นอกใจ

ฉันเป็นแฟนเขา เราเป็นแฟนกัน แต่ทำไมล่ะ...ทำไมเขาไม่เคยแคร์ฉันเลย.... คำเตือน | พระเอกเรื่องนี้ธงแดงมาก มีการนอกกาย การใช้ความรุนแรงและการทำร้ายจิตใจกันของตัวละคร ดังนั้นนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

ในขณะที่เงินสำคัญกว่าทุกอย่าง คนชั่วมากกว่าคนดี เลยทำให้พระเจ้าสร้างเด็กสาวน่ารักอย่างมะลิเด็กสาววัย19ปีที่มีสัมผัสพิเศษ สามารถมองเห็นผี เหตุการณ์ล้วง

ใครจะไปหลงรักผู้หญิงอย่างเธอได้ลง…รีบๆ แต่งให้จบๆ ไปแล้วค่อยหาเรื่องหย่าทีหลังก็แล้วกันอย่าคิดว่าฉันจะรักเธอเพราะไม่มีวัน!!

ผิดไหมที่ลูกน้องอย่างผมอยากได้เด็กเลี้ยงเสี่ย คนสวยแถมยังเก่งอย่างเธอไม่ควรมาเป็นน้อยใคร แต่มันติดที่ผมเป็นคนปอดแหกแม้จะมองหน้าเธอยังไม่กล้า กระทั่งได้อยู่กับเธอสองต่อสองในรถ เรื่องลับจึงได้เริ่ม...

นี้เป็นเรื่องราวสาวออฟฟิตธรรมดาที่ชอบเล่นเกมจีบหนุ่มมากเธอมีความฝันอยากจะสร้างเกมขึ้นมาจึงไปสมัครงานที่บริษัทเกม แล้วเธอกลายเป็นผู้เล่นเกมนี้ มีชื่อว่า " Love and fanstry world" ทำให้ได้หลุดเข้าไปในเกมนี้ แล้วได้เจอกับตัวละครที่มีอยู่จริงเธอคิดว่านี้มันต้องเป็นของขวัญที่ทางบริษัทมอบให้อย่างแน่นอน แล้วหลังจากเธอก็ได้รับโบนัสและของขวัญจำนวนมาก

‘ณิชา’ช้ำใจจากการถูกหลอกจึงหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองนอกพร้อมกับลูกในท้อง พอมากลับทำงานที่ไทย ดันเข้าไปทำงานในบริษัทของ ‘ปัณกรณ์’ ท่านประธานที่เป็นพ่อของลูก

ตอนกลางวันดูแลลูกส่วนตอนกลางคืนดูแลพ่อ พี่เลี้ยงสาวคนสวยเอาใจก็เก่ง ลีลาบนเตียงก็เด็ด ครบเครื่องอย่างนี้เจ้านายถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ

ความสุขจากสิ่งที่ยื้อแย่งเขามา จะต่างอะไรกับการอยู่บน ‘วิมานเพลิง’ “เพราโพยม” จิตกรสาวมากความสามารถ เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยเกียรติยศและชื่อเสียง มีทุกสิ่งที่ปรารถนา ยกเว้น... ความรัก และเมื่อความรักโบยบินมาพบพาน รักของเธอก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทว่ากลับถูกโรยด้วยความงดงามของกลีบดอกงิ้วที่ฉาบไว้ด้วยหนามแหลมคม และร้อนแรงราวอยู่ในกองไฟ “ปราณรต์” ช่างภาพหนุ่มรูปหล่อ ความรักของเขา... เหมือนสายลม ที่พร้อมจะพัดพาให้ความเย็นชื่นใจ และโหมกระหน่ำทำลายไม่หลงเหลือ ++ “ผัวก็เหมือนแปรงสีฟัน ของส่วนตัว ต้องใช้คนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ของที่ใครจะยืมไปใช้ชั่วครั้งชั่วคราว แปรงสะอาดหายคันแล้วก็เอามาคืน” “ฉันไม่ได้ต้องการเงินของคุณ! จำเอาไว้! ไม่ต้องมาซื้อผัวฉัน!”

เอเดียร์ นักศึกษาชั้นปีที่3ที่กลายเป็นชู้รักกับคนใกล้ตัว คนที่เธอเรียกเขาว่าลุงมาตั้งแต่เด็กจนโตและไม่ใช่แค่กับลุงของเธอแค่คนเดียวยังมีกับคนอื่นๆ อีก  เรื่องราวเหล่านี้ได้ถูกเก็บเป็นความลับอย่างยาวนาน จนกระทั่ง… มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเรื่องราวเหล่านี้ของเธอได้ถูกแฉ

เมื่อทานข้าวเสร็จติณณ์กับมาเรียมทำตัวให้ปกติที่สุด เดินออกมาจากร้านอาหารอย่างใจเย็น ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปในรถแล้วหยิบปืนออกมาส่งให้มาเรียม "ปืนสองกระบอกกับลูกที่จำกัดหมดแล้วคือหมดเลยไม่มีสำรอง" ติณณ์พูดขณะที่สตาร์ทรถ เตรียมจะขับออกจากร้านอาหาร "ปืนสองกระบอกกับลูกกระสุนประมาณยี่สิบสี่นัดคุณคิดว่าพวกนั้นมากันกี่คนสองโหลพอไหม” ครั้งแรกกับคำถามยาวๆ ของมาเรียม ถ้าไม่ใช่เรื่องเป็นเรื่องตายเธอคงไม่พูดออกมาสินะ เธอก็พอมีความรู้ด้านปืนไม่น้อยหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาสมแล้วกับที่เขาสนใจเธอเป็นพิเศษ