“ข้อเสนออะไร” ต้องดาวเอ่ยถามไปในที่สุด หลังจากที่นินทาเขาในใจแล้ว “ผมจะจ่ายให้คุณ” “ฉันไม่ได้มีอาชีพขายตัว เก็บเงินของคุณไปเถอะ ข้อเสนอนั้นตกไป ฉันว่าคุณอยู่เฉยๆ อย่างที่ฉันบอกไปตอนแรกก็พอ ต่างคนต่างอยู่ แค่คนร่วมโลกเท่านั้นก็พอ” “ผมไม่เคยกินใครฟรีๆ ผมจะจ่ายให้” ไบรอัลโน้มตัวเข้าไปใกล้ต้องดาว กดเสียงต่ำลอดไรฟันอย่างอดทน “อ่อ! คุณไม่กินใครฟรีๆ เลยอยากจะลบล้างความเลวของตัวเองโดยยัดเยียดอาชีพขายตัวให้กับฉันอย่างงั้นสินะ!” ต้องดาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ไบรอัลยิ่งกว่า และกดเสียงต่ำตอบกลับไปเช่นกัน ไร้ซึ่งความเกรงกลัว ไบรอัลเงียบลงทันที เพราะสิ่งที่เธอพูดก็ถูกครึ่งเดียว คือครึ่งหลัง แต่ครึ่งแรกที่ว่าเขาเลว อันนั้นเขาไม่ยอมรับเด็ดขาด “ถ้างั้นคุณก็มาเป็นผู้หญิงของผม”
ดูเพิ่มเติมเสียงดนตรีและผู้คนมากหน้าหลายตากึกก้องกังวาลไปทั่วพื้นที่ แม้เสียงและผู้คนจะทำให้ใครบางคนเบื่อหน่ายและเอือมระอาแต่เขาก็ยังนั่งตรงนั้นมานานหลายชั่วโมงแล้ว
ไบรอัล อีรีน กอนคาโล วัยยี่สิบเก้าปี ลูกครึ่งอเมริกัน-สเปน เขาเป็นคนต่างชาติที่อาศัยอยู่ในเซี่ยงไฮ้มานานสิบปีแล้ว น้อยคนนักจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นใครฉากหน้าของเขาคือทนายความ ซึ่งเรื่องนั้นไม่ได้ยากเลยเพราะเขาจบกฎหมายและมีใบอนุญาตในการประกอบอาชีพนี้อย่างถูกกฎหมาย โดยปกติแล้วเขาไม่ชอบสถานที่ที่เสียงดังแบบนี้ แม้เขาจะยังไม่ถึงวัยที่จะเอือมระอาแหล่งสถานที่แบบนี้ก็ตาม แต่วันนี้เขาแหกกฎของตัวเองในทุกๆเรื่อง เขาดื่มเกินลิมิตกว่าที่ร่างกายจะรับได้แล้ว และเขาก็ยังจะดึงดันที่จะอยู่ดื่มมันต่อไปเรื่อยๆ รูปร่างหน้าตาของเขาเป็นจุดเด่นและเป็นที่น่าสนใจของเพศตรงข้ามไม่น้อย และตอนนี้เขาก็อยู่ในสายตาหญิงสาวคนหนึ่งที่จับตามองเขาอยู่นานแล้ว ความมึนเมาที่เอ่อล้นทำให้ไบรอัลไม่รู้ตัวเลยว่าภัยร้ายกำลังจะเยื้องย่างเข้ามา เซี่ยงไฮ้เป็นเมืองสำคัญอีกเมืองหนึ่งของจีนที่เต็มไปด้วยความเจริญ แต่ก็นั่นแหละไม่ว่าบ้านเมืองจะพัฒนาและเจริญมากแค่ไหนก็ต้องมีสิ่งอบายมุขที่มาพร้อมกับคนแย่ๆ ในทุกๆเพศอยู่ในที่นั้นๆ สัจธรรมของโลก
“เอามาอีก” เสียงอ้อแอ้ ที่ออกคำสั่งกับบาร์เทนเดอร์อีกครั้งเมื่อเขายกแก้วในมือแล้วมันว่างเปล่า ไบรอัลไม่รู้ตัวเลยว่าออเดอร์แก้วนี้มันจะเป็นออเดอร์พลิกชีวิตของเขา บาร์เทนเดอร์หันไปสบตากับผู้หญิงคนหนึ่งที่พยักหน้าให้ สื่อความหมายว่าให้ลงมือได้เลย
กรึบ! ไบรอัลกรอกเครื่องดื่มแก้วล่าสุดลงคอไปอย่างไม่ลังเลในคราวเดียว ทันทีที่มันถูกเอามาวางตรงหน้า
ทั้งๆที่รู้ดีว่าตอนนี้ร่างกายไม่อาจต่อสู้กับแอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนแทนน้ำได้อีกต่อไป แต่เขาก็ยังดื้อดึงที่จะทำร้ายร่างกาย สาเหตุที่เขาต้องมาเป็นแบบนี้มันก็เหตุผลโง่ๆ ‘อกหัก’ สาเหตุโลกแตกที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งเขาที่ทั้งหล่อและรวย เขาจัดอยู่ในประเภทเลือกได้ แต่ผู้หญิงที่เขาเลือกกลับเป็นผู้หญิงที่มีรักเดียวใจเดียวอย่างหนักแน่น สามปีแล้วที่เขาพยายามที่จะเอาชนะใจเธอแต่มันก็ล้มเหลว
ตอนนี้เหลืออีกไม่ถึงชั่วโมงสถานที่แห่งนี้ก็กำลังจะปิด ไบรอัลจึงตัดสินใจว่าเขาควรกลับในตอนนี้ แต่ เอ๊ะ! ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกนี้มันมากกว่าแค่เมา ความต้องการบางอย่างมันกำลังตื่นตัว ‘เขาเจอดีเข้าแล้ว’ แม้สติจะแทบไม่เหลือแต่เรื่องเล่าที่เคยได้ยิน ‘ข่มขืน’ มันไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะกับผู้หญิง สายตาพยายามเพ่งมองจากที่มันคลุมเครืออยู่ไม่น้อย ซึ่งตอนนี้มันพร่าเลือนทุกอย่างรอบตัวหมุนเคว้งไปหมด เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพราะเขาไม่ได้ถูกวางยานอนหลับ โอกาสยังมี... สมองที่เบลอที่พยายามกู่ร้องบอกเขา
ไบรอัลพยายามจะควบคุมตัวเองแม้มันทำได้ยากเหลือเกิน แต่คนอย่างเขาไม่มีทางเป็นเหยื่อให้พวกสาวๆมาสร้างตราบาปน่ารังเกียจให้เด็ดขาด เสียเชิงชายอย่างเขาหมด แทนที่จะวางยาเขาทำไมถึงไม่มาทอดสะพานให้เสียดีกว่า แบบนั้่นยังมีโอกาสมากกว่าจะทำแบบนี้
“ชี้ทางไปห้องน้ำหน่อย” ไบรอัลพูดเสียงอ้อแอ้กับบาร์เทนเดอร์ ก่อนหน้านี้ที่เขาเดินไปเข้าห้องน้ำมาครั้งหนึ่งเขาเห็นปุ่มสัญญาณแจ้งเตือนภัยของระบบการรักษาความปลอดภัยของอาคารอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้น แม้เขาจะรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังถูกจับตามอง แต่โอกาสรอดของเขามีทางเดียว
ไบรอัลเดินโซซัดโซเซไปตามทิศทางที่ได้รับการชี้แนะ เขาถูกติดตามการซวนเซที่เกิดขึ้นจริงไม่ทำให้คนที่จับตามองสงสัย คนพวกนี้ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครพวกมันคงคิดว่าเขาเป็นเพียงนักท่องเที่ยว เดี๋ยวพวกมันก็จะรู้ว่าคนอย่างเขากล้าบ้าบิ่นขนาดไหน ดวงตาที่ยังพร่าเลือนค่อยๆหลี่ลงเพื่อโฟกัสกล่องแดงตรงหน้า
กรี้งงงงงงงงงงง!!!!!! ความวุ่นวายก่อตัวขึ้นแบบที่ไม่มีใครได้ตั้งตัวเสียงร้องเพราะความตื่นตระหนกดังไม่หยุด ไบรอัลอาศัยช่วงชุลมุนเอาตัวเองออกมาจากการถูกจับตาได้อย่างรวดเร็ว เส้นทางด้านหลังยังปลอดคนไบรอัลออกมาเป็นคนแรกเขาเดินลัดเลาะตามทางแคบเพื่อไปยังถนน เขาก็ได้แต่หวังว่าการเอาตัวรอดของเขาในคืนนี้จะไม่ทำให้ใครต้องเสียชีวิตเพราะความวุ่นวายที่เกิดขึ้นนะ แต่จะบาดเจ็บกันบ้างเล็กน้อยเขาก็ขออภัยในใจเสียตอนนี้แล้วกัน
เสียงดังอึกกะทึกค่อยๆเบาบางลง เมื่อเขาเอาตัวเองออกห่างจากที่วุ่นวายนั่น เพราะอีกไม่กี่นาทีเดี๋ยวรถหน่วยกู้ภัยคงไปถึง อากาศด้านนอกค่อนข้างเย็นสบาย เขาไม่เสียเวลาในการหารถกลับแมนชั่นเลย แม้จะเป็นยามวิกาลเมื่อละแวกนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับนักเที่ยวกลางคืน แท็กซี่มากมายต่างก็มาจอดรอรับนักเที่ยวที่กำลังจะย้ายที่ออกจากที่นี่มากมาย เพียงยี่สิบนาทีรถแท็กซี่ก็มาจอดที่อาคารแมนชั่นย่านคนมีฐานะไม่ธรรมดาเท่านั้นที่จะมาอยู่ได้
ไบรอัลเร่งฝีเท้าเท่าที่จะไหว เพราะเขารู้สึกไม่ดีเอามากๆ บางอย่างของร่างกายมันฟ้องความเป็นตัวตนมากขึ้นเรื่อยๆ เขาพุ่งตัวไปยังลิฟท์ที่ลงมาจอดส่งผู้โดยสารจากชั้นบนพอดี เขากดย้ำเพื่อให้ประตูลิฟท์เปิดกว้างขึ้นและแทรกตัวเข้าไป เขากดปุ่มชั้นของตัวเองอย่างทุลักทุเล เมื่อดวงตาเขาพร่ามัวไปหมดพร้อมกับความทรมานที่แทบจะทนต่อไปไม่ไหว ร่างกายเขาชื้นไปด้วยเหงื่อกาฬจากแรงกระตุ้นภายในร่างกาย
พึ่บ พับ พึ่บ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ไบรอัลกำลังคลั่งด้วยแรงราคะ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาเป็นแบบไหน และเธอก็ตอบสนองเขาได้อย่างเต็มที่ เพียงแต่เขาไม่เคยพอ ‘ไม่ใช่ไม่ดี แต่เพราะมันดีมาก ผมถึงต้องการไม่หยุดไงละ ภรรยาที่รัก คุณอยากตัวเล็กเอง ผมไม่รู้จะเอาคำไหนมาบอกคุณว่าของคุณวิเศษเพียงไหน ผมติดใจร่องสาวของคุณจริงๆที่รัก’ “ไปหาสาเหตุให้เจอนะคะ...” ต้องดาวร้องบอกไบรอัล ขณะที่เธอจัดเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไบรอัลยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับ “ลูกๆก็คงหวงผมมากนะ เหตุเกิดหลังจากที่ผมไปโรงเรียนของพวกเขา” ต้องดาวถลึงตาใส่เขาทันที เมื่อเธอถูกสามีตัวดีเล่นงานเข้าให้แล้วตอนพิเศษ ประธานกอนคาโล “มามี้ มามี้” ตามฟ้าวิ่งเข้าหาต้องดาวที่พึ่งกลับมาถึงบ้านที่ใกล้เวลาดินเนอร์มากแล้ว
พรึ่บ!ต้องดาวตื่นตระหนก เธอเกือบร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อวันนี้เธอกลับมาบ้าน ก้าวแรกที่ก้าวเข้าประตูมาเธอก็ถูกประชิดตัวแบบไม่ทันตั้งตัวในทันที แต่เมื่อจมูกคุ้นเคยกับกลิ่นเธอจึงห้ามเสียงร้องของตัวเองไว้ได้ ร่างเล็กถูกคนร่างใหญ่กว่าเบียดดันเธอไปอีกทางที่มีห้องเล็กๆ ที่ไว้เก็บของ “ที่รัก! ทำอะไรคะเนี่ย...อืม” ต้องดาวเอ่ยเสียงถาม แต่สงสัยเธอจะทำเสียงดังไป ไบรอัลจึงปิดปากเธออีกครั้ง และเขาก็ยกนิ้วป้องปากเขาเอง บอกให้เธออย่าเสียงดัง เมื่อเธอเหมือนจะเข้าใจว่าเขาให้เธอเบาเสียงลง เขาจึงยอมปล่อยมือออกมาจากการป้องปากเธอไว้ “เดี๋ยวลูกได้ยินว่าคุณกลับมาแล้ว” “งงค่ะ” “ถามจริง! ไม่คิดถึงสามีคนนี้บ้างเหรอ ผมคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว” ต้องดาวเม้มปากกักเก็บรอยย
หลังจากงานแต่งงาน ไบรอัลพาครอบครัวท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ โดยเริ่มต้นที่วอชิงตัน เขาบอกกับต้องดาวว่าให้เธอพาเขาและเด็กๆไปในสถานที่ทุกที่ที่เธอไป กินทุกอย่างที่เธอกิน “สองปีให้หลังตอนนั้นที่ร่างกายผมดีขึ้นมาก ผมคิดถึงคุณมาก มากจนแทบบ้า ผมจึงหาทางออกให้กับตัวเองโดยเริ่มไปทำความรู้จักคุณตั้งแต่คุณอายุสิบห้า ผมไปครอบครัวที่ดูแลคุณมาสี่ปี ไปอยู่ในห้องนอนที่คุณเคยนอนเคยอยู่ พูดคุยทำความรู้จักกับพวกเขา พวกเขายังบอกผมอีกว่า คุณมีสุนัขที่เลี้ยงไว้ตัวหนึ่ง ตอนนั้นพวกเขาบอกว่าเห็นว่าคุณไม่ค่อยยิ้ม แววตาเศร้าสร้อย ทั้งๆที่คุณเป็นคนที่ยิ้มแล้วยังกับดวงดาวที่สว่างไสวบนท้องฟ้า พวกเขาจึงหาลูกสุนัขให้คุณได้ดูแล และพวกเขาก็บอกว่าคุณเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีเจ้าสุนัขตัวนั้น มันชื่ออะไรแล้วนะ” “บับเบิ้ลค่ะ แต่น่าเสียดายที่มันอยู่กับฉันได้แค่สี่ปี ก่อนที่ฉันจะย้ายออกมา มันก็ป่วยตายไป ตอนนั้นฉันร้องไห้ติดต่อกันสิบวันสิบคืนเลย คิดๆแล้วก็ไม่อย
“แหวนเราก็มีแล้ว” “พร้อมกามเทพตัวน้อยอีกสอง” “ตกลงค่ะ ที่รัก ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่คุณรักฉันในแบบที่อยู่เคียงข้างกายฉันเท่านั้นก็พอ” “ผมจะไม่หายไปจากชีวิตคุณอีก สองครั้งก็เกินพอแล้ว” “ใช่ค่ะ สองครั้งก็เกินพอแล้ว” ต้องดาวซาบซึ้งใจอีกครั้ง เธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับเขาอีกครั้ง... “ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่”ต้องดาวกอดอี้ไป๋ไว้อย่างซาบซึ้งทันทีที่อี้ไป๋ทราบว่าต้องดาวกับไบรอัลกลับมาคืนดีกันในที่สุดและกำลังจะแต่งงานกัน เขาก็บินมาวอชิงตันเพื่อทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง 
“หวานเสมอ” เขาเอานิ้วนั้นเข้าปากตัวเองดูดดื่มความหวานของเธออย่างหลงใหล ต้องดาวยิ้มออกมา ใบหน้าเธอแดง ตัวเธอก็แดงมากเช่นกัน เวลาไม่เสียเปล่าเธอขยับขึ้นคร่อมนั่งบนร่างเปลือยให้กลีบสาวสัมผัสกับแท่งร้อนอย่างจงใจ ไบรอัลขยับเพื่อที่จะส่งแท่งเนื้อของตนกลับเข้าไปในโพรงสาวที่เขาอยากจะฝังตัวอยู่ในนั้นไปตลอดกาล พึ่บ พึ่บ พึ่บ ต้องดาวขยับเปลี่ยนเป็นสาวร้อน เธอใช้ร่างกายกลืนกินไบรอัลอย่างดุดัน โอ้ววววว อาร์รรรรร เสียงครางสองเสียงครางออกมาก้องกังวาลคับห้องนอนไปอีกยาวนานกว่าสองร่างจะสงบลงได้ เหงื่อกาฬตามร่างกายก็ซึมออกมาจนเปียกชื้น เขาจึงโอบอุ้มร่างบางไปนอนแช่น้ำในอ่างดับความร้อนที่ไฟราคะไม่ยอมมอดดับไปง่ายๆ เลยต้องอาศัยน้ำช่วยให้มันสงบนิ่ง “ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล” “ผมรู้”
“ลูกๆ หลับแล้วเหรอคะ” ต้องดาวถามอย่างไม่ใส่ใจนักเมื่อไบรอัลเดินกลับมาที่ห้อง ช่วงนี้เธอปล่อยให้เขาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ซึ่งเขาก็ทำได้ดีมาก “มั้ง!” ต้องดาวหันกลับไปมองสามีทางพฤตินัยทันที ทำไมจู่ๆ เธอรู้สึกว่าเขาทำตัวเหมือนเด็ก เธอต้องง้ออะไรเขาไม่นะ “เป็นอะไรไปคะ” เธอคิดว่าควรถามเขาเสียหน่อย เพราะดูแล้วเหมือนเขากำลังเอาแต่ใจ ต้องดาววางเอกสารในมือและเดินขึ้นมาบนเตียงที่ไบรอัลกำลังจะเตรียมนอน “เปล่า” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันที อะไรของเขาเนี่ยเลือดจะไปลมจะมาเหรอไง “วันนี้ไปไหนมาเหรอคะ” “แถวๆ นี้” ต้องดาวถอนหายใจ อาการของเขาเหมือนเธอไปทำอะไรผิ
ความคิดเห็น