ตั้งครรภ์

“วรนิษฐ์” เป็นแค่เมียชัง เป็นเมียที่ไม่ต้องการ เขาเกลียดหล่อน เกลียดจนไม่อยากเจอหน้า เจอที่ไหนเป็นต้องหลบ แต่แล้วเธอก็หอบผ้าหอบผ่อนมาหาเขาพร้อมบอกว่า “กำลังท้องลูกของเขาอยู่” ให้ตายเถอะ ทุกอย่างมันพังเมื่อเขาต้องรับผิดชอบหล่อนทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้วและรักเธอมาก แต่เมื่อนานวันไปเริ่มไม่แน่ใจว่าแท้จริงแล้วตัวเองชังวรนิษฐ์จริงรึเปล่า และยังคงรักแฟนสาวอยู่รึเปล่า มาดูกันว่า “มโนภฤศ” จะหนีบ่วงรักครั้งนี้ได้ไหมค่ะ

คำโปรย การกลับมาเที่ยวบ้านเกิดของ.... ในครั้งนี้เธอไม่เคยคิดเลยว่าจากนักท่องเที่ยวกลายเป็นผู้ประสบภัย... ในคำคืนก่อนบินกลับไปเรียน เพื่อนสาวคนสนิท...อยากเลี้ยงอำลา เธอผู้ไม่ชอบแสงสีและเสียงที่ดัง อย่างการเข้าผับบาร์ แต่เพียงเพราะเพื่อนคนสนิทร้องขอ เธอจะปฎิเสธก็กะไรอยู่ ในที่อโคจร....ความประมาทเกิดขึ้น ได้เสมอใช่มันเกิดขึ้นกับเธอเร็วมาก ร่างกายโดนสิ่งแปลกปลอมวิ่งเข้าสู่ ร่างกายทำเธอร้อนรุ่มหาที่เปรียบไม่ ได้นาทีนี้เธอจะตายไหมนะ มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือฟ้าลิขิต ในคำคืนนี้เธอเสียความบริสุทธิ์ให้กับใครคนหนึ่ง...เขาคือใคร...? อันนิกาตื่นขึ้นมาตอนเช้าร่างกายที่ โดนคนบนเตียงปูยี้ปูยำ..ตัวเธอยืน มองชายหนุ่มร่างกำยำผู้พรากความ สาวไปจากเธอ...แต่วินาทีนั้นเธอต้องบินแล้ว "เธอจากมาโดนไม่ลา 3เดือนต่อมาในต่างประเทศ ร่างกายของเธอมีการต่อต้านอาหารที่โปรดปรานเอามาก "อันท้องหรือ... "บ้า..... แต่ในใจเธอมันมีมากกว่าหมื่นแสนล้านคำ..เธอท้องหริอชิบหายคืนนั้นฉันลืมเลย

"ปล่อยนะคุณสมิง" "ทำไมทีนั่งกับแขกคนนั้นยังนั่งได้นั่งกับฉันไม่ได้หรือไง" "ฉันเลือกค่ะ" "เลือก?" กระแสเสียงห้วนผ่านริมฝีปากหนาออกมาเพียงเบาๆ "ออกไป" ทันใดนั้นเขาก็สั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ในห้องให้ออกไป

สาววัย17 ปี ถูกขายแปลกหน้าข่มขืนจนท้องลูกแฝดอัจฉริยะทั้งห้า โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กนั้นคือผู้ใด

นางทะลุมิติเข้ามาในโลกแห่งนี้ เข้าร่างหญิงร้ายแห่งแคว้นต้าโจว ที่เป็นชายาเวยอ๋อง นางจะโดนสามีของนางกำจัด หนิงเยียนจำเป็นต้องสวมบทเป็นคนดี เพื่อไม่ให้สามีสังหารนาง

 "คิน...แพรท้อง" "ท้อง?? เธอท้องกับใครล่ะ" "ทำไมคินถึงถามแพรแบบนี้" "แล้วทำไมจะถามไม่ได้ในเมื่อเธอไม่ได้นอนกับฉันแค่คนเดียว" "คิน" "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอมั่วกับใครบ้างทำอะไรอย่าคิดว่าฉันโง่ดิ" "พูดแบบนี้แปลว่าคินจะไม่รับผิดชอบเด็กในท้องของแพรใช่มั้ย" "เออดิใครมันจะไปโง่รับวะ!!!" "ถ้าคินคิดว่าเด็กในท้องแพรไม่ใช่ลูกของคินแพร.....จะไปเอาเด็กออก" "ตามใจลูกเธอไม่ใช่ลูกฉัน" "ถ้าวันนึงคินรู้ความจริงวันนั้นคินจะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต" "ไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน"

  "พี่กลัวน้องชายตัวเองจะไม่ได้เมียหรือไงถึงตามติดผมขนาดนี้" ผมยืนกอดอกจ้องหน้าพี่สาวไอ้ซันอย่างเหลืออดแล้วถามคำถามที่ผมคันปากจะพูดมาหลายวันเพราะวันๆ แม่งไม่ทำอะไรเอาแต่ตามติดผมแจจะไปไหนทำอะไรก็ตาม ตามแม่งทั้งวัน "ก็ถ้านายไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับตะวันพี่ก็ไม่มาตามให้เสียเวลาแบบนี้หรอกจะบอกให้ คิดว่าอยากมารึไงร้อนก็ร้อน เชอะ"  ผมเหลือบมองการกระทำซายน์พี่สาวของไอ้ซันเธอสะบัดหน้าพรึดแบบโกรธๆ หึ นิสัยแบบนี้แม่งเป็นกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยสินะ "ถ้าน้องชายพี่มันทำตัวดีกับตะวันผมก็คงไม่เข้าไปยุ่งหรอกแต่นี่น้องชายพี่มันทำเลวไงแปลกตรงไหนที่ผมจะปกป้องคนที่ผมรัก" ผมรักตะวันผมก็บอกว่ารักไม่คิดจะปิดบังแล้วซายน์จะมาทำหน้าหงิกหน้างอใส่ผมทำไมผมไม่เข้าใจ "แต่ตะวันรักซันไม่ได้รักนายยังไงตะวันก็ต้องกลับมาคืนดีกับน้องชายพี่อยู่ดี" พี่สาวที่แสนดีกลัวน้องจะไม่ได้เมีย หึ  (ตะวันกับซันเดย์อยู่ในเรื่อง เพื่อนที่แปลว่าเมียนะคะไปอ่านกันได้ค่า รับประกันว่าต้องมีเสียน้ำตา)  

ก็ยังรักอยู่แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่กลับ นี่คนไม่ใช่ควาย

‘น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ หวังว่าจะไม่น้อยจนเกินไปสำหรับ ‘ผู้ชายขายกล้วย’ อย่างคุณ ขอบคุณค่ำคืนดีๆ ที่น่าจดจำ’ ‘เปลวตะวัน’ ฉุนจัดเมื่อตื่นมาในเช้าวันใหม่หลังผ่านค่ำคืนอัน เร่าร้อนกับแม่สาวไวไฟความเร็วเกิน 5G แล้วพบธนบัตรสีเทา ปึกหนึ่ง พร้อมจดหมายระบุข้อความถึงเขาชัดเจน! “ห้าหมื่น! กล้าดียังไงมาตีค่าราคาฉันด้วยเศษเงินแค่นี้” คนอย่างเขาเสียเงินไม่ว่า แต่เสียหน้าไม่ได้! หยามกันขนาดนี้ ต่อให้ต้องควานหาจนไกลสุดขอบฟ้า เขาก็จะตามล่าเธอมาลงทัณฑ์ให้ได้ ‘หมอเปลวตะวัน’ ผู้แสนหล่อเหลา เบื้องหน้าเขาคือสูตินรีแพทย์ผู้แสนสุภาพและอ่อนโยนแต่เบื้องลึกเขาแสนร้าย เร่าร้อน และดุดัน! เธออยากมีลูก แต่ไม่อยากมีสามีผูกมัด ‘หนุมโฮสต์’ ทรงเสน่ห์ ในค่ำคืนนั้นจึงตอบโจทย์ 'พราวชมพู' ไม่คิดว่าการตัดสินใจเลือกคำตอบข้อนี้จะนำความยุ่งยากมาให้มากขนาดนี้ เธอตาถั่วหรือสวรรค์ชังความคิดรั่วๆ ของเธอจึงแกล้งสาปส่งให้ดวงตาเธอฝ้าฟางเข้าใจไปว่าเขาคือ ‘ผู้ชายขายกล้วย’ ในคำนิยามของเธอที่นัดหมายเอาไว้ เธออยากได้แค่ลูก ไม่อยากได้ผัว ใครอยากได้แม่ยกให้ฟรีๆเลยเอ้า!

"เธอมันก็แค่นางบำเรอคอยสนองความต้องการบนเตียงเพราะฉะนั้นอย่าสะเออะมาสั่งสอนฉันจำเอาไว้!!! "