로그인공유
33.สูญเสีย
최신 업데이트:
2025-05-13 14:02:33รอยยิ้มที่แสนจะดีใจของเด็กน้อยวัยหกขวบปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของมิล เธอยื่นมือไปรับตุ๊กตาที่ท่านแม่ส่งให้ด้วยความสุข “ท่านแม่ ตุ๊กตานี้ช่างงดงาม” สายลมจากฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านตัวเธอและลูกน้อยไป เมลรู้ดีว่าร่างกายของเธอกำลังย่ำแย่ราวกับใบไม้ที่กำลังจะปลิดปลิวด้านนอก เธอจะไม่เห็นรอยยิ้มที่แสนจะงดงามนี้อีกแล้ว พอคิดถึงความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นจากการจากลา ในหัวใจก็มิอาจจะกลั้นน้ำตาออกมาได้อีก “ท่านแม่ ท่านร้องไห้งั้นหรือคะ?” เมลดึงเด็กน้อยที่ประดุจแก้วตาดวงใจเข้ามาโอบกอด “แม่เพียงดีใจมิล แม่ดีใจที่เห็นลูกชอบตุ๊กตาที่แม่ทำ….” ฤดูใบไม้ผลิได้ผ่านพ้นไป ผ่านมาจนถึงฤดูหนาว หิมะที่โปรยปรายลงมาพัดพาเอาความหนาวเหน็บมาสู่จิตใจของเด็กน้อย “ข้ามิอาจจะเลี้ยงเด็กที่มิใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของแมรี่ได้!!” “ท่านจะทำเช่นนี้กับข้ามิได้!! มิลมีสัญญาหมั้นหมายกับริชแมนแล้ว!!” เธอพยายาม พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะให้ลูกสาวของเธอได้มีสัญญาหมั้นหมายกับตระกูลริชแมน เพื่อที่มิลจะได้เติบโตอยู่ที่แมรี่ต่อไป… “ไร้ยางอายเกินไปแล้ว!! เจ้ากล้าดูถูกข้า!! ดูถูกแมรี่!!” คำด่าทอต่างๆ ของท่านพ่อกำลังซึมซาบเข้ามาในจิตใจของเด็กน้อย ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชายผู้นั้นก็ไม่อนุญาตให้เธอเรียกเขาว่าท่านพ่ออีก… แถมสายคนอื่นๆ ในคฤหาสน์ต่างก็มองมาที่มิลาด้าเปลี่ยนไป… แต่ไม่เป็นไร เพราะเธอคิดว่าเธออยู่ได้โดยไม่ต้องอาศัยผู้อื่น ขอเพียงเธอมีท่านแม่คนเดียวก็พอ “มิล ลูกต้องเรียนให้เยอะ เราจะต้องมีความรู้ หากวันหนึ่งคนรักของลูกหมดรักในตัวลูก อย่างน้อยที่สุดเจ้าก็ยังมีความสามารถ ริชแมนมีธุรกิจที่ดีมาก แต่พวกเขาไม่อาจบริหารให้มันออกมาประสบความสำเร็จ หากลูกเข้าไปเป็นเคาน์เตสลูกต้องเปลี่ยนตระกลูนั้นให้เป็นของลูก มาซาคู่หมั้นของลูกแม่เคยเห็นมาแล้ว เขาเป็นเด็กหนุ่มที่เรียบร้อยและอ่อนโยน แม่เชื่อเหลือเกินว่าหากเจ้าเอาใจเขาสักหน่อย เขาจะรักและยอมมอบสิทธิ์ทุกอย่างในริชแมนให้เจ้าดูแลแน่นอน!!” “เหตุใดข้าถึงครอบครองริชแมน….” “มิลลูกรัก เจ้าเห็นชีวิตของแม่ตอนนี้รึเปล่า เราอยู่ที่นี่อย่างไร้เกียรติไร้ศักดิ์ศรี หากว่าเจ้าไม่มีสัญญาหมั้นกับริชแมนพวกเขาคงจะสั่งฆ่าเราไปแล้ว!! เจ้าเห็นชีวิตที่แสนจะเจ็บปวดของแม่ไหม?” เพราะความรัก…มันไม่มีอยู่จริงงั้นหรือ? ท่านพ่อหมดรักท่านแม่แล้ว ก็เลยทอดทิ้งพวกเรา เช่นนั้นจะมีความรักไปทำไม ในเมื่อมันเจ็บปวดถึงเพียงนี้ ทุกงานเลี้ยงที่แมรี่จัดขึ้นมา มิลาด้าไม่เคยได้เข้าไปร่วมงาน เธอทำได้เพียงแค่รอพี่สาวคนใช้เอาขนมมาให้เท่านั้น สายตาของมิลลาด้ามองไปเห็นครอบครัวที่กำลังเดินมา ชายที่แลดูสูงวัยอุ้มเด็กชายตัวน้อยขึ้นหอมและกอดอย่างรักใคร่ ส่วนสตรีที่ดูงดงามอุ้มเด็กแรกเกิดเอาไว้แนบอก เกิดคำถามในใจของมิลาด้ามากมายว่าในตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ท่านพ่อเคยอุ้มเธอเช่นนี้รึเปล่า “ยินดีต้องรับครับเคาน์เคนเนดี้ เชิญด้านในก่อน…” พ่อของเธอเดินออกมาต้อนรับครอบครัวนั้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เคนเนดี้งั้นหรือ? ดูอบอุ่นจังเลยนะ มิลาด้ายกยิ้ม ชายและหญิงสองคนนั้นดูเป็นคนใจดี ครอบครัวของพวกเขาจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ เลย “คุณหนูรีบเข้าไปด้านในเถอะค่ะ เดี๋ยวนายท่านมาเห็นเราจะถูกทำโทษได้” มิลาด้าพยักหน้า เธอเป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงให้เชื่อฟังและเจียมตัว เธอรู้ดีว่าตัวเองไม่สามารถเรียกร้องหรือว่าดื้อได้ เหมือนเช่นเด็กคนอื่น เพราะว่าเธอมีเพียงท่านแม่คนเดียว และท่านแม่ในตอนนี้ก็ไม่มีเรี่ยวแรงมากพอที่จะลุกออกจากเตียง…. ฤดูหนาวพัดผ่านมาอีกครั้ง มิลาด้าวัยสิบขวบทรุดลงที่ข้างเตียง ความหนาวเหน็บที่ผิวกายยังไม่เท่าความเหน็บหนาวในหัวใจของเธอ “มิล อย่าร้องไห้เลยลูกรัก เจ้าจะต้องเติบโตขึ้นมาอย่างมีเกียรติ เป็นเคาน์เตสที่งดงามและเฉลียวฉลาดของริชแมน…” เสียงของท่านแม่นั้นแผ่วเบาจนเธอแทบจะไม่ได้ยิน… “แล้วทำลายเคนเนดี้ลงซะ!! ให้สาสมกับที่เคาน์เคนเนดี้ทำกับแม่ ให้สาสม..กับที่เขาทอดทิ้งเราสองแม่ลูกให้มีสภาพเช่นนี้!!” เสียงสุดท้ายที่แผ่วเบาของท่านแม่ มันสลักลึกลงไปในจิตใจของมิลาด้า…เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของท่านแม่และความเจ็บปวดของตัวเธอเอง… เคนเนดี้มีครอบครัวที่แสนจะอบอุ่น พวกเขามีลูกที่แสนจะน่ารักถึงสองคน…แล้วเธอล่ะ? เธอกับท่านแม่ต้องเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความเจ็บปวดของแมรี่ ทุกคนที่แมรี่นำความโกรธและเกลียดมาลงที่เธอและท่านแม่!! แต่เคาน์เคนเนดี้กลับมาความสุข ทั้งที่เขาคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด! เหตุใด ถึงยังสามารถทำใจให้มีความสุขได้ คนสารเลวพวกนั้น!!! เธอจะทำลายทั้งหมดเอง!! หลังจากท่านแม่สิ้นใจ เธอก็ทนอยู่ที่แมรี่อีกสี่ปี สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอก็คือตุ๊กตาที่ท่านแม่เป็นคนทำ ของแทนใจสิ่งเดียวที่ท่านแม่หลงเหลือเอาไว้ให้ มิลาด้ายกยิ้ม ตอนนี้เธอกำลังอยู่บนรถม้าที่กำลังมุ่งหน้าไปที่ริชแมน เธอกอดตุ๊กตาตัวนั้นเอาไว้แนบอก… พอมาถึงที่ริชแมนทุกคนที่นี่ต้อนรับเธออย่างอบอุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาซา คู่หมั้นของเธอ เขาดูเป็นเด็กชายที่อ่อนโยนอย่างที่ท่านแม่กล่าวเอาไว้จริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของมิลาด้าสั่นไหวก็คือเอซ เขาคือน้องชายของมาซา ที่เขาดึงดูดสายตาของมิลาด้าก็เพราะว่าหน้าตาของเขามันเหมือนกับตุ๊กตาในมือของเธอ เขางดงามจนมิลาด้าไม่อาจจะละสายตาไปได้เลย…เธอพยายามข่มใจแล้วแต่ก็ทำไม่ได้!! เธออยากโอบกอดเขา..เพราะราวกับว่าเขาคือสิ่งของแทนใจจากท่านแม่ หากว่าเธอกอดเขาจริงๆ มันจะเหมือนอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของท่านแม่ไหมนะ? เมื่อห้ามความอยากในจิตใจของตัวเองไม่ได้ มิลาด้าก็จำเป็นที่จะต้องวางแผนการ…เริ่มต้นทำลายเคาน์และเคาน์เตสริชแมน เพราะว่าเธอมั่นใจว่าเธอสามารถควบคุมมาซาได้ จึงไม่จำเป็นที่จะต้องทำลายเขา… มิลาด้าก้าวขาเข้ามาในทุกกิจการของริชแมนเต็มตัว เธอจะเป็นคนคุยทุกเรื่องเกี่ยวกับหุ้นส่วนและการลงทุนของริชแมนด้วยตัวเธอเอง และความเก่งกาจของมิลาด้า ก็ได้ไปเข้าตาดยุคแม็คซิมัส เธอคิดว่าเขาคือหมากตัวสำคัญในกระดานของเธอจึงได้ยอมมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเขา และงานแรกที่ให้เขาทำก็คือการสร้างอุบัติเหตุให้กับเคาน์และเคาน์เตสเคนเนดี้ มิลาด้าคิดว่าหากเคนเนดี้ไร้เสาหลักไป เด็กน้อยทั้งสองคนนั่นก็จะพังทลายลง..และนั่นก็คือสิ่งที่ควรจะเกิดขึ้นเพราะว่าพวกเขามีความสุขกันมามากเกินพอแล้ว… เธอพยายามจะเข้าหาเอซแต่ไม่เป็นผลเลย เพราะเขาตั้งกำแพงเอาไว้สูงมากทีเดียว หรือว่าเธอต้องจัดการมาซา… หากว่าไม่มีมาซาแล้ว เอซก็จะได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูล พอถึงตอนนั้นเด็กชายที่ไร้เดียงสาผู้นี้ก็จะต้องพึ่งพาเธอ..และเขาจะรักเธอได้ไม่ยาก ใช่ ใช่แล้วการกำจัดมาซาคือทางเลือกที่ดีที่สุด ทว่าไม่ใช่แบบนั้น… ไม่เป็นไปตามที่เธอคิด เพราะเอซยังไม่ยอมรักเธอ อีกทั้งเขายังทำท่าเย็นชาใส่เธออีก!! แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงเราก็ไม่อาจหนีพ้นกันไปได้ เพราะริชแมนอยู่ในกำมือของเธอ และเขาก็รักริชแมนมาก บางทีเอซอาจจะต้องการเวลา หากมีเวลาให้เขาคิดมากกว่านี้เขาอาจจะยอมรักเธอ และให้เธอกอดเขา อ้อมกอดที่เธอรอคอยมาอย่างยาวนาน… มิลาด้ายกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เธอยกยิ้มอย่างสมเพชให้ตัวเอง ก่อนจะเควี้ยงแก้วไวน์ลงไปที่พื้นข้างๆ ที่เบลล่านั่งอยู่ “อ่า เสียของชะมัด!! เจ้าควรเอามาให้ข้าดื่มสิ!!” “เหอะ! จะตายอยู่แล้วยังปากดี” เบลล่าถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย “เหตุใดต้องจับข้ามา…” มิลาด้าลุกขึ้น เธอมองไปที่เบลล่าและคิร่า “เพราะว่าเจ้าทั้งสองคน แย่งความสุขไปจากข้า!!” เบลล่าหัวเราะ “มิลาด้า ต่อให้ไม่มีข้า เขาก็ไม่รักเจ้า เอซไม่มีทางรักเจ้าหรอก!!” มิลาด้าชักดาบออกมาก่อนที่เธอจะเดินไปหาเบลล่า แล้วแทงไปที่ท้องของคิร่าอย่างแรง “ฉึก!!” “!!!” “หึ..เปลี่ยนสีหน้าแล้วสินะเบลล่า นึกว่าเจ้าจะทำหน้าอวดดีไปได้ตลอด…วางใจเถิดที่ข้าแทงนางก็เพราะอยากฆ่านางเดี๋ยวข้าก็จะแทงเจ้าด้วยเช่นกัน….” เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นออกมาตามแรงดึงดาบของมิลาด้า เธอดึงดาบออกมาก่อนจะยกไปจ่อที่คอของคิร่าแทน “….เจ้าไม่สมควรจะเกิดมาด้วยซ้ำ พ่อของเจ้าก็เป็นเพียงแค่ผู้ชายที่มักมากคนหนึ่ง” ที่ท้องของคิร่ามันไม่เจ็บเลย แต่เธอรู้สึกชาแทน คิร่าพยายามที่จะไม่ก้มไปมองเลือดที่กำลังไหลออกมา มือของเธอถูกมัดเอาไว้ด้านหลัง…นี่เธอจะมาจบชีวิตตรงนี้จริงๆ งั้นหรือ!! ไม่ได้ เธอไม่ยอม!! “ข้ารู้แล้วนะคะ ว่าท่านเป็นพี่สาวของข้า!! มิลาด้ามองที่คิร่าอย่างตกใจ “ข้ารู้มาตลอดเพราะท่านพ่อบอกข้า ข้าและท่านพี่โคลด์อยากไปหาท่านพี่มาตลอด แต่เพราะท่านคือเคาน์เตสริชแมนที่แสนจะร่ำรวย พวกเราสองพี่น้องก็เลยไม่กล้าไปหาท่านพี่….” เบลล่ามองที่คิร่า น้ำเสียงที่เอ่ยมานั้นสั่นเครือเพราะความเจ็บปวดจากพิษบาดแผลอีกทั้งตอนนี้เลือดของคิร่ามันไหลออกมาอย่างน่ากลัว… โกหก!! คิร่ากำลังโกหกเพราะว่าเธอกำลังถ่วงเวลา เบลล่าเม้มปากแน่น!! อาเชอร์ทำอะไรอยู่กันนะ!! เหตุใดถึงมาช้านัก!!
최신 챕터
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 45.ความลับของมาเบโล่
เบลล่าตื่นขึ้นมากลางดึก ไบรอันยังคงโอบกอดเธอเอาไว้ ส่วนเลโอนอนอีกฝั่งนึกตอนที่ทั้งสองคนมาเจอกันไม่ออกเลย แต่รอยช้ำที่แก้มของไบรอันก็บอกเธอได้ดี ว่ากว่าเลโอจะยอมคงจะตกลงกันนานพอสมควรเธอลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างก่อนจะมองไปด้านล่าง เบลล่ามองฝนที่ยังคงตกลงมาต่อเนื่องอย่างไม่มีทีท่าว่าจะแล้งเธอไม่ชอบเวลาฝนตกเลย มันเหมือนกับว่าบรรยากาศรอบข้างมันเศร้ายังไงไม่รู้เลโอลุกขึ้นจากเตียง เขาเดินมาโอบกอดเธอจากด้านหลัง“นอนไม่หลับอีกแล้วงั้นหรือ ไปเจออะไรที่วิหารมา”เธอถอนหายใจ“ข้าไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ข้าเห็นมันจะเป็นจริงรึเปล่า แต่ในอนาคตที่ไม่รู้ว่าระยะเวลามันจะอีกแค่ไหน ข้าจะตาย…”เบลล่าสัมผัสได้ถึงอ้อมกอดที่แน่นขึ้นของเลโอ เขาพรมจูบที่ต้นคอของเธอไล่ลงไปจนถึงไหล่“นั่น!..อาจจะมีอะไรผิดพลาด ข้าจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่!”เธอยกมือขึ้นมากุมหน้าเขาเอาไว้“ข้ารู้เลโอ ว่าท่านจะต้องปกป้องข้า ข้าก็ไม่คิดจะยอมรับโชคชะตาเช่นนั้นเหมือนกัน การที่อาเชอร์บอกเรื่องนี้กับข้าแสดงว่าเขาอยากให้ข้าเป็นคนแก้ปัญหา…”“ข้าจะช่วยแก้ปัญหาด้วย!”ไบรอันลุกขึ้น เขาเดินมาหาเบลล่าพร้อมทั้งเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของเธอ“ตอนที่เจ้า
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 44.ขอบคุณอาเซอร์
ไบรอันมองเบลล่าอย่างเป็นห่วง เขายกมือขึ้นมาแตะที่หน้าผากของเธอเพราะตอนนี้ใบหน้าของเธอมันกำลังแดง จริงๆ ไม่ใช่แดงแค่หน้าแต่แขนและคอของเธอมันแดงไปหมด“เบล ข้าควรไปตามนักบุญด้านนอกมารักษาเจ้า”“โพชั่นที่อาเชอร์ทำ ไม่มีเวทมนตร์ใดที่สามารถรักษาได้ มีแต่ต้องรอให้มันหายไปเองเท่านั้น!”อาการของเธอดูน่าเป็นห่วงจนไบรอันรู้สึกไม่ดีเลย ใบหน้าที่งดงามของเธอมันบิดเบี้ยวเพราะเธอกำลังเจ็บปวด“ล็อกห้องนี้แล้วพาข้ากลับเมบิล…”ไบรอันอุ้มเธอขึ้นมาเขาพาเธอเดินออกไปพร้อมกับปิดห้องให้เรียบร้อย แล้วรีบอุ้มเบลล่าไปที่รถม้า“อื้อ!!”เขาวางเธอลงบนรถม้า ตอนนี้ใบหน้าของเธอมันชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ“ข้าควรจะตามหมอมารักษาเจ้า”เบลล่าส่ายหน้า“ไม่ต้อง!! ไปตามเลโอมาก็พอ อึก!!”ความปรารถนากำลังโจมตีเธออยากหนักจนขาทั้งสองข้างมันกำลังสั่นเทา เบลล่าสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่จุดกึ่งกลางจนเธอจนต้องหนีบขาเข้าด้วยกัน คอของเธอมันแห้งผาดราวกับว่าเธอกำลังกระหายน้ำ“แกรนด์ดยุคเขาจะรักษาเจ้าได้ยังไง เขาไม่ใช่หมอสักหน่อย”เธอกำลังหงุดหงิด เขาจะถามอะไรมากมายนัก แค่ไปทำตามที่เธอสั่งมันยากนักรึไง!!ไบรอันเห็นตัวของเบลล่ากำลังสั่นเทา
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 43.กุญแจไขความลับ
เลโอดึงเบลล่าไปกอด เพราะเขาสัมผัสได้ถึงความกังวลมากมายจากสายตาของเธอ“เบล ไม่ว่าข้างหน้าจะมีอะไรรออยู่ ข้าจะเป็นคนปกป้องเจ้าเอง อย่าได้กังวลไปเลย”เธอกำกุญแจในมือเอาไว้แน่น แล้วโอบกอดเลโอ“เลโอ ท่านทำให้ข้ามีแรงสู้ขึ้นมา หากว่าไม่มีท่านข้าอาจจะซื้อเรือสำเภาสักลำแล้วหอบเงินขึ้นเรือหนีไป…”เลโอพรมจูบที่ซอกคอของเธอเบาๆ“เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ตัวเองคิดมากนะเบล ไม่อย่างนั้นตอนที่พบกันครั้งแรกเจ้าไม่กล้ารับงานที่ข้าสั่งไปทำหรอก”ใบหน้าที่งดงามของเบลล่ายกยิ้มขึ้นมา เกือบลืมไปแล้วว่าในตอนแรกเธอและเลโอคือเจ้านายและลูกจ้าง“ยังเจ็บตรงไหนอยู่รึเปล่า?”มือของเขานั้นเริ่มซุกซนจนเธอต้องยกมือขึ้นมาห้ามเอาไว้“ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่ข้ายังเหนื่อยอยู่มาก…”“เช่นนั้นก็นอนกันเถิด”เขากลืนความอยากลงคอไปแล้วโอบกอดเธอเข้ามาในอ้อมแขน เสียงฝนที่ตกอย่างหนักราวกับเสียงเพลงที่ขับกล่อมให้เขาและเธอเข้าสู้ห้วงนิทราอย่างรวดเร็วยามเช้าที่ไร้แสงตะวัน เธอลืมตาขึ้นมาโดยปราศจากเงาของเลโอ เบลล่าลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่หน้าต่าง เช้านี้ฝนตกปรอยๆ พอเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบเที่ยงวันน่าแปลกที่วันนี้เธอไม่รู้สึกง่วงแล้ว เบ
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 42.คำถามมากมายในใจ
เลโอยกมือขึ้นมากุมมือของเบลล่าเอาไว้ เขามองเธอด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวด ถึงอาเชอร์จะช่วยรักษาเธอแล้วแต่อวัยวะภายในได้รับความเสียหายอย่างมาก จะต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูตัวเองที่ห้องข้างๆ ก็ตึงเครียดไม่แพ้กัน ถึงจักรพรรดินีจะได้รับยาพิษไปในปริมาณเล็กน้อย แต่นั่นก็เพียงพอที่ทำให้เธอสูญเสียลูกคนแรกไป ถึงแม้จะพ้นขีดอันตรายแล้วแต่สภาพจิตใจของคิร่าแย่มากทีเดียวงานเลี้ยงด้านล่างยังคงดำเนินต่อไปไม่มีการยกเลิก…“พระองค์ควรจะลงไปข้างล่าง…ซ่อนความเจ็บปวดและอ่อนแอในใจเอาไว้ให้มิดชิด อย่าให้คนที่กระทำรับรู้ว่าเรากำลังเจ็บปวด”เอซยกมือขึ้นมาตบไหล่ของวัลโด้เบาๆ วัลโด้มองมาที่เลโอที่พยักหน้าให้เขาเขาสูญเสียลูกคนแรกไป ในตอนนี้ขาทั้งสองข้าจะยืนไม่อยู่แล้วด้วยซ้ำ แต่หากว่าเขาอ่อนแอ คนด้านหลังจะอยู่ได้อย่างไร ตอนนี้เขาถือเป็นผู้นำของทุกคนวัลโด้ถอนหายใจเขายกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดคราบเหงื่อและน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะเดินลงไปด้านล่างพร้อมราชเลขา“สภาพเราทุกคน มันดู…แย่ไปหมด คนพวกนั้นฉลาดมาก พวกมันไม่ได้โจมตีแค่ร่างกายแต่โจมตีที่จิตใจของเรา…”โคลด์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ทำไมมันถึงเกิดเรื่องกับเบลล่าและคิร่าซ้ำแล้วซ้ำ
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 41.ผิดศิลธรรม
สตรีใบหน้างดงามที่เข้ามา..นั่นคือภรรยาของเขาไม่ใช่รึไง!!ชายที่เธอควงแขนอยู่นั่นก็ไม่ใช่โคลด์ แล้วไอ้เวรนั่นเป็นใครกันวะ!!!วัลโด้สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือก ในห้องพอเขามองตามสายตาของเลโอไปก็พบกับผู้ที่เดินเข้ามาในงาน..นั่นมันองค์รัชทายาทมาเดลีนไม่ใช่รึไง ข้างกายของเขาคือสตรีใบหน้างดงามที่คุ้นตา เบลล่า!?“อย่าบอกว่านั่นคือองค์รัชทายาท?”เลโอกล่าวถามพร้อมทั้งชี้ลงไปด้านล่าง วัลโด้พยักหน้า เขาส่งยิ้มจางๆ ให้เลโอ“นี่มันเป็นไปตามแผนของเราเลยไม่ใช่รึไง เป็นเบลล่าก็ถือว่า…”“อย่าได้พูดอะไรเช่นนี้ออกมาอีก และอย่ามาคิดใช้ภรรยาของข้าเป็นหมากในกระดานนี้”เลโอกล่าวจบก็รีบเดินไปหาเบลล่าด้านล่าง วัลโด้ยักไหล่พร้อมกับหัวเราะเบาๆ“เอซ ไม่ลงไปรึไง?”เอซยกยิ้ม“กับเบลข้าไม่ห่วงนางแล้วล่ะ เมื่อคืนได้พูดคุยอะไรกับนางหลายๆ อย่าง ก็พอเข้าใจได้ ตอนนี้พระองค์ต่างหากที่ควรลงไปห้ามแกรนด์ดยุค ไม่ให้เขาทำร้ายองค์รัชทายาทมาเดลีน”วัลโด้ชะงักพร้อมกับมองไปที่บันได เลโอกำลังเดินอย่างรวดเร็วไปหาเบลล่าอ่า..ให้ตายเถอะ!!เขามองไปที่ราชเลขาเพื่อสั่งให้วงดนตรีบรรเลงเพลง แล้วรีบเดินลงไปด้านล่างตามเลโอไปติดๆ“นี่คงจะเป็
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 40.สร้างลิขิต
องค์จักรพรรดิวัลโด้ถอนหายใจเมื่อเขาเห็นจดหมายในมือ เขารู้สึกรำคาญเมเบโล่ยิ่งนัก แกรนด์ดัชเชสผู้นั้นยื่นเรื่องให้เขารับหลานสาวของนางขึ้นมาเป็นสนมเอกปัญหาก็คือแกรนด์ดัชเชสเมเบโล่สนิทกับท่านพ่อนี่แหละ!! เขาไม่อยากผิดใจกับคิร่าเลยจริงๆ นางกำลังตั้งครรภ์ด้วยเขาไม่อยากทำให้นางคิดมากเลย“หากไม่อยากรับสตรีผู้นั้นมาพระองค์ก็แค่หาทางสร้างพรหมลิขิตให้นางกับชนชั้นสูงสักคน…”เลโอกล่าวพร้อมกับวางกระดาษรายงานเรื่องงบประมาณลงบนโต๊ะ“อันที่จริงข้าส่งนางไปเป็นภรรยาน้อยของแกรนด์ดยุคโอเว่นก็ได้นี่นา”“หากไม่กลัวว่าพระองค์จะสูญเสียกำลังทางทหารไปก็ลองดู”“อ่า ล้อเล่นหน่อยก็ไม่ได้งั้นหรือ?”“ข้าแนะนำทางแก้ไปแล้ว สุดแต่พระองค์จะตัดสินใจเถิด…”เลโอและวัลโด้ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน ทำให้เลโอไม่นึกกลัวองค์จักรพรรดิ และวัลโด้ก็ไม่ได้นึกโกรธคำกล่าวของเลโอเลยเพราะเขามองเลโอเป็นพี่ชายมาโดยตลอดเอซยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม“เมื่อเช้ากิลข้อมูลส่งข่าวมาว่าอาร์ชดยุคกูเรี่ยนเคลื่อนไหวแปลกๆ เมื่อคืนหลังจากที่เบลล่ากลับมา โดโนแวนตามดูต่อ ปรากฏว่าแกรนด์ดัชเชสเมเบโล่เข้าไปพบกับอาร์ชดยุคที่โรงแรม…”เลโอแย่งแก้วเหล้าในมือของเอซมาดื่มจ
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 39.ไม่คิดอ่อนโยน NC
อาร์ชดยุคกูเรี่ยนพาสตรีใบหน้างดงามทั้งสองขึ้นโรงแรมไป ดูไปแล้วก็ไม่มีอะไรที่น่าผิดสังเกต เบลล่าเรียกให้โดโนแวนมาเฝ้าอาร์ชดยุคต่อ ส่วนเธอจะกลับไปพักที่คฤหาสน์ พอมาถึงเมบิลก็มีบัตรเชิญจากพระราชวังส่งมา เปิดอ่านก็พบว่าคิร่าเชิญเธอไปที่งานเลี้ยงต้อนรับองค์รัชทายาทมาเดลีน เธอโยนบัตรเชิญนั้นไว้บนโต๊ะก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา ไม่อยากไปเลยแฮะ…เดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนที่จะชอบเข้าสังคมของชนชั้นสูงอยู่แล้ว เบลล่าพยายามหลีกเลี่ยงงานเข้าสังคมมาตลอด เพราะเธอคิดว่ามันไร้สาระ “ท่านหญิงคะ ดยุคเอเซล่ามาขอเข้าพบค่ะ” รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเบลล่าเธอไม่ทันจะลุกขึ้นเอซก็เดินเข้ามาใจห้องแล้ว เบลล่าอ้าแขนออกเพื่อโอบกอดเขา “คิดถึงจะบ้าอยู่แล้ว!!” เอซกล่าวพร้อมทั้งจูบลงบนผมของเบลล่าอย่างแรง “เหตุใดถึงมายามนี้ ท่านก็รู้ว่าการเดินทางยามค่ำคืนมันอันตราย บ้านเรือนของเรามิได้อยู่ในช่วงที่สงบ…” “ตั้งแต่ข้าย้ายเข้าไปที่เดเลี่ยน ในใจมันก็ไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆ อีกแล้ว ที่นั่นอยู่ติดกับชายแดน ข้าศึกพร้อมจะบุกเข้ามาทุกเมื่อ ที่หายไปก็เพราะข้าต้องเฝ้าดูการก่อสร้างกำแพงเมือง โชคดีที่ท่านแกรนด์ดยุคโอเว่นส่งทหารไปช่วยเป
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 38.ฤดูกาลใหม่
ด้านนอกหน้าต่างฝนกำลังตกอย่างหนัก ค่ำคืนที่มืดมิดไร้แสงจันทร์ มีเพียงเสียงของเม็ดฝนที่ตกลงมาแรง พร้อมกับเสียงครางแว่วหวานในห้องผ้าปูที่นอนที่ยับเยินและเปียกชุ่มบ่งบอกได้ดีว่าสตรีและบุรุษบนเตียงนั้นร่วมรักกันอย่างรุนแรงแค่ไหน“อื้อ!! ไม่ไหวแล้ว!!”“หึ ใครจะยอมให้เจ้าเสร็จสมกันที่รัก…”เขาดึงแก่นกายออกมาจากทางรักที่เปียกชุ่มของเธอ ผิวกายที่ขาวราวกับหิมะนั้นขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ ใบหน้าที่งดงามของเธอมีสีหน้าเจ็บปวดและโมโหในเวลาเดียวกัน ดวงตากลมโตของเธอมองมาที่เขาอย่างหงุดหงิด แพรขนตายาวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา…ความเจ็บปวดที่ส่งผ่านใบหน้าของเธอมันช่าง สาแก่ใจเขายิ่งนัก!!ไม่บ่อยที่เขาจะรู้สึกสนุกกับการร่วมรักเช่นนี้ อาจจะเป็นเพราะเขาต้องการและเฝ้ามองเธอมาอย่างยาวนานเขายกมือขึ้นมาชักรูดตัวตนของเขา พร้อมทั้งส่งสายตายั่วยวนไปให้เธอ…จนกว่าฝนในค่ำคืนนี้จะหยุดตก เขาจะไม่ยอมหยุดทรมานเธอแน่!!!……..“ให้ตายเถอะ ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะตั้งครรภ์ได้ไวขนาดนั้น มีเจ้าเด็กตัวอ้วนอยู่ในนี้ใช่ไหม?”คิร่าหัวเราะให้กับท่าทางที่ประหลาดใจของเบลล่า เธอเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว“ไม่ท้องสิ
ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม) 37.อิ่มเอมในใจ
อาเชอร์ก้มมองดอกกุหลาบสีขาวในมือ ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นมาเปิดประตูเข้าไปในบ้าน ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วท้องฟ้าเริ่มจะเปลี่ยนสีเป็นสีดำเขาออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยง…หลังจากเข้าไปด้านในเธอก็คงจะด่าเขาเช่นเดิมไม่สิ อาจจะหนักกว่าทุกวันทว่าทันทีที่อาเชอร์เข้ามาภายในบ้านก็มืดสนิท เขายกมือขึ้นมาร่ายเวทย์เพื่อจุดตะเกียงที่ต่างๆ ในบ้านอาเชอร์วางดอกไม้เอาไว้บนโต๊ะ เขาเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่อไปหาโจลี่“เจ้า..กินข้าวรึยัง?”เขากลืนน้ำลายลงคออย่างคนที่รู้สึกผิด…อาเชอร์นั่งลงบนเตียงข้างๆ โจลี่“วันนี้ลูกดิ้นรึเปล่า ยังแพ้ท้องอยู่ไหม….”เขาชะงักเมื่อเห็นดวงตาของเธอบวมช้ำราวกับว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก“โจลี่…ข้าขอโทษ ข้าไปทำงานมา…”“ทำงาน!! ท่านก็อ้างแต่ว่าทำงานตลอด อาเชอร์ท่านหายไปหนึ่งวันโดยที่ไม่บอกกล่าวข้าเลย!!”เธอลุกขึ้นมา แล้วยกมือทุบเขาอย่างแรง อาเชอร์ไม่ได้ตอบโต้เขาทำเพียงนั่งนิ่งๆ เพื่อให้เธอได้ระบายอารมณ์จนกว่าเธอจะพอใจ“เหตุใดถึงไม่หลบการโจมตีของข้า…”“ก็ข้าผิดจริงๆ นี่นา เจ้าทุบตีข้าได้เลย ทุบตีได้จนกว่าเจ้าจะหายโกรธ”เธอเม้มปากแน่น อาเชอร์ยกมือขึ้นมา บรรจงเช็ดน้ำตาให้เ
다른 추천
