รักคนเดียว

เรื่องราวความรักที่มีระยะห่างกว่า 2,681 ไมล์ กับความต่างของภาษา เชื้อชาติ และวัฒนธรรม สิ่งเหล่านี้จะทำให้พวกเขาทั้งคู่ลงเอยกันได้จริงๆ น่ะเหรอ

เรื่องราวของหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่งเธอนั้นเป็นแม่มด บังเอิญมาเที่ยวผับกับเพื่อนทำให้ได้เจอกับใครบางคน หาได้รู้ไม่ว่าเขานั้นปีศาจที่มีหน้าตาหล่อเหลาด้วยความที่เขานั้นแซ่บทำให้อยากลองขึ้นเตียงกับเขาดูสักครั้ง แต่ว่าชีวิตเธอนั้นกลับเหมือนในนิยายที่เธอนั้นเคยอ่านนี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเธอถึงได้เจอกับปีศาจสุดหล่อที่ต้องการสัญญากับเธอ เธอคิดว่าแค่ทำพันธสัญญาไหนกลายเป็นการแต่งงานตามสัญญา เดี๋ยวนะครอบครัวเธอไปสัญญาอะไรกับเขาเอาไว้ แถมทุกคนยินดีจะยกเธอให่กับเขาอย่างเต็มใจ

จากนักเขียนนิยายที่กำหนดชะตาผู้อื่น ดันมากลายเป็นผู้ประสบภัยเสียเอง เมื่อต้องข้ามมิติเข้ามาอยู่ในนิยายที่แต่ง แถมยังเป็นร่างนางร้ายที่ถูกกำหนดให้กำลังจะตุย! งานนี้มีหรือนางจะปล่อยให้ตัวเองต้องดำเนินตามเนื้อเรื่องที่แต่ง ไม่มีใครอยากตุยซ้ำสอง คนเดียวที่จะทำให้นางรอดได้มีเพียงพระรองที่ไม่ค่อยมีบท คู่ปรับของพระเอกที่นางแต่งเท่านั้น!

“เลิกเรียกพี่ว่าวายวอดสักที…โรสรินทร์!!” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ เพราะเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทนแล้วกับชื่อนี้ “ทำไมจะเรียกไม่ได้ พี่วายวอด พี่วายวอด ๆ ๆ” “ถ้ายังไม่หยุดเรียกพี่ว่าวายวอดแล้วล่ะก็…พี่จะให้เธอเรียกว่า ‘ผัว’ แทนนะ!!” เขาพูดกดเสียงต่ำ สายตาคมจ้องตาเธอไม่กะพริบ

อยู่ๆ ‘คู่กัด’ ปากสุนัขก็โผล่มา แถมยังอวดร่างกายเปลือยเปล่าสุดระทึกให้ได้ยลอีก ดวงนางร้ายยอดนิยมของเธอกำลังรุ่งหรือซวยขั้นสุดกันแน่นะ?

“มึงชวนกูมาอยู่กับมึง เพื่อให้กูมาช่วยดูแลเมียมึงเนี่ยนะ” รรร [รัน] เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตพิจิก ตั้งแต่วันที่พิจิกกับติณประกาศชัดเจน ไม่อยากรับรู้เรื่องราวของทั้งสองคนอีก ด้วยความบังเอิญทำให้รรรกับพิจิกต้องมาเจอกันในแบบ One Night Stand แต่พิจิกไม่ยอมปล่อยให้รรรจากเขาไปง่าย ๆ แบบครั้งที่แล้ว เขาตามตัวรรรจนเจอ ความจริงหลายเรื่องถูกเปิดเผย ติณเป็นเมียแค่ในนาม แต่ท้อง !! เกิดเหตุไม่คาดฝัน ติณล้มจนเกือบแท้งลูก พิจิกทำอะไรไม่ถูก รรรอดสงสารไม่ได้จึงเข้าไปช่วย สุดท้าย ถูกชวนให้ไปช่วยดูแลเมียท้อง ที่ไม่ใช่เมีย...

หลังจากที่ พี่สาวของนางเอก (ธีรดา) เสียชีวิตจากภาวะแทรกซ้อนหลังคลอดลูกชาย นางเอก (ดา/รมิดา) สาวปี 1 คณะศิลปศาสตร์ ต้องรับหน้าที่เป็นแม่บุญธรรมของหลานชาย (น้องอชิ) แม้จะเป็นภาระที่ใหญ่เกินตัว แต่ธีรดาทิ้งเงินประกันชีวิตไว้ให้ ซึ่งมากพอจะเลี้ยงดูเด็กหนึ่งคนจนโตในขณะเดียวกัน พี่ชายของพระเอก (ธีรเทพ) ซึ่งเคยเป็นแฟนเก่าของธีรดา กำลังเสียใจกับการถูกปฏิเสธจากคนรักที่ทิ้งเขาไปเพื่อเลือกเส้นทางชีวิตใหม่ เขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตอย่างกะทันหัน แต่ก่อนจากไป ได้ฝากฝังกับน้องชาย (ปรเมศ/เมศ) รุ่นพี่ปี 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ให้ช่วยดูแลลูกที่เขาไม่เคยรู้จัก พร้อมกับสั่งเสียให้ตามหาความจริงเกี่ยวกับเด็กคนนี้เรื่องราววุ่น ๆ ของสองครอบครัวนี้จะลงเอยอย่างไร ใครกันแน่ที่จะได้เป็นผู้ปกครองของน้องอชิ ติดตามได้ในเรื่องป่าป๊ากับหม่าม้าใหม่ของน้องอชิ

“กลัวพี่เหรอ” ปากถาม แต่ร่างหนายังเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ “เปล่านิ” ฉันเดินถอยหลังมาจนชนเข้ากับโต๊ะตัวยาวในห้อง “แล้วถอยหนีทำไม” พี่ราเรซจ้องมองสบตาฉันนิ่ง แววตาของเขาดูราบเรียบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าเขาคิดอะไรอยู่ “ก็พี่เดินเข้ามาใกล้ทำไมล่ะ” ฉันมองเขาอย่างระแวง แขนหนาสองข้างยื่นเข้ามากักตัวฉันไว้กับโต๊ะ ฉันรีบยกแขนของตัวเองขึ้นมาดันอกแกร่งไว้ไม่ให้เขาเข้ามาชิดกว่านี้ พี่ราเรซโน้มหน้ามาใกล้ ปลายจมูกโด่งเฉียนแก้มฉันไปนิดเดียว “คิดถึงมั้ง..” เขากระซิบตอบที่ข้างหู ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ตึกๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จะเต้นแรงอะไรหนักหนา ไอ้หัวใจบ้า เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหมดหรอก “คิดถึงทำไมค่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ฉันเผลอสบตากับตาคมเข้าอย่างจัง กลิ่นตัวหอมแตะจมูกชวนหลงใหล “ต้องเป็น...ก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดถึงได้” พี่ราเรซยังจ้องมองสบตาฉันไม่ห่าง “งะ..งั้นมั้ง...” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก “พี่คิดถึงต้านะ..”

“คุณเสือคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ เนตรกับคุณเมธเราไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นค่ะ” เนตรแพรปรับโทนเสียงข่มความโกรธที่เขาดูถูกเธอ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงร่านร้อนอย่างเธอเหรอเนตรแพร” เขาเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พูดแล้วชี้นิ้วจิ้มเข้าที่หน้าผากมนออกแรงผลักเพียงนิดเดียวศีรษะทุยก็เอียงเอนจนทรงตัวไม่อยู่ “พี่เสือคะ ฟางมารับไปทานข้าวกลางวันค่ะ” อยู่ ๆ เฟยเฟิ่งก็เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทั้งศรุตและเนตรแพรหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เข้ามาไม่ดูเวลาตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสองคนในห้องกำลังมีปากเสียงกันอย่างไรอย่างนั้น “น้องฟางมาแล้วเหรอครับ รอพี่แป๊บหนึ่งนะ” ศรุตบอกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันมาตวาดใส่คนตัวเล็กเสียงแข็ง “ส่วนข้าวเที่ยงที่เธอเอามา ฉันไม่กินเอากลับไป พร้อมกับร่างกายเน่า ๆ ของเธอซะ” “คุณเสือคะ เนตรมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเสือค่ะ” เนตรแพรตัดสินใจที่จะบอกเรื่องสำคัญให้ศรุตได้รับรู้ มันคือเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะยินดีกับสิ่งที่เธอจะพูดหรือไม่

นางที่ใบหน้ามีรอยแผลเป็นฝังลึกไม่มีวันหาย เขาผู้ที่ลักพาตัวนางไปเพราะต้องการดาบหลอมพิษ ส่วนอีกคนก็คือบุรุษหนุ่มสวมหน้ากากสีเงินลึกลับ ที่ไถ่นางในราคาห้าพันตำลึงทอง!!