ราชวงศ์

โบราณว่า “ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ” ทำไมคนโบราณต้องพูดถูกด้วย! อย่างนี้ต้องหนี แต่เขาจะหนีไปที่ไหนได้ ในเมื่อเขาดันไปเตะตาต้องใจ "นายเอก" เข้าโดยไม่รู้ตัว (แนะนำให้ใส่แว่นกันแดดในการรับชม)

เถียนจิ้งหลานสตันท์แมนสาวสวยได้รับอุบัติเหตุจากเอฟเฟคระเบิด รู้สึกตัวอีกทีเธอก็ได้มาอยู่ในร่างของพระสนมฮ่องเต้ เดิมกะไว้ว่าจะหาวิธีกลับสู่ยุคปัจจุบัน แต่กลายมาเป็นต้องมารับหลายบทบาท เป็นนักแสดงแห่งวังหลวงแทน "ส่วนเถียนจิ้งหลานนั้นคืนนี้แค่นอนนิ่งๆ ให้ฮ่องเต้กอดก็พอ ชีวิตสตรีของเธอ นอนกับผู้ชาย กอดกับผู้ชายครั้งแรกในชีวิตด้วยฐานะของแมวตัวผู้ ! "

ในคืนที่เต็มไปด้วยเงาและความลับ ไป๋หลิง สตรีผู้รอดชีวิตจากการล้างตระกูลที่ถูกใส่ร้าย กลายเป็นนางรับใช้ในเรือนหลวง ภายใต้ใบหน้าที่อ่อนหวานและท่วงท่าที่เย้ายวนซ่อนเสน่ห์ร้ายกาจที่พร้อมจะลุกโชนในใจของผู้ชายคนหนึ่ง — หลี่เหวิน องค์ชายเงาผู้มีสายตาเย็นชาราวกับดาบ เมื่อแผนลับสืบทอดความแค้นถูกปะทุขึ้น ทุกสัมผัสที่แทบจะเผาไหม้ในความมืดกลับกลายเป็นกับดักแห่งไฟปรารถนาและความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ ทั้งคู่ถูกดึงดูดด้วยเสน่ห์อันตรายที่ท้าทายขอบเขตแห่งหัวใจและร่างกาย รักและแค้นปะทะกันจนลุกเป็นเปลวไฟ ใต้หน้ากากของความรักคือสงครามลับที่อาจทำลายทุกสิ่งให้พินาศ คืนนี้… การถวายตัวไม่ได้มีแค่ความบริสุทธิ์ แต่มันคือการเปิดประตูสู่เกมอันตราย ที่ซ่อนทั้งความหวังและความตาย เสน่ห์ร้ายในคืนถวายตัว คือเรื่องราวของหญิงสาวผู้กล้าท้าทายชะตากรรมด้วยเสน่ห์ที่ร้อนแรงจนใครก็ไม่อาจต้านทาน เธอจะพิชิตแค้นได้หรือหัวใจจะถูกเผาไหม้ในเปลวเพลิงแห่งเสน่ห์นี้?

เมื่อเทพจันทราได้ดลบันดาลให้องค์ชายฉินเสวี้ยนกง ผู้ปราดเปรื่องในยุคอดีกาล เพียรเฝ้าฝันถึงหญิงงาม ซึ่งมีนามว่า ฟ่านชิงเชียง ธิดาเพียงคนเดียวของเจ้าสัวฟ่านเต๋อหมิง พระองค์ฝันถึงนางตั้งแต่มีพระชนม์เพียง 9 ชันษาจนถึงชันษาในปีที่ 21 จนกลายเป็นความรัก ข้ามกาลเวลา ข้ามภพชาติและข้ามศตวรรษ ขวางกั้นกลางระหว่างยุคอดีตกาลและยุคปัจจุบัน ความรักและความคิดถึงที่มีต่อฟ่านชิงเชียง ข้ามภพ ข้ามชาติ จนหญิงสาวที่อยู่ในยุคปัจจุบัน ได้ยินเสียงเพรียกหาของพระองค์ “ชิงเชียง! ชิงเชียงจ๋า”เสียงทุ้มละมุน กระซิบแผ่วเพรียกหาเจ้าของนามดังกล่าว ใบหน้าละมุน สวยคมเซ็กซี่ รับกับผมสีนิลดำขลับขึ้นเป็นมันเงางดงามประดุจดั่งเช่นชาวเอเชียหากแต่มีเลือดผสมสองชาติคือไทยและจีน ดวงหน้าเริ่มส่ายไปมาเมื่อได้ยินเสียงเพรียกหานั้นราวกับว่าเสียงดังกล่าวอยู่แนบชิดริมหูของเธอก็ว่าได้ “จ๋า!”เสียงหวานตอบเสียงเพรียกหาปริศนานั้นกลับไปทั้งๆ ที่กำลังหลับสนิท “ชิงเชียงจ๋า มาหาข้าเถิด ข้ารอคอยเจ้ามานานแสนนานแล้วรู้หรือไม่”เสียงเพรียกหานั้นยังคงกล่าวกับเธอ ไม่รู้”เธอตอบกลับไปเสียงแผ่วเบาทั้งๆที่ยังคงหลับสนิทอยู่เช่นเดิม จีนโบราณ