ตั้งครรภ์

นิยายทั้งสองเรื่องเป็นแนวโรมานซ์ พระเอกเจ้าเล่ห์ทั้งสองเรื่องนะคะ 1 บ่วงรักมาเฟียลวง “ออกไปให้พ้นจากชีวิตพราว คนอย่างคุณมันไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง” “ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อยคุณไปจากชีวิตเด็ดขาด เพราะผมต้องการให้คุณเป็นเมียน้อยผมต่อไป” 2 เล่ห์รักคนใจร้าย (ตอนที่ 34) เขาคือคนใจร้าย ที่เธอพยายามลืมว่าเคยรัก

"นี่มันคืออะไร" "ก็...." "ถามก็ตอบดิ" "พี่ก็อ่านออกจะมาถามทิชาทำไม" เขามองกล่องในมือแล้วแกะดูข้างในซึ่งมันยังเหลือยาอีกหนึ่งเม็ดก่อนจะอ่านทุกตัวอักษรทุกตัวบนกล่อง "เธอยังไม่ได้กิน?? " "ก็กินแล้วแต่...กินไม่ครบคือทิชา......ลืม" "ลืม??? แม่ง เอ้ยยย กินตอนนี้จะทันไหมวะ" "พี่ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าเกิดทิชาท้องจริงๆทิชาจะไม่บอกใครว่าเป็นลูกพี่" "เชื่อเธอก็บ้าละ ขนาดเราไม่ได้เป็นอะไรกันเธอยังพยายามเสนอตัวยัดเยียดตัวเองมาให้ฉันแล้วนี่ตอนนี้เรามีอะไรกันแล้วเธอก็ยังไม่ยอมกินยา ถ้าเธอท้องขึ้นมาจริงๆฉันรู้ว่าเธอต้องให้ฉันรับผิดชอบแน่ๆ" "ถ้าพี่ไม่ต้องการลูกทิชาก็ไม่บังคับ ทิชาสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เดือดร้อน" เธอพูดออกไปอย่างขมขึ่น เขาพูดแบบนี้เขาไม่อยากรับผิดชอบสินะ "ก็ดี ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ต้องการมีภาระไม่ต้องการเอาชีวิตทั้งชีวิตของฉันมาผูกติดกับเธอ

“หึ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของลูกฉันจำใส่หัวเธอไว้!” “ค่ะ หนูรู้ตัวดีว่าตัวเองก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่คุณใช้เงินซื้อมา” “รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ!”

เขาเก็บซ่อนผู้หญิงร่างอวบแบบเธอไว้ไม่ให้ใครรู้ว่าคือเมีย เธอทนเพราะรักแม้เขาจะร้าย วันที่เธอจากไปใครจะรู้ว่าเขาได้ฝากรักไว้อีกหนึ่งชีวิต "ถ้าไม่รักก็อย่าใจร้ายกับฝันเลย ฝันเจ็บ เราหย่ากันเถอะนะ"

เพราะความรักมันห่วยแตก ทำให้เธอต้องหนีไปพักใจที่ต่างประเทศ และทริปนี้เองที่ทำให้เธอได้มาเจอกับเขา ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-จีน กั๋วซุน “อยากลองไหม” นี่คือคำถามของคนแปลกหน้าที่รู้จักงั้นเหรอ แต่.. “ก็เอาสิ”

"มันหมดยุคสมัยแล้วครับพ่อที่จะมาคลุมถุงชน" "มันไม่ใช่เรื่องคลุมถุงชนนะลูก มันเป็นเรื่องความเหมาะสม พ่อไม่สนใจว่าลูกจะมีใครอยู่ แต่ผู้หญิงที่พ่อจะรับเข้ามาเป็นสะใภ้ในบ้าน ก็คือเธอคนนี้" "ถ้าพ่อชอบ..พ่อก็แต่งงานเองสิครับจะไปยากอะไร" พอคำนี้ออกจากปากของลูกชาย ที่รักซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลถึงกับตวัดสายตามองไปที่ผู้เป็นสามี "หาเรื่องให้พ่อหัวแตกแล้วไหมล่ะ" ไทเกอร์ก็มองไปที่ภรรยาเช่นกัน "ผมไม่อยากพูดกับพ่อเรื่องนี้แล้วครับ..ไร้สาระสิ้นดี" ว่าแล้วสิบทิศก็ยันกายลุกขึ้นจากโซฟาสุดหรู "ก็ได้..ถ้าลูกเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ พ่ออุตส่าห์เสนอให้ลูกก่อนนะ ลูกไม่ต้องการงั้นพ่อจะยกให้เข็มทิศ แล้วกัน" "คุณ!" ที่รักใช้สายตาแบบไม่พอใจกับคำพูดของสามี เธอเคยปรามหลายครั้งแล้วว่าไม่ให้เอาลูกทั้งสองมาเปรียบเทียบ หรือถ้าคนนี้ไม่รับก็จะโยนให้คนนั้น

“คุณว่าน ให้ผมเอาเถอะนะครับ ผมจะตั้งใจเอาเต็มที่ ผมทำให้ได้ทุกท่าเลยนะครับ ขอแค่คุณว่านยอม...วาดรูปให้ผม”

คำเตือน : ผู้ที่อ่อนไหวหรือรับไม่ได้ และมีจารีตประเพณีอันดีงาม ควรกดปิดนิยายรายตอนเรื่องนี้เสีย เชิญชวนสายดาร์กนิยมเสพอิโรติกห้ามพลาด เพราะการเสพยังคงร้อนแรงและต่อเนื่องอย่างเร่าร้อน !!!

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

เมื่อครอบครัวของเธอทำให้แม่ของเขาต้องตาย พันธะครั้งนี้เขาจำต้องลงทัณฑ์ให้สาสมกับที่แม่ของเธอได้สร้างแผลต่อเขาเอาไว้ เขาจะเอาคืนเธอกับแม่ให้ตายทั้งเป็น “ฟังนะพลอย ถ้าเธอจะไปก็เอาแม่เธอไปด้วย"