Sudirman Saad

"Baby... please don't do this to me! We can fix it! Just please! please don't do this" I beg to him while his packing his things. "I'm sorry Sandra... but I can't.  I can't spend my life to you anymore. Don't make this hard to us, just let me go." He said without any expression to his face. " A-are you leaving me because she's back? Are you  going to throw everything we've been through,  for the fast four years of our marriage? Just b-because.... just because your first love came back? You're throwing me out because of her? " Pagtatanong ko sa mahinahong boses at habang pinapatatag ang sarili ko na 'wag mag- breakdown sa sagot na maririrnig ko mula sakaniya. Tumigil siya sa pag-iimpake at tumingin sa akin ng deretso na halos ikatumba ko. "Yes. Everyone said she's already dead, everyone lied to me. Everyone fool me! I wouldn't marry you if i just known she's still alive. I'm sorry... Sandra I hope you understand." Saad niya. Hindi ko man lang siya nakitaan ng pagsisisi o kahit awa man lang para sa akin para sa nagawa niya. Tang*na! ginawa niya akong rebound. Natawa ako sa mga sinabi niya, puno ng galit at sakit akong tumitig sa kniya at mapait na ngumiti. "So all this time I am just your rebound? all this time pinaniwala mo akong mahal mo ako ! Pinaniwalaan ko lahat ng mga sinabi mo, pinakita at pinaramdam mo, pati mga pangako mong hindi naman pala para talaga sakin! "Wala kang puso Jiro, hindi ka makatao... Pinag-sisisihan kong nakilala kita at nagtiwala ako sa'yo... at lalong pinag-sisisihan kong ikaw pa ang minahal ko."     Saad ko na punong-puno ng galit ngunit sa mahinahong boses at walang emosyong mga matang nakatitig sa kaniya.

“Ito na ko, Autum. Hindi mo na pwedeng baguhin. I’m messed up, chaotic and twisted. I’ve been like this for so long, it’s not like kaya kong biglang baguhin ang lahat para lang sayo.” malungkot na saad niya habang diretsong nakatingin sakin ang mga mata niyang napupuno na unti-unti ng luha. “Phoe-” “No, Autumn. I really understand. Ganyan ka, ganito ako. We are two different beings, maybe you won’t ever understand me, so do I. So whatever your decision will be, I’ll gladly accept it. I will respect it, we will respect it. Ganoon ka kahalaga. Ganoon kita kamahal. It’s your call. Whether you would be willing to get tangled up into this mess and damaged world of mine or would rather stay outside.” dagdag niya pa at saka ko iniwan sa gitna ng malawak na park na ‘to. He’s a prince living in the modern world. He got money, lots of it. Fame, status, perfect image and his perfectly carved features. Lahat na ata nasa kanya pero may isang sikreto lang siyang maingat na itinatago na di sinasadyang nalaman ko. Apparently, he’s messed up and twisted. Literally. Could I accept those dark and twisted sides of him? Would I ever be comfortable loving someone like him na minsan hindi ko alam kung sino ba talaga? He’s Phoenix Alcantara. A 28-year-old CEO of two large corporations. And I am Autumn Taylor. And this is the story of our twisted and messed up love story.

"First day of work new day starts again" wika ni Amethyst. Papunta na sya sa bago niyang papasokang hotel kung saan Siya ay magiging receptionist. Graduate Siya ng Business Administration In Hotel and Management. Average man ang katalinohan ay isa naman siyang napakagandang dalaga, Sexy, matangkad, maputi, matangos ang ilong. Lagi nga siyang inaanyayahang sumali sa mga beauty pageant sa school at sa kanilang baranggay. Siya lang talaga Yung ayaw sumali dahil hassle para sa kanya. Hindi rin niya gusto Yung nag to-two piece sa harap ng maraming tao shy type Siya kumbaga, Wala Siyang ganung confidence sa harap ng maraming mga tao sa kabila ng balingkinitan niyang katawan at making umbok ng bundok sa harapan ay nahihiya Siyang makita ito ng mga kalalakihan. Sa edad niya na 26 years old ay Hindi pa Siya nakapag boyfriend. "Good morning Amy!" Saad ni Louise isa sa katrabaho niya sa Hotel. Naging magkaibigan sila ni Louise sa isang Hotel kung saan sila nag OJT. Magkaiba ang napasukan nilang kolehiyo pero sa iisang hotel sila nag OJT sa sister's brach ng hotel ng pinapasukan nila. Ito ang pinaka malaking Hotel sa Lugar nila ang Forge Hotel. "Kumain kana Loe?" tanong ni Amethyst sa kaibigan. "Oo eh...nag sleep over kasi si Dwayne sa Bahay kagabi at nagsabay na kami kanina papasok sa trabaho kaya nakapagluto Ako ng maaga," si Dwayne ay boyfriend ni Louise.. Oo may boyfriend si Louise samantalang Siya ay di pa nakapag boyfriend kahit kailan. "Ikaw ba Amy Kumain kanaba?" dagdag pa nito. "Yah, Kumain na Ako sa Bahay, alam mo naman ako diba?" balik niya sa tanong niya sa kaibigan. "I know..so pano Tara na!" Aya nito ang ang ibig Sabihin ay pupwesto na sila sa desk information ng Hotel para mag ompisa na Silang mag duty. 9:00am nakasi.

The Multi-Billionaire. The Womanizer. He is a Dangerous Assassin's. He has his own rules. Pero dumating sa buhay niya si Gabrielle Elena Lee, ang batang-bata na kapatid ng kan'yang kaibigan na si Geo Lee at bunsong anak ng Presidente ng bansa. "I just feel lust for you, not love Gab." "Sasabihin ko kay Daddy at Kuya Geo, na pinagsamantalahan mo ako." umiiyak na saad ni Gabby. Nakangisi akong nakatingin sa kan'ya. "Hindi mo ako kayang ilaglag Gab." nilapitan ko ito at hinalikan ang kan'yang leeg. "Ni-rape mo ako Bry, sinira mo ang buhay ko!" "Pero mahal mo ako, right?" panay ang halik ko sa kan'yang mukha. "Ibalik mo na ako sa pamilya ko, maawa ka!" "Dito ka lang sa akin, hangga't hindi ako nagsasawa sa iyo." hinubad ko ang kan'yang damit. "Baliw kana! Hindi mo na alam ang ginagawa mo!" "Yes, I really obsessed, sa iyo lang ako nababaliw." Hiniga ko ito sa kama. "Alam ko naman na magugustuhan mo ito Gab." nakangiti na saad ko sa kan'ya.

Viviene's peaceful morning walk was ruined when a speeding black car splashes muddy water all over her. I glared at the back of the car while cursing it on my mind. Hindi man lang huminto ang sasakyan! Nagpatuloy lang ito. I quickly memorized it's plate number. Naiinis kong pinunasan ang t-shirt na nadumihan dahil sa nangyari. My peaceful morning was ruined because of that car! Just wait! I'll ruin you! Inis akong umuwi ng bahay. I walked slowly when I saw the car from earlier. It was parked in front of our house! I smirked. Makakabawi na rin ako sa wakas. Nilibot ko ang tingin ko sa paligid hanggang sa may nahagip akong putik sa may gilid. "Kung sinuswerte ka nga naman" saad ko sa aking sarili habang naglalakad patungo sa putik. I winced in disgust while scooping the mud. Agad kong pinunas sa sasakyan ang mga kinuha kong putik. I made sure na malalagyan ko ang harap. Pansin ko ang pagtingin ng mga taong napapadaan pero pinabayaan ko lang sila. I walked inside our house, only to find my brother's friend—Devin Raleigh Carter, the owner of the car that splashed mud all over my shirt.

Matteo Montenegro is a 32 year old businessman. Isa siya sa pinaka kilala at maimpluwensyang tao pagdating sa larangan ng negosyo. At his age ay hindi na halos mabilang lahat ng mga negosyong naipatayo nito mapa loob o labas man ng bansa. "What?! Siya si Matteo Montenegro?" Agad naagaw ang aking atensyon sa kadarating lang na lalaki at saktong huminto ito sa aming harapan. Freya, my twin sister looked at the man with disgusts. "You've got to be kidding me, Mum! Ipapakasal nyo 'ko sa isang lumpo?!" Mabilis na tinakpan ni Mama ang bibig ng kambal ko sabay pinanlakihan niya ito ng mata. "Watch your mouth, Freya. Hindi kung sino-sinong lalaki lang 'yang kaharap mo." May halong diing saad ng aming ina tsaka ito muling humarap dun sa lalaki. "Pasensya na po kayo sa inasal ng anak ko, Mr. Montenegro, nagulat lamang po siya." Hindi umimik iyung lalaki at diretso lang ang tingin nito sa kawalan. Palihim ko naman itong pinasadahan ng tingin. He's dashingly handsome. From his deep, blue eyes, thick brows, pointed nose down to his firm jawline. Walang tapon. He's currently sitting on a wheelchair habang nasa likod naman niya ang isang matangkad na lalaki na naka all black attire, must be his bodyguard. It's obvious that he can't walk. "Wait, are you blind?" Ang diretsong tanong ng kambal ko habang naka kunot ang noo. Muli ay hindi naman umimik iyung lalaki kaya ang bodyguard na niya ang sumagot. "Yes, my boss is blind but-" "Oh, come on! Lumpo na ta's bulag pa? Ganyang klasi ng lalaki ang nais mong ipakasal sa'kin? What kind of a mother are-" "Enough, Freya!"

Pagkamatay ng nanay ni Joey ay bigla na lamang nagpakita ang tatay niyang ni sa hinagap ay hindi niya alam na buhay pa. Dinala siya nito sa magarbo nitong bahay at ganon-ganon na lamang nagbago ang buhay ni Joey. *** “Fine, I will let you stay here. But in one condition. You must prove yourself to us. You will enter the Ember University and pass their upcoming exams. If not, you must leave.” Halos lumubog si Joey sa kinatatayuan nito dahil sa bilis ng pagsasalita ng kanyang madrasta. ‘Nag-fli-fliptop ba ‘to?’ tanong niya sa isipan. Pero napakamot na lamang siya ng kanyang ulo. “Do you understand?” Nakaka-pressure pang dagdag na tanong ni Aling Mariebeth. Mas lalo lang tuloy lumalim ang gitla sa noo niya saka siya mabagal na napalunok. “Uhm, ang galing niyo naman pong mag-English. Pwede pong pa-translate?” nakangiwing saad niya rito dahilan para mamula ang mukha nito sa pinaghalong inis at galit. *** Ngunit paano nga ba niya haharapin ang pagbabagong ito ng buhay niya? Mula sa isang kahig, isang tukang paghihirap, ngayon ay anak pala siya ng isa sa pinakamayamang negosyante sa bansa. Idagdag pa ang mukhang laging galit na madrasta niya at prinsesitang hilaw na kapatid niya. Isa lang ang kailangang gawin ni Joey at iyon ang pumasa sa Ember University. At magagawa lamang niya ‘yon kung tutulungan siya ni Ivan Dela Fuente, ang lampa at nerd niyang kaklase. Pero bakit ba bigla-bigla na lang tumitibok ng malakas ang puso niya dahil sa loser na lalaking ito? ‘Bwesit! Hindi nakakaastig ‘to!’ Inis na sita ni Joey sa sarili lalo pa kung ang gusto naman ni Ivan ay ang hilaw niyang kapatid at hindi siya.

Malika et Saad sont des personnages totalement opposé, Malika est une fille banale, qui n'aime pas se faire remarquer, c'est à dire une fille assez réserver aimable et gentille malgré son amour pour l'islam, il ya certains choses qu'elle ne maîtrise pas, tandis que Saad est un imam qui est énormément encré dans sa religion, il ne donne jamais sa main au femme ni ne les regarde, pourtant avec sa beauté légendaire, aucune femmes n'est épargné dès au premier regard, mais sa mani de ne pas regarder les femmes vas duré jusqu'à quand ? Jusqu'à ce que ses yeux se posent sur notre chère Malika

Becoming a lecturer with promising carreer, and everything seems to be smooth for Sudirman Wira Atmaja or Dirman. But, behind the profession that he holds, there always debt need to be fulfilled. No free lunch that's what they say from the other side of the world. Accepting offer to work for high class shopping center in southern Malang with attempting fee, and holds key to decide campus policies, very nice isn't it? But, there is something Dirman doesn't realize. Something that could drag him down to deepest regret slum.

NADZMI SAAD, hidupnya tidak pernah ada istilah bahagia. Dipisahkan dengan ibu kandungnya sejak berusia lapan tahun, ianya bukanlah sesuatu yang mudah diterima olehnya. Zaman kanak-kanaknya berlalu begitu sahaja, bersama kenangan pahit dan penuh derita baginya. Sejak dahulu lagi, hubungan Nadzmi dengan ayahnya begitu dingin. Dia sendiri tidak mahu selalu bertegur sapa dengan ayahnya termasuklah ibu tirinya. Baginya merekalah punca kepada derita yang dihadapinya sekarang. Umurnya kini 15 tahun. Dia berfikir, hasrat yang selama ini dipendam untuk membebaskan diri daripada 'penjara derita' ini perlu dia laksanakan meskipun tidak dia ketahui akan segala onak dan durinya. Penderitaan itu sudah tidak mampu ditanggung lebih lama lagi, ianya sudah semakin kuat mencengkam dirinya. Adakah hasratnya itu tercapai demi sebuah kebebasan dan kasih sayang yang telah dia dambakan selama ini?