รักสามเส้า

ทุกอย่างของเธอเป็นปริศนา และเธอมาเพื่อทำให้เพลย์บอยอย่างเขาตกหลุมรัก ในค่ำคืนหนึ่งของผับชื่อดังอย่าง high bar การปรากฏตัวของสาวสวย ท่าทางอ่อนต่อโลก ดึงดูดความสนใจของเหล่านักล่าในผับแห่งนั้น โดยเฉพาะเขา ‘มู่เฟยหลง’ ผู้ชายที่เป็นเจ้าของสถานที่ เขาสนใจเธอมาก อยากครอบครองเธอเป็นคนแรก และเขาทำมันสำเร็จ แต่ … หญิงสาวที่เขาคิดว่าไร้ประสบการณ์ กลับเร่าร้อนสุดๆตอนอยู่บนร่างของเขา คืนแรกของเธอ คนแรกของเธอ เขาไม่รู้สึกเลยว่ามันจะเป็นอย่างนั้น และวันรุ่งขึ้น เธอไม่ยอมอยู่ข้างๆให้เขาคลายความสงสัย เธอหายไป พร้อมกับความสงสัยทั้งหมด และความสนใจที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม

สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊 **************** นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน(คลั่ง)รัก

เพราะสถานการณ์คับขันทำให้เขาและเธอมีเหตุการณ์ร่วมกันโดยบังเอิญ ความรักต่างขั้วของคนทั้งสองจะเป็นอย่างไร....

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ

ความบังเอิญที่เขาได้เข้ามาช่วยเธอไว้ แต่เธอก็หาเขาไม่เจอ ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง เธอก็อยากที่จะขอบคุณเขา จนกระทั่งมาเจอกันในคณะเดียวกัน ทำให้เธอได้รู้จักเขามากขึ้น

"ทีฉันละสดีดสะดิ้ง ทีกับมันนี่แทบประเคนให้!" "บี!!" "มันเด็ดกว่าฉันหรือไง ห๊ะ!"

มาณวิกาแต่งงานกับอัครพลมา2ปี วันนี้เธอตั้งใจจะบอกข่าวดีกับเขาว่าเธอท้องแล้ว แต่รักแรกของเขากลับมา และเขาก็ขอหย่ากับเธอทันที ที่ผ่านมาคุณไม่เคยรักฉันสักนิดเลยเหรอ ถ้าอย่างงั้นลูกในท้องของฉัน คุณก็ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก วันที่เธอถูกรถเฉี่ยวเข้าโรงพยาบาล เธอโทรหาเขา แต่ผู้หญิงคนนั้นรับสาย บอกว่าเขาไม่ว่างกำลังทำอาหารให้เธอกิน วันครบรอบแต่งงาน เขาปล่อยให้เธอนั่งรอเก้ออยู่ในร้านอาหาร ส่วนเขาบินด่วนไปหาคนรักของเขาที่ต่างประเทศ ในเมื่อไม่รักกัน เธอก็ยินดีจะคืนอิสระให้ ปล่อยเขาไป ให้เขาไปอยู่กับคนรักตามที่เขาต้องการ เธอพอแล้ว

“เธอน่าหลงใหลจนเขา อยาก…ทรมาน” การเริ่มต้นจากความเข้าใจผิด สุดท้ายแล้วจะจบด้วยความเข้าใจได้จริงไหม…

ดาหวัน นักศึกษาสาวปี 2 คณะแพทยศาสตร์เป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ หลายคน ด้วยความสวยสะดุดตาของเธอ ทั้งผมยาวดำสลวย จมูกโด่ง ตาโตคม ผิวขาวออร่าและบุคลิกที่โดดเด่น ทำให้เธอเป็นดาวเด่นของคณะ แม้จะมีคนเข้ามาชอบและจีบเธอไม่ขาดสาย แต่ดาหวันกลับยังไม่เจอใครที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจริงๆ

เพราะคืนนั้นจึงเปลี่ยนจากสถานะเพื่อนไปเป็นอย่างอื่น เธอรักเขาแต่เขารักเพื่อนของเธออีกคน " เรื่องระหว่างเรามันคืออะไร " " ขอโทษวะกูเห็นมึงเป็นแค่เพื่อนคนนึงจริงๆ "