ตั้งครรภ์

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

“สตรีอย่างนางน่ะหรือจะเป็นแม่ที่ดีให้ลูกได้ น่าขันสิ้นดี” แม้จะเจ็บปวดกับวาจาร้ายๆ ของสามี แต่เพื่อเจ้าก้อนหมั่นโถวที่กำลังดูดนมจากอกนางอยู่นี้แล้วนั้น ต่อให้คนผู้นั้นจะใจร้ายกว่านี้ก็ไม่เป็นไร

เธอถูกพ่อเลี้ยงขายมาเเพื่อจะมาเป็นแม่พันธ์ผลิตทายาทให้กับเศรษฐี เธอจึงต้องเป็นนางบำเรอชั้นดีให้กับเขา ผู้สืบเชื้อสายหนึ่งเดียวในตระกูล

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"

การแต่งงานเกิดขึ้นเพราะเหตุในคืนนั้น เขาจึงถูกบังคับ ส่วนเธอนั้นเต็มใจ เหมือนฝันจึงเป็นได้แค่คู่นอนเพราะทั้งหัวใจของวายุมีเพียงพี่สาวเธอคนเดียว

เพราะพี่สาวอยากได้ ผัวฝรั่ง และมารดาอยากได้เขยฝรั่งที่ร่ำรวยทำให้ พี่สาวของเธอตกเป็นเหยื่อฝรั่งขี้นกที่ชอบหลอกลวงหญิงไทยเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ จึงทำให้ พลอยไพลิน ต้องตกมาเป็นเหยื่อรองรับความผิดแทนพี่สาวที่ขโมยของสำคัญของเขาไปนั่นคือ สร้อยพลอยไพลินน้ำงามของ อาเธอร์ คิงส์ มหาเศรษฐีหนุ่มชาวอเมริกันผู้เกลียดผู้หญิงไทยเป็นที่สุด ท่ามกลางความเกลียดชังที่เขาตั้งอคติขึ้นมา กับความเย้ายวนใจของเธอทำให้เขาสร้างสัญญาขึ้นมาผูกมัดเธอไว้เพื่อชดใช้สิ่งที่พี่สาวของเธอก่อ แต่กลับกลายเป็นว่าสัญญานั้นผูกพันเขากับเธอไว้ด้วยไฟสวาทที่เร่าร้อนเกินห้ามใจและกลายเป็นความรักที่หลอมรวมหัวใจกระด้างของเขาให้ยอมรับว่า ผู้หญิงไทยไม่ได้ง่ายและไม่ได้เหมือนกันทุกคน... และกว่าเขาจะได้ใจและความรักของเธอที่มีต่อเขากลับคืนมาเขาก็เกือบจะสูญเสียเธอกับลูกไป มันจึงทำให้อาเธอร์รับรู้ว่า “ความรัก” นั้น ลบล้างได้ทุกสิ่ง

ทานตะวันต้องออกตามหาน้องสาวที่หายตัวไปที่อังกฤษทำให้เธอได้เจอกับชายหนุ่มที่เป็นนักสืบอยู่ที่นั่นหญิงสาวต้องจดทะเบียนสมรสกับเขาเพื่อให้การตามหาน้องสาวของเธอง่ายขึ้นแต่ การจดทะเบียนสมรสของหญิงสาวเพื่อการตามหาน้องของเธอครั้งนี้มันกลายเป็นข้อผูกมัดเธอและเขาไปตลอด..นั่นสิและเมื่อเธอได้รู้ว่าเขานั้นไม่ได้เป็นนักสืบตามที่เขาบอกกับเธอเพราะเขานั้นเป็นถึงนายใหญ่ของตระกูลดังที่กอบกุมกิจการใหญ่โตของที่นี่แทบทั้งหมดเขามาหลอกลวงเธอแบบนี้เธอจะไว้ใจเขาได้อย่างไรเมื่อหญิงสาวนั้นพยายามจะออกห่างจากเขาเท่าไรโลกมันก็กลับเหวี่ยงเธอให้ต้องมาเจอกับเขาอยู่ร่ำไปเธอจะหนีเขาได้หรือไม่เพราะชายหนุ่มดูท่าว่าจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆเพราะถูกใจเธอนั้นตั้งแต่แรกเห็นนั่นเองเรื่องวุ่นๆของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรติดตามได้ในเรื่องลวงใจร้ายนายซานตานเลยค่า

ถึงเขาเกิดมาจากความพลั้งเผลอของคนเป็นพ่อ แต่สำหรับผม...ผมตั้งใจที่จะมีเขาตั้งแต่แรก

หญิงสาวอกหักจนต้องหนีมาอยู่บ้านของเพื่อนแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดเพราะชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ดีๆก็ไปแต่งงานซะงั้น..ทำให้เธอต้องมารักษาแผลใจที่ผืนป่าทางภาคเหนือ ไม่รู้ด้วยเหตุอันใดดันมาทำให้เธอเจอชายหนุ่มคู่กัดที่ไม่อยากเจอแถมยังต้องมาอยู่บ้านหลังเดียวกันอีกไม่รู้กามเทพเล่นตลกอะไรทำให้ทั้งเขากลับพลาดมีสัมพันธ์เธอจนเกิดบ่วงที่ไม่อาจจะหลุดพ้นหนีกันได้

 "คิน...แพรท้อง" "ท้อง?? เธอท้องกับใครล่ะ" "ทำไมคินถึงถามแพรแบบนี้" "แล้วทำไมจะถามไม่ได้ในเมื่อเธอไม่ได้นอนกับฉันแค่คนเดียว" "คิน" "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมั่วกับใครบ้างทำอะไรอย่าคิดว่าฉันโง่ดิ" "พูดแบบนี้แปลว่าคินจะไม่รับผิดชอบเด็กในท้องของแพรใช่มั้ย" "เออดิใครมันจะไปโง่รับวะ!!!" "ถ้าคินคิดว่าเด็กในท้องแพรไม่ใช่ลูกของคินแพร.....จะไปเอาเด็กออก" "ตามใจลูกเธอไม่ใช่ลูกฉัน" "ถ้าวันนึงคินรู้ความจริงวันนั้นคินจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต" "ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน"