ฉลาด

ฉันเป็นนักศึกษาแสนสดใส~ แต่ทำไม! ต้องมากอบกู้บริษัทกับใครก็ไม่รู้ เพียงเพราะว่าบริษัทของแม่กำลังจะพังทลายด้วย แงงงงง~

เขากลับมาแล้ว The Death Painter ฆาตกรต่อเนื่องอัจฉริยะ ผู้ทิ้งศพเป็นงานศิลป์สุดสยอง ไม่มีร่องรอย ไม่มีคำบอกลา…มีเพียงความตายที่งดงามและน่าขนลุก

"พ่อ..." น้ำเสียงที่เอ่ยออกมา ไม่พ้นริมฝีปาก เมื่อภาพที่ปรากฏ คือพ่อเลี้ยงธงชัยกำลังโอบกอด แม่ของ ธาวินทร์เอาไว้ในอ้อมแขน มือที่สั่นระริก แกะซองจดหมายออกอ่าน ข้อความในจดหมาย ทำให้นวลแพรกรีดร้องออกมา "กรี๊ดดด!!! ไม่จริง!!! ไม่จริง!!!" ประคองสติที่เหลือเพียงน้อยนิด ฝืนอ่านข้อความบรรทัดต่อไป ถึงพี่ธงที่รัก ดาวคลอดลูกของเราแล้วนะพี่ ลูกเราเป็นผู้ชาย ร่างกายแข็งแรง สมบูรณ์ดี ดาวยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ลูก ดาวรอให้พี่มาตั้งชื่อให้ลูกของเรา ทำไมพี่ไม่มาหาดาวเลย ดาวคิดถึงพี่มากนะ ดาวกับลูกรอพี่ทุกวันเลยนะ แค่นี้ก่อนนะพี่ ลูกร้องนะ รักและคิดถึงเสมอ อิงดาว

อธิคมและภาณินี วิริยนันท์ นักมานุษยวิยาได้ให้กำเนิดบุตรสาวชื่อแก้วเก้า ขณะที่ทั้งสองไปทำงานวิจัยและค้นพบโบราณสถานบริเวณลุ่มน้ำกาหลงในอดีต เมื่องานวิจัยเสร็จสิ้นทั้งสองได้ย้ายไปทำงานที่สุราษฎร์ธานี แก้วเก้าเรียนจนจบ ม.ปลาย พ่อและแม่ได้ย้ายมาทำงานที่กรุงเทพฯ คืนแรกที่ “บ้านวิริยนันท์” ริมคลองมอญ แก้วเก้าได้พบกับชายคนหนึ่งแต่งกายโบราณเขาเรียกแก้วเก้าว่า เจ้านางแก้วเก้าเนาวรัตน์ขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้งหรือเจ้านางน้อย แก้วเก้าเรียกเขาว่า “คุณน้า” แก้วเก้ารับแสดงละครเวทีแทนนักแสดงที่ป่วยกระทันหัน ทำให้ได้รู้จักกับเจ้าองค์อินทร์ ณ แมนรัตน์ แก้วเก้าไม่ชอบที่เขาพูดดูถูกเธอตอนซ้อมละคร แต่พอเจ้าองค์อินทร์เสนอจะติวสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ แก้วเก้ายอมตกลง “คุณน้า” เริ่มแสดงพลังในทางร้ายมากขึ้น เลอสรวง ณ แมนรัตน์ สมิธ ลูกผู้น้องของเจ้าองค์อินทร์เดินทางมาจากอังกฤษเพื่อรักษาตัวที่ไทยในสภาพเจ้าชายนิทราจากอุบัติเหตุรถยนต์ แก้วเก้ากับครอบครัวถูกเชิญไปร่วมงานเลี้ยงของคุ้ม ณ แมนรัตน์ ที่เชียงราย ได้พบกับเลอสรวงที่นั่งรถเข็นและยังไม่สามารถพูดจาสื่อสารได้ เธอทำให้เลอสรวงฟื้นความทรงจำแต่เป็นความทรงจำของเจ้าขวัญฟ้าในอดีตชาติ...

เมื่อคุณหนูสุดเอาแต่ใจอย่างเธอดันตกหลุมรักหนุ่มน้อยแสนเนิร์ดตั้งแต่แรกเห็น เธอจึงเริ่มแผนการตื้อให้ได้หัวใจเขามา ทว่าพอได้รู้จักตัวตนเขาน่ะมันฮอตเสียยิ่งกว่าไฟ "คุณเป็นผู้หญิงนะครับ มันดูไม่งาม" "ไม่งาม? ให้ตาย ทิวเขาเป็นคนแรกเลยนะที่พูดแบบนี้น่ะ รู้ไหมผู้ชายเกือบทั้งมหาลัยเขาอยากได้ดาวเหนือกันขนาดไหน" "....." 'อาการแบบนี้ แผนฉันสำเร็จแล้วสินะ' ดาวเหนือคิดในใจ ขณะสบสายตาทิวเขาที่เผลอจ้องตอบพอดี "คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมที่ทำแบบนี้" ดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อยในยามที่อีกฝ่ายใช้ฝ่ามือจับเข้ามายังเอวของเธอ ทิวเขาเห็นท่าทีของเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงจะไม่เคย ที่ทำมานี่คงจะอวดเก่งสินะ "หึ" ทิวเขายักยิ้มที่มุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นดาวเหนือไม่เคยเห็นมาก่อน พอได้เห็นก็ทำเอาเธอถึงกับกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ ไหนจะมือร้อนๆ ที่เริ่มจะบีบเค้นเอวเธอนั่นด้วย จากใจกล้าอยากลองเล่นของเสียหน่อย กลายเป็นฝ่ายปอดแหกเสียเอง บ้าเอ้ย ไม่คิดว่าพอเขาเล่นด้วย เธอกลับไม่กล้าดันต่อเสียอย่างนั้น จากที่บอกว่าเขามันเด็กน้อย พอเอาเข้าจริงแล้วกลับเป็นเธอเสียเองที่ดีแต่ปาก

หลังจากที่นางร้ายในจอและนอกจออย่างฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตกสะพาน ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะตายแต่กลับรอดและที่น่าตกใจก็คือฉันฟื้นขึ้นมาในร่างของซอลนางเอกผู้แสนดีแทนที่จะเป็นร่างตัวเอง

สารวัตรหนุ่ม ผู้มีความเอกอุในการสืบคดี ไม่มีคดีไหนที่เขาจะสืบแล้วพลาด ที่จริงแล้ว เขามีใครบางคน ที่คอยอยู่ข้างกาย เป็นคนบอกด้วยสัมผัสพิเศษ ตาที่สาม

เธอตื่นมาในอีกโลกอย่างงุนงง แต่ยังไม่ทันจะได้คิดอะไร ดาบคมก็พุ่งเข้าหา หวังเอาชีวิตของเธอเสียแล้ว จะหนีก็คงไม่มีรอด เพราะยังมิรู้เหนือใต้ทิศทางใดเลย ถ้าแบบนี้ก็ต้องสู้เท่านั้น วัดดวงกันไปเลย ว่าสวรรค์อยากให้อยู่หรือตาย

‘ผู้หญิงที่คาถาเลือก คือผู้หญิงที่ถูกกลั่นกรองมาแล้วว่าเป็นผู้หญิงที่สวยสมบูรณ์ที่สุด ดังนั้นเธอควรดีใจที่ตัวเองไม่มีจุดบกพร่องและควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี’

เหมันต์...เมื่อผิดหวังจากความรักจากแฟนสาวที่เขารักและเตรียมที่จะขอเธอแต่งงาน ทำให้เหมันต์เจ็บปวดกับความรัก เขาปิดตายหัวใจกลายเป็นคนเย็นชาและสาปส่งผู้หญิงว่าแพศยา และหลอกลวง เขาไม่รักไม่เปิดใจให้หญิงใดมาเนิ่นนานจนเมื่อมาพบกับ อรุณนารี หญิงสาวร่างเล็กที่มีใบหน้ารูปหัวใจน่ารักที่มาพร้อมรอยยิ้มสดใสที่ทำให้ใจของเขาไหวหวั่น แต่ด้วยความสนิทสนมที่เธอมีกับเพื่อนรักที่มักจะหยอกเย้ากอดหอมกันตามประสาคนที่โตมาด้วยกันทำให้เขาเข้ใจผิดว่าเธอเป็นพวกหญิงรักหญิงทำให้เขามักจะหมางเมินและคอยหาเรื่องค่อนแคะเธอเสมอ