โรแมนติก

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

เมื่อคิดว่าถูกหยาดพิรุณจับ ณฉัตรจึงต่อต้านอย่างรุนแรงและทุกวิถีทาง แต่ดูเหมือนว่ายิ่งต้าน หัวใจก็ยิ่งอ่อนไหว ยิ่งเข้าใกล้หล่อนเท่าไหร่ หัวใจพญามารเช่นเขาก็ทำท่าจะยอมสยบแทบเท้าของหล่อนอย่างง่ายดาย นิยายชุดนี้มี 3. เรื่องนะคะ 1. ดวงใจอสูร 2. ดวงใจทมิฬ 3. ดวงใจพญามาร

ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย... ...เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม......อีกด้านกลับว่างเปล่า...และสูญสิ้นไป...กับกาลเวลา........ “สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ” “หึ......ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ” “อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลาย ๆ คนมันสนุกดี แต่คนดี ๆ อย่างพี่....” เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป

เขา... คริสเตียโน่ ลาร์กอส ชายหนุ่มคือผู้ทรงอิทธิพลอันดับต้นๆ ของลาสเวกัส ส่วนเธอ... พลอยแพรวา สาวใช้ผู้ต้องการรับบทบาทนางซินนักครั้งในชีวิต บัตรเชิญงานเลี้ยงที่ถูกทิ้งเอาไว้ในถังขยะ คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน แต่มันกลับเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนทั้งคู่ไปตลอดกาล เมื่อผลพ่วงจากค่ำคืนนั้นก่อเกิดอีกชีวิตหนึ่งขึ้นมาด้วย..

เขา...คือรักแรกและเป็นรักเดียว แต่...ทว่ารักครั้งนี้กลับถูกขอให้เสียสละโดยพี่สาวฝาแฝด เธอ.....จะทำอย่างไร จะนิ่งเฉย....หรือจะปล่อยมือ --------- “พี่ติณมองซอให้ชัดๆ ว่าคนที่พี่เห็นตอนนี้คือใคร ซอหรือพี่พิณ” น้ำเสียงห้วนๆ เอ่ยขึ้น ชื่อที่ได้ยินทำให้ติณณ์ผงะไปเล็กน้อย ทำไมธัญชยาถึงได้แทนตัวเองว่าเป็นณัฐชยาถึงสองครั้งแบบนี้ นั่นทำให้ชายหนุ่มเพ่งสายตามองคนตรงหน้าให้ชัดๆ แม้จะตกอยู่ในฤทธิ์ยา แต่ณัฐชยาก็มั่นใจว่าติณณ์สามารถแยกออกระหว่างเธอกับพี่สาวว่าใครเป็นใคร และก็จริง เพราะแววตาของติณณ์เปลี่ยนไป ชายหนุ่มถึงกับชะงัก เพราะเขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้คือณัฐชยาไม่ใช่ธัญชยาแน่นอน แม้สองคนจะเป็นฝาแฝดที่เหมือนกันราวกับแกะ แต่ติณณ์คือหนึ่งคนที่แยกออกว่าคนไหนคือณัฐชยา คนไหนคือธัญชยา “ซอ!” น้ำเสียงที่เปล่งชื่อณัฐชยาออกมานั้นช่างเต็มไปด้วยความตกใจและแปลกใจ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเธอ “ผิดหวังเหรอคะที่เป็นซอ ไม่ใช่พี่พิณ” คำพูดประชดประชันถูกเอ่ยออกมาจากปากอิ่ม ดวงตาแดงก่ำเพราะความน้อยใจ

“เธอกับลูกเป็นสมบัติของฉัน ถึงเธอจะหนีไปสุดขอบฟ้ายังไงก็ไม่มีทางพ้นมือฉันหรอก ฉันต้องตามหาจนเจอนั่นแหละ ของๆ ฉันยังไงก็เป็นของฉัน” วราพิชชาจ้องหน้าคนพูด แล้วก็หลุดปากต่อว่าออกไปอย่างเหลืออด “ฉันกับลูกไม่ใช่สมบัติของคุณค่ะ แต่ฉันเป็นรอยด่างในชีวิตคุณ ที่คุณพยายามจะลบมันทิ้งต่างหากล่ะคะ” โดมินิคจ้องหน้าคนพูดอย่างโกรธปนน้อยใจ ต้องให้เขาแสดงออกแบบไหนนะเธอถึงจะเข้าใจว่าเขาต้องการอะไร คนไม่เคยง้อคนอื่นคิดอย่างกลัดกลุ้มแกมวิตก ก่อนจะหันไปมองแซมการ์ดคู่ใจ แซมพยายามที่จะช่วยเจ้านายอย่างสุดความสามารถ “คุณวราและคูณหนูเป็นคนพิเศษสำหรับเจ้านายครับ เจ้านายพยายามตามหาคุณวรามานานแล้ว พอดีมีปัญหาไม่สามารถกลับมาเมืองไทยได้ตามกำหนด เพราะว่านายใหญ่ล้มป่วยพวกเราเลยต้องอยู่ดูอาการก่อน” “ไปบอกทำไมล่ะ หล่อนไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ฉันเผลอแปบเดียว เธอก็หายไป ยังไม่ทันได้บอกอะไรคิดไปเองทั้งนั้น” โดมินิคพูดเสียงสะบัด แต่ไม่ยอมมองหน้าวราพิชชา เขาเมินหน้าหนีบอกแบบงอนๆ ทำเอาคนที่ได้ยินมองเจ้านายแบบขำๆ เพราะไม่เคยเห็นเจ้านายง้องอนใครมาก่อน

: ก็แค่เมียแต่งที่ไม่รัก : เธอมันก็แค่เมียแต่งที่เขาไม่ต้องการ เธอเป็นได้เพียงเศษดินต้อยต่ำ ที่เขาไม่อยากจะชายตามอง "คุณจะทำอะไร" ช้องนางตะโกนถามน้ำเสียงสั่น ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว "จะสั่งสอนเธอไง ช้องนาง สั่งสอนให้หลาบจำว่า อย่า-คิด-จะ-ลอง-ดี-กับ-ฉัน" สิ้นประโยค ข้อมือหนากระชากข้อเท้าบางที่กำลังลนลานหนีลงจากเตียงให้กลับมาที่เดิม พร้อมแสยะยิ้มให้อย่างเยือกเย็น ถาโถมร่างกายไปทาบทับ "ฉันจะสั่งสอนเธอให้หลาบจำ เธอจะต้องจำไปจนวันตาย " บอกด้วยเสียงเหี้ยม แววตามีแต่เปลวไฟ ฝ่ายช้องนางก็พยายามผลักไสคนตัวโตให้ออกห่าง แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่อการผลักไสไม่ได้ผลก็เปลี่ยนมาดิ้นรนเพื่อหนทางรอดแทน ใจดวงน้อยนั้นสั่นกลัวไปหมด ยิ่งเห็นดวงตาคู่นี้ที่พิโรธ ก็ยิ่งกลัว

มะลิจะรักษาหัวใจของคุณราชาเอาไว้ให้เป็นอย่างดี คุณราชาไม่ต้องกลัวนะคะ เพราะคุณคือผู้ชายเพรยงคนเดียวที่มะลิจะรักตลอดไป

ปรายลดา หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่ง เป็นตัวของตัวเอง รักแรกของเธอ ก็เจอคนเห็นแก่ตัวเสียแล้ว เอายังไงกับรักแรกดี ให้อภัยดีไหม? แต่เขาก็ร้ายเหลือเกิน

มหาเศรษฐีพ่อหม้ายลูกติดที่หวงความเป็นอิสระ หลังจาก 'หย่า' กับอดีตเมียแบบสุดโต่ง เขาเคยกล่าวไว้ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นน่าเชื่อถือ ชั่วชีวิตนี้เขาไม่มีวันเดินลงไปในขุมนรกที่เรียกกว่ากรงวิวาห์อีกเด็ดขาด แต่แล้ว...อเล็กไซก็กลืนน้ำลายตัวเอง เมื่อตกหลุมรักโครมใหญ่กับมัณฑนากรสาวที่ครองตัวเป็นโสดมากว่า30ปี “โถ่! ไอ้กลัวเมีย” เสียงเปรยเบาๆ แต่คนฟังถึงกับสะดุ้ง เขาเหลียวมองข้างตัว ก่อนจะถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ “ยอมรับว่ะ...ผมรักเอมมาก ไม่อยากให้เอมเสียใจ” เสียงพูดหวานฉ่ำ หากคนที่ฟังเป็นชะเอมหล่อนคงจะโผเขาหา อเล็กไซ แถมจูบหวานๆ เป็นรางวัล แต่คนที่ได้ยินคือราจีฟ สิ่งที่ อเล็กไซได้กลับคืนคือ... “แหวะ อยากจะอ้วกว่ะ” ราจีฟโก่งคอทำท่าทางเหมือนกำลังขย้อน คายของเก่าในท้อง คำกระแหนะกระแหนของเพื่อนไม่ได้ทำให้อเล็กไซสะเทือน เขาได้มณีล้ำค่ามาครอบครอง แล้วจะปล่อยให้กรวดทรายมาทำให้ตนเองเดือดร้อนทำไม!! พอกันทีกับความสำส่อน พอกันทีกับการใช้ชีวิตแบบคนเสเพล นับจากนี้ไปเขาจะเป็นพ่อ เป็นสามีที่ดี ให้สมกับที่ชะเอมวางใจ ยอมเดินเข้ามาเสี่ยงรวมชีวิตกับเขา

มีหลายคนเคยบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ แต่ก็มีอีกหลายคนที่บอกว่า... มีรักก็ทำให้มีสุขได้ ถ้าหากเขาคนนั้นก็รักเราเช่นกัน

ครอบครัวคือสิ่งที่ธีภพไม่ต้องการแต่พ่อของเขากลับตรอมตรมเพราะอยากให้ลูกชายมีครอบครัวที่อบอุ่น ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะแกล้งจีบผู้หญิงที่เขาคิดว่าเธอแสนดีและดูซื่อเพื่อให้มาเป็นแม่ของลูกและคิดจะทิ้งเธอเมื่อเขาได้ในสิ่งที่ต้องการ

ฉันจะทรมานเธอ..จนกว่าเธอจะตาย!! “กลัวเหรอ” เขาหัวเราะหึๆ เหมือนโรคจิตไม่มีผิด “บอส!” “ในเมื่อเธอกล้าเข้ามาหลอกฉัน กล้าหักหลังฉัน เธอก็ต้องกล้ารับผลที่เธอก่อไว้สิเอลิกา!!!” “หลอก??? เอมไปหลอกอะไรบอส???” “หยุดแถซะที” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือบ แต่สายตาร้อนดั่งไฟที่สามารถเผาไหม้ทุกอย่างตรงหน้าได้ภายในพริบตาเดียว “เธอมันก็แค่ลูกสาวของนังงูพิษ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอกับแม่ของเธอกำลังจะทำอะไร นังพวกต่ำตมโลภมาก!!!”

อิตาลี ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์ อารยธรรมโรมัน และศิลปะ สถานที่ พริมา หญิงสาวชาวไทย ได้มาท่องเที่ยว เปิดหูเปิดตาและมาหาเพื่อนสนิท หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าการมาเที่ยวครั้งนี้…จะได้หัวใจของผู้ชายร่างยักษ์ หุ่นหมี หน้าตาดี กลับเมืองไทยไปด้วย ผู้ชายที่เป็นญาติสนิทของเพื่อน แถมยังมีลูกติดในวัยห้าขวบ แรกเริ่มไม่ถูกชะตากัน แต่ทำไมนานวันถึงใจสั่นเมื่อถูกเขาขายขนมจีบ พริมาเอ๋ย เธอจะตกหลุมพราง (รัก) ที่อีกฝ่ายขุดดักเอาไว้ไม่ได้เด็ดขาด!

เขาจะทำให้เธอได้รู้ว่า… เขาไม่ใช่เหยื่อให้ครอบครัวเธอปั่นหัวเล่น เขารู้ว่าเธอคือแฝดพี่ที่มาแทนน้องสาว แต่เขาก็ตามน้ำไป แสร้งไม่รู้และทำเนียนนอนกับเธอเล่นๆ

“กูบอกว่าไม่ก็คือไม่!” “แต่พี่รับปากผมแล้ว และวันนี้ผมก็จะมาทวงสัญญา!” “สัญญาเหี้ยอะไร กูไม่เคยพูดไม่เคยสัญญาอะไรกับมึง” “หึ ผมว่าแล้วพี่ต้องพูดแบบนี้...ได้!” ชายหนุ่มรุ่นน้องหยิบมือถือเปิดคลิปเสียงที่แอบอัดเสียงไว้ให้พี่ชายฟัง พร้อมท่าทีที่ยียวนกวนประสาท “พี่เปอร์ ลูกสาวพี่ผมขอจองนะ ผมรักว่ะ” “ไอ้เหี้ยไรเฟิล มึงเป็นห่าอะไร มาบอกรักลูกกูแบบนี้ ลูกกูอายุแค่ 12 มึงจะบ้ารึไง!” “ไม่รู้แต่รัก ชอบคนนี้แล้ว น้องก็ต้องเป็นของผม จองแล้ว” เขาพูดจริงจัง “ไอ้บ้ามึงอายุเท่าไหร่ ลูกกูอายุเท่าไหร่ กว่าลูกกูจะโตมึงไม่แก่ตายก่อนรึไง คนเหี้ย ๆ อย่างมึงให้ตายกูก็ไม่ยกลูกสาวให้”

ก่อนโบ้ : ”ป้องกันด้วยฉันไม่ต้องการเด็ก“ l ตอนโบ้ : ”เมียจ๋า...อย่าพาลูกหนีไปจากผัวเลยนะคะ พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเมียจ๋า“

รักกันอยู่ดีๆ แล้วเราไม่รักกันตอนไหน ทำไมเขาถึงมาบอกเลิกเธอด้วยเหตุผลน้ำเน่าว่า "เราเข้ากันไม่ได้"

ตั้งแต่วันที่พ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ไพลินก็ถูกอุปการะจากเพื่อนสนิทของพ่อ ไพลินกลายมาเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลดัง แต่ชีวิตของเธอมันไม่ได้สุขสบายอย่างที่ใครหลายๆ คนคิด เมื่อคุณหญิงของบ้านกลั่นแกล้งเธอสารพัดเพราะคิดว่าเธอเป็นลูกเมียน้อยของสามีตัวเอง แล้วยังเป่าหูลูกสาวลูกชายให้เกลียดเธอ มิหนำซ้ำคุณท่านที่เป็นพ่อบุญธรรมของไพลินยังมาเสียชีวิตจากไปโดยไม่มีวันกลับ ทำให้ชีวิตของสาวน้อยไร้ที่พึ่ง กลายเป็นนางบำเรอลับๆ ของลูกชายเจ้าของบ้าน

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา