โรสรินกำลังนั่งคร่อมขย่มตอของซัมเมอร์ แต่เรือนร่างช่วงบนกำลังโน้มตัวลงด้านข้าง เพื่อใช้ปากดูดองคชาติของวินเตอร์ ซัมเมอร์ยกสะโพกกระดกยกกระแทกเข้าร่องสวาทกระชับแน่น ความอวบใหญ่ซึ่งบดเบียดเปิดร่องสวาท ทำให้น้ำภายในแตกซ่านฉ่ำอาบทั่วภายในกายหญิงสาว
ความยาวขององคชาติของวินเตอร์ล้วงลึกเข้าลำคอ ทำให้หญิงสาวดูดกลืนอย่างสนุกปาก พร้อมรับแรงกระแทกจากองคชาติของซัมเมอร์ไปพร้อมๆ กัน เธอรู้สึกสุขสันต์ในขณะที่ไม่มีใครมารบกวนยามนี้
มันเป็นการนัดเดทที่สุดวิเศษ เมื่อได้ร่วมรักกับฝาแฝดหนุ่มที่เร่าร้อน อึด ทน แถมยังหล่อเหลามีรถพาเธอนั่งเที่ยว เล่นเสียวได้ตลอดทาง โดยพวกเขาไม่มีวันชักจูงคนอื่นมาแทรกเธอเลย
แรงขยับสะโพกแคบชายหนุ่มเริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้กายหญิงสาวสั่นไหว ทำให้การกลืนองคชาติเริ่มเป็นไปได้ยากขึ้น
“ขอมั๊งสิ ซัมเมอร์” วินเตอร์เริ่มเปลี่ยนอิริยาบถ เพื่อนอนราบลงเบาะหลังแคบๆ มือหนาของวินเตอร์ดึงโรสรินให้เข้าหากายหนุ่ม เขาอยากจูบเธอต่อ และปล่อยให้ความเป็นสาวของช่องสวาท เปิดกว้าง เพื่อคร่อมบนกายเขาเบื้องบน
ร่างของเธอถูกดึงไปหาวินเตอร์ จึงคลานออกจากองคชาติของซัมเมอร์ มีรึแฝดน้องหนุ่มหล่อจะปล่อยให้วินเตอร์ได้เล่นกับเธอเพียงคนเดียว
ซัมเมอร์คลานคร่อมกายเบื้องบนของโรสริน เพื่อสอดองคชาติบดเบียดในช่องเดียวกันกับวินเตอร์ แทรกเปิดช่องสวาทหญิงสาวด้วยขนาดองคชาติสองอันพร้อมกัน
“อ๊า... เสียวสุดๆ เลย” โรสรินครวญเมื่อช่องสวาทของเธอรับแรงกระแทกสลับกันแรงๆ ถึงสองอัน ผลัดกันสอดใส่ให้เธอกลายเป็นไส้แซนวิชในยามนี้ เบื้องหน้าวินเตอร์จูบบดเบียดริมฝีปากเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนบวมเจ่อ ชวนเซ็กซี่เขย่าองคชาติกระแทกเข้าช่องสวาท
ในขณะที่ซัมเมอร์กอดกระหวัดร่างหญิงสาวจากเบื้องบน เพื่อควานหน้าหน้าอกกลมสวย ครอบครองด้วยสองมือ ดึงร่างเธอให้รับแรงกระแทกจากเขา บดเบียดกับองคชาติของวินเตอร์ในเวลาเดียวกัน
เป็นการร่วมรักในที่แคบ และฟรีเซ็กซ์อย่างที่โรสรินไม่ได้นึกถึงมาก่อน เพียงแค่อยากจะหาแฟนในแอพมือถือ กลับได้แฟนหนุ่มฝาแฝดร่วมรักกับเธออย่างเร่าร้อน และแบ่งปันอย่างไม่ขัดแย้ง
ซัมเมอร์เสียวกระสันซ่าน แทบทนไม่ไหวเมื่อแรงดันภายในร่างกาย อยากแตกน้ำใส่ภายในกายโรสรินอีกครั้ง เขาดึงองคชาติถอยออกมาอย่างช้าๆ คละกับองคชาติของวินเตอร์ซึ่งยังดำเนินกิจอยู่
ในขณะเดียวกันวินเตอร์ยังคงขยันซอย สอดใส่กระแทกแรงๆ ไหลลื่นกว่าเก่า กระดกสะโพกถี่ๆ รัวเร็วกระแทกโรสรินอย่างต่อเนื่อง ซัมเมอร์สวมเสื้อผ้าเข้าที่และเปิดประตูออกไปเพื่อไปนั่งส่วนของคนขับรถ
เขานั่งหอบหายใจพักเหนื่อย เหลือบมองวินเตอร์ยังคงกระแทกหญิงสาวซึ่งอยู่เบื้องบนอย่างเสียวกระสัน
“เสร็จช้าตามเคยนะ พี่ชาย”
“นานกว่าแปลว่า ผมแข็งแรงกว่า อึดกว่าไง” วินเตอร์ตอบอย่างมีชัย ทำให้ซัมเมอร์ไร้ข้อกังขาเรื่องการมีเซ็กซ์กับผู้หญิง ขาหยักคิ้วพลางเบ้ปาก เอาไงก็ได้ แล้วเขาก็สตาร์สเครื่องโดยไม่ได้สนใจว่าวินเตอร์จะเสร็จเมื่อไหร่
ตัวรถยนต์ขับเคลื่อนออกไปอีกครั้ง เพื่อเดินทางกลับเข้าเมือง พาวินเตอร์และโรสรินซึ่งยังคงร่วมรักอยู่เบาะหลัง ดำเนินกิจกามต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด...
สายน้ำขุ่นร้อน ถูกแรงดันภายในร่างกายชายอัดแรงดัน เข้ากับร่องสวาทภายในอย่างร้อนรุ่ม หญิงสาวเหนื่อยหอบหนัก เพราะมีเซ็กซ์ไปหลายยก เธอเริ่มจะเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า ทำไมพวกเขาช่างสามัคคีและแบ่งปันเธอได้อย่างไม่มีปัญหา โรสรินเริ่มเผลอนั่งหลับไปโดยไม่รู้สึกตัว ในขณะที่ตัวแอร์เย็นและวินเตอร์ปล่อยให้เธอหลับลึกเพียงลำพัง
******
วินเตอร์และซัมเมอร์มาส่งเธอที่เดิม ซึ่งนัดพบกันเมื่อเช้านี้ ซัมเมอร์ปลุกเธอเพื่ออยากจะให้เธอลงรถ และจากกันตรงนี้ หญิงสาวลืมตางัวเงีย และค่อยๆ ลงจากรถแสนสวาทของพวกเขา มันทำให้เธอแสนสุขสันต์ เสียวไปทั่วกาย ทั้งช่องสวาทและปากเธอ บวมเจ่ออย่างเด่นชัด
“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ โรสริน” ซัมเมอร์ยิ้มหวานก่อนจะเริ่มบอกลากับเธอ
“แล้วเรื่องของเราวันนี้ล่ะ?” โรสรินหมายถึงการคบหาของเธอกับพวกเขา
“ถ้าเธอต้องการก็แค่เรียกนะ พวกผมยินดีมาสนุกกับคุณ” ซัมเมอร์ตอบยิ้มแย้ม เพราะเขาไม่อยากผูกพันนอกจากมีเซ็กซ์เสียวๆ กับเธอเท่านั้นเอง แค่ชวนวินเตอร์มาเพื่อร่วมแบ่งปันประสบการณ์เสียวๆ แบบนี้
“อะไรนะ?” โรสรินรู้สึกว่าเหมือนโดนหลอกร่วมรักบนรถระหว่างทางตลอดวัน โดยเธอเสียตัวฟรีๆ แถมไม่ได้แฟนอีก
“ไปกันหรือยังล่ะ? ซัมเมอร์” วินเตอร์สวมแว่นตากันแดดบดบังใบหน้า ทั้งๆ ที่ไร้แสงแดด เขาจงใจทำเย็นชาใส่เธอเหมือนเดิม โรสรินหลงรักรอยจูบของวินเตอร์ เขาปลุกเร้าอารมณ์เธอเสียร้อนรุ่มไปทั่วกาย พร้อมทำให้ช่องสวาทเธอพร้อมสำหรับการถูกร่วมรักมาตลอดวัน
“วินเตอร์ ฉันอยากจะคุยกับเธอนะ... อย่าพึ่งไปสิ!” แม้โรสรินจะอ้อนวอนขอให้พวกเขาคิดเรื่องของเธอใหม่ เพราะเธอสู้อุตส่าห์นอนกับพวกเขาบนรถของพวกเขาแท้ๆ โรสรินรู้สึกติดใจองคชาติของซัมเมอร์ที่มีรสชาติสนุกปากแสนอร่อย เธอไม่อยากถูกทิ้งให้เดียวดายอีก
“ค่อยมานัดในแอพมือถือนะ พวกผมอยากมีเซ็กซ์ปลดปล่อยอารมณ์กับผู้หญิงน่ารักๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องเป็นแฟนกับคุณนิ” ซัมเมอร์พยายามตัดรอน เพราะพวกเขาได้เวลากลับแล้ว...
“ซัมเมอร์ วินเตอร์... พวกนายมีแฟนกันแล้วรึ?” โรสรินไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พวกเขาจะทำแบบนี้กับเธอได้
“อย่างน้อยตัวจริงก็ไม่ใช่เธอ” เป็นคำพูดแสนเย็นชากระแทกใจแรงๆ ของวินเตอร์ ราวกับถูกเขาตอกย้ำว่าเธอมันง่ายเกินไป...
******
หญิงสาวเดินร้องไห้ระหว่างหาแท็กซี่กลับบ้าน เธอไม่คิดเลยว่าการติดต่อกับผู้ชายผ่านแอพมือถือ จะต้องมาลงเอยด้วยการร่วมรัก และถูกทิ้งกลางทางแบบนี้ มันไม่ใช่การหาแฟนในโลกที่สวยงาม เธอถูกหลอกฟันฟรี !
โรสรินเดินกลับเข้าบ้านอย่างอ่อนเพลีย เหนื่อยล้า เพราะการร่วมรักแสนเร้าใจ เร่าร้อนจากสองหนุ่มหล่อฝาแฝด มันทำให้เธอลุ่มหลงหนักมา จนอยากจะเก็บพวกเขาเอาไว้ทั้งสองคนเสียเอง แต่มานึกแล้วพวกเขาไม่ยอมเธอง่ายๆ แบบนั้นหรอก จึงเปิดประตูบ้านพร้อมปล่อยให้ตัวเองอยู่ตามลำพังเหมือนเดิม
แอพมือถือดังกระหน่ำ แต่โรสรินมิได้สนใจจะเปิดมาคุยอย่างสนุกสนานตื่นเต้นอีก หากมันสามารถเกิดขึ้นกับซัมเมอร์ และวินเตอร์ได้ คนอื่นๆ ในแอพนี้ก็เช่นกัน จึงทำให้โรสรินตัดสินใจที่จะลบบัญชี และล้างแอพออกจากมือถือ
เธอควรออกไปหาชายหนุ่มจากโลกภายนอก มากกว่าจะสืบค้นหนุ่มๆ จากโลกในโซเชียล ที่แล้วก็แล้วกันไป...
เสียงมือถือของหญิงสาวดังขึ้นมาอีกครั้งในวันถัดมา เป็นหมายเลขนิรนามที่ปรากฏหลังจากเธอล้างแอพหาหนุ่มนัดเดท โรสรินเริ่มสงสัยแล้วว่า หมายเลขนี้เป็นของใคร อย่างน้อยเธอก็ควรจะรับมันเอาไว้ อาจจะมีใครที่อยากรู้จักเธอ
โรสรินรับสายแล้ว ฟังเสียงฝ่ายตรงข้าม เขาอยากนัดเจอกับเธอ เพราะไปเห็นข้อมูลและรายละเอียดในแอพมือถือ ซึ่งโหลดเอาไว้ เขาขอนัดเดตเพื่อขอเริ่มความสัมพันธ์กับเธอ ซึ่งโรสรินได้ลงรายละเอียดไปว่า โสด เธอจึงคิดว่าลองนัดอีกสักรายคงไม่เสียหายอะไรมั๊ง... เธอยังกลับบ้านปลอดภัย ถึงแม้จะยังคิดถึงของที่ระลึกของซัมเมอร์และวินเตอร์อยู่บ้าง
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้