ฉลาด

ดอกฟ้าบอบบางหอมหวาน เบ่งบานล่อแมลงดอมดม สีสันงามล้ำชวนชม กลับถูกฉุดลงตมด้วยคนพาล “ไปไหนมาแต่เช้าเชียว” ใจดวงน้อยระทึกขึ้นกับความสนิทชิดเชื้อของเขา คิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจว่าเมื่อไรเธอจะทำใจได้สักที เธอแทบไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ตัวสั่นใจสั่นทุกครั้งที่ชายหนุ่มแตะต้อง ทั้งยังรู้สึกร้อนวูบวาบบนเรือนกายรวมทั้งใบหน้าอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะกลิ่นกายบุรุษที่ไม่เคยสัมผัสใกล้ชิดนอกจากพี่ชายก่อให้เกิดความหวามไหวแบบที่เธอไม่เคยรู้จัก ยิ่งตอนนี้ได้กลิ่นหอมของสบู่เหลวที่ตนใช้กับไอเย็นจากร่างสูงใจก็ยิ่งสั่น เปรมินทร์จับคนที่ทำตัวเกร็งพลิกให้หันหน้ามาหาเขาพร้อมกับอุ้มเธอขึ้น พาให้นั่งที่เตียงโดยให้ร่างอรชรอยู่บนตักของตน ก่อนจะเชยคางเล็กให้เงยขึ้นสบตาเขา “ผมถามว่าไปไหนมา” “ไปดูเพ็ญเตรียมอาหารค่ะ” ปากอิ่มสวยสีระเรื่อขยับเพียงน้อยนิดทั้งเสียงที่ตอบก็บางเบา หากชายหนุ่มก็ได้ยิน แม้ความสนใจของเขาจะหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยมากกว่าสิ่งใดก็ตาม “ต่อไปตื่นมาต้องเห็นคุณอยู่บนเตียงกับผม” เพลิงแค้นในใจ 'เปรมินทร์' แผดเผา 'กัญญานัน' ด้วยไฟเสน่หา

"พ่อ..." น้ำเสียงที่เอ่ยออกมา ไม่พ้นริมฝีปาก เมื่อภาพที่ปรากฏ คือพ่อเลี้ยงธงชัยกำลังโอบกอด แม่ของ ธาวินทร์เอาไว้ในอ้อมแขน มือที่สั่นระริก แกะซองจดหมายออกอ่าน ข้อความในจดหมาย ทำให้นวลแพรกรีดร้องออกมา "กรี๊ดดด!!! ไม่จริง!!! ไม่จริง!!!" ประคองสติที่เหลือเพียงน้อยนิด ฝืนอ่านข้อความบรรทัดต่อไป ถึงพี่ธงที่รัก ดาวคลอดลูกของเราแล้วนะพี่ ลูกเราเป็นผู้ชาย ร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ดี ดาวยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ลูก ดาวรอให้พี่มาตั้งชื่อให้ลูกของเรา ทำไมพี่ไม่มาหาดาวเลย ดาวคิดถึงพี่มากนะ ดาวกับลูกรอพี่ทุกวันเลยนะ แค่นี้ก่อนนะพี่ ลูกร้องนะ รักและคิดถึงเสมอ อิงดาว

แพคทริค                         ■BAD MAFIA■ มาเฟียหนุ่ม ดิบ เถื่อน  ปากร้าย เจ้าเล่ห์ ไม่อ่อนโยน  เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ยอมเสียผลประโยชน์ให้กับใคร                                  นินิว                      ☆BAD REPORTER☆ นักข่าวสาวผู้กล้าได้กล้าเสีย ไม่กลัวตาย  ทั้งๆที่รู้ว่าเขาคือผู้ชายที่อันตรายแต่เธอก็ไม่กลัว เธอไม่ได้ตั้งใจจะร้ายแต่เพราะเขาร้ายมาก่อนเธอจึงต้องร้ายกลับ เพราะ'ความแค้น'เธอจึงต้องขายตัวให้กับเขาตามแผนที่วางไว้ แลกกับการเข้าไปในชีวิตของเขาเพื่อล้วง 'ความลับ'

ตายแล้วก็ยังไม่หมดทุกข์ ชีวิตต้องมาวนเวียนเป็นผีในโลกที่นางไม่รู้จัก เห้อออ เวรกรรมอะไรของนางกันเนี่ยยยย จะบ้าตาย พอลืมตาขึ้นมาอีกทีทำไมมันเสียวแปลก ๆ ล่ะ

"ไม่รู้แหละฉันทำไปแล้ว..ไม่มีทางเลือกด้วย" "เรื่องบ้าอะไรว่ะ!!!" "ฉะนั้น..รีบบอกพวกเขาไปสิว่าเรามีอะไรกันแล้ว" "เหอะ!!!!"

ในวังวนแห่งอำนาจและการล้างแค้น ท่ามกลางความมืดมิดของเล่ห์เหลี่ยมกลโกง ดอกเหมยบริสุทธิ์จะบานสะพรั่ง พร้อมนำแสงแห่งความจริงกลับคืนมา และร้อยเรียงหัวใจสองดวงให้เป็นหนึ่งเดียว...

เปรมา นางร้ายสาวตัวท็อป แต่ชีวิตรักดันขมขื่น เธอถูกชายชั่ว หญิงร่านแทงข้างหลัง วันที่เธอได้ขึ้นเวทีรับรางวัลนักแสดงหญิงสมทบยอดเยี่ยมจากละครที่เพิ่งจบไปบนเวทีใหญ่ที่สุดของปีเป็นครั้งแรกในฐานะนักแสดง ท่ามกลางความยินดีจากทุกคนที่ปรารถนาดีกับเธอ 2 ชั่วโมงให้หลัง ความสุขที่มีพลันหายไป การรอคอยที่จะให้แฟนหนุ่มชื่นชมรางวัลด้วยกันกลายเป็นเรื่องตลก

จากครอบครัวยากจนโดนดูถูก ม่านหรูจึงมีจิตใจเข้มแข็งและไม่เห็นแก่ยศศักดิ์ นางรักที่จะเป็นเพียงคนธรรมดาไปตลอดชีวิตเท่านั้น

ติณภพ (จางเหยนโย่) "หึ ผมไม่แต่ง ป๊าม๊าผมจะให้ผมแต่งานกับใครไม่รู้ ผมไม่ชอบที่สุดก็คือโดนคลุมถุงชน ยังไงผมก็ไม่แต่ง" "เราไม่จำเป็นต้องมีความสุขกันแค่บนเตียงอย่างเดียวนะครับ" "แต่งงานกับพี่แล้วเธอจะเหนื่อยแค่เรื่องเดียว" นรินดา (ลี่หลิน) ต่อมาแต่งงานใช้สกุลจาง (จางลี่หลิน) "ฉันต้องแต่งงานกับใครที่ไหนไม่รู้ นิสัยใจคอยังไม่รู้เลย ป๊าม๊าบังคับแต่ยังไงฉันก็ไม่แต่ง" "ดูดาวแบบไหนหรอคะ" "ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่าหรอคะ" "เหนื่อยแล้วค่ะ พักก่อนได้มั้ย" "พี่มีวิธีดูดาวอีกแบบนึงสนใจมั้ย" "แบบไหนคะ" "หึ หันหลังแล้วเกาะริมระเบียงไว้สิเด็กดี"

"เราหย่ากันเถอะหิน" ประโยคนั้นทำให้หิรัญตกใจเพราะคาดไม่ถึง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่าง 'กัทลี' จะเป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อน แต่ก็ดีเหมือนกันเขาเองจะได้ไม่ต้องเอ่ยให้ลำบากใจ เราแต่งงานกันมานานมาก เจ็ดหรือแปดปีเห็นจะได้ จากความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น เขาทำเธอท้องในตอนที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย และครอบครัวของกัทลีก็ยื่นคำขาดให้เขารับผิดชอบไม่เช่นนั้นจะเอาเรื่อง บิดามารดาของเขาเกรงว่าลูกชายจะต้องโดนคดีพรากผู้เยาว์ เพราะว่าตอนที่เขาล่วงเกินเธอ กัทลียังอายุไม่เต็มสิบแปดดี เมื่อแต่งงานแล้วกัทลีเข้ามาอยู่ในบ้าน ในขณะที่ตัวเขาเองไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย เมื่อตัวห่างใจห่างและสิ่งใหม่ๆ ที่ได้พบเจอในชีวิตของนักศึกษาหนุ่มเนื้อหอม ทำให้ทั้งสองมีช่องว่างที่นับวันก็ยิ่งห่างไกล จากความรักของเด็กๆ ก็กลายเป็นอดีต ลูกที่เกิด ณ วันนั้นไม่ใช่สายใยที่จะทำให้เขาคิดหวนกลับมาหาหล่อนอีก ชายหนุ่มได้แต่ส่งของขวัญมาให้ลูกทุกวันเกิดและดูแลเด็กหญิงผ่านทางบิดามารดาของตัวเอง "ก็เอาสิ เธอพร้อมไปอำเภอวันไหนล่ะ" หิรัญยักไหล่ ได้เสมอตามที่เธอต้องการ ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้โสดจริงๆ สักที