บุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร

บุตรชายข้าเป็นประมุขพรรคมาร

last updateLast Updated : 2025-05-13
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
93Chapters
10views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ชุนเอ๋อร์หย่าขาดจากสามี หอบลูกวัยห้าหนาวมาอยู่หมู่บ้านสาวสองพันปีสุดพิศวง มีความสุขอยู่ได้เพียง 15 ปีเท่านั้น บุตรชายเพียงคนเดียวก็ขอไปฝึกวิชาต่างแดน ทำให้นางต้องเลี้ยงไก่ ปลูกผัก ปักผ้า รอวันเวลาที่บุตรชายสำเร็จวิชากลับมาหานาง ตอนแรกนางคิดว่าบุตรชายทำงานคุ้มกันภัยธรรมดา จนกระทั่งย้อนอดีคไปดูชีวิตในสิบปีที่ผ่านมาของบุตรชาย และตอนนั้นเองที่ทราบทราบสถานะที่แท้จริงของเขา ...ประมุขพรรคมาร!

View More

Chapter 1

บทนำ

บทนำ

      ‘หมู่บ้านสาวสองพันปี’

          อยู่ในพื้นที่ห่างไกลเมืองหลวง แหล่งพักพิงใหม่ที่หวงชุนเอ๋อร์อยู่อาศัยกับบุตรชายตัวน้อยวัย 5 หนาว

          นางเพิ่งหย่าขาดกับสามี!

          ตอนนี้ชุนเอ๋อร์กำลังนั่งอ่านตำราในศาลาใกล้บ้าน บางเวลาก็หวนคิดถึงยามที่ตนอาศัยอยู่ในจวนหลังใหญ่

          แต่สุดท้ายครอบครัวก็ไม่ได้เป็นดั่งใจฝัน จนนางต้องหอบลูกมาอาศัยอยู่ชนบท

          “ท่านแม่ขอรับ”

          เสียงใสของร่างจ้ำม่ำที่กำลังวิ่งเข้ามาในศาลา ทำลายความเศร้าหมองที่กำลังครอบงำจิตใจชุนเอ๋อร์

          “เฟิงเอ๋อร์ ระวังล้ม”

          ไม่เพียงเอ่ยเตือนด้วยความร้อนใจ ร่างบางยังลุกขึ้นจากที่นั่งรอรับบุตรชายเข้าสู่อ้อมกอด

          “มีเรื่องน่ายินดีหรือเฟิงเอ๋อร์ เหตุใดดูตื่นเต้น”

          ชุนเอ๋อร์ย่อกายลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับหวงหลันเฟิง แขนเรียวโอบกอดร่างจ้ำม่ำ แก้มป่อง เนื้อตัวนุ่มนิ่มเข้าสู่อ้อมอก

          ในเวลาที่นางทุกข์ใจ เขาเท่านั้นที่สามารถเยียวยาใจนางได้!

          “ท่านแม่เป็นอันใดหรือขอรับ”

          เด็กชายวัย 5 หนาวสัมผัสได้ถึงความเศร้าใจของมารดา มือป้อมเอื้อมไปลูบแก้มเนียน เอ่ยถามเสียงเบา

          “ไม่เป็นไร มีเฟิงเอ๋อร์อยู่ทั้งคน แม่ไม่เป็นไร”

          ชุนเอ๋อร์รีบปรับอารมณ์เป็นยิ้มแย้มแจ่มใส

          หลันเฟิงเห็นมารดาดูสดใสขึ้นแล้วจึงแย้มยิ้ม มือเล็กหยิบวัตถุรูปทรงวงรีขึ้นมาแล้วยื่นให้มารดาด้วยความภาคภูมิใจ

          “เฟิงเอ๋อร์เก็บไข่มาได้หนึ่งฟองขอรับ เรานำไข่ฟองนี้ไปให้ไก่ของท่านป้าข้างบ้านฟักดีหรือไม่ แล้วเราก็เลือกลูกไก่ที่เป็นตัวเมียกลับมา”

          ชุนเอ๋อร์ผงะไปเมื่อได้ยินแผนการใช้ไข่ไก่ของเขา

          “ลูกคิดเองหรือ”

          หลันเฟิงส่ายหน้า ชี้นิ้วไปยังหนังสือนิทานที่ชุนเอ๋อร์เพิ่งอ่านจบ“เปล่าขอรับ นั่นต่างหาก” 

          “เฟิงเอ๋อร์เอามาจากหนังสือนิทานเล่มนั้น”

          “ขอรับท่านแม่”

          บุตรชายนางเป็นเด็กอัจฉริยะ อายุเพียงแค่ 5 หนาวก็สามารถอ่านเขียนตัวอักษรท่องตำราได้แล้ว

          ความฉลาดเฉลียวของหลันเฟิงเป็นสิ่งเดียวที่เขาได้รับสืบทอดมาจากบิดา ชายคนนั้นก็เป็นเด็กอัจฉริยะ

          ดีว่าหลันเฟิงหน้าตาคล้ายนาง มิเช่นนั้นนางคงทำใจไม่ได้ หากเห็นหน้าบุตรชายเป็นภาพทับซ้อนกับอดีตสามี

          “ก็ลองดู ไข่ฟองนี้เฟิงเอ๋อร์เป็นคนเก็บมาได้ ฉะนั้นเฟิงเอ๋อร์จัดการทุกอย่างด้วยตนเองเลย”

          หลันเฟิงยิ้มดีใจ ริมฝีปากเล็กจุมพิตแก้มใสของมารดาเบา ๆ

          “ขอบคุณขอรับท่านแม่”

          ชุนเอ๋อร์หอมแก้มป่องของบุตรชายกลับ

          “เฟิงเอ๋อร์ขอตัวไปจัดการกับไข่ฟองนี้ก่อนนะขอรับ”

          “จ้ะ” ชุนเอ๋อร์มองตามลูกน้อยไปจนสุดสายตา

          ใบหน้างดงามยิ้มทั้งน้ำตา เพราะหากไม่มีหลันเฟิง ไม่แน่ว่านางอาจจะตายไปตั้งแต่หลายเดือนก่อนแล้วก็ได้

          หลายเดือนก่อนชุนเอ๋อร์แอบพาหลันเฟิงหลบหนีจากจวนของอดีตสามี ได้รับการช่วยเหลือจากรุ่นพี่ที่นับถือคนหนึ่งในการหลบหนีออกมา

          ก่อนจากนางได้ทิ้งหนังสือหย่าพร้อมกับจดหมายสั่งลาเอาไว้ให้เขาด้วย นางไม่รู้ว่าเขาจะตามหานางหรือไม่

          ไม่ตามก็ดี! หรือต่อให้เขามาตามนางกลับ นางก็ไม่กลับไปหาเขา

          นางอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่...

          ณ หมู่บ้านสาวสองพันปีสุดพิศวง!

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
93 Chapters
บทนำ
บทนำ ‘หมู่บ้านสาวสองพันปี’ อยู่ในพื้นที่ห่างไกลเมืองหลวง แหล่งพักพิงใหม่ที่หวงชุนเอ๋อร์อยู่อาศัยกับบุตรชายตัวน้อยวัย 5 หนาว นางเพิ่งหย่าขาดกับสามี! ตอนนี้ชุนเอ๋อร์กำลังนั่งอ่านตำราในศาลาใกล้บ้าน บางเวลาก็หวนคิดถึงยามที่ตนอาศัยอยู่ในจวนหลังใหญ่ แต่สุดท้ายครอบครัวก็ไม่ได้เป็นดั่งใจฝัน จนนางต้องหอบลูกมาอาศัยอยู่ชนบท “ท่านแม่ขอรับ” เสียงใสของร่างจ้ำม่ำที่กำลังวิ่งเข้ามาในศาลา ทำลายความเศร้าหมองที่กำลังครอบงำจิตใจชุนเอ๋อร์ “เฟิงเอ๋อร์ ระวังล้ม” ไม่เพียงเอ่ยเตือนด้วยความร้อนใจ ร่างบางยังลุกขึ้นจากที่นั่งรอรับบุตรชายเข้าสู่อ้อมกอด “มีเรื่องน่ายินดีหรือเฟิงเอ๋อร์ เหตุใดดูตื่นเต้น” ชุนเอ๋อร์ย่อกายลงให้ใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับหวงหลันเฟิง แขนเรียวโอบกอดร่างจ้ำม่ำ แก้มป่อง เนื้อตัวนุ่มนิ่มเข้าสู่อ้อมอก ในเวลาที่นางทุกข์ใจ เขาเท่านั้นที่สามารถเยียวยาใจนางได้! “ท่านแม่เป็นอันใดหรือขอรับ” เด็กชายวัย 5 หนาวสัมผัสได้ถึงความเศร้าใจของมารดา มือป้อมเอื้อมไปลูบแก้มเนียน
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more
แม่ม่ายยังสาว
๑แม่ม่ายยังสาว ชุนเอ๋อร์อยู่ในสถานะแม่ม่ายมายี่สิบหนาวแล้ว! ยี่สิบหนาวเป็นเวลาไม่น้อยสำหรับมนุษย์ มากพอที่จะทำให้เด็กคนหนึ่งโตเป็นผู้ใหญ่ได้ อย่างเช่นบุตรชายของนาง แต่ตัวชุนเอ๋อร์กลับไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด ตอนนี้นางยังคงนั่งอยู่ที่ศาลาตัวเดิม เป็นสตรีอายุ 41 หนาวที่มองภายนอกเหมือนสาวอายุยี่สิบตอนต้น ชุนเอ๋อร์ไม่ทราบว่าทำไมตนไม่แก่ขึ้นเลย แอบนึกสงสัยไม่น้อยว่าทำไมคนในหมู่บ้านสาวสองพันปีถึงไม่แปลกใจกับความหน้าเด็กตลอดกาลนี้ ทุกคนยังใช้ชีวิตปกติ ไม่มีใครว่านางเป็นแม่มดหมอผี กลับกัน... หากนางอยู่ที่เมืองหลวง ตอนนี้คงถูกจับถ่วงน้ำไปแล้ว เพราะแบบนี้กระมัง ตอนนั้นนางถึงรู้สึกว่าหมู่บ้านสาวสองพันปีดู ‘พิศวง’ “สิบปีแล้วสินะ ที่เฟิงเอ๋อร์จากไป” ชุนเอ๋อร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าซึม ที่นางกล่าวว่าเฟิงเอ๋อร์จากไป ไม่ได้หมายความว่าบุตรชายลาจากโลกนี้ไปแล้ว ตอนหลันเฟิงอายุ 15 หนาวได้ออกเดินทางจากหมู่บ้านไปฝึกวิชายุทธ์กับจอมยุทธ์ที่สำนักแห่งหนึ่ง ชีวิตที่ไม่มีบุตรชายคอยป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ ๆ ทำ
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more
โรงเตี๊ยมอลเวง
๒โรงเตี๊ยมอลเวง หมู่บ้านสาวสองพันปีอยู่ห่างจากตัวเมืองค่อนข้างไกล ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วยาม[1] ในการเดินทางมาที่นี่ “ครั้งต่อไปข้าว่าเราเปลี่ยนบรรยากาศจากในครัวบ้านข้า เป็นครัวบ้านคนอื่นดีหรือไม่เจ้าคะ นาน ๆ ได้นั่งรถม้าเข้าเมืองที ปวดเมื่อยไม่น้อย” “อะไรกัน! อายุเท่านี้ก็บ่นเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเป็นคนแก่แล้ว” “41 หนาวไม่น้อยแล้วนะเจ้าคะ ท่านอย่าได้โดนรูปกายภายนอกของข้าหลอกลวงเป็นอันขาด” ปกตินางปลูกผัก เลี้ยงไก่จากไข่ที่หลันเฟิงเก็บมาเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ได้ออกแรงทำสวนบ้าง แต่ก็ไม่ได้แข็งแรงขนาดไม่ปวดเมื่อยส่วนใดของร่างกายเลย “ไปเถอะ โรงเตี๊ยมตรงหน้าเรานี่แหละ” เฉียนจิ่นหงเดินนำชุนเอ๋อร์เข้าไปในโรงเตี๊ยม เพราะภาพลักษณ์ที่ดูเหมือนคุณชายผู้สูงศักดิ์จึงสามารถดึงสายตาจากผู้คนได้ไม่ยาก “คุณชายเฉียนมาแล้ว ห้องที่คุณชายจองไว้อยู่ทางนี้ขอรับ เชิญเดินตามข้าน้อยมาได้เลยขอรับ” เมื่อเข้าไปนั่งห้องพิเศษ เฉียนจิ่นหงก็สั่งอาหารมาสามสี่อย่าง โดยที่ชุนเอ๋อร์นั่งเงียบ ยกหน้าที่สั่งอาหารให้เป็นของเขา “ข้าส
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more
เขาเปลี่ยนไป
๓เขาเปลี่ยนไป ชายชุดดำจ้องหน้าสตรีร่างเล็กใบหน้าอ่อนเยาว์นิ่งงัน เขายกมือทั้งสองข้างกุมศีรษะตนเองอย่างคนอัดอั้นตันใจทำอะไรไม่ถูก เขาเห็นชุนเอ๋อร์ครั้งแรกก็ชะงักแล้ว! ปกติเมื่อได้ออกแรงต่อสู้ เขามักจะเล่นสนุกกับคู่ต่อสู้ด้วยการค่อย ๆ เฉือนพวกเขาไปที่ละนิดอยู่เสมอ แต่เพราะชุนเอ๋อร์ทำให้เขาต้องรีบปิดการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด ชายชุดดำที่เหลือซึ่งเป็นทั้งลูกน้องพ่วงด้วยสถานะสหายเห็นเขาทำเช่นนั้นจึงได้ทำตาม “ใจเย็น ๆ ไม่ต้องกลัว” เสียงทุ้มเจือแววอ่อนโยนมากกว่าปกติเอ่ยขึ้น มือหนาจับไปที่ผ้าคลุมหน้าแล้วค่อย ๆ ดึงผ้าออกจนเผยใบหน้าหล่อเหลา “เจ้าคือ…” ชุนเอ๋อร์นิ่งค้าง สำรวจใบหน้าเขาอย่างละเอียด ไล่สายตาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแล้วไล่จากเท้าขึ้นมาใบหน้า ตอนนี้นางมีหลายอารมณ์มาก แต่ชัดเจนที่สุดคือ ‘ตกใจ’ “ข้าเองขอรับ เฟิงเอ๋อร์ หวงหลันเฟิง” หลันเฟิงเอื้อมมือไปจับแขนเล็กของมารดาให้เข้ามายืนใกล้ ๆ เอ่ยเสียงอ่อนโยนอีกครั้งเพราะเห็นนางเงียบไป “ท่านแม่ เฟิงเอ๋อร์เองขอรับ” อ
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more
นี่แม่ข้าเอง
๔นี่แม่ข้าเอง บรรยากาศภายในห้องรับแขกเงียบสนิทจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน บุคคลภายในห้องมีอยู่ด้วยกันทั้งหมดห้า หญิงหนึ่งชายสี่! ตามหลักการแล้วควรจะเป็นสตรีที่ต้องเกร็งเมื่อต้องอยู่ร่วมกับบุรุษหลายคน แต่ในกรณีนี้ ‘ไม่’ สตรีเพียงหนึ่งเดียวในห้องจ้องหน้าชายหนุ่มทั้งสามอย่างสำรวจ คนถูกจ้องรู้สึกร้อนรนจนนั่งไม่ติดที่ “ท่านแม่ เลิกจ้องพวกเขาเถอะขอรับ พวกเขาเกร็งกันหมดแล้ว” หลันเฟิงไม่รู้จะหัวเราะหรือว่าจะสงสารสหายดี หลังจากที่แยกย้ายกับเฉียนจิ่นหง หลันเฟิงก็พาชุนเอ๋อร์ไปยังเรือนขนาดกลางหลังหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากโรงเตี๊ยมพอสมควร สหายทั้งสามไม่เชื่อว่าชุนเอ๋อร์คือมารดาของเขา ทว่าหลันเฟิงคร้านจะอธิบายจึงได้แต่แนะนำพวกเขาให้รู้จักกัน “ท่านแม่ขอรับ นี่คือโจวฉือเหอ จางจงกว่าน เกาจี้เฉิน” หลันเฟิงแนะนำพวกเขาตามลำดับเก้าอี้ที่นั่งล้อมโต๊ะอยู่ โจวฉือเหอมีบุคลิกสุภาพ ใบหน้ายิ้มแย้มอ่อนโยน จางจงกว่านดูเป็นคนขี้เล่นเข้ากับคนอื่นง่าย เกาจี้เฉินเป็นคนนิ่ง ๆ ลักษณะคล้ายหลั
last updateLast Updated : 2025-05-12
Read more
ลูกของท่านแม่
๕ลูกของท่านแม่ เช้าวันต่อมาอากาศชื้นมาก เนื่องจากเมื่อวานฝนตกตั้งแต่ตอนเย็นลากยาวมาถึงรุ่งเช้าของอีกวัน เรือนป่าไผ่แห่งนี้จึงมีหมอกปกคลุมหนาแน่น บรรยากาศหนาวเย็นจนชุนเอ๋อร์ไม่อยากลุกจากที่นอน “ขออีกนิดก็แล้วกัน” ชุนเอ๋อร์พึมพำ ดวงตายังคงหลับพริ้มก่อนที่จะจมเข้าสู่นิทรา รู้สึกตัวตื่นอีกคราก็ตอนที่ได้ยินเสียงเรียก “ท่านแม่ขอรับ ตื่นหรือยังขอรับ” เสียงเรียกจากหน้าห้องทำให้ชุนเอ๋อร์จำใจต้องลุกจากเตียง อายุยี่สิบปีแรกของชีวิต นางคิดว่าตัวเองอยู่ในนรกเพราะไม่เคยพบสวรรค์ที่แท้จริง เพิ่งมาค้นพบสวรรค์ก็ตอนที่ได้ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในหมู่บ้านสาวสองพันปี “อยู่คนเดียวมานานหลายปีจนชิน ต่อไปนี้ข้าต้องปรับตัวแล้ว” การอยู่คนเดียวเป็นอิสระมาก ไม่ต้องตื่นแต่เช้าขึ้นมาปรนนิบัติสามี เอาใจฮูหยินผู้เฒ่า ควบคุมบ่าวไพร่ ระวังฮูหยินรองและอนุ พอหลันเฟิงไปฝึกวิชาต่างแดนทำนางให้ต้องอยู่ตัวคนเดียวมาเป็นสิบปี นางไม่ต้องหุงหาอาหารไว้ให้ใคร ไม่ค่อยได้ใช้แรง ดังนั้นตอนเช้าทานไข่ต้มหนึ่งฟองก็อยู่ได้ถึงเที่ยง “ท่านแม่ขอร
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ซีดแล้วซีดอีก
๖ซีดแล้วซีดอีก ตอนนี้ในหัวของหลันเฟิงมีแต่คำว่าลูก ๆ ลอยวนซ้ำ ๆ เดิมทีเขาไม่คิดไปส่งมารดาในวันนี้ แต่พอทราบว่านางมีลูกรออยู่ที่หมู่บ้านก็ผุดลุกขึ้นจากโต๊ะชวนทุกคนไปที่นั่น ท่าทางของหลันเฟิงขึงขังเป็นอย่างมาก ชั่วขณะนั้นต่อให้ใครยังทานอาหารไม่อิ่มก็ต้องวางตะเกียบแล้ว บนรถม้า... เสียงการพูดคุยของชุนเอ๋อร์และจางจงกว่านดังอยู่ตลอด แต่ไม่ได้เข้าหูของหลันเฟิงเลยสักนิด ในหัวพลอยแต่คิดถึงภาพเด็กผู้ชายตัวอ้อนกลมกำลังนอนร้องไห้งอแงเพื่อรอมารดากลับมาให้นมที่เรือน ร้ายแรงยิ่งกว่านั้นคือ เขากำลังคิดภาพของบุรุษที่ทำให้เด็กเหล่านั้นเกิดมา! “เสี่ยวกว่านอายุ 23 แล้วหรือ เสี่ยวกูกุก็หลงคิดว่าเจ้าอายุเพียง 20 เท่านั้น” “เสี่ยวเหอกับเสี่ยวเฉินก็อายุ 23 นะขอรับ” ชุนเอ๋อร์เปรียบเทียบชายหนุ่มทั้งสามที่มีอายุเท่ากันเรียงคน จนกระทั่งสายตาไปหยุดอยู่ที่เกาจี้เฉิน เขามีบุคลิกสุขุม นางจึงคิดว่าอีกฝ่ายอายุเท่ากับหลันเฟิง โจวฉือเหอดูเป็นผู้ใหญ่ที่ดูสุภาพน่าเชื่อถือจนเกินอายุไปมาก เป จาง
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
เด็กขี้อิจฉา
๗เด็กขี้อิจฉา นานทีเดียวกว่าหลันเฟิงจะปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นปกติได้ โจวฉือเหอเห็นเขานั่งนิ่งเงียบมาสักพักแล้วจึงได้เดินเข้ามาสนทนาด้วย “เหล่าต้าอย่ารู้สึกแย่ไปเลย ข้าเองก็คิดไม่ต่างจากท่าน” หลันเฟิงเงยหน้ามองโจวฉือเหอ เมื่อหันไปมองเกาจี้เฉินแล้วเขาพยักหน้าให้จึงทราบว่าไม่ใช่ตนเท่านั้นที่หลงคิดว่าลูก ๆ ของชุนเอ๋อร์มีความหมายตามตัว “เมื่อครู่ข้าไปนับไก่ของเสี่ยวกูกุมา ขนาดเอาไปแจกเพื่อนบ้านแล้วยังมีตั้งสามสิบตัว ไม่ธรรมดาเลยสตรีคนนี้” จางจงกว่านเดินเข้ามานั่งในเรือนร่วมกับสหาย เทชาลงถ้วยดื่มดับกระหาย ทว่าในตอนที่กำลังเป่าชาไล่ความร้อนกลับสัมผัสได้ว่าถูกสายตาสามคู่จับจ้อง เขาจึงวางถ้วยชาลงโต๊ะแล้วเอ่ย “ทำไมหรือ” มองขนาดนี้ใครจะดื่มลง “จงกว่าน ตอนแรกเจ้าคิดว่าลูกของเสี่ยวกูกุคืออะไร” โจวฉือเหอเป็นฝ่ายถามแทนใจทุกคน “อ้อ ตอนแรกข้าคิดว่าเป็นน้องหมาน้องแมว แต่ใครจะไปคิดว่าเสี่ยวกูกุหมายถึงไก่” เขาหยุดพูดเพียงเท่านั้นเพราะติดหัวเราะ “คิดไปแล้วก็แปลกดีเหมือนกัน เมื่อก่อนคนในพรรคบอกว
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
เข้าครัว
๘เข้าครัว เหตุการณ์เมื่อวานจบลงได้ไม่ใช่เพราะว่าปรับความเข้าใจ แต่เป็นเพราะว่าหลังจากที่ชุนเอ๋อร์เดินออกไปกลางทุ่งนาได้ไม่ถึงเค่อ ฝนที่ไม่มีเค้าว่าจะตกลงมาเลยก็ดันตกลงมาเสียงั้น กลายเป็นหลันเฟิงที่ต้องถอดชุดคลุมของตัวเองออกแล้วใช้วิชายุทธ์ขั้นสูงวิ่งเข้ามาหาชุนเอ๋อร์แล้วพากลับเข้าเรือนโดยที่ไม่เปียกฝนเลยสักนิด นางทั้งตกใจทั้งตื่นตาตื่นใจ แค่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานก็รู้สึกภูมิใจในตัวบุตรชายแล้ว “วันนี้จะทำอะไรให้เด็ก ๆ ทานดีนะ” วันนี้ชุนเอ๋อร์ตื่นเช้ากว่าปกติ นางตั้งใจจะทำอาหารเช้าให้ชายหนุ่มทั้งหลายได้ชิม เมื่อแปรงฟันล้างหน้าแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกจากเรือนนอนตรงไปเรือนครัว “ใครเข้าครัวแต่เช้า” ชุนเอ๋อร์เห็นควันไฟลอยออกมาจากเรือนครัวทั้งยังได้ยินเสียงสะเก็ดไฟแตกถี่ ๆ “เสี่ยวเฉินทำอาหารหรือ” นางคาดเดา จนกระทั่งเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นร่างสูงกำลังง่วนอยู่กับการซาวข้าว... “เสี่ยวเฉิน” แล้วนางก็ทายถูก! เกาจี้เฉินจับจังหวะฝีเท้าของชุนเอ๋อร์ได้ตั้งแต่แรกแล้ว พอนางเอ่ยทักเขาจึงหันไปผ
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
ไปเก็บเห็ดในป่า
๙ไปเก็บเห็ดในป่า ชุนเอ๋อร์ไม่ชอบการเป็นแม่ครัวอย่างหนึ่งตรงที่ว่า ต้องคอยคิดอยู่ตลอดว่ามื้อต่อไปจะทำอะไรดี หากทำแล้วคนอื่นจะชอบหรือไม่ หากทานแล้วไม่ถูกปากผู้ทานคนทำก็เสียใจ การเป็นแม่ครัวไม่ง่าย! “จะทำอะไรให้เด็ก ๆ ดีนะ” ชุนเอ๋อร์ไม่ทานมื้อเย็น แต่หากหิวมากแตงกวาสักลูกก็อยู่ท้องแล้ว ทว่าบุรุษวัยเจริญพันธุ์ไม่เหมือนกัน หากพวกเขาไม่ได้ทานต้องไม่สบายท้องแน่ นางไม่อาจเอาความสบายของตัวเองเป็นตัวตั้ง “ไม่คิดแล้ว ไปถามเลยดีกว่า!” ชุนเอ๋อร์เดินออกจากครัวตรงไปยังศาลาข้างทุ่งนาที่หนุ่ม ๆ ทั้งหลายกำลังนั่งเล่นหมากล้อมกันอยู่ ด้วยเห็นพวกเขากำลังมีสมาธิ นางจึงนั่งมองอย่างเงียบ ๆ ไม่รบกวน “ท่านแม่คิดอะไรอยู่ขอรับ” หลันเฟิงมองชุนเอ๋อร์ตั้งแต่นางเดินเข้ามาในศาลาแล้ว มองเพียงแวบเดียวก็ทราบว่านางมีเรื่องให้คิดไม่ตก “แม่กำลังคิดรายการอาหารมื้อเย็นอยู่...เสี่ยวเฉิน! เย็นนี้เราจะทำอะไรกันดี” คนถูกถามตอบกลับมาสั้น ๆ “ไก่ผัดเผ็ด” “ไก่ผัดเผ็ด!” เมื่อได้ฟังคำตอบของเขา ชุนเอ๋อร์ถึง
last updateLast Updated : 2025-05-13
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status