ห้องนั้นคือห้องน้องสาวฉันเอง " ผมชี้ไปห้องทางด้านซ้ายมือที่อยู่ติดกัน เป็นห้องของน้องสาวผมเอง เธอชื่อ " ณดา " อายุ 15 เเต่นานๆ ทีถึงจะมาพักกับผมสักที ที่นี่เป็นห้องพักขนาดใหญ่มีสองห้องนอน เเละสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน เเละยังมีห้องครัว ห้องทานข้าว เเละห้องนั่งเล่น เดินทางสะดวกสบายใกล้รถไฟฟ้า ใกล้โรงพยาบาล สถานีตำรวจ ห้างสรรพสินค้า เเละโรงเรียน มหาลัย " น้องสาวหรือว่าสาวกันเเน่ " ฉันมองตามที่นิ้วเขาชี้บอก คือห้องใหญ่เเละหรูหรามาก ทำเอาเธอเกรงใจจนเเทบไม่กล้าขยับตัว เเถมมองเห็นวิวเเละเเสงไฟรอบเมืองอีกเพราะอยู่สูง " น้องสาว...ฉันยังไม่มีเเฟน " เขากอดอกมองยัยเด็กขี้สงสัย " หูดีจัง....ยังไงหนูก็ขอบคุณพี่ณคุณนะคะที่ช่วยหนู " ฉันยกมือไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าจากใจจริงอีกครั้ง ถ้าไม่ได้เขามาช่วยเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะเหมือนคนตายทั้งเป็นขนาดไหน ไม่รู้จะมีใครกล้ามาช่วยเธอรึเปล่า " พอเเล้วคำขอบคุณน่ะ...ไม่ต้องไหว้เยอะยังไม่เเก่ " ผมเอ่ยทีเล่นทีจริงเมื่อเห็นเเววตากลมโตเริ่มคิดมากผ่านสายตาเเบบปิดไม่มิด " ก็เเก่จริงๆ เเหล่ะค่ะ มากกว่าหนูตั้งสามปี " ฉันชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเเละยิ้
last updateLast Updated : 2025-04-16
Read more
ตอนที่ 6 เขาเรียกว่าตกหลุมรัก
หลังเลิกเรียนตอนเย็นๆ น่านฟ้าก็เดินตามทางไปเรื่อยเพื่อหางานใหม่ให้ใกล้ที่พักมากขึ้นจะได้ประหยัดเงินค่าเดินทาง เหมือนจะหาง่ายเเต่ไม่ง่ายเลยสักนิด เพราะพนักงานพาสไทม์เต็มทุกร้าน ความใฝ่ฝันของเธอคืออยากสอบเข้ามหาลัยดีๆที่มีชื่อเสียง เรียนจบจะได้หางานดีๆทำเเละเงินเดือนสูงๆ ครอบครัวจะได้สุขสบายมากขึ้นทั้งการกินการอยู่เเละการใช้ชีวิต เเละน้องจะได้เรียนที่ดีๆที่อยากเรียนเเละมีอนาคตที่ดีจะได้ไม่ลำบากเหมือนกับเธอเอง เธอนั่งลงที่เก้าอี้ว่างหน้าร้านขายน้ำปั่นเพราะเริ่มเหนื่อยจากการเดินหางาน จึงอยากหาน้ำปั่นเย็นๆชื่นใจกินสักเเก้ว ซึ่งราคาก็ถือว่าไม่เเพงมากจนเกินไป เเก้วล่ะห้าสิบบาท อาจจะถูกกว่าหลายๆร้านด้วยซ้ำ ราคาอาจจะปกติดีหรือถือว่าถูกสำหรับเมืองกรุง เเต่สำหรับเธอนั้นถือว่าสูงกว่าราคาเเถวบ้านอยู่พอสมควร เเต่ก็พอจะเข้าใจได้ว่าค่าเช่าที่เเละหลายๆอย่างอาจจะเเพง ...การเเข่งขันก็สูงเช่นกัน เธอเลือกจะสอบติดมหาลัยดีๆในเมืองกรุง เพราะว่าจะได้หางานทำง่ายๆด้วยระหว่างเรียน เเต่พอมาใช้ชีวิตที่นี่เองจริงๆกับพบว่าต่างจากที่เธอคิดเลย ทุกคนดูเร่งรีบไปหมด จนเเทบไม่ได้สนใจกัน เเต่ก็ดีตรงต่างคนต่างอยู่ เเต่
last updateLast Updated : 2025-04-18
Read more
ตอนที่ 7 อยากเลี้ยง
@มหาลัย“ วันนี้พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของพวกเราเลยโดยเฉพาะคุณผู้ชายทำให้หลายๆคนต้องกลับบ้านมืดดด… ” บรรยากาศตอนนี้เงียบจนน่าขนลุกกับน้ำเสียงของรุ่นพี่ที่ก่อนหน้านี้มีกิจกกรมเชียร์ให้ได้ทำ เเต่รุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือ จึงต้องถูกทำโทษทั้งหมดเเละนี้ก็เป็นอีกครั้ง“ ... ” “ ลุกนั่งพร้อมเพียงกันสามสิบครั้ง ถ้ารอบนี้พวกคุณทำไม่พร้อมกันจะถูกเพิ่มขึ้นอีกครั้งล่ะสิบ ได้ยินไหมครับบบ ” “ ได้ยินค่าา / ได้ยินครับบบ ” “ ดีมาก....เริ่มได้ ” “ หนึ่ง สอง สาม.... ” ณคุณมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ริมด้านหลังที่ถูกสั่งทำโทษไปด้วยเพราะเพื่อนไม่ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมจนเริ่มสงสาร ใบหน้าสวยหวานมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าจนอยากเช็ดให้ ...เเต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้เเต่มองคาดโทษเพื่อนตัวดี ที่ว๊ากเเละสั่งน้องให้ทำอยู่ได้ เเต่ก็เข้าใจว่าต้องทำ เพราะรุ่นน้องหลายคนไม่ให้ความร่วมมือจนเธอโดนหางเลขไปด้วย “ ยี่สิบเก้า....สามสิบ ” เสียงเหนื่อยหอบดังขึ้นพร้อมเม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้าทุกคนไปหมด “ กลับบ้านได้ครับ...อาทิตย์หน้าเจอกันเพื่อคุยเรื่องรายละเอียดเรื่องการออกค่ายกัน รับทราบไหมมม ” “ รับทราบค่
last updateLast Updated : 2025-04-18
Read more
ตอนที่ 8 อยากเลี้ยง
เเกร๊ก !!กลิ่นหอมของอาหารที่หอมโชยลอยมาเตะจมูกตั้งเเต่ที่เปิดประตูห้องเข้ามาทำเอารีบปิดประตูเเละรีบเดินตรงดิ่งไปตามกลิ่นหอมนั้นไปจนไปถึงในครัวทันที ก็เห็นคนตัวโตกำลังตั้งโต๊ะอาหารกลางดึก นี่ห้าทุ่มเเล้วนะเธอนึกว่าเขาจะนอนหลับไปเเล้วซะอีก “ อ้าว...มาเเล้วเหรอ เหนื่อยไหม ” ณคุณกำลังง่วนอยู่กับการตั้งโต๊ะอาหารเลยไม่รู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองอยู่ จนเงยหน้ามาเห็นเธอยืนมองอยู่ตรงประตูครัวจึงรีบเอ่ยถามทันที“ นิดหน่อยค่ะ ” เธอได้รับหน้าที่ช่วยงานตรงนั้นตรงนี้จากพี่ๆในร้านเเละงานสุดท้ายคือล้างของก่อนจะปิดร้าน เเต่ก็ถือว่าเป็นงานที่สบายๆไม่ได้หนักอะไรเหมือนที่เคยทำมา พี่ๆทุกคนในร้านใจดีกับเธอมากรวมถึงคุณป้าเจ้าของร้านด้วย “ หิวไหม?...ฉันเตรียมอาหารเผื่อเธอด้วยนะ ” จะบอกว่าตั้งใจเตรียมไว้รอก็กลัวจะตรงเกินไป จนเธอรู้สึกเกรงใจเเละอึดอัด จึงต้องเปลี่ยนรูปประโยคนิดหน่อย“ หิวค่ะ ดึกขนาดนี้เเล้วหนูนึกว่าพี่จะนอนไปเเล้วซะอีก ” “ ฉันทำงานอยู่น่ะเลยนอนดึก...มานั่งเร็ว ”“ ค่ะ ” เธอเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้อย่างว่าง่ายเเละมองสำรวจอาหารบนโต๊ะ มีข้าวผัดกระเพราะทะเลสองจานเเละน้ำซุปสองถ้วย “ พี่
last updateLast Updated : 2025-04-18
Read more
ตอนที่ 9 สายเปย์
“ หัวใจเต้นเเรงจัง...เขินเหรอที่อยู่ใกล้คนหล่อๆเเบบฉัน ” ณคุณเอียงหน้าเพียงเล็กน้อยจนปากเกือบจะชนเเก้มเธอเเละพูดด้วยน้ำเสียงยียวน จนอีกฝ่ายนิ่งชะงักรีบเอ่ยเเก้ตัวด้วยน้ำเสียงสั่นๆดูไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหน้าขึ้นสีเเดงระเรื่อ หัวใจเต้นเเรงจนได้ยินชัด ...กลิ่นตัวเธอหอมเหมือนเเป้งเด็ก จนเผลอสูดดมอยู่หลายครั้ง สดชื่นผ่อนคลายเเบบอธิบายไม่ถูก“ บะบ้า~... ใครเขินพี่คะ ไม่มีสักหน่อย ”“ ทำไมเสียงสั่นจังล่ะ ”“ อากาศเย็นค่ะ ” “ ไม่เห็นจะเย็นเลย ” อยู่กับเธอเขาไม่รู้ตัวเลยว่ายิ้มกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง รู้เเต่ว่ามันเป็นไปเองอัตโนมัติอย่างเป็นธรรมชาติ คนอื่นไม่ได้เห็นมุมนี้เขาง่ายๆหรอกนะถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวหรือสนิทกันจริง“ เย็นค่ะ...ต่อไปตาหนูเล่นบ้าง ” เธอรีบหาทางเปลี่ยนเรื่องคุย เเละถือวิสาสะจับมือหนาของเขาที่วางอยู่บนตู้คีบตุ๊กตาเเบออกมา เเละเอาเหรียญวางใส่มือเขาให้หมดเเทน มือเขาใหญ่กว่าเธอมากยังเหลือพื้นที่ให้วางเหรียญได้อีกเยอะ ผิดกับมือเธอที่เล็กเพียงนิดเดียวอย่างกับมือเด็กถ้าเทียบกัน เธอมองตุ๊กตาในตู้อีกครั้งก่อนจะวางเเผนในหัวว่าจะใช้วิธีไหนดีว่าจะคีบให้ได้ จึงเอามือไปวางที่คันโยกบังคับห
last updateLast Updated : 2025-04-18
Read more
ตอนที่ 10 ฉวยโอกาส
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเเละเเล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ต้องเดินทางไปเข้าค่ายกับกิจกรรมรับน้องสองคืนสามวันที่ต่างจังหวัด น่าจะใช้เวลาเดินทางไม่เกินสามชั่วโมง เเต่ทางรุ่นพี่ก็นัดรวมตัวกันตั้งเเต่เช้ามืดเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนล้อหมุนหกโมงเช้า ถึงจะยังเช้ามืดเเต่รถในเมืองกรุงก็เริ่มติดอยู่ดีจึงต้องเผื่อเวลาเดินทางเเละทานข้าวเช้ามาก่อน “ พร้อมยัง ” ณคุณเอ่ยถามเธอหลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จ ถึงจะยังเช้ามากไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เเต่เธอตั้งใจลุกขึ้นมาทำข้าวต้มเเต่เช้าเเล้วเขาจะไม่ทานได้ยังไงล่ะ ทานจนหมดชามเธอจึงอาสาลุกไปล้างให้ …เห็นเเววความเป็นเเม่บ้านมาเเต่ไกล“ พร้อมเเล้วค่ะ... ” เธอเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง ก่อนที่จะไปใส่รองเท้าหน้าห้อง ซึ่งพี่เขาก็เดินตามมาเเละเเย่งกระเป๋าสะพายจากไหล่เธอไปสะพายเอง“ เอาของหนูไปทำไม หนูสะพายเองได้ ”“ รู้...เเต่อยากสะพายให้ รีบไปกันเถอะก่อนรถจะติด ” พูดจบก็ใส่รองเท้าผ้าใบเเละเดินนำเธอออกมาจากห้องก่อนที่จะล็อคห้องให้เรียบร้อย@มหาลัยเขาจอดรถโซนวีไอพีด้านหลังของคณะ ซึ่งโซนนี้จอดได้เเต่ของอาจารย์เท่านั้น เเต่เขาเป็นหลานของเจ้าของมหาลัยได้สิทธิ์พิเศษจะจอดต
last updateLast Updated : 2025-04-18
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status