นัดเซ็กซ์ [5] -จบ-

โรสรินนัดพบเจอกันที่โรงหนัง ซึ่งสามารถเดินทางได้ง่ายๆ หญิงสาวยืนดูโปชัวร์หนังโรงระหว่างรอชายหนุ่มซึ่งโทรนัด เขาบอกว่าชื่อ -วายุ- มันทำให้ความคิดของโรสรินรู้สึกแปลกๆ ราวกับเคยรู้จักชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน

เสียงชายหนุ่มดังขึ้นจากข้างหลัง เมื่อเขามองหาเธอเสียนาน หลังจากโรสรินบอกเขาว่า เธอจะใส่ชุดอะไรมาดูหนังกับเขาในโรงนี้... เขาทักทายเธออย่างเป็นกันเอง เพื่อทำความรู้จักเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอในวันนี้

“ชอบดูเรื่องอะไรล่ะ? ผมเลี้ยงนะ” ชายหนุ่มเป็นคนบุคลิกดี หน้าตาดีไม่ถึงกับหล่อระดับไอดอล เธอยิ้มแย้มก่อนจะลอบมองเขาสำรวจทั้งหมด

เขาสูงกว่าเธอเล็กน้อยและเป็นคนอัธยาศัยดี อย่างน้อยก็คงไม่เหมือนซัมเมอร์กับวินเตอร์เมื่อวานนี้ เพราะเธอยังหลงใหลในรสจูบของวินเตอร์อยู๋เลย นึกอยากจะโทรกลับไปนัดเขาเพื่อขอมีเซ็กซ์อีก ก็ไม่เลว...

“ได้เวลาหรือยังล่ะ?” โรสรินหมายถึงกำหนดเวลาฉายภาพยนตร์

“เข้าไปกันเถอะ ได้เวลาแล้วล่ะ” วายุควงแขนหญิงสาวเอาไว้แน่น เพราะภายในค่อนข้างมืด เกรงว่าเธอจะสะดุดบันไดหกล้ม

พวกเขากำลังหาที่นั่งหลังสุด ยิ่งดูไลกๆ ระดับภาพยนตร์ในการมองก็จะชัดและสบายตามากๆ วายุเลือกหนังเกี่ยวกับซาวเอคเฟคเยอะๆ เสียงดังกระหึ่มไปทั่วโรงหนัง ในขณะที่ภายในไม่ค่อยมีผู้คนมาดู เพราะหนังเรื่องนี้จะลาโรงแล้ว

******

โรสรินตั้งใจดูหนังไปตามปกติ แต่มือหนึ่งของวายุจับมือเธอเอาไว้ตลอดเวลา พลางยกมาสูดดม พลางจูบหลังฝ่ามือ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินอาย อีกเบื้องอารมณ์ลึกของชายหนุ่มอยากจะทำในสิ่งที่คิดเอาไว้ และอยากให้เธอร่วมมือด้วย

“โรสริน...” วายุเรียกชื่อเธอพลางมองด้วยสายตาจริงจัง หญิงสาวเริ่มจะฉงนว่าเขาตั้งใจจะพูดหรือบอกอะไร

แต่สิ่งที่ปรากฏ ชายหนุ่มลุกจากที่นั่งตน ในเวลาที่ภาพยนตร์กำลังดังกระหึ่มกับเสียงเพลงที่ตื่นเต้น เขาโน้มตัวคร่อมเธอเอาไว้ พลางใช้สองแขนยกเรือนขาของโรสรินขึ้นสูงพาดไหลเขา

สองมือหนาทำงานอย่างชำนาญเพื่อหยิบองคชาติออกมาประจักษ์ต่อหน้าเธอ พลางถูไถและจูบเธอเพื่อปิดปากมิให้ส่งเสียง

ลมหายใจกระหืดกระหอบของวายุ ครอบงำอารมณ์ของโรสริน โดยเธอมิได้ตั้งอกตั้งตัว เรือนขาของเธอถูกจับพาดสูง ถูกแทรกด้วยร่างกายฝ่ายชายกำลังพยายามสอดองคชาติเข้าร่องสวาท หญิงสาวอยากจะกรีดร้อง แต่ทำไม่ได้

เพราะสองมือของเธอถูกจับแนบกับที่พำนักแขน เขาตรึงเธอเอาไว้ในความมืดและเสียงซาวเอคเฟคกลบเสียงเอาไว้หมด

รอยจูบบดเบียดอย่างหื่นกระหาย วายุมีอารมณ์ความต้องการนานแล้วตั้งแต่เริ่มจับเนื้อต้องตัวเธอ โรสรินไม่ทันระวังตัวเลยเวลาอยู่กับเขาสองคน เพราะจิตใจยังเผลอไปคิดถึงเรื่องเมื่อวานกับวินเตอร์อยู่

ไม่ได้คิดอะไรเลยว่า จะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเธอได้อีก... โรสรินพยายามขยับเพื่อให้หลุดจากเขา อยากจะหนีไปเสียให้ไกล แต่ในขณะเดียวกันเมื่อองคชาติสอดเข้ามากระแทกลึกเร็วหนักๆ หญิงสาวถึงกับสะดุ้งอ้าปากรับรอยจูบจากวายุอย่างลืมตัว

******

อารมณ์อยากจะหนีออกจากเก้าอี้ดูหนัง กลายเป็นว่าเธอไม่อาจหนีไปได้ เมื่อเขาไม่ปล่อยให้เธอทำได้ตามอำเภอใจ และต้องยินยอมทำตามที่เขาต้องการ เมื่อการเคลื่อนไหวของกายหนุ่มไม่เป็นที่สงสัยของคนภายในโรงหนัง

ไม่มีใครสนใจพวกเขาซึ่งอยู่ด้านหลังสุด ไม่มีใครได้ยินเสียงกิจกรรมบางอย่างซึ่งกำลังทำซ้ำๆ กับโรสริน แถมไม่ค่อยมีใครในโรงหนังซึ่งกำลังลาโรงในยามนี้

แรงบดเบียดจากองคชาติยังคงรุกอย่างต่อเนื่อง ทำให้โรสรินต้องยอมรับรสรักรัวๆ เธอเริ่มค่อยๆ ตั้งสติ และแอ่นกายรับแรงกระแทกจากเขา มันทำให้เธอหลงเพ้อเคลิบเคลิ้มอย่างลืมตัว พลางจูบตอบอย่างเมามัน นึกอยากจะประชดที่หลวมตัวง่ายดาย ไม่ว่าจะกับซัมเมอร์ วินเตอร์ หรือกับวายุในโรงหนังยามนี้ก็ตาม

สะโพกแคบยังคงขยับซอยถี่ๆ เข้ากับร่องสวาทซึ่งอยู่เบื้องหน้าบีบแคบรัดแน่นให้เสียวองคชาติ ชายหนุ่มยิ่งกระแทกรัวหนักๆ อย่างต่อเนื่องระหว่างเสียงซาวเอคเฟคยังคงกลบเกลื่อนในนาทีนี้

“วา...ยุ...” หญิงสาวเริ่มเรียกเพรียกกระซิบ ชายหนุ่มเริ่มเอยหูเข้าหาริมฝีปากเธอ

“เธออยากรึ?”

“มากเลยล่ะ” เขากระซิบเข้าหูเธอ พลางครอบงำริมฝีปากเธอต่อ... ราวกับเป็นสิ่งที่เขาอยากจะทำกับเธอ ดั่งวางแผนเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว

“ทำให้ฉันเสร็จสิ” โรสรินกระซิบกลับ เพราะเธออยากจะรู้สึกดีกับวายุ หากเขาอยากได้แบบนี้ ยังดีกว่าได้กับซัมเมอร์ และวินเตอร์ หลังจากนั้นล่ะ... พวกเขาทอดทิ้งเธอไง...

วายุลดความเร็วพลางหยุดกิจกรรม ในขณธที่ซาวเอคเฟคเงียบลง เปลี่ยนฉากภาพยนตร์ เขาค่อยๆ เคลื่อนกายออกห่างจากโรสริน พลางเก็บองคชาติเข้าที่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ มีสายน้ำหลั่งไหลออกมาหนืดๆ ซึ่งกลิ่นของมันฟ้องว่าเป็นน้ำขุ่นซึ่งพุ่งเข้าไปภายในเธอมากมาย

เรือนหน้าหญิงสาวค่อนข้างจะอาย เพราะเป็นครั้งที่สองร่วมรักในโรงหนัง... กับครั้งแรกน่ะรึ... เธอถูกเปิดซิงกับแฟนหนุ่มสมัยเรียน และหลังจากนั้นก็แยกย้ายจนไม่ได้เจอกันอีก... นั้นก็หลายปีมาแล้ว...

******

เมื่อภาพยนตร์ฉายหนังจบ วายุลุกขึ้นพลางจูงมือให้โรสรินเดินไปกับเขา ยังไงเสียชายหนุ่มยังคงเทคแคร์ดูแลโรสริน โดยไม่ได้พาเธอไปทอดทิ้งที่ไหน หญิงสาวเงียบกริบไม่พูดอะไรสักคำ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ เขาได้ลงมือในโรงหนัง

ชายหนุ่มพาเธอไปทานอาหารยามบ่าย อย่างน้อยเป็นชาบูร้อนๆ เพื่อให้เธอได้อิ่มบ้าง โรสรินรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนแฟนเก่าเคยทำสิ่งนี้เอาไว้ และมันได้เริ่มหวนกลับมาอีกครั้ง

“จำได้มั๊ย โรสริน... หลังจากเราได้กัน ก็มาทานข้าวร้านนี้” วายุเริ่มรำลึกความหลังกับหญิงสาว ซึ่งบังเอิญไปพบในแอพมือถือ

“วายุ... หรือว่า... สายลม... เธอเองรึ?” โรสรินเริ่มจะตกใจ เขาคือแฟนเก่าที่หายไปหลายปี และตอนนี้เขากลับมาในมาดใหม่ ซึ่งเธอจำเขาไม่ได้เลย

“เรากลับมาเป็นแฟนกันอีกครั้งนะ โรสริน... ผมลืมเธอไม่ได้จริงๆ” เขาเปรยหลังจากจูงมือเธอเข้าร้านอาหาร เพื่อรำลึกความหลังครั้งก่อน... โรสรินดีใจจนน้ำตาร่วง เพราะไม่คิดว่าจะได้พบกับแฟนเก่าที่จากกันไปหลายปี

เขากลับมา...เพื่อทำสิ่งเดิมให้เธออีกครั้ง... และหลังจากนี้ เธอคงไม่ต้องพึ่งแอพมือถือแบบนั้นอีกแล้ว เธอได้มีแฟนหนุ่มดีๆ ทำสิ่งดีๆ เพื่อเธอเสียที...

[จบตอนสั้น นัดเซ็กซ์]

******