All Chapters of ขอทุกข์เพียงชาติเดียวพอ: Chapter 1 - Chapter 4

จินหร่วนยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน แม้ภายในร่างกายของนางจะถูกแผดเผาจนไม่เหลือชิ้นดี ดวงตาของนางยังเบิกกว้างจ้องมองมู่ฮองเฮาให้ชัดเจน“ขอบใจจะ เจ้า เจ้ามากที่ช่วยให้ ขะ ข้าหลุดพ้น”แววตาของมู่ฮองเฮามีประกายความตกใจไหลผ่านอยู่ครู่ เมื่อเห็นรอยยิ้มของจินหว่านที่ยินดียอมรับความตายหลังจากนั้นจินหว่านนางไม่รู้แล้วว่ามู่ฮองเฮาจัดการร่างของนางเช่นใด และหาข้อแก้ตัวกับฮ่องเต้เช่นใดเมื่อนางหายตัวไป แต่อย่างว่า การหายตัวไปของนางอาจจะไม่กระทบกับหลี่หรงฝูเลยสักนิด เขามีสตรีข้างกายมากมายเพียงนั้น จะหาคนมาแทนที่นางเมื่อใดก็ย่อมได้แต่หากมู่ฮองเฮาได้ล่วงรู้ว่านางมิได้ตายในครั้งนั้นไม่รู้จะมีสีหน้าเช่นใด นางถูกคนช่วยเหลือเอาไว้ แต่พิษที่ได้รับทำให้ต้องสูญเสียการมองเห็นและตัวนางไม่อาจพูดได้อีกเลย นางรู้จากผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือนางเอาไว้ ว่าร่างของนางถูกทิ้งอยู่ที่สุสานนอกวังหลวงถึงแม้จะช่วยเอาไว้ได้ แต่พิษที่ได้รับก็เริ่มกัดกินร่างกายของนางไปมากแล้ว หมอที่เขาพามารักษาบอกว่านางอยู่ได้มากที่สุดคงไม่เกิดสามเดือน นางเองก็ไม่ประสงค์ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ เมื่อมองสิ่งใดก็ไม่เห็น ทั้งยังไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ก้าวเดิ

"ข้าไม่คิดว่าพี่หญิงใหญ่จะอ่อนแอเพียงนี้ ตกน้ำเหมือนกับพี่หญิงรองแต่นางถึงกับสลบไปสามวัน นี่ก็ยังมีไข้อยู่อีกหรือ” จินหลัน ลูกอนุของบ้านร้องเอ่ยถามอย่างสงสัย นางมองไปที่พี่สาวร่วมบิดาของนางอย่างไม่เข้าใจ ช่วยขึ้นมาพร้อมกันแต่อีกคนเป็นหนัก อีกคนดูเหมือนจะไม่เป็นอันใดเลยจินหลันรู้ดีว่าจินหร่วนมีนิสัยเช่นใด ที่อยากมาดูจินหว่านก็เป็นเพราะต้องการเห็นสภาพของคุณหนูใหญ่ชุยในตอนย่ำแย่เท่านั้นไม่ได้อยากจะมาเยี่ยมอย่างที่ปากนางพูด ส่วนนาง...มาเพื่อชมความสนุกเท่านั้น“เหอะ ไม่ให้เข้าก็ไม่เข้า” จินหร่วนสะบัดหน้าหนีไปอย่างไม่ไยดี จินหลันทำได้เพียงเร่งฝีเท้าตามกลับไปชุยจิ้น ส่งบ่าวข้างกายไปติดตามชุยหมิ่นอยู่สองวันเต็มๆ ก็พบความผิดปกติแล้ว บ่าวข้างกายของชุยหมิ่นเข้าออกร้านเครื่องลายครามและภาพวาดโบราณอยู่หลายหน มีทั้งที่ถือสิ่งของติดมือกลับมาและนำสิ่งของเข้าไปเลือกเปลี่ยนเป็นเงิน ชุยจิ้นเมื่อได้ฟังรายงานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นกังวลทันที ที่น้องสาวพูดออกมาเป็นเรื่องจริง เขาไม่อาจเสียเวลาต่อได้แม้แต่เพียงอึดใจเดียว เมื่อสอบถามได้ความว่าบิดาเดินทางกลับมาถึงจวนแล้วก็ออกไปพบทันที“ท่านพ่อ”“มีเรื่องใด”