มาเฟีย

นักศึกษาสาวปีสี่ต้องแต่งงานชดใช้หนี้กับมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ แต่แค่ย่างกรายเข้าบ้านความวินาศสันตะโรก็เกิดขึ้นซะก่อน เธอต้องหนีเอาตัวรอดจากลูกชายมาเฟียคนนั้น และต้องรักษาพรหมจรรย์ที่มียิ่งกว่าชีวิต!

**นำทัพ** แค่เด็กเลี้ยงที่เอาไว้สนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคำว่า'รัก'ของเขาเลยสักนิด **มิลิน** เธอมันก็แค่นาง'บำเรอ' ไม่ว่าจะที่ไหนหรือเมื่อไหร่..หากเขาต้องการหน้าที่ของเธอทำได้เพียงแค่นอนครางเท่านั้น! "มะ มิลินเจ็บ" "เริ่มพยศแล้วสินะ" "ลินไม่ไหวแล้ว ฮึก~" "อย่าลืมสิมิลิน หน้าที่ของเธอคือนอนคราง ไม่ใช่บีบน้ำตา" "...." "ครางให้ฟังหน่อยสิเด็กดี อย่าทำให้ฉันต้องหมดความอดทนเลยนะ"

เพราะความเบื่อหน่ายกับฉากหน้าแสนจอมปลอม เขาเลยอยากหาอะไรทำแก้เบื่อ จนได้มาเจอกับ เธอ หนึ่งในบุคลากรของมูลนิธิที่ครอบครัวเขาสร้างขึ้นมา และเธอคือผู้หญิงที่ถูกเลือกให้มาเป็นทาสรับใช้เขา...บนเตียง แต่เมื่อความซับซ้อนและความแค้น นำมาซึ่งความเจ็บปวด เมื่อเธอถูกเลือกให้ต้องมาเป็นเครื่องมือเพื่อผลประโยชน์สำหรับเขา การแสดงละครตบตาจึงเริ่มขึ้น หลอกให้เธอรัก หลอกให้เธอรอ หลอกให้เธอตายใจ และหลอกให้เธอตายทั้งเป็น ถ้าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่เศษเสี้ยวชีวิตเธอจะเป็นยังไงในเมื่อเลือกรักคนผิด เอาชีวิตไปจมอยู่กับชายหนุ่มที่หลอกใช้เธอเพื่อการแก้แค้นของตัวเอง "โง่ ๆ แบบเธอหลอกง่ายดี" "ฉันจะทำให้คุณรู้ ว่าการตายอย่างทรมานทั้งเป็น มันเป็นยังไง" ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ

ออสติน : วิศวะฯ ขวัญใจสาวๆ เสือผู้หญิง ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบผูกมัด อยากได้อะไรต้องได้ พระพาย : นักศึกษาแพทย์ปี2 สวย น่ารัก นิสัยดี ไม่ยอมคน ร้ายมาร้ายกลับไม่โกง   เธอถูกดึงเข้ามาพัวพันกับเขาโดยไม่เต็มใจ ส่วนเขาทำราวกับเธอไม่มีหัวใจ นั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้เธอ...เกลียดผู้ชายคนนั้น

"คิดจะไปก็ไปคิดจะมาก็มา เธอเห็นโรงแรมของฉันเป็นอะไรฮะ" "โรงแรมของคุณก็ดีอยู่แล้วหนิคะ แต่ฉันคงไม่เหมาะที่จะฝึกงานที่นั่น" "ก็แล้วแต่เธอ ถ้าเธอไม่ฝึกงานที่นี่ต่อก็ได้ ปีต่อไปฉันจะไม่รับนักศึกษาจากมหา'ลัยที่เธอเรียนสักคน หึ...แม้แต่มาสมัครงานก็อย่าหวัง"

เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกกับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!"

ใครจะคิดล่ะ ว่าผู้หญิงที่เคยปฏิเสธเขาในวันนั้น จะกลายมาเป็นเลขาส่วนตัวในวันนี้ แม่เลขาตัวดีที่ชอบแสดงท่าทางอวดเก่งและพยศเก่งแบบนี้ ไม่รู้ว่าเวลาอยู่บนเตียงแล้ว...จะครางเก่งเหมือนกันไหม มังกร มาเฟียหนุ่มที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ความเพอร์เฟกต์ของเขาทำให้สาวๆ หลายคนต่างอยากได้มาครอบครอง ภายนอกเขาสวมหน้ากากชายหนุ่มผู้แสนดี แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วภายใต้หน้ากากนั้นมีความน่ากลัวซ่อนเอาไว้... ซอจิน เลขาส่วนตัวของมังกร สวย เก่ง พูดได้หลายภาษา ใครดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่ยอมคน ภายนอกดูเป็นคนแรงๆ แต่ลึกๆ แล้วเป็นคนอ่อนโยนและน่าสงสาร

เธอยอมได้ทุกอย่างเพื่อเขา แม้จะรู้ว่าหัวใจของเขาไม่เคยมีเธอเลยก็ตาม

“เรามีกันและกันแค่สองคนได้ไหม…ให้โลกทั้งใบของเธอมีแค่ฉันคนเดียว”

“พี่บูม จะไปไหนเหรอคะ?” “มีนัด ถามทำไม” “คือ…หนูมีไปออกค่าย สะ…สองวันคะ” “แล้วฉันจำเป็นต้องให้ไปมั้ย?” “ถ้าไม่ไป…รุ่นพี่ก็จะไม่ให้หนูผ่านกิจกรรม…ค่ะ” “แล้วแต่!” “ขอบคุณค่ะ” “เดี๋ยว! เธอจะไปไหน?” “พอดีพี่ๆที่คณะนัดให้ไปคุยงานค่ะ” “ที่ไหน??” “XX PUBค่ะ” “ว่าไงนะ!” “พี่บูม!!! อื้อออ” ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กเข้าไปกดจูบ ก่อนจะขบเม้มลงบนซอกคอเธอจนเกิดรอยแดงราวกับว่าทำความเป็นเจ้าของเธอแบบนั้น “จะได้รู้ตัวไว้ว่าเธอเป็นของฉัน!”

"อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป

คำโปรย "อื้อออ" หญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งรับการจู่โจมของเขาก็ส่งเสียงร้องประท้วงในลำคอ รสจูบที่เขามอบให้เธอมันรุนแรงเร้าร้อนจนเกินที่เธอจะตั้งสติได้ "หวาน" ชายหนุ่มถอนจูบออกจากคนตรงหน้า รอบมองทั้งใบหน้าของเธอด้วยความเมา "อะไรคะที่หวาน" คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความยั่วยวน เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จึงทำให้เธอแสดงออกไปแบบนั้น "ทำไมเธอถึงชอบยั่ว" เขาเอ่ยถาม ยกนิ้วขึ้นลูบที่ปากของคนตัวเล็กอย่างเบามือ "เรียกว่าหนูได้ไหมคะ เรียกเธอแล้วดูไม่สนิท" คนตัวเล็กยังคงแสดงท่าทางออดอ้อน โดยที่ไม่รู้เลยว่าต่อให้เธอไม่ออดอ้อนเสือก็พร้อมจะขย้ำเธออยู่แล้ว "หนูเหรอ" เลิกคิ้วสูง "หรือจะเรียกว่าฝุ่นก็ได้ค่ะ" ใช้มือสองข้างแนบเข้ากับข้างแก้มของชายหนุ่ม "ชื่อฝุ่น?" ขมวดคิ้วสงสัย "ค่ะ หนูชื่อฝุ่น คุณล่ะค่ะ" เอียงคอถามกลับ "ถ้าครั้งที่สองยังเจอกันอีก ฉันจะบอกชื่อกับเธอนะ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่กินซ้ำสองไม่กินของเดิม จะกินแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แค่ครั้งเดียวแล้วจบกัน ***

“เขต ปล่อยเนียร์นะ เจ็บ!!” “นี่ไง อาณาเขตที่เธออยากได้นักหนา!! นี่ไงซาเนียร์!!!” “เนียร์ ไม่ได้…ฮึก! ปล่อยนะ!!” “วันนั้นเธอเสนอตัวมาให้ฉันเอาถึงห้อง!! ยังบอกว่าไม่ใช่หรือไง!!!” เพียะ!!!!! ฝามือเล็กๆของซาเนียร์ฟาดลงบนหน้าหล่อๆของอาณาเขตเต็มแรง “เขตเคยฟังเนียร์มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฮึก!” “คงเกิด!! เกิดอยากได้ฉันจนตัวสั่นไง!” “ว่าไงนะ” “เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!” “……” ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

เพราะฉันเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครโดยที่ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ สองเดือนถัดมาฉันตรวจพบว่าตัวเองกำลังท้อง ฉันมีทางเลือกสองทาง เก็บเด็กไว้แต่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย กับเอาเด็กออกแล้วกลับไปเรียนต่อ ฉันไม่อยากมีลูกก็จริง แต่ฉันก็ทำใจทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลง จนฉันได้เจอกับความสุขที่เรียกว่าแม่ เด็กแฝดทำให้ฉันมีชีวิตชีวามากขึ้น

"ทำบ้าอะไรของเธอวะ ชอบนักหรือไงที่ให้ผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้!" เขาดันใบหน้าสวยออกพลางใช้หลังมือเช็ดลิปสติกออกจากริมฝีปากลวกๆ ขณะที่เจ้าของการกระทำเมื่อครู่หัวเราะร่วนราวกับมันเป็นเรื่องตลก "ชอบจัง..." มิกิเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วหันไปยิ้มให้ก๊วยเจ๋ง เธอยื่นมือไปเกลี่ยริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนแล้วเลื่อนมือลงไปวางบนหน้าอกแกร่ง "รู้ไหมว่าเจ๋งเหมือนไลลากับพี่แม็กมาก...แต่ก็ไม่ได้เหมือนไปหมดซะทุกอย่าง เพราะเจ๋ง.." เธอลากนิ้วชี้ลงไปเรื่อยๆและหยุดไว้ตรงกลางระหว่างร่องอก มองมัดกล้ามเนื้อภายใต้เสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่อยากได้มันมาครอบครอง "เพราะเจ๋งเป็นได้แค่ลูกแมว ไม่ใช่เสือ"

อนาวิน [ วิน ] อายุ 31 ปี เป็นเจ้าของธุรกิจ นิสัย เอาแต่ใจ ปากหมา ************************************** พรชิตา [ ลิตา ] อายุ 25 ปี นิสัย อ่อนโยน เก่ง เด็ดเดี่ยว ********************** 'เธอจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของฉัน'

จากมาเฟียหนุ่มมาดโหด สายตาดุนิ่งราวกับยามรัตกาล ที่มองใคร คนนั้นเป็นต้องหลบสายตา แต่เมื่อชีวิตมาเฟียสุดโหดต้องเข้าโหมดมีลูก

เขาเสนอตัวขอรับเลี้ยงเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เธอไม่มีทางเลือกจึงตอบตกลง เพียงเพราะอยากใช้หนี้ที่พ่อของเธอก่อไว้ให้จบสิ้น "ที่พี่บอกว่าจ่ายหนัก หนักแค่ไหนคะ" "หึ...ก็อยู่ที่ว่าเธอทำให้ฉันพอใจแค่ไหน" "หนูต้องการเงินค่ะ แลกกับความบริสุทธิ์ของหนู" ขอตกลงระหว่างเขาและเธอในการเป็นคู่นอน 1 ปีจึงเกิดขึ้น... "หนูต้องทำยังไงบ้างคะ" "แก้ผ้าแล้ว นอนลง" "........." "ถ้าไม่ทำก็ออกไป"

"พี่รันโกหก...วันนั้นพี่รันนัวเนียกับผู้หญิงทั้งงานโดยที่พี่รันก็รู้อยู่แล้วว่าหนูจะมาหาพี่รัน"