ต่างวัย

ในฐานะลูกชายคนโตของแม่ที่เป็นนักธุรกิจใหญ่ หน้าที่ของเขาไม่ใช่สานต่อกิจการ แต่เป็นการหาเมียทำลูกสักครึ่งโหลต่างหากเล่า ----------------------- ความสันโดษของ อาทิตย์ โปรแกรมเมอร์หนุ่มฝีมือดีต้องสั่นคลอน เมื่อ จิณณา หรือแม่ขนุนอวบเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน หล่อนบอกว่าไม่มีที่ไป แถมยืนยันว่าร่างกายแข็งแรง พร้อมสู้ทุกงานอีกด้วย เขาไม่ได้เต็มใจรับ แต่ก็นะ...คุณสมบัติน่าสนใจขนาดนี้ ปล่อยไปก็คงเสียดาย สู้เก็บไว้ให้อยู่ใกล้ตัว เผื่อจะได้ใช้งานเองดีกว่า ---------------------- “อ้าว! จะทุบผัวให้ตายคาอกหรือไง” “ไม่ต้องเรียกตัวเองว่าอย่างนี้เลย” “เรียกว่าผัวนี่หรือ จนขนาดนี้แล้วถ้าฉันไม่เป็นผัวเธอ แล้วจะให้เป็นอะไร” “เป็นผัวเก็บ” “อะไรนะ!” อาทิตย์อุทานถามเสียงดัง เพราะไม่อยากเชื่อหูว่าหล่อนจะเรียกเขาด้วยถ้อยคำนี้ “คุณอั๋นว่าจิณเป็นเมียเก็บ เมียซุกในไร่ ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นผัวเก็บของจิณ จิณจะซุกคุณไว้ในไร่นี้เหมือนกัน”

เขาคือมาเฟียหนุ่มที่ไม่เคยรักใครและไม่อยากมีครอบครัวมาก่อนจนกระทั่งวันหนึ่งรู้จักกับหญิงสาวที่บังเอิญเจอและได้ช่วยเหลือเธอไว้ ข้อแลกเปลี่ยนคือยอมเป็นเมียอย่างลับๆ ของเขา แต่เมื่อได้ใกล้ชิดความรู้สึกก็เปลี่ยนใจออสตินทั้งรักทั้งลงจนถอนตัวไม่ขึ้น จากสถานะเมียลับๆ ก็อยากจะบอกทุกคนได้รู้ว่าเธอคนนี้คือผู้หญิงของของเขา

เพราะการเงินที่ขัดสน ทำให้นักเขียนสาวตัดสินใจตอบรับคำขอของเพื่อนสนิท ที่ฝากให้เธอนั้นดูแลลูกติดสามีเพียงคนเดียว ระหว่างที่เจ้าตัวไปทำงานกับสามีที่ต่างประเทศเป็นเวลาหก เดือน ระหว่างนั้นก่อเกิดเป็นความรักที่ผิดและพลั้งเผลอทุกข้อในจิตใจ.. แม่จะเป็นเพียงลูกเลี้ยงของเพื่อนสนิทแต่ก็ทำให้เธอไม่อาจทนความรู้สึกไปได้ เพราะยิ่งเธออยากจะตัดใจไม่ถลำลึกลงไปมากเท่าไร หัวใจของเธอก็ยิ่งไม่รักดีมากเท่านั้น

ชานนท์ไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงที่ปู่หาให้ เขาจึงต้องหาใครสักคนมาเป็นแฟน ส่วนปุณณิศาก็ต้องการใช้เงินด่วนมาก จากเด็กชงเหล้าเธอก็ยอมไปนั่งในตู้กระจกติดเบอร์ตองเพื่อหาเงินไปจ่ายให้โรงพยาบาล เมื่อชานนท์ที่สนใจเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเห็นเข้าจึงตัดสินใจจ้างเธอมาเป็นแฟน จากแค่คิดจะตบตาปู่ แต่ใจเขากลับถลำลึก ไม่อยากให้มันเป็นแค่เรื่องสมมุติอีกต่อไป

สาวน้อยวัยแรกแย้มนามว่า 'เวียงพิงค์' รักแรกและรักเดียวของเธอคือ 'อาปัถย์' ผู้เงียบขรึม เข้าถึงยาก ในฐานะเพื่อนสนิทมารดาทำให้ชายหนุ่มจึงแวะเวียนมาหาและทำให้หัวใจของสาวน้อยหวั่นไหวได้เสมอ รักแรกที่แสนร้อนแรง รักแรกที่เป็นเหมือนแสงแดดยามเช้า รักแรกที่จะทำให้คุณอมยิ้มและมีความสุข

รมิตา !!!!..... ตื่นสิ...... รมิตา....... รมิตา....... อย่าเป็นอะไนะ..... ขอโทษ..... พี่ขอโทษ....... เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน.......มันคือเสียงของใครสักคน...... แต่ถ้าถามว่าคน คนนั้นเป็นใคร..... ฉันไม่รู้..... แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อน..... "ทำไม... ฉันมันแย่ขนาดจนที่เธอต้องไปขอให้คนอื่นบริจาคเศษเงินของเขา เพื่อมาซื้อเสื้อผ้าให้เธอเลยเหรอ ฮะ!!! " แคว๊ก เสื้อยืดตัวโคร่งของหญิงสาวถูกมือหนาฉีกออกจนไม่เหลือชิ้นดี ฮือ ฮึก.... "ปล่อยนะ....ปล่อยฉันนะคุณ เควิน ฉันบอกให้ปล่อยไง....ฮือ ฮึก.... " เควินไม่สนใจเสียงร้องไห้ของยัยตัวเล็กแล้ว..เพราะความโมโหที่เขามี.... อารมณ์โกรธที่มันปะทุขึ้นมา.... ทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

บัวชมพู ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับ ศาสตรา เจ้าของปางไม้ชื่อดังเมืองเหนือ แทน บัวไพลิน ที่หนีตามชายชู้ไปในวันก่อนแต่งงาน เธอต้องทำหน้าที่แทนพี่สาวทั้งที่ไม่ใช่คนรักของ เขา แต่หญิงสาวก็ยินดีทำทุกอย่าง ด้วยความเต็มใจ

เธอตื่นขึ้นมาบนเตียงของใครก็ไม่รู้ เมื่อเจ้าของบ้านปรากฏกาย เขากลับเป็นอาจารย์สุดฮอต แล้วฟังสิ่งที่เขาพูดกับเธอสิ... “เมื่อคืนฉันเมา รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง แต่ฉันสนใจเธอตั้งแต่เห็นครั้งแรกในชั้นเรียน ความยับยั้งชั่งใจฉันเลยแตก” ตบะแตก!!!!!เขาพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง เขาเป็นอาจารย์นะ

แนะนำเรื่อง ปาวกะ เทพแห่งไฟผู้มีอิทธิฤทธิ์ที่สามารถให้พรกับมนุษย์ เป็นเทพที่ต้องการครอบครองธาตุน้ำและเป็นเทพผู้ไม่เคยรักใครจนมาเจอมนุษย์ผู้หญิงที่พร่ำแต่ขอพรกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระหว่างที่เขาประทานพรให้แก่ลินานั้น คัมภีร์ที่เขาขโมยมาเกิดหายไปแล้วที่แย่ไปกว่านั้นเขากลับทำให้มนุษย์ต้องตาย และเขาต้องตามหามนุษย์คนนั้นให้เจอ เพราะถ้าเขาไม่สามารถช่วยมนุษย์ที่ตายคนนั้นได้ แน่นอนล่ะเขาจะต้องหายดับสูญไปตลอดกาล ปาวกะ เทพแห่งไฟผู้ประทานแก่มนุษย์ อายุ250ปี ผู้ที่มีรูปร่างหน้าตางดงาม แต่เวลาโกรธจะมีนัยน์ตาแดงก่ำ มีร่างกายที่ร้อนราวกับไฟหากเขาไม่อนุญาตให้สัมผัสก็ไม่มีผู้ใดสามารถทนต่อความร้อนที่ออกมาจากตัวของเขาได้ เป็นเทพที่ไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆ ลินา หญิงสาววัยยี่สิบสองที่พร่ำแต่ขอพรกับปาวกะโดยไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด และเธอไม่รู้ว่าการขอพรกับเทพนั้นต้องมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอ และการข้อพรนั้นกลับนำพาเธอไปสู่อันตรายมากมาย เพราะเขาร้อนอย่างกับไฟที่แผดเผาเธอให้เจ็บเจียนตายแต่เธอก็ยินยอม...

เมื่อเดิมพันคือหัวใจ! ต่อให้จะแพ้ฉันก็คือผู้ชนะ ต่อให้จะชนะฉันก็คือผู้แพ้! เพราะเดิมพันในครั้งนี้นอกจากหัวใจของเขา ก็คือความเจ็บปวดของฉันเหมือนกัน ชีวิตนี้ของฉันนอกจากพ่อที่ต้องเสียให้พวกเธอไปก็อย่างหวังว่าจะได้อะไรจากตรอบครัวของฉันไป แม้สิ่งนั้นจะไม่ใช่ของฉันก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในเมื่อเขาเป็นสิ่งของที่ฉันอยากได้