แพรวาหมอดูหลงยุค

แพรวาในวัยสามสิบที่เบื่อกับงานประจำที่ทำเธอจึงลาออกพร้อมกับเงินเก็บก้อนหนึ่งเพื่อจะเลี้ยงชีพต่อไปในอนาคต งานที่เธอสนใจมีเพียงหมอดูไพ่ทาโร่ที่เห็นในสื่อโซเซียลมากและตัวของเธอเองก็ชื่นชอบที่จะดูและฟัง จึงอยากลองศึกษาหาความรู้เพื่ออยากที่นำมาใช้ต่อยอดทำมาหากินเลี้ยงชีพของตัวเองต่อไป คนเราเมื่อถึงจุดอิ่มตัวที่มีพร้อมทุกอย่างก็อยากทำในสิ่งที่ตัวเองสนใจ 

 พอดีกับที่เธอนั่งเขี่ยโทรศัพท์พบว่ามีสอนไพ่ทาโร่ฟรีที่ศูนย์ฝึกอาชีพในเขตที่เธออาศัยไม่ไกลมากพอดี นาทีนี้ต้องรีบแล้วละเพราะไม่ต้องเสียเงินมายมายเพื่อจะจ้างอาจารย์สอนแพงๆ เพราะเป็นของส่วนราชการจัดขึ้นเพื่อช่วยเหลือคนที่อยากมีอาชีพที่เรียนจบออกไปสามารถนำไปเป็นอาชีพได้

ตื่นเช้ามาแพรวาจึงรีบมุ่งหน้าไปที่เขตตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อจะลงชื่อสมัครให้ทันก่อนที่จะเต็มก่อนเพราะรับแค่ยี่สิบคนต่อคอร์ส จึงเป็นวันที่สนุกและตื่นเต้นสำหรับแพรวาไม่น้อยเพราะเธอไม่เคยต้องมาแย่งชิงกับใครมานานหลายปีแล้วจึงทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้นมาไม่น้อย

หลังจากสมัครเรียนได้สมใจอยากเธอก็เดินทางกลับบ้านหาซื้อข้าวของสดของแห้งไปใส่ตู้เย็นจนเต็มเพราะว่าเธอไม่อยากออกมาข้างนอกบ่อยเพราะอากาศที่ร้อนจัดของเดือนเมษาของทุกปี แพรวามีบ้านมีรถครบหมดจากที่ทั้งทำงานและจากมรดกที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้ลูกสาวที่สวยรวยโสดใช้ไปทั้งชีวิตคนเดียวสบายๆ

ในห้องนอนจึงตั้งใจฝึกฝนวิชาดูไพ่เพื่อรอวันเปิดเรียนที่จะถึงในอีกไม่กี่วันที่จะถึงด้วยใจที่จดจ่อรวมทั้งตื่นเต้นกับสิ่งที่ตนเองชื่นชอบไม่น้อย

ในวันที่เริ่มเรียนก็มาถึงทำให้ได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ๆที่สนใจในวิชาไพ่เหมือนๆกันทุกคนน่ารักมากให้ความร่วมมือช่วยเหลือซึ่งกันและกันจนเรียนจบสมใจในวันสุดท้ายของการเรียนจบ ทุกคนตั้งใจฟังอาจารย์ที่สอนด้วยความตั้งใจแต่ในวันนั้นเกิดอาเพศอะไรไม่รู้ฝนตกลงมาไม่มีเค้าลางเทกระหน่ำตั้งที่เช้า แต่ที่น่าตกใจคือเสียงฟ้าที่ร้องสนั่นหวั่นไหวและฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา

แพรวารู้สึกตัวตื่นอีกที่คือเสียงร้องเรียกชื่อของเธอ

"นังหนูตื่นเถอะเจ้าหมดอายุไขจากภพนี้แล้วและจงใช้ความรู้ที่มีช่วยผู้คน ข้ามอบมิติติดตัวไปกับเจ้าสัญลักษณ์คือรูปดอกบัวของทุกสิ่งจะตามเจ้ามาอีกทั้งความรู้จากภพนี้จะช่วยคนได้อีกมากในภพนั้น"

สิ้นเสียงของผู้เฒ่าชรานางก็ได้เห็นภาพขึ้นมาฝนหัวเป็นเรื่งราวของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่เสียใจที่คนที่นางรักประกาศจะถอนหมั้นนางกลางงานเลี้ยงน้ำชาของเหล่าคุณหนูชั้นสูง เพราะนางไม่พอใจที่คู่หมั้นหนุ่มแม่ทัพให้ความสนใจผู้หญิงคนนั้นมากกว่านางที่เป็นคู่หมั้น อีกทั้งมีเรื่องของแม่นางดอกบัวขาวแสร้งเดินมาพูดจาทำรัายจิตใจจนทำให้เกิดการยื้อดึงผลักกันจนทั้งสองคนตกสระน้ำที่ลึกพอสมควร เป็นเจ้าของความทรงจำนั้นโชคร้ายที่หัวของนางกระแทกเข้ากับหินจนหัวแตกสลบไปกว่าที่สาวใช้และทหารรักษาจะช่วยนางขึ้นมาได้ ไม่เหมือนแม่นางเอกที่หนุ่มๆต่างแย่งกันลงไปช่วยรวมถึงคู่หมั้นของนางเองก็ด้วย

ทุกคนมองว่านางผิดที่นิสัยของเจ้าของร่างเดิมนั้นปากร้ายนางจะเป็นคนที่พูดตรงๆไม่อ้อมค้อมจึงทำให้มองดูว่าเป็นคนร้ายกาจ จนมีข่าวลือเรื่องบุตรสาวของท่านแม่ทัพทิศบูรพานั้นชอบทำร้ายสาวใช้ ข่าวลือมากมายแต่ไม่มีใครเคยรู้จักตัวตนของนางเลยสักคนนอกจากคนในครอบครัวของนางกับสาวใช้ที่คอยดูแลนางที่จวน

สาวใช้คนสนิทถอดชุดคลุมให้คุณหนูของตัวเองร้องเรียกชื่อของนางคุณหนูด้วยความตกใจทั้งยังหาผ้ามาซับเลือดที่ข้างขมับของเจ้านาย เป็นที่เวทนากับคนที่มองมาแต่ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยทุกคนล้วนหันไปสนใจคุณหนูจวนเสนาบดีผู้อ่อนโยนจิตใจดีกันหมด

เป็นแพรวาที่ตื่นมาพร้อมกับความทรงจำของว่านลี่ถิงจนหมดนางจึงยกมือตบหลังมือสาวใช้เบาๆ เหอะซวยจริงๆตกน้ำไม่พอหัวดันแตกอีกอะไรของชีวิตกัน 

 "ข้าไม่เป็นอะไรแล้วกลับจวนกันเถอะ"  นางบอกกับสาวใช้ของตัวเองหลังจากที่เห็นความทรงจำของว่านลี่ถิง

ฟังเสียงคนเซ็งแซ่ที่พูดให้นางเสียหายว่าเป็นนางที่หาเรื่องแม่นางเอกก่อนจนตกน้ำไปด้วยกันคนจมน้ำจนสลบตื่นมาก็มีคนนินทาของแท้เลยผู้ดีกันจริงหรือนี้ แว่วเสียงดังต่อมาไม่หมดสิ้นเสียที สมน้ำหน้าที่แม้แต่คู่หมั้นยังไม่ลงไปช่วยขึ้นมาจากน้ำคนแรก แต่กลับเป็นสาวใช้ของนางที่ซื่อสัตย์ต่อเจ้านายที่กระโดดลงไปช่วยเจ้านายก่อนใคร จากนั้นถึงจะมีทหารรักษางานลงไปช่วยและเป็นคู่หมั้นลำดับสำคัญแปลกๆจริงเชียว

ปวดหัวจริงทั้งคำพูดคนทั้งเจ็บแผลนางยกมือขึ้นมาลูบแผลตัวเองดู เลือดเต็มเลยแฮะ

"คุณหนูเจ็บหรือไม่เจ้าคะข้าผิดเองที่ช่วยคุณหนูไม่ทัน"

"ขนาดท่านแม่ทัพยังเลือกคุณหนูฟางเจี้ยนผิงเลยดูสิคู่หมั้นตกลงไปด้วยแท้ๆฮึน่าขันเนอะ"     

เสียงคุยกันนั้นแพรวาในร่างของว่านลี่ถิงได้ยินทั้งหมดและจดจำเอาไว้ทุกคำพูด เพราะตอนที่นางกับแม่ดอกบัวขาวทะเลาะกันนั้นพอดีกับท่านแม่ทัพหนุ่มเดินมาจึงทำให้แม่ดอกบัวขาวใช้จังหวะนั้นทำให้เหมือนว่าตัวเองโดนว่านลี่ถิงทำร้ายตัวเองใช้มุมที่นางเป็นคนหันหลังเป็นนางที่รู้ว่ามีใครเดินมาจึงเล่นบทได้เสียแนบเนียน

ว่านลี่ถิงมองคู่หมั้นหนุ่มที่เจ้าของร่างเดิมหลงรักจนมีเรื่องให้ตัวนางทำตัวร้ายกาจคอยหึงหวงแม่ดอกบัวขาวทั้งหลายจนทำให้ตัวเองกลายเป็นคนร้ายกาจของเหล่าคุณหนูคุณชายในเมืองหลวง

ว่านลี่ถิงมองหน้าคู่หมั้นที่ยืนมองดูนางฟื้นขึ้นมาแล้วด้วยสายตาเรียบนิ่ง เผิงเย่ห่าวท่านแม่ทัพหนุ่มไฟแรงในเมืองหลวงและเนื้อหอมที่สุดของเหล่าสาวๆต่างอยากแต่งเข้าจวนเพราะเขาได้ฉายาเพราะผลงานล้วนๆจากฝีมือจากการรบชนะแคว้นหนานเป่ย พึ่งจะกลับเมืองหลวงมาได้สองอาทิตย์ และพึ่งจะมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงของเหล่าคุณหนูได้ยลโฉมเพราะเพื่อนสนิทที่เชิญมา

เย่ห่าวมองดูคู่หมั้นสาวที่ตกน้ำลงไปไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ช่วยนางเพียงแต่ช่วยดึงคุณหนูฟางเจี้ยนผิงขึ้นมาก่อนเพราะนางอยู่ใกล้เขา เขากำลังจะกระโดดลงน้ำไปช่วยคู่หมั้นแต่สาวใช้ของนางกระโดดลงไปเสียก่อนแต่เขาก็ช่วยดึงนางขึ้นจากสระบัวช่วยสาวใช้ข้างกายของนาง   

ชายหนุ่มนำเสื้อคลุมให้คุณหนูฟางเจี้ยนผิงก่อนเพราะนางใส่ชุดสีขาวส่วนว่านลี่ถิงใส่สีเขียวเข้มและสาวใช้ของนางก็มีเสื้อคลุมนางมาด้วยก่อนจะกระโดดลงน้ำไปช่วยเจ้านายของพวกนาง  ท่านแม่ทัพไม่ใช่คนที่กระโดดลงน้ำแต่เป็นสาวใช้ของคุณหนูทั้งสองคนที่กระโดนลงไปช่วยเจ้านายของตัวเองก่อนใคร  เขาเพียงช่วยดึงและไม่ได้ถูกต้องเนื้อตัวคุณหนูฟางเจี้ยนผิงนัก เผิงเย่ห่าวคิดในใจกับเสียงของผู้คนที่พากันว่าให้คู่หมั้นของเขาเองที่ทำตัวร้ายการตามติดหึงหวงเขาไปทั่ว 

 ชายหนุ่มมองใบหน้านางที่ขาวซีดนางมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า พอนางฟื้นตื่นขึ้นมาไม่ใช่แววตาของคนที่ส่งให้เขาหยาดเยิ้มเหมือนก่อนหน้านั้นจนรู้สึกใจหายกับอาการของนางที่แสดงออกมาตอนนี้  อีกทั้งก่อนที่จะเกิดเรื่องเขานั้นได้เตือนนางว่าอย่าก่อเรื่องอะไรอีกไม่อย่างนั้นจะถอนหมั้นนาง ชายหนุ่มเพียงแค่ขู่นางไปเท่านั้นจะได้ไม่มีเรื่องให้เขาปวดหัวอีกเพราะตั้งแต่หมั้นกันมานางตามหาเรื่องกับคุณหนูฟางเจี้ยนผิงมาโดยตลอดสาเหตุเพราะหึงหวงเขา

"คุณหนูว่านลี่ถิงทำไมถึงได้ใจร้ายผลักคุณหนูฟางเจี้ยนผิงจนตกน้ำปางตายละเจ้าคะท่านโกรธแค้นอะไรนางจนคิดจะกำจัดนางเยี่ยงนี้"  แม่นางเพื่อนสาวของแม่ดอกบัวขาวรีบพูดทันทีที่เห็นนางลุกขึ้นยืนจะกลับจวน  ว่านลี่ถิงหันไปมองหน้าของแม่ดอกกบัวขาวทั้งหลายก่อนจะตอบออกไปว่า!