ตั้งครรภ์

คำโปรย คืนแรกที่เกรซยอมขายร่างเพื่อเงิน แต่โชคชะตากลับเล่นตลก พาเธอตกอยู่ในอ้อมกอดชายอันตราย ที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล “ฉันจะทำให้เธอไม่มีวันลืมสัมผัสของฉัน…เกรซ”

จะเป็นอย่างไรถ้าโอเมก้าที่เกิดมาดันมีโซลเมท 2 คน คิมจูฮันคือคนกลางที่ไม่มีสิทธิ์เลือกใครทั้งสิ้น ภายใต้ระยะห่างแค่ 12 เซนนั้น ทั้งหัวใจและร่างกายกลับถูกครอบครองจากคนทั้งสองคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“อย่าเล่นกับไฟถ้าไม่อยากถูกเผาตาย” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยขึ้น มองใบหน้าหวานที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “เธียร….” เด็กสาวได้แต่ยืนจ้องมองใบหน้าหล่อคม เคร่งขรึมเย็นชาของคนตรงหน้า “ไสหัวไปไกล ๆ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” “เธียร เธียร อยากอยู่กับพี่” เธอรวบรวมความกล้าพูดทุกอย่างออกไป “ฮึ...ใจง่าย” ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหวานพร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

"เฮียคะ....อย่านะอื้อ....เนียอายค่ะ" ดาเนียยกมือปิดหน้าเพราะขาของเธอกำลังถูกแยกกว้าง "เนียเองก็ทั้งสวยและเซ็กซี่" เสียงทุ้มนุ่มกล่าว ตวัดส่งนัยน์ตาพราวระยับมาให้ ร่างแกร่งนอนคว่ำหน้าลงให้แผงอกชิดวางแนบกับพื้นเตียงเพื่อทำให้คนตรงหน้าสุขสมจนถึงสวรรค์ให้มากที่สุด ใบหน้าคมบิดเบี้ยวเล็กน้อยเพราะเจ็บแปลบที่บาดแผล แต่เพราะความต้องการหลอมรวมกับดาเนียนั้นมีมากกว่า ความเจ็บที่ทวีคูณเข้ามาก็เป็นเพียงฝุ่นละอองที่พัดผ่านไป

"กูจะทำมึงออกไปจากชีวิตกูโดยที่กูไม่ต้องเสียเงินให้ผู้หญิงอย่างมึงเลยแม้แต่บาทเดียว" "นาไม่เคยหวังเงินทองของมีค่าอะไรจากคุณอิฐเลยนะคะ" "อย่ามาตอแหล แค่มึงอ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่แล้วว่ามึงต้องการอะไรเพราะไม่งั้นมึงคงไม่ลงทุนวางแผนชั่วๆจนกูต้องมาแต่งงานกับขี้ข้าอย่างมึง!!! " "นาไม่ได้อยากแต่งงานหรืออยากให้คุณอิฐมารับผิดชอบอะไรนาเลยนะคะ แต่เพราะคุณท่าน..." "มึงไม่ต้องเอาปู่กูมาอ้าง กูไม่ได้โง่และกูก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างมึงจะไม่คิดหวังอะไร หึ คงคิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสุขสบายล่ะสิถ้าได้แต่งงานกับกู แต่มึงฝันไปเถอะว่ามึงจะมีความสุข กูจะทำให้ทุกข์จนหาความสุขไม่เจอ มึงคอยดู!!! "

"ถ้าคุณอยากจะนอนกับฉัน...คืนล่ะล้านคุณจ่ายได้ไหมล่ะคะ..." "แค่ล้านเดียวทำไมผมจะจ่ายไม่ได้...แต่ก่อนผมจะเสียเงินเป็นล้าน ผมขอสำรวจของก่อนได้ไหม ว่ามันจะคุ้มค่ากับเงินที่ผมจะเสียไปหรือเปล่า..." "ถ้าคุณจะสำรวจก็ต้องเสียเงินค่ะ....เพราะร่างกายฉันไม่ได้มีไว้ให้คุณสำรวจฟรีๆหรอกนะคะ....."

กลางวัน...เธอเป็นเพียงเลขาหน้าห้องตัวเล็ก ๆ ที่ท่านประธานผู้เย็นชาไม่เคยเหลียวแล นอกจากเรื่องงานเท่านั้น แต่ยามค่ำคืน...เธอกลับกลายเป็น “ผู้หญิงของเขา” ในอ้อมกอดอันร้อนแรงดั่งเพลิงที่พร้อมแผดเผาทุกสิ่ง เธอแบกรับสถานะ เมียลับ ของเขามานานหลายปี จนกระทั่งวันหนึ่ง...เขากลับพา “ตัวจริง” มาเปิดตัวอย่างภาคภูมิ พร้อมการ์ดแต่งงาน และถ้อยคำของเขาที่เอ่ยว่า “เธอไม่คู่ควร” หัวใจของเธอร่วงลงสู่ห้วงเหวในพริบตา และในที่สุดก็ได้รู้ว่า...ที่ผ่านมา มีเพียงเธอเท่านั้น ที่คิดจริงจังอยู่ฝ่ายเดียว ทว่าทันทีที่เธอตัดสินใจจะเดินจากไปอย่างเงียบเชียบ เขากลับกักขังและจองจำเธอไว้อย่างไม่ปรานี ด้วยความปรารถนาอันร้อนแรงที่แสนเห็นแก่ตัว พันธนาการที่โอบรัดจนเธอไม่มีวันหลีกหนีไปได้...

“เป็นอะไรไปอีกวะ! ที่ผ่านมาเห็นเรียกร้องความสนใจจากฉันนักหนา พยายามที่จะยัดเยียดตัวเองมาเป็นเมียของฉันให้ได้ แล้วพอตอนนี้ฉันจะตอบสนองให้ ก็ทำเป็นเล่นตัว!”

สวามีสั่งลงทัณฑ์นางด้วยเชื่อคำยุยงของผู้อื่น นางจึงขอตัดขาดวาสนาเคียงคู่ ขอรับเคราะห์กรรมยังโลกมนุษย์ เพื่อจบสิ้นทุกสิ่งอย่าง “ฝ่าบาท ข้าขอพระเมตตา ขอตัดสัมพันธ์กับไท่จื่อ จบสิ้นวาสนา ไม่ขอเป็นชายาของไท่จื่ออีกต่อไป”

คนบางคนมักจะให้ความสำคัญต่อคนที่ตัวเองเกลียด อารญากับธีรเดชก็เช่นกัน แต่เกลียดกันไปเกลียดกันมาดันท้องเฉยเลย