ตั้งครรภ์

ในวันเรียนจบรัศมี มายา พลาดท่าเสียตัวให้คนรักของเพื่อน นั่นเป็นตราบาป เธอรู้สึกผิดมาตลอด เธอลักลอบมีสัมพันธ์กับคนรักของเพื่อน เธอกลายเป็นคนชั่ว เป็นผู้หญิงทุเรศ ใครบ้างจะเห็นใจ ไม่หรอก ไม่มีใครเห็นใจเห็นค่าคนที่แย่งของคนอื่น แม้จะบอกว่าถูกเขาข่มขู่มันก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้ เขาคนนั้นเล่นกับเธอจนเบื่อหน่ายแล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเมื่อเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า เขาโยนเงินมาหนึ่งก้อนพร้อมกับคำพูดว่า 'ไปเอามารหัวขนนี่ออกซะ พี่ไม่ต้องการและพี่คิดว่าเบลล์ก็คงไม่ต้องการ' . . ไลน์ ไลน์! แจ้งเตือนดังขณะที่ฉันกำลังเก็บของล้าง มิ้มที่ส่งวีดีโอ พี่กองทัพยิ้มและสวมกอดมิ้มด้วยความดีใจหลังจากที่เขารู้ว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคน แตกต่างกับวันนั้นที่เขารู้ว่าฉันท้อง ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้ม ซ้ำยังยื่นเช็คให้บอกว่าเอาไปจัดการกับเด็กในท้อง

ณัฐรวีเป็นได้เพียงนางบำเรอไร้ราคา เปรียบดังผืนหญ้าให้เมฆาย่ำยียิ่งกว่าทาสในเรือนเบี้ย ทุกการกระทำของเขาอัดแน่นไปด้วยความแค้นที่แฝงความรักไม่รู้ตัว ในวันที่หล่อนจากไป หล่อนไปแต่ตัวและลูกน้อยในครรภ์

"ฉันจะรับเลี้ยงเธอเอาไว้เอาแก้เบื่อ ไม่ได้จะเลี้ยงเธอไว้เป็นลูกสาว เพราะฉะนั้นอย่าได้คิดว่าฉันเป็นพ่อคนที่สองของเธอ"

"เธอมันก็แค่นางบำเรอคอยสนองความต้องการบนเตียงเพราะฉะนั้นอย่าสะเออะมาสั่งสอนฉันจำเอาไว้!!! "

ท้องแล้วหรือ...ช้าไปนะ พันธะของฉันกับเธอมันจบไปแล้ว..

เพราะฉันเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับใครโดยที่ไม่รู้จักกันไม่เคยเห็นหน้าไม่รู้จักชื่อ สองเดือนถัดมาฉันตรวจพบว่าตัวเองกำลังท้อง ฉันมีทางเลือกสองทาง เก็บเด็กไว้แต่ต้องลาออกจากมหาวิทยาลัย กับเอาเด็กออกแล้วกลับไปเรียนต่อ ฉันไม่อยากมีลูกก็จริง แต่ฉันก็ทำใจทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลง จนฉันได้เจอกับความสุขที่เรียกว่าแม่ เด็กแฝดทำให้ฉันมีชีวิตชีวามากขึ้น

ไอรินผู้หญิงที่ถูกสิงขรจับมาผิดตัว แต่ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองจับมาผิดคนเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไป นั่นเพราะอะไร.. _______________ "ฉันจะท้องได้ยังไงในเมื่อคุณเป็นหมัน?" "เรื่องนี้เราค่อยคุยกันสองคนได้ไหม" สิงขรกระซิบพูดกับเธอแต่คนอื่นที่อยู่ในห้องก็พอได้ยิน "ฉันไม่ได้ท้องใช่ไหม?" "ผมว่าจะพาคุณไปตรวจวันนี้แหละ แต่ก็เกิดเรื่องก่อน" "แล้วเรื่องที่คุณบอกว่าเป็นหมันล่ะ" จบคำถามของไอรินสายตาสิงขรปรายมองดูคนที่อยู่ในห้องทีละคน ถ้าไม่บอกความจริงเธอก็คงจะถามอยู่แบบนี้ "ผมโกหก" "โกหกว่าตัวเองเป็นหมันเนี่ยนะ?" "มันใช่เรื่องต้องมาพูดตอนนี้ไหมครับ" สิงขรกระซิบพูดกับเธออีกครั้ง เพราะผู้ชายด้วยกันเดาออกว่าคำนี้จะพูดกันตอนไหน เดี๋ยวไอ้ขุนรามมันก็จะเอามาล้ออีก "แล้วทำไมต้องโกหกด้วย" "ถ้าไม่โกหกคุณก็สกัดดาวรุ่งน่ะสิ"

“ผู้หญิงแบบเธอมันต้องเจอ62+ถึงจะสาสม” เขาจะลงทัณฑ์เธอให้หลาบจำแต่ดันไปหลงรักเขาซะก่อนเลยเป็นตัวเองที่ต้องจำและยอมเมีย ❌ไม่มีนอกกายนอกใจ❌

‘ลมหนาว’ สาวสองที่ตายจากโลกปัจจุบันที่ไม่อาจสมหวังในความรัก เมื่อได้รับพรให้ได้เกิดใหม่อีกครั้งในร่างของภรรยาขี้โรคในยุคยากจนข้นแค้นยังดีที่มีมิติติดตัวมา ไม่ว่าอย่างไรชาตินี้ “ต้องรอดและสมหวังให้ได้”

ความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ คนที่เขาจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รัก แต่คนที่เขาหมดรักแลกมาด้วยลมหายใจก็ไร้ค่า ความรักที่เขาไม่ต้องการก็คงทำได้แค่ทำใจ เมื่อคนหนึ่งทำใจได้แต่อีกคนกลับไม่ให้ไป โปรดติดตาม