วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก

การแต่งงานที่เธอไม่เคยคิดฝัน… กลับต้องยอมรับเพราะเงื่อนไขบางอย่างจาก “บอสตัวร้าย” ทว่าความใกล้ชิดที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง กลับทำให้หัวใจดื้อ ๆ ของเธอเริ่มสั่นไหวทีละน้อย จากความจำใจกลายเป็นความผูกพัน และจากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนสำคัญที่ไม่อาจขาดกันได้ ความรักครั้งนี้อาจเริ่มจากการบังคับ… แต่จบลงด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่คาดคิด

คบกันมาจนจะแต่งงานกันแต่แล้วจู่ ๆ พีรภัทรก็ดันมาบอกเลิกกันอย่างง่ายดาย ด้วยเหตุผลควาย ๆ ของผู้ชายมักง่ายคนหนึ่ง “เราเลิกกันเหอะว่ะ เฮียเบื่อเธอเต็มทนแล้ว” เขาบอกเหตุผลที่ไม่ไปต่อกับเธอด้วยคำพูดง่าย ๆ ว่า ‘เบื่อ’ “เธอเป็นเมียเฮียนะกันตา” หนึ่งปีให้หลังต่อมาจู่ ๆ เขาก็กลับมาทวงเธอคืน…….

หมวย ชวน แมน เพื่อนสนิทมากินเหล้าที่ห้อง พอกรึ่มๆหมวยก็พูดออกมาว่าอยากลองทำเรื่องเกินเลยสักครั้ง และขอให้เขาช่วย "มึงแน่ใจนะหมวย?" แต่ถึงปากจะถาม แมนเองก็แอบรักหมวยมาตลอด แล้วแบบนี้มันจะหยุดยังไงได้?

"ฉันไม่น่าเลือกแต่งงานกับคนแบบพี่เลยจริงๆ" "ทำไม...หรือว่าเธออยากจะแต่งกับน้องฉัน?" "หึ!...ใช่ อย่างน้อยมันก็ดีกว่าคนเลวๆ แบบพี่"

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”

เขาเป็นผู้ชายเต็มร้อย แต่ทำไมเมื่อเจอกับไอ้เจ้าของบาร์โฮสต์จอมกะล่อนที่เข้ามาพัวพันกับน้องสาว แล้วใจที่เคยแข็งแกร่งกลับหวั่นไหวมากขึ้นทุกที ณภัทรชายหนุ่มที่เบื่อหน่ายกับสิ่งรอบตัว ชีวิตเขาเพอร์เฟกต์ไปเสียทุกอย่างจนมันจืดชืดน่าเบื่อ แต่แล้วการได้พบกับปรัชญ์ภูมิ พี่ชายของสางน้อยที่มาติดพันเขา กลับดึงดูดความสนใจจากเขาได้เขาค้นพบว่าการยั่วให้ชายคนนี้โมโหและหลุดมาด ช่างเป็นความอภิรมย์เดียวของเขาในตอนนี้

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อรุ่นลูกของ ป้าน่ะเมียผมนะ 25+++ ใครที่เข้ามาอ่านแนะนำให้ไปอ่านรุ่นพ่อแม่ก่อนนะจ้ะได้เข้าใจที่มาของตัวละคร นิยายเรื่องนี้จะประกอบไปด้วยทั้งหมดสองตอนด้วยกัน 1.คุณหมอบิวตี้(หนูสวย)25+++(พ่อตาขาโหด) 2.พี่สมาร์ท(สุดหล่อ)25+++

"ใครอยากเป็นแค่เพื่อนกับ 'ยัยอ้วน' ละครับ?" คิริน: เพื่อนสนิทที่ปากหมาที่สุดในสามโลก ตั้งแต่ฉันผอมมาได้ก็ไม่เคยมีวันไหนที่มันไม่เรียกฉันว่า 'ยัยอ้วน' แถมยังยัดเยียดขนมให้กินตลอดเวลา เหมือนกลัวฉันจะผอมตาย! "จะกินก็กินไป ยัยอ้วน" คำพูดที่แสนกวนประสาทของเขา ฉันโคตรเกลียดความปากร้ายและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมันเลย แต่ทำไมผู้ชายที่กวนประสาทและเอาแต่ใจแบบนี้ ถึงเป็นคนเดียวที่ทำให้ใจฉันเต้นแรง ก็เพื่อนมันน่า...รัก จนอยากจะจับมาตีก้นแล้วยัดสถานะ 'แฟน' ไปเลย! #เพื่อนกันกินได้มั้ย #อยากเป็นผัวไม่ใช่เพื่อน #ก็เพื่อนมันน่ารัก #ยัยอ้วนของไอ้คิริน

สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ **************** นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน(คลั่ง)รัก

กฎ ที่เขาตั้งเอาไว้กำลังจะถูกทำลายเพราะ เธอ ความรักของทั้งสองจะเกิดขึ้นในรูปแบบไหน....