รักสามเส้า

....ความสัมพันธ์ที่ควรจบลงเพียงชั่วข้ามคืน กลับถูกสานต่อด้วยแรงราคะร้อนแรง ต่อให้คิดว่าตัวเองแน่สักเพียงไหน สุดท้ายการเอาใจลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบนี้ล้วนต้องเจ็บทุกฝ่าย.... "เป็นเชี้ยไรของมึงวะ!" อาโปกุมไหล่ข้างที่ถูกผลักกระแทกประตูด้วยความเจ็บก่อนจะตะโกนใส่คนทำอย่างหงุดหงิด "มึงตั้งใจจะหนีกู?" ฮิลล์ชี้นิ้วไปที่อีกฝ่ายขบกรามถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม "กูจะหนีมึงทำไม เราเป็นอะไรกันกูถึงต้องหนี" อาโปเห็นอีกฝ่ายโมโหก็อดยั่วอารมณ์ไม่ได้ ชอบทำให้กูเจ็บตัวดีนักไอ้ห่านี่ "ก็เป็นคนที่เอากันเวลาเงี่ยนไง!" คำตอบที่พ่นออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั่นทำให้เขาจุกเหมือนโดนหมัดน็อก "ถ้างั้นมึงขาดที่ระบายอย่างกูไปมันจะเป็นไร ทำไมต้องโมโห" สีหน้าที่ชะงักไปยิ้มเยาะเล็กน้อยก่อนตอกกลับอีกฝ่าย "อ้อ...ไม่ได้โมโหหรอก แต่คนของกูมีอะไรปิดบังกู กู! ไม่! ชอบ!" ฮิลล์ไม่พูดเปล่า เขาเดินเข้าประชิดตัวอาโปพร้อมทั้งยื่นมือไปบีบกรามของอีกฝ่ายแล้วพูดใส่หน้านั้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ราวกับต้องการใช้คำพูดตนเองเป็นใบมีดกรีดทรมานเหยื่อย่างช้าๆ

หนึ่งคนเฝ้ารอและรักษาคำมั่นสัญญา หนึ่งคนละเลยจนหลงลืม เพราะถูกบังคับให้แต่งงานแค่ผูกพันธะ และมีลูกด้วยกันให้มันจบ ๆ ไป 'เหมือนมือที่สาม แต่จะเรียกอย่างนั้นได้ไงในเมื่อมือที่สามอย่างเขาต้องมานั่งสมเพชตัวเองอยู่แบบนี้' 'แต่งกันรอวันหย่าสิเป็นภาพที่ชัดเจนมากกว่า' 'แค่ให้มันจบ ๆ ไปตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ' 'ทั้ง ๆ ที่เขามาก่อน แต่ทำไมถึงต้องมาอยู่ในสภาพนี้' นิยายเรื่องนี้เป็นแนวคลุมถุงชน ดรามา รักสามเส้า พระเอกมีคนรักอยู่แล้วแต่ต้องถูกบังคับให้แต่งงาน เพราะฉะนั้นบางฉากบางตอนจะมีการบรรยายถึงการนอกกายและนอกใจ ในส่วนของการนอกกายนั้นจะไม่เขียนบรรยายชัดเจน เพียงแต่ให้เป็นไปตามบริบท ฉากการมีเพศสัมพันธ์ (NC) จะมีระหว่างพระเอกกับนายเอกเท่านั้น

เฟตัน สาวห้าว เพื่อนสาวเพียงคนเดียวในคณะวิศวะ เรื่องวุ่นวายนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฝากติดตามด้วยคับบ

ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไร ถ้ามันต้องแลกกับการทำไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งความเคารพ ศรัทธา และความถูกต้องที่เขามี สำหรับคนที่รักเขาอย่างฉัน...มันยอมแลกได้ทั้งนั้น

ในอดีตเขาสร้างรอยแผลและความเจ็บปวดให้ฉันและไม่คิดจะหันมาเหลียวแลแต่ห้าปีผ่านไปเขากลับมาอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า พี่โบว์...ผมรักพี่

"อ้าขาให้ฉันสักคืน...น้องฉันมันจ่ายเธอเท่าไหร่ ฉันจ่ายหนักกว่านั้น" #โคแก่ #นิยายวายหญิงหญิง #lesbian #นิยายyuri #นิยายยูริ

เพราะเขาคือของดีของพรีเมี่ยมที่ใครต่างก็หมายปอง และเมื่อโอกาสมาถึง พญานกที่อกหักมาหลายปีจึงตั้งปณิธานแล้วว่า...เธอจะทำทุกวิถีทาง เพื่อผลักให้รุ่นพี่ตกหลุมรักเธอให้ได้ "อย่ายั่ว ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" "ฟ้าใสเต็มใจ" "พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนนะฟ้าใส" "ฟ้าใสก็ไม่ใช่แม่พระใสซื่อเหมือนกัน"

สาวไทยมาเกิดใหม่เป็นคุณหนูทองพันชั่งจวนเสนาบดีกรมพิธีการ โลกใหม่ที่ไช่เซียงฮวามาเกิดนั้นเป็นโลกแห่งเทพเซียน ปีศาจ พลังธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ และธาตุหายากเช่นสายฟ้า มิติธาตุและมืด นางเชื่อว่าการที่ตนยังมีความทรงจำของชาติที่แล้วอยู่เพราะมีที่มาไม่ธรรมดา หลังจากรอมา 8 ปีก็ปรากฏ คืนของวันปลุกพลังธาตุ เทพแห่งดวงชะตาได้มอบตำราพิเศษให้นาง เล่มหนึ่งคือตำราสวรรค์หมื่นบุปผา อีกเล่มหนึ่งคือตำราชะตาคาด (การณ์) เพียงแค่ร่างกายมีพลังธาตุก็น่าตื่นตาตื่นใจคนจากยุค 2000 แล้ว นี่นางยังได้ครอบครองตำราสวรรค์อีก ...สกิลนางเอกยังโกงได้อีก!!!

ธีร์ธวัช นักธุรกิจหนุ่มหล่อผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ กำลังช่วยหาพี่เลี้ยงเด็กให้หลานสาว วันหนึ่งเขาได้พบกับรัญชน์รวี จิตรกรสาวผู้ซึ่งชีวิตพลิกผันเพราะถูกมารดาที่ป่วยทางจิตเวชเอารูปของเธอไปหลอกหนุ่มๆ ให้หลงรัก เฟิร์ส หนุ่มหล่อผู้เคยทุ่มเทเงินทองมากมายให้กับ ภัคจีรา มารดาของรัญชน์รวีโดยเข้าใจผิดคิดว่าเธอนั่นแหละคือรัญชน์รวีตัวจริง เมื่อความจริงปรากฏ ภัคจีราก็ผิดหวังเสียใจอย่างรุนแรงจนถึงขั้นคิดจะจบชีวิตตัวเอง เฟิร์สซึ่งหลงรักรัญชน์รวีจากโปรไฟล์ที่แม่ของเธอแอบคุยด้วยมาตลอด จึงยื่นข้อเสนอให้รัญชน์รวีมาเป็นแฟนกับเขา รัญชน์รวีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจำยอม เพื่อให้มารดาของเธอสบายใจและมีชีวิตต่อไป โดยหวังว่าการอยู่ใกล้ชิดเฟิร์สจะช่วยเยียวยาจิตใจแม่ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เฟิร์สก็เผยธาตุแท้ เขาเริ่มบีบบังคับให้รัญชน์รวีหาเงินที่เขาเคยเปย์ให้มารดาของเธอมาชดใช้คืน แต่รัญชน์รวีผู้ไม่มีทางออกและไร้ซึ่งเงินทองมากพอ เฟิร์สจึงใช้โอกาสนี้บีบบังคับให้เธอขายบริการเพื่อนำเงินมาชดใช้ ทำให้รัญชน์รวีจำต้องหาเงินจากการขายรูปวาดของตัวเองจนเธอได้มาพบกับธีร์ธวัช

ใครๆก็หาว่าเราเป็นแฝดสาม ก็โอละพ่อสิครับ!! พวกผมนะ โคจรมาจากคนละที่ โตมาคนละแบบ อาเทอร์น่ะเป็นทนาย ส่วนแอสตั้นเป็นโจทก์ที่มาฟ้องผม และผม (เซ บัส) ก็คือจำเลย เหตุเกิดจากการเข้าใจผิด หรือเพราะโชคชะตาก็ไม่ทราบได้ เมื่อจู่ๆผมก็โดนแอสตั้นฟ้องคดีเปิดเผยทรัพย์สินปัญญาประดิษฐ์(Ai)ของทางบริษัท ดังนั้นแล้วผมจึงตกเป็นจำเลย มันบ้า ใช่มั้ยล่ะครับ หากทุกอย่างมันเป็นการฟ้องร้องกันโดยทั่วไป แต่ที่มันบ้าและพีคไปกว่านั้นก็คือ พวกผมดันไปมีอะไรกันแบบจัดสาม และวันที่ศาลฎีกาตัดสิน วันนั้นผมก็ถูกรถชนสาหัสปางตาย แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็รักษาตัวเองตลอดระยะเวลาสองปี ท่ามกลางความเลว ร้ายเพราะนกเขาของผมมันดันไม่ขัน แต่ถึงอย่างนั้นแค้นที่ผมมีก็ต้องรอวันชำระและกลับมาเอาคืนพวกมันอย่างสาสม !!