ทําฟาร์ม/ปลูกผัก/ทำสวน

เมื่อพ่อหม้ายลูกแฝดอยากมีรักอีกสักครั้งกับเพื่อนน้องสาว ทั้งคู่กำลังเริ่มต้นบ่มเพาะความสัมพันธ์ที่ดีแก่กันแต่ก็ต้องมาสะดุดเมื่อ ภรรยาเก่ากลับมาทวงเอาสมบัติเพิ่มโดยเอาลูกชายฝาแฝดมาเป็นตัวประกัน

หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่ขุดมาได้

"ขอบคุณนะครับ ที่คุณเข้ามาในชีวิตของผม" ชายหนุ่มก้มลงจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวที่ถูกเขาโอบกอดอยู่ "ฉันต่างหากละค่ะ ที่ต้องขอบคุณ คุณเสียมากกว่า ที่วันนั้นคุณรับเราสองแม่ลูกมาอยู่ที่นี่กับคุณด้วย"

เสิ่นชีแพทย์ทหารอัจฉริยะทะลุมิติมาพร้อมกับแหวนแห่งจิตวิญญานในระหว่างที่เธอไปรักษาทหารที่ค้นพบสมบัติของชาติ ถ้าถล่มลงมาทำให้นางตาย วิญญานเข้าร่างพระชายาชินอ๋องที่ไม่เป็นที่โปรดปราน อีกทั้งมีเด็กหญิงสาม

ดันกลายเป็นแมวเหมียวไปซะได้! แถมยังต้องเป็นพ่อสื่อชักนำนายหญิงตัวน้อยให้ขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิต แต่ในเมื่อนางชอบทำอาหาร ชอบปลูกผักขนาดนี้ เช่นนั้นเขาก็จะส่งเสริมการหาเงินแบบทางอ้อมให้นางเอง

นางเอกเรื่องอื่นย้อนเวลากลับไปเป็นเมียแม่ทัพเมียท่านอ๋อง หากแต่นางเอกเรื่องนี้ย้อนรวดเดียวกลับไปหลายหมื่นปี แถมยังได้สามีเป็นคนป่าอีกด้วย!

ใครจะคิดว่าแค่มะเขือเทศที่ปลูกเอาไว้เก็บกิน จะกลายมาเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต จากภารโรงประจำโรงเรียนเล็ก ๆ ในหมู่บ้านที่แทบจะไม่มีคนรู้จัก กลับถูกมะเขือเทศนำพาให้กลายมาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกมะเขือเทศรายใหญ่ ระดับพันล้าน ที่มีผู้คนรู้จักมากมาย!

ดวงยิหวา ฟื้นขึ้นมาท่ามกลางคนแปลกหน้าและสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยเธอไม่เข้าใจเลยว่า เปลว ถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก ทั้งยังขโมยจุมพิตแรกของเธอไปอย่างอุกอาจเร่าร้อน จนเธอหวั่นไหวไปกับเขาเสียทุกครั้ง... ไหนจะ ลูกๆ ที่เพิ่งจะรู้ว่าตนเองมีซ้ำยังเป็นลูกฝาแฝดชาย - หญิงที่โตเกือบสิบขวบอีกด้วย... พวกเขาต้องเข้าใจผิดอะไรสักอย่างแน่ๆ ว่าเธอเป็น ดวงดาหวัน ผู้หญิงที่เขาเกลียด แต่ถ้าขาเข้าใจผิดทำไมเขาต้องมาวนเวียนใกล้ๆ เธอ ทำไมต้องจูบเธอ และทำไมต้องกักขังเธอด้วยเปลวเสน่หาร้อนแรงเช่นนี้... เธอจะต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าดวงดาหวันคือใคร และความรู้สึกที่มีต่อเขานั้นมันคือความจริง หรือแค่มายาลวงใจให้เธอหลงใหลไปกับเพลิงเสน่หาร้ายกาจของเขาเท่านั้นเอง...

เมื่อลูกสาวคนเล็กอย่าง ลูกหยี ต้องมาแต่งงานแทนพี่สาวที่หนีไปเพื่อหลีกเลี่ยงการแต่งงานกับ เอกณัฐ เพื่อนสนิทของพ่อที่มีอายุมากกว่าเธอถึง 20 ปี เจ้าของไร่ชาผู้เคร่งขรึม เธอไม่คิดเลยว่าชายผู้มีอดีตที่ผิดหวังจากรักครั้งเก่า คนที่ดูดุและเจ้าระเบียบจะกลับมีหัวใจที่อ่อนโยนเมื่อได้อยู่ใกล้กัน ความดื้อรั้นของเธอกลับเป็นสิ่งที่ทำให้เอกณัฐเปิดใจให้กับความรักครั้งใหม่ ความผูกพันเริ่มก่อตัวท่ามกลางธรรมชาติของไร่ชาและการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน ชีวิตใหม่ที่เธอคิดว่าเป็นเพียงภาระกลับกลายเป็นความอบอุ่นที่ไม่เคยสัมผัส ร่วมเดินทางไปกับการเติบโตของความรักระหว่างสองหัวใจที่แตกต่างกันใน “รักร้อยใจในไร่ชา”

ซ่า~~~~ สายฝนพร้อมใจกันโปรยปรายลงมายังพื้นดินชนิดที่หลบไม่ทัน “จะรอให้ถึงบ้านก่อนนี่ไม่ได้เลย กลัวไม่ได้ตกหรือไงวะ" เธอบ่นอีกครั้งก่อนขึ้นควบจักรยานและรีบปั่นไป "พี่ไปด้วย" ชายหนุ่มกระโดดซ้อนท้ายเธอพร้อมทั้งกอดเอวนั้นอย่างถือวิสาสะ “นั่งดีๆ จะมากอดทำไม" “ให้กอดแนย่านตก” (ขอกอดหน่อยกลัวตก) “ตัวอย่างกับหมีควายคนที่ต้องกลัวควรเป็นฉัน!!" เรไรไม่มีทางเลือกเธอปั่นมาจนถึงกระท่อมปลายนาของยายสายจึงจอดรถทิ้งไว้และวิ่งเข้าไปหลบในนั้นก่อน ดูท่าฝนก็คงจะไม่หยุดและยังตกแรงขึ้นอีก แถมฟ้าก็ยังส่งเสียงร้องดังจนน่ากลัว "เรไรไม่ต้องการให้ใครมาสงสาร" "เรไร...บาดแผลในใจเจ้าให้อ้ายเป็นคนรักษาได้บ่"[แผลที่ใจพี่ขอรักษาให้ได้หรือไม่]