ปีศาจ

หนึ่งพญางูยักษ์เกล็ดสีดำสนิทตัดกับดวงตาสีแดงเพลิงราวกับสีของทับทิมสยามอายุนับพันปีดุที่สุดในบรรดาอุรคทั้งสี่ทิศ ผู้ปกปักษ์ผืนพนาต้องห้ามติดกับเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรทิศใต้ หนึ่งมนุษย์ที่เพิ่งผ่านพ้นเบญจเพสมาเพียงไม่กี่วัน ชื่นชอบการเดินป่าเก็บตราอุทยานแห่งชาติถูกสับเปลี่ยนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยแทนชาวบ้านเผ่าชะนอที่ถูกเลือก หมู่บ้านชาติพันธ์ขนาดใหญ่ที่หลีกเร้นตัวอยู่ภายในผืนป่าต้องห้ามมานับร้อยปีเพียงเพราะหลงป่าแต่กลับมีชะตาตกฟากเดียวกัน โศกนาฏกรรมสัมพันธ์ในอดีตชาติเกี่ยวโยงชักนำให้คนทั้งสองหวนกลับมาเจอกันในฐานะคนแปลกหน้า ปริศนากลิ่นหอมของดอกราชาวดีบนเรือนกายชลทิตย์ที่มีเพียงนิลคีรีเท่านั้นที่สัมผัสได้ราวกับเคยสลักลึกในห้วงจิตวิญญาณ “กลิ่นหอมนี้กำลังล่อลวงข้าให้ลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้ารู้ตัวรู้ไม่ ทำไมถึงเย้ายวนถึงเพียงนี้นะเครื่องเซ่นสังเวยของข้า”

แฟนหนุ่มธงดำรุ่นซีเคร็ท จีบก็ย๊ากยาก พอจีบติดแล้วจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้ ทั้งติดหนึบ ขี้น้อยใจ แถมขี้หึงอีกต่างหาก คุณเคยเป็นกันไหม หลงรักคนที่เป็นไปไม่ได้ หากเพียงเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ต่างกันในเรื่องชนชั้นฐานะ ฉันคงจะไม่ทุกข์ใจแบบนี้ แต่ทว่าเขากลับเป็นคนที่ฉันไม่มีวันจะได้พบในชีวิตจริง ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ จะจับมือหรือสัมผัสกันก็ไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น คำว่ารักที่ออกมาจากปากของตัวละครหนุ่มธงดำในเกมที่เคยทำให้ใจหวั่นไหว พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งของมีคมที่กรีดแทงที่หัวใจ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงบทสนทนาอัตโนมัติของเกม แต่ทว่าหัวใจของฉันมันกลับสั่นไหวขึ้นทุกที นับวันฉันก็ยิ่งโหยหา และถลำลึก….. เอลิออส ฉันรักนายเหลือเกิน ทำไมฉันถึงจริงจังขนาดนี้กันนะ ทั้ง ๆที่นายเป็นแค่ผู้ชายในเกมจีบหนุ่มเท่านั้น ความรักที่มีต่อนายมันมากขึ้นทุกที มันมากเกินที่ฉันจะทานทนไหว ฉันคงทนเล่นเกมนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนฉันจะกลายเป็นบ้าเข้าไปทุกที เพราะงั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะลบเกมทิ้ง และหวังว่า ฉันจะลืมนายได้ในเร็ววัน ลาก่อนที่รักของฉัน

โม่เหนียงถูกสามีหย่าเพราะวันเข้าหอ นางไม่มีเลือดพรหมจรรย์ติดเตียง พ่อแม่จึงจับโม่เหนียงถ่วงน้ำล้างอาย แต่นางกลับไม่ตาย แม้จะถูกทิ้งในแม่น้ำเกือบหนึ่งชั่วยาม เทพหรือปีศาจตนใดเล่นตลกกับชีวิตของนางกันแน่ **** “เจ้า!! เจ้าจะทำอะไร” โม่เหนียงตกใจรีบผลักไหล่ของเขา “ข้ายอมให้เจ้าจูบก็ได้ มันช่วยบรรเทาความอยากได้เล็กน้อย จากนั้นเจ้าต้องสัญญาว่าจะยอมกินอาหารของมนุษย์บำรุงร่างกาย” เขาเกลี้ยกล่อม “เจ้า..เจ้า..” โม่เหนียงได้แต่อ้าปากเอ่ยคำใดไม่ได้ หญิงสาวยังไม่ทันทำอะไร ชายหนุ่มก็ก้มลงมาจูบปากเบาๆ จากนั้นก็นั่งลงที่ข้างโต๊ะ และเริ่มแกะเนื้อปลายื่นมาที่ปากของโม่เหนียงพร้อมป้อนให้นางกิน “อ้าปาก เจ้าต้องกินบำรุง อย่าดื้อ” เขากล่อมราวกับนางเป็นเด็กน้อย หลินโม่เหนียงมองเขาแล้วพูดไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ****

ข้อความทดสอบเท่านั้น ข้อความทดสอบเท่านั้น ข้อความทดสอบเท่านั้น ข้อความทดสอบเท่านั้น ข้อความทดสอบเท่านั้น ข้อความทดสอบเท่านั้น

ลู่อี้ชิงจำต้องยอมแต่งงานเข้าตระกูลหม่าเพราะครอบครัวนางเป็นหนี้ตระกูลหม่าและกำลังจะถูกยึดทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ เพราะบิดาติดการพนันและนำจวนเล็กๆและที่ดินทำกินของครอบครัวไปจำนองและไม่ได้ชดใช้ทั้งดอกเบี้ยและเงินต้นเลยแม้แต่อีแปะเดียว ทำให้ตระกูลหม่ามายื่นข้อเสนอให้บุตรสาวครอบครัวลู่แต่งงานกับบุตรชายคนโตของตระกูลหม่าที่เคยมีคำเล่าลือกันว่าหล่อเหลาสูงสง่าเป็นที่หมายตาของคุณหนูจวนต่างๆ มันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เป็นปัญหาหนักอกของอี้ชิงก็คือ คุณชายหม่าผู้นั้นตายแล้ว…..อี้ชิงจะทำเช่นไรดี บรื้อ….ช่วยข้าด้วย

เมื่อนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง B ดันไปเปิดหีบต้องคำสาปเข้าจนทำให้เล่าวิญญานร้ายออกอาละวาท

แม้นถูกคำสาปให้เป็นสตรีแสนร่าน แต่ดวงวิญญาณมอบแด่ท้าวยมบาล แม้นจักร่านก็แค่กายที่ร้าวราน กมลมาลย์รักมั่นเจ้าอเวจีนานชั่วกัลป์

เมื่อเขาต้องตามหาผู้หญิงที่จะมาถอนคำสาปของเขา จากคำทำนายนั้น เขาอยู่เป็นร้อยๆปีเพื่อรอเธอ เธอสาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่ง เธอถูกพ่อแม่บุญธรรมรับมาเลี้ยงแต่เธอไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใคร

เมื่อ อาณาจักรทั้งเจ็ด แห่งอาร์ก็องเซียว ถูก กองทัพปีศาจที่เรียกตัวเองว่ากลุ่มไคจูโจมตี เหล่าจอมเวทย์ ทั้งเจ็ดจึงตัดสินใจใช้ คาถาอัญเชิญ เพื่อเรียกนักรบที่แข็งแกร่งมาช่วย แต่กลับ อัญเชิญ ได้ ลิโป้ ขุนศึกลูกสามพ่อมาแทน !

“พ...พอได้แล้ว...อึก...ท...ท่านกำลังข่มขืนเราอยู่นะ” “ข่มขืนแล้วมันยังไง!” ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! “โอ๊ย!อ๊ะๆๆๆ ถึงเราจะเป็นภรรยาของท่าน อึก ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ทำกับเราแบบนี้” “มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์พี่เป็นคนตัดสิน!”