PROLOGUE

Welcome back, Javier Family!

Isang malaking tarpaulin ang bumungad sa amin pagkapasok namin sa town hall. Maingay, masayang nagku-kuwentuhan ang mga bisita, at napalilibutan ng makukulay na ilaw ang buong paligid.

"Good evening, my beloved people of Greenville." Nagpalapakan ang lahat nang magsalita si Mayor Solomon Javier.

"I am so glad to see you here tonight! Alam kong pati kayo ay hindi na makapaghintay na makita ang asawa't mga anak ko," sabi niya, malapad ang ngiti. "It's been five years. Limang taon ko ring hindi nakasama ang pamilya ko, but tonight is very special dahil sa wakas ay nandito na sila, magkakasama na kami ulit."

Muli kaming nagpalakpakan.

"Iwan ko muna kayo. Pupuntahan ko lang sila mommy," paalam ni Sofia at naglakad palayo sa amin.

Sunod-sunod na pagputok naman ng fireworks ang nakaagaw ng atensyon namin kaya naman napatingin kaming lahat sa labas. Hindi ko mapigilan mamangha habang pinapanood ang makulay at magandang fireworks display na 'yon.

"So now, please welcome my precious wife and our beloved children!" Muling umingay ang buong town hall dahil sa ingay na nagmumula sa mga tao at sa fireworks.

All eyes are on the stage, excited to see Mayor Javier's family. But, in a blink, the whole town hall went black. Ang malalakas na tawanan at usapan ng mga tao kanina ay biglang napalitan ng nakakatakot na sigawan.

"What happened?!" sigaw ni Macey.

Naramdaman ko agad ang paghawak sa akin ni Brix.

"Everyone, please calm down," utos ni Mayor Javier.

Mahigpit akong napahawak sa damit ni Brix nang may bumangga sa braso ko.

"Ano bang---?"

Biglang bumukas ulit ang mga ilaw ngunit kitang-kitang pa rin sa mga mukha ng tao ang kaba at pagkalito.

"Tulong! Tulungan niyo ako!"

Nanlaki ang mata ko nang marinig ang malakas na sigaw na 'yon. Nagkatinginan kaming magkakaibigan. Hindi kami pwedeng magkamali. Boses ni Sofia 'yon!

"Puntahan natin si Sofia, Brix. She needs our help!" natatarantang saad ko. Napalinga-linga ako sa paligid at sinubukang hanapin si Sofia.

Dumako ang tingin ko kay Mayor Javier, nabitawan niya na ang mic at nagmadaling pumunta sa backstage.

Agad kaming tumakbo at sumunod sa kaniya.

"Oh my God!"

I stiffened as I saw Tita Serenity and Ate Sandy Javier lying on the ground, soaking with their own blood. Tila nabingi ako sa mga palahaw ng mga tao sa paligid.

Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko habang nakatingin kay Sofia.

"Mommy! Ate!" sigaw niya habang umiiyak.

S-sino ang gumawa nito?

Napatingin ako sa tumawag sa 'kin at nakita ko si Kuya Derrick na nagmamadali papalapit sa 'kin.

"Let's go! Iuuwi na kita," sabi niya at hinawakan ang kamay ko. Tinignan ko si Brix.

"Brix, paano ka?" tanong ko.

"Pupuntahan ko muna sina Ate Bianca." Tumingin siya kay kuya. "Mag-ingat kayo ni Demi pauwi."

Tinignan ko muna si Sofia na yakap-yakap ng kuya niya. Hindi ko na siya nalapitan dahil hinila na ako ni Kuya.

"Nasaan si mommy?" tanong ko.

"Pupunta siya sa ospital ngayon," sagot niya.

Nang makasakay kami sa kotse ay tumingin ulit ako sa entrance ng town hall.

Nagkakagulo ang lahat, tumatakbo, sumisigaw, at hindi alam ang gagawin. Ngunit, isang bagay ang nakaagaw ng pansin ko.

Mas lalo akong kinilabutan nang makita ang isang puting maskara. Isang tao lang ang naaalala ko kapag nakakakita ng gano'n.

And maybe...

He's back.