บุคคลที่หนึ่ง

"นิด" สาวสวยพรหมจรรย์ไร้ญาติ ไร้ครอบครัวจนต้องมาหางานทำในกรุงเทพ แต่ดันโชคร้ายที่ไม่มีใครรับเธอเข้าทำงาน จึงลงท้ายด้วยการไปขายบริการเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ แต่การเดินทางเส้นทางสายเทานี้ไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบ เธอต้องทนมือชายนับพันเพื่อไขว่คว้าอิสรภาพ

เมื่อคุณอา(เพื่อนคุณพ่อ)เขาทั้งดุทั้งเจ้าระเบียบไม่อยู่บ้าน ผู้ใต้ปกครองอย่างน้ำหนึ่งก็จะดีอกดีใจร่าเริงเป็นพิเศษ

เมื่อผู้หญิงที่เพื่อนๆ ตั้งสมญานามว่าแม่ชีอย่างเธอจับพลัดจับผลูต้องมาเจอกับผู้ชายหน้านิ่งที่เอะอะกอด เอะอะจูบอย่างเขา อา…แล้วพ่อคุณก็ดันเป็นโรคนอนไม่หลับ จะต้องนอนกอดเธอเท่านั้นด้วย แบบนี้เธอจะเอาตัวรอดได้ยังไงล่ะ “ชอบอาหารเหนือไหม” “ชอบมากเลยคุณ ให้กินทุกวันยังได้เลย” “มากพอจะอยู่ที่นี่ไหม” “แค่กๆๆ” …………… …………………………………………………………………………………………………………………………

ความเข้าใจผิดที่เขาคิดว่าเธอเป็นหัวขโมยเพราะหน้าตาที่เหมือนกับขโมยตัวจริงจึงทำให้เกิดเรื่องราววุ่นวายขึ้นกับชีวิตของหญิงสาว ทำให้เธอต้องไปอยู่กับเขาอย่างจำใจด้วยเพราะอสูรร้ายถูกใจสาวน้อยคนนี้เสียแล้ว

เมื่อ "ชบา" สาวสู้ชีวิตต้องกลายมาเป็นผู้ดูแลมาเฟียหน้านิ่งสุดเย็นชาอย่าง "เฮียแม็ก" เงื่อนไขคือเงินเดือนสูงลิ่ว...แต่ต้องทำให้เขากลับไปใช้ชีวิตปกติให้ได้ใน 1 ปี! ทว่า...งานนี้ไม่ง่าย เพราะเขาไม่เพียงแค่เย็นชา แต่ยังดุดัน เยือกเย็น และเกลียดขี้หน้าหล่อนเข้าไส้ การอยู่ร่วมชายคาเดียวกันจึงกลายเป็นสนามรบของคำพูดเสียดแทง...แต่สายตาแอบมองและจังหวะใจที่เริ่มสั่นไหว ระหว่าง "ความเกลียด" กับ "แรงดึงดูด" ใครจะพังทลายก่อน...หัวใจของเธอ หรือกำแพงของเขา?

เอรอส นักสืบจากกิลด์นักผจญภัย ได้รับมอบหมายให้สืบหาความจริงเบื้องหลังการหายตัวไปอย่างลึกลับของจอมเวทย์รุ่นเยาว์ ทายาทของขุนนางผู้มั่งคั่ง แต่การสืบสวนกลับนำเขาเข้าสู่เขตแดนลี้ลับที่ทำให้เขาหวนคืนสู่วัยเด็กและพบกับแม่มดผู้ลึกลับ ซึ่งรู้ถึงความลับอันน่าสะพรึงกลัวในตัวเขา—พลังที่สามารถกลืนกินและแปรเปลี่ยนเป็นร่างของผู้อื่น เมื่อแม่มดเห็นว่าเขาสามารถถูกวิญญาณดวงอื่นครอบงำได้ เธอจึงวางแผนใช้ร่างของเขาในการฟื้นคืนชีพคนรักของเธอ—จอมเวทย์ในตำนาน “ไรอัส” โดยฝังหัวใจที่มีความทรงจำและจิตวิญญาณของไรอัสไว้ในตัวเขา แม้จะทำให้เอรอสมีชีวิตในฐานะตัวเองได้ แต่ทุกครั้งที่เขาใช้พลังนั้น เขาจะสูญเสียตัวตนไปทีละน้อยจนวันหนึ่งต้องเลือกระหว่างการใช้พลังเพื่อปกป้องคนที่เขารัก หรือรักษาส่วนที่เหลือของตัวตน โชคชะตาไม่ปรานีเอรอส เมื่อเขาต้องใช้พลังนั้น กลืนกินทั้งวิญญาณและร่างกายของชายคนหนึ่ง—คู่หมั้นของเอเลน่า เพื่อนสมัยเด็กที่เป็นอดีตคู่หมั้นของเขา ชายผู้นั้นสิ้นลมหายใจอย่างโดดเดี่ยวในคุกใต้ดินจากการทรมานอย่างทารุณ พร้อมกับคำฝากฝังให้เขาปกป้องคู่หมั้นและครอบครัวของตัวเอง เอรอสจึงต้องต่อสู้เพื่อรักษาตัวตน ขณะเดียวกันก็ตามหาผู้เป็นดั่งแสงสว่างในชีวิต—รุ่นพี่ที่หายตัวไปเมื่อสี่ปีก่อน

เสพตัญหา เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับ อีโรติก ล้วนๆ "ตัญหา... ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่ จะอายุน้อยหรือมาก แค่ ถ่างขา อารมณ์ก็เปลี่ยนไปโดยไม่ต้องการเหตุผลใดๆ " "ราคะ... ความเร่าร้อนดั่งไฟโหมกระหน่ำ ปลุกอารมณ์ให้หาเซ็กซ์ ดับใคร่ร้อน จากสัมผัสอัศจรรย์ชายหญิง" “เสพราคะ” คือเรื่องราวของราคะต่อจาก “ตัญหา” อาจเกิดขึ้นได้ เมื่อความเปล่าเปลี่ยวใจ อารมณ์ความต้องการที่ไร้เหตุผล ทำให้การร่วมรัก หรือมีเพศสัมพันธ์ มีอำนาจเหนือเหตุผลทั้งปวง เมื่อชายหญิงพร้อมใจต้องการ เมคเลิฟ "สวาท... คือ ความพึงพอใจในรสรัก ทางกามารมณ์ อันเกิดจากชายและหญิง ต้องการสร้างแรงรักแรงสวาทร่วมกัน" “เสพสวาท” คือเรื่องราวต่อจาก “ราคะ” เมื่อมีความรัก เป็นแรงจูงใจในการพยายามใกล้ชิด และร่วมรักในที่สุด เริ่มจากการสัมผัสเรือนกาย และลุกล้ำมากยิ่งขึ้น หากมีความต้องการเป็นแรงผลักดัน ทำให้เกิดการร่วมรัก หรือมีเพศสัมพันธ์ มีอำนาจเหนือเหตุผลทั้งปวง เมื่อชายหญิงพร้อมใจต้องการ เมคเลิฟ

เพราะพ่อกับแม่ เป็นรุ่นพี่ของ เขา ชายหนุ่มหน้าตาดี ดีกรีผู้บริหารบริษัทใหญ่ ทำให้ เธอ ตกหลุมรักเค้าตั้งแต่แรกเจอ ชายหนุ่มผู้บริหาร ที่มีเสน่ห์ล้นเหลือ ทำให้เธอ แอบรักแอบมอง นิธิ ที่พยามยามหักห้ามใจตัวเอง จะเป็นผู้ปกครอง ของเธอ เพียงอย่างเดียว แต่สาวน้อย ขี้อ้อน ขี้ยั่ว ที่เข้ามาปั่นป่วนหัวใจ ทำให้คุณอาหนุ่ม ต้องบอกเลิกความเป็นอา แล้ว เดินเข้าไปหา ในฐานะ แฟน

"ถ้าผมลองได้รักแล้ว รับรองว่า จะไม่มีวันทำให้เสียใจแน่นอน " ตรัยคุณต่อด้วยบทสนทนาของตัวเอง แล้วยิ้มอย่างมีความหมาย สายตาที่สื่อออกไป เขาหวังจะให้คนตรงหน้ารับรู้ ว่าเขาคิดอะไรกับเธอ

คำโปรยปราย 'น้องสาว' คำนี้เธอเริ่มใช้ตั้งแต่ได้พบเจอกับเขา... ส่วนคำว่า 'พี่ชาย' คือสถานะที่เขา 'ไม่ต้องการ' ใช้กับเธอ น้องแพร: เดี๋ยวนี้...พี่เคนชอบทำ ให้ฉันใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย พี่เคน: น้องสาวผม ผมหวง ผู้ชายคนไหนก็ห้ามแตะ ห้ามมอง ...และก็ห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด! และจะหาว่าผม 'ไม่เตือน'