มาเฟีย(หัวใจ)พิการ

เพราะความเข้าใจผิดที่เกิดจากการกระทำของใครบางคน ทำให้ทั้งสองต้องเลิกกัน แต่เมื่อว้นหนึ่งต้องกลับมาพบกันอีกกครั้ง หัวใจที่ไม่เคยเลิกรัก จะกลับมาสานสัมพันธ์กันอีกครั้งได้หรือไม่!!

รักครั้งนี้เขาเสนอข้อแลกเปลี่ยนเพื่อให้ได้เธอมา และรักครั้งนี้เขาก็เจ็บปวดไปมากเหมือนกันเมื่อต้องเสียเธอไป

แบล็คเกอร์ ลูกชายมาเฟียผู้หล่อเหลาและแสนจะเย่อหยิ่ง ในชีวิตไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย แต่...ใครเลยจะรู้ว่า เขาหมายตาจับจองเธอไว้ตั้งแต่ 15 ปีที่แล้ว ด้วยแหวนประจำตระกูล กับคำพูดทิ้งท้ายไว้ให้เธอ "อีก 10 ปีข้างหน้า ฉันจะไปทวงค่าเช่าและแหวนวงนี้กับเธอ ด้วยตัวฉันเอง"

'สำหรับผม เด็กดื้อไม่ใช่เด็กแลาด แต่เด็กดื้อก็คือเด็กดื้อ' ‘หนูต้องโตแค่ไหนถึงจะยืนข้างเทนต์ในฐานะคนรักได้คะ’ ‘ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนนะครับ เป็นเด็กต้องตั้งใจเรียนก่อน’ ‘หนูพิ้งค์ไม่เคยขาดเรียนเลยนะคะ เทนต์บอกให้เรียนเก่ง ๆ หนูพิ้งค์ก็ทำตามที่บอก หนูสอบได้ที่หนึ่งของห้องตลอดเลย’ เด็กสาววัยละอ่อนยิ้มแก้มป่องอวยอย่างภูมิใจ ‘หนูจะได้ของขวัญจากเทนต์อีกไหม’ ‘เอาไว้คุณหนูสอบได้ที่หนึ่งอีกผมก็จะให้อีกครับ’ ‘สัญญาก่อน’ นิ้วก้อยน้อย ๆ ชูขึ้นมาหมายจะเกี่ยวก้อยทำสัญญากับชายหนุ่มทว่าพี่เลี้ยงสาวกลับจูงมือเธอเดินเข้าไปในโรงเรียนก่อน เด็กน้อยหันมามองตาละห้อยพลางเม้มปากแน่น แววตาฉาบด้วยม่านน้ำตาจนแพรวพราว ‘หนูอยากยืนอยู่ข้างเทนต์..เหมือนที่หม่าม้ายืนอยู่เคียงข้างปะป๊า’

เธอ "นานา" สาวน้อยอายุ 18 ปี ถูกส่งเข้ามาทำงานในรังของมาเฟีย ตระกูลมาเฟียที่เลื่องชื่อและมีอิทธิพลที่สุดของเอเชีย ของ ฮอว์กิน ไวท์ เธอต้องปลอมตัวเข้ามาเป็นพนักงานในคลับ Red Rose มาเฟียนามว่า "ฟาริส" ที่ทุกคนรู้ในเรื่องของความโหด โฉด และความซาดิสม์ที่เขาฆ่าคนเป็นว่าเล่น เกิดไม่ถูกใจอะไรขึ้นมาเขาจะเรียกเข้ามาเล่น คำว่าเล่นของเขาคือ...การเห็นเลือดของอีกฝ่าย ภารกิจของเธอเดิมพันด้วยชีวิตสองชีวิตคือเธอและพี่สาวที่โดนจับมาเป็นตัวประกัน เธอต้องทำทุกอย่างเพื่อล้วงความลับเอาไปให้ฝ่ายศัตรู เพราะต้องการคำว่าอิสรภาพ และอยากเจอพี่สาวอีกครั้งในชีวิต เธอถึงยอมรับงานเสี่ยงตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่งานนี้กลับไม่ง่ายเลยจะเป็นยังไงมาร่วมลุ้นไปพร้อม ๆ กันนะคะ

เป็นเพราะเธอคนที่พรากน้องสาวของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับคืนทั้งยังเป็นคนที่หลอกลวงเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเองเธอจะต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอกระทำและเขาจะเป็นคนที่ทำให้เธอได้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส... +++ หญิงสาวที่ต้องทดแทนบุญคุณโดยยอมรับผิดกับเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อซ้ำร้ายยังถูกตามจองล้างจองผลาญจากมาเฟียใหญ่ที่เธอยากที่จะต่อกลอนด้วย...นำพาให้ชีวิตของเธอต้องเจอกับความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย...

“ที่รัก พอหรือยัง ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะทูนหัว ผมอยากกลืนกินคุณซะแต่ตอนนี้เลยรู้ไหม” ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเสียงแหบพร่าเรียกสติสตังของสาวเจ้ากลับมา ก่อนเกิดจุดแดงน้อยๆ กระจายทั่วไปใบหน้า พัทตราก้มหน้างุดซ่อนความเขินอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัว คิดที่จะด่าทอเขาแต่กลับบังคับริมฝีปากไม่ได้เสียนี่ “เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าที่รักของผมก็อยากเหมือนกัน” เสียงทุ้มแกล้งแหย่ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นก็จูบตอบเขาอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ประสีประสาเท่าที่ควร “ไอ้บ้า” เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดดังออกมา ก่อนยกสองมือน้อยผลักร่างกำยำให้ออกห่าง เมื่อเจอคำกล่าวหาเข้าไป “โอ๋ๆ ทูนหัว อย่างอนสิ เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ” ปลอบโยนด้วยถ้อยคำไม่พอ ริมฝีปากร้ายกาจก็โน้มลงมาบดเบียดเรียวปากนุ่ม แล้วผละออกมาเมื่อสาวสวยในอ้อมกอดดิ้นอึกอัก

'อินทิรา' จำยอมเดินทางไปลาสเวกัสเพื่อรับจ้างเป็นแม่อุ้มบุญให้กับนักธุรกิจหนุ่มชาวอเมริกันนามว่า 'บาสเตียน’ เพื่อนำเงินมารักษาแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็ง แต่เมื่อไปถึงที่นั่นแล้วกลับไม่เป็นอย่างที่เธอเข้าใจ เพราะเขาต้องการให้เธอเป็นแม่แท้ ๆ ของลูกซะอย่างนั้น เป็นเช่นนี้แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไป จะเอาตัวรอดจากกลรักครั้งนี้ได้ไหม มาร่วมลุ้นไปพร้อม ๆ กัน

“เดี๋ยวๆ พี่จะตามทำไมนักหนาเนี้ย ไม่มีงาน มีการ ทำกับเขาหรือไง” “ไปเดตกับฉันก่อนซิ” “พี่จะบ้าหรือไง จะชวนสาวไปเดตแต่มาตามบังคับเนี่ยนะ!” “ก็อยากไปเดตด้วยไง” “โอ๊ย!!! จะดึงเปียหนูทำไมเนี้ย! เจ็บนะ” เมื่อหญิงสาวไม่ยอมหยุดเดินหนี หนุ่มมาดขี้เล่นแต่ออกทื่อๆไปสักหน่อยก็คว้าเปียสองข้างของเธอดึงให้หยุดเดิน “อยากไม่ยอมหยุดเดินทำไม” “เชื่อเขาเลย! ดูหน้าหนูด้วย แว่นหนาขนาดนี้มีอะไรให้มาสนใจไม่ทราบ หล่อซะเปล่า” หญิงสาวผมเปียใส่แว่นเอ่ย “เธอฮอตจะตายไป ฉันเห็นตอนเธอถอดแว่นแล้ว” “พูดอะไรของพี่” “คอสเพย์สัปดาห์ก่อน” “!!!!!!!!!”

“ทำไมคุณปล่อยข้างใน ทำไมไม่ป้องกันล่ะคะ” “เอาออกไม่ทัน” “แล้วถ้าเกิดพลาดแล้วท้องขึ้นมาล่ะ” “เด็กหนึ่งคนจะเลี้ยงให้โตได้ในสังคมที่มีคุณภาพใช้เงินไม่เกินร้อยล้าน เพราะฉะนั้นผมเลี้ยงเด็กได้มากกว่าสิบคน จะกังวลทำไม” “เด็กจะโตมาอย่างมีคุณภาพไม่ใช่แค่เงินอย่างเดียวที่สำคัญ ครอบครัวสมบูรณ์ที่มีพ่อและแม่อยู่ก็สำคัญ” “คุณก็ยังไม่ตาย ส่วนผมก็ยังไม่รีบตายตอนนี้” “ฉันหมายถึงครอบครัวที่พ่อแม่ลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครอบครัว” “รอให้เขามาเกิดก่อนค่อยคิด”