Ingatan Mo Siya Lyrics

Shannon Gray loved Sean Ford wholeheartedly, regardless of her loneliness or feelings of lack of accomplishment.She once believed that he would be her forever until the end. However, things happened the other way around. Finally, she woke up when he pushed her to the edge of the cliff for another woman, only then did she know that she was just a passerby in his life and he would never be hers…Sean, you will regret this one day. In fact, no one can escape from feeling helpless. Perhaps, I will be gone when you decide to come back...

Kasalukuyang nasa bar si Heaven at nagpapakalasing. Kaka-break lang nila ng nobyo dahil nahuli niya ito at ang bestfriend niyang nakapatong sa isa’t isa sa mismong pamamahay niya! Nasaktan siya, hindi dahil naagawan siya ng boyfriend, kundi nasaktan ang pride niya dahil isang pipitsuging lalaki lang ang nakagawa noon sa kanya. Kung tutuusin, hindi niya kailangan ng lalaki sa buhay. Shes an independent woman, mabubuhay siya nang walang lalaki dahil siya si Heaven Ferrer! "Hi..." Narinig niyang may nagsalita sa likod niya... isang lalaki. Umupo ito sa tabi niya. "Sorry na lumapit ako, ha. I know na gusto mong mapag-isa dahil tinapalan mo ng pera ang lahat ng nanggugulo sa'yo dito. Hahaha..." Napangisi siya sa humor ng lalaki. "Bakit, gusto mo rin ng pera?" biro niya. Pinagmasdan nya ito. Kahit na lasing na siya nababnaag pa din ang kagwapuhan ng lalaking nagpakilalang si Theo. Actually, napansin na din niya ito kanina pagpasok niya. Ang lakas kasi ng sex appeal nito. Lihim siyang napangiti sa naiisip. Bakit hindi siya magwalwal sa gabing iyon? Gagamitin niya si Theo para sa kanyang plano. Gusto niyang makatikim ng lalaki sa gabing iyon. At kapag maisagawa na niya iyon, magpo-focus na siya sa buhay nya. Magpapawasak siya sa gabing iyon para hindi naman siya matawag na desperate virgin. At pagkatapos noon, hindi na siya magbo-boyfriend. She can live without a boyfriend anyway! "Theo, can you bring me to your place?" diretsahang sabi niya. Napaubo si Theo sa sinabi niya. "Huh?... Why?" "You know what I mean..." malanding wika niya. Alam niyang type siya ni Theo kaya imposibleng aayaw ito sa gusto niya. "A-are you sure?" "Ayaw mo ata. Sige, I will find someone else..." wika niya saka akmang tatayo, pero pinigilan siya nito. "Wait!..." Hinawakan siya nito sa braso. "Let's go..."

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.

((( Julius POV’s )))Napabangon ako dahil sa bungangang yun. Tinignan ko yung babae.“Huwag kang lalapit sa akin!” Bigla akong ngumit at natawa sa sarili ko. Kung gano'n ang babaeng 'to ay walang iba kundi si Janine.“Seems I have a “good” Morning. Good morning Janine.”Bigla akong pinaghahampas ng unan ni Janine. Ewan parang ang saya eh. Nakalapit ako sa kanya. Pinigilan ko ang kamay niya saka hinila ko siya palapit sa akin.“Bitiwan mo ako Julius!” Hinalikan ko siya sa noo. Natigilan siya sa kakapalag.“Now, your mine.” Saka ko siya hinalikan sa labi.Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Kaya bigla niya akong sinampal. Ngumiti lang ako bilang tugon...“I know. I deserve it.” At muli ko siyang hinalikan.“Julius! Gumising ka nga!” At pinagsasampal ako ni Janine, magkabilaang pisngi. Pinigilan ko ang kamay niya.“Gising na gising ako. Gusto mo pa?” Pak!Aww...yun ang masakit.“Di ako nakikipaglokohan sa'yo!” Ngumiti ako.“Sa tingin mo niloloko kita?”“Ahhhh....hmmm..” Hinalikan ko eh.At bago ako bumangon, hinalikan ko siya sa pisngi. Natulala siya.Bumangon na ako. Tinali ko ang robe ko at kinindatan siya bago ako pumunta ng banyo.Nang makapasok ako, narinig ko ang pagsisigaw ni Janine.Nakita ko naman ang refleksyon ko sa salamin. Ngiting-ngiti na napapailing. Naghilamos ako. Iniisip ko kung sino sa dalawang ama-amahan ko ang gumawa nito.

Hanggang saan ang kaya mong gawin para sa pagbabayad mo sa utang na loob na sinasabi ng pamilya mo? Simula nang malaman na hindi siya ang tunay na anak ng pamilya Lopez, nagbago ang buhay niya. Siya si Eloise Jane, na ang akala ng lahat ay ang nag-iisa at tunay na anak ng mga Lopez. Itinakwil siya pagkatapos, at upang mabayaraan ang pag-aalala ng mga Lopez sa kanya, kailangan niyang magpakasal sa mayamang lalaki. Si Cozmo Dominguez, nag-iisang tagapagmana sa pinakamayamang pamilya sa lungson. Ngunit sa kabila ng lahat ng meron siya, isa lang ang hindi niya kayang gawin---ang makalakad. Magagawa kaya siyang matulungan ni Jane, o kaya niya bang tanggapin si Jane sa buhay niya?

WARNING!!! May bembangan dito, bawal sa mga minor.. Iwasang magbasa kung feeling mo, demure ka! Kapag di mo bet, skip mo na lang, pero pag bet mo, eh di go!!! Isang misteryosong lalaki, ang naghanap ng isang babae, para magkaanak naturally. Meaning, eh di ano pa nga ba.. alam niyo na yun!! Kinakabahan si Roselynn habang nakapiring ang kanyang mga mata, at nasa loob siya ng isang mabango, malamig at magandang silid. Bagong paligo siya. Sinabon niyang maigi ang kanyang "bataan!" "Lord, bakit naman kasi ngayon na agad? kung kailan hindi ako nakapag shave?" Saka nanlalamig ang kanyang kamay, ng marinig niya ang langitngit ng pintuan.. "Wag kang matakot, wala akong gagawing masama sayo.." grabe ang boses ng lalaki, parang pang DJ! Sa isip isip ni Roselynn, "eh di wow, ikaw na! bebembengin mo ko, kukunin mo ang virginity ko, tas wala kang gagawing masama? OMG!" "This is it! magready ka na.. aararuhin ka na niya.." kasabay ng isang dalangin na sana, hindi siya masyadong masaktan.

Banayad ang unang kagat sa labi ni Samantha kaya napasinghap siya, at hinalikan siya ni Dwyn sa leeg pababa. Mainit at maselan ang bawat dampi, at si Samantha ay kusang tumagilid ng ulo, tila tinatanggap ang halik. Lalong tumindi ang pagnanasa ni Dwyn. Bahagyang bumuka ang bibig ni Samantha, naghahanap ng hangin, pero nanatili pa rin ang inosenteng ekspresyon sa mukha. “Bakit kamukha mo ‘yong boss ko?” tanong niya, lasing na lasing. Binuhat siya ni Dwyn papunta sa kama at inihagis sa malambot na higaan, sabay dakma ulit sa katawan niya. “Alam mo ba kung sino ako?” tanong niya, galit at sabik ang boses. Umiling lang si Samantha na parang tuliro. Napamura si Dwyn at tumayo, pilit pinipigilan ang sarili. Ayaw niyang samantalahin ang sitwasyon. Lumabas siya ng kwarto, pumunta sa kusina at uminom ng malamig na tubig para pakalmahin ang sarili.

Naglasing si Summer sa night club para makalimutan niya lahat ng sakit at hinanakit. Uminom siya nang uminom at sumayaw siya sa dance floor, habang sumasayaw siya may nabangga siyang lalaki. Nilagay niya ang dalawang kamay sa balikat nito. "Darling, wala kabang kasama ngayong gabi? Sasama ako sa iyo kahit saan. Gawin mo lahat ng gusto mong gawin sa akin." "Are you sure?" tanong ng lalaki. "Yes, Mr. Handsome," malandi niyang sagot. Hindi niya pinagsisihan na pinagkaloob niya ang sarili sa lalaki. Mananatiling lihim ang nangyari sa kanila at una't huli na rin ang pagkikita nilang dalawa. Nagpacheck up si Summer dahil nasusuka at nahihilo siya. "Congrats, Summer Suarez isang buwan kanang buntis. Ang pinaka good news kambal ang dinadala mo." Isang umaga hindi niya inaasahan na makikita niya sa entrance ng kompanya na pinapasukan niya ang tiyuhin. Tatakbo sana siya subalit hinaklit nito ang braso niya. Pilit siya nitong pinapauwi dahil ikakasal siya sa matandang lalaki. "Bitawan mo ang ina ng kambal ko! Huwag mo siyang hawakan." Pamilyar ang boses sa kanya, kaboses ng lalaking nasa night club kumabog ng mabilis ang puso niya. Nagoffer ng kasal kay Summer si Spade para may makilalang ama ang dinadala niya ngunit tumanggi siya dahil hindi pa siya sigurado kung si Spade ba talaga ang lalaking nakabuntis sa kanya. Dumating ang araw na handa niya ng sagutin si Spade subalit nalaman niyang planado lahat ni Spade na paibigin siya. Nakapagdesisyon si Summer na lumayo ulit dahil labis siyang nasaktan. Buong akala niya mahal siya ni Spade. Sinundan siya ni Spade, sinuyo siya nito at nagpapaliwang ito sa kanya subalit hindi niya pinapakinggan. Tama na ang minsan na nagtiwala siya sa maling tao. Bibigyan pa kaya ni Summer ng pangalawang pagkakataon si Spade? Susundin kaya ni Summer ang sinisigaw ng puso niya?

"Anong dahilan ito ng pakikipaghiwalay mo?" tanong ni Zeus kay Maureen, "hindi kita mapaligaya sa kama? anong kalokohan ito?" "Totoo naman, hindi mo ako mapaligaya sa kama. Uuwi ka ng bahay, matapos ang ilang linggo mong pagkawala, tapos, lalayasan mo ulit ako pagkatapos. Kaya tama yang nababasa mo, hindi mo nameet ang standards na gusto ko!" sagot ni Maureen sa lalaki. "Talaga ba? Ilan ang gusto mo? makapito tayo sa isang gabi? Sige, humanda ka sa akin pag uwi---" hindi na nito naituloy ang sinasabi dahil agad niya itong sinagot. "Sino namang may sabing uuwian pa kita? ano ako, baliw?" kaagad pinutol ni Maureen ang tawag na iyon. Alam niyang galit na galit ito sa kanya. Subalit pagod na siyang habulin ang lalaki, gayong ang trato nito sa kanya ay isang basura! Tapos na ang pagiging masunurin niyang asawa. Sinayang lang nito ang pagmamahal niya. Paglipas ng panahon, naging isa siyang successful na fashion designer. Napapalibutan na siya ng mga bata at gwapong kalalakihan. Madalas niyang nakakasalamuha sa mga events ang dati niyang asawa. Minsan, kinorner siya nito sa sulok saka hinalikan. "Maureen, mahalin mo ulit ako, please.." pakiusap nito. "Gaya ng dati. Handa akong magpaalipin sayo, balikan mo lang ako."

Nasa palengke ako ng may matandang babae na hindi ko kilala ang humawak sa kamay ko ng mahigpit. Agad ko na pinrotektahan ang baby bump ko, pero sinabi niya, “May naglagay ng swap spell sa iyo. Malapit na ilipat ang patay na bata sa katawan mo.” Sa tingin ko sinungaling siya, pero sinabi niya, “Bilisan mo at subukan pasukahin ang sarili mo. Dapat mo subukan isuka ang isdang kinain mo hanggang sa kaya mo.”