สะใจ

นี้เป็นเรื่องราวสาวออฟฟิตธรรมดาที่ชอบเล่นเกมจีบหนุ่มมากเธอมีความฝันอยากจะสร้างเกมขึ้นมาจึงไปสมัครงานที่บริษัทเกม แล้วเธอกลายเป็นผู้เล่นเกมนี้ มีชื่อว่า " Love and fanstry world" ทำให้ได้หลุดเข้าไปในเกมนี้ แล้วได้เจอกับตัวละครที่มีอยู่จริงเธอคิดว่านี้มันต้องเป็นของขวัญที่ทางบริษัทมอบให้อย่างแน่นอน แล้วหลังจากเธอก็ได้รับโบนัสและของขวัญจำนวนมาก

"ครั้งหนึ่งเธอขายความสาวให้กับเขาเพราะความจำเป็นบางอย่าง" แต่แล้วหลายปีต่อมา เธอเจอเขาในขณะที่เธอนั้นกำลังจะมาเป็นเลขาให้กับท่านประธาน ซึ่งนั่นก็คือ "เขา" ตัวอย่าง “เราเคยเจอกันมั้ย” ฌอนไม่ยอมแพ้ ยังยิงคำถามคาใจเขาอีกครั้ง เขาจำเธอได้แต่เธอกลับจำเขาไม่ได้อย่างนั้นหรือ “ท่านประธานพูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เคยเจอท่านประธานค่ะ...เอ่อ...นี่คือครั้งแรกค่ะ ทำไมเหรอคะ ดิฉันหน้าเหมือนใครที่ท่านประธานรู้จักเหรอคะ” ขอเปรมมิกาสวมบทนางร้ายความจำเสื่อมหน่อยเถอะ เธอไม่ต้องการให้เขารื้ออดีตของเธอขึ้นมาอีก เรื่องของเธอกับเขา มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่น่าจดจำเลยสักนิด เขาจะเอาเรื่องเธอมาพูดทำไมอีก ต้องการอะไร หรือว่า เขาจะต้องการเธออีก ไม่นะ! เปรมมิกาจะไม่ยอมให้เขาดึงอดีตอันเลวร้ายของเธอขึ้นมาอีกเป็นแน่ “อ่อ ฉันคงเจอคนหน้าเหมือนสินะ”

เมื่อผู้ชายเพลย์บอยถูกเเม่บังคับให้เลือกคู่หมั้นเพียงคนเดียวจากผู้หญิงทั้งหมด 5 คน ที่อยู่ๆ ก็มาให้เขาเลือกถึงที่ เเต่ดูเหมือนจะมีเพียงคนเดียวที่คอยทำท่ารังเกียจเขาอยู่ตลอดเวลา เเต่กับผู้ชายคนอื่น….

เพราะการดูดวงบ้าๆ ของครอบครัวตัวเอง ทำให้ฉันจะต้องมาแต่งงานโดยไม่รู้ตัว เพราะครอบครัวกลัวจะล้มละลาย เลยจับฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันเลยรับบินมาจากอังกฤษมาดูว่าที่สามีตัวเอง พอฉันเห็นสามีของตัวเองครั้งแรก ฉันก็ตกลงปลงใจแต่งงานกับเขาทันที!!

ทำไม?เวลาที่เขาเห็นหน้าสวยนั่น เขาชอบหงุดหงิด ตลอดเวลา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั่งๆที่เขากับผู้หญิงคนนั้น ก็ไ่ม่เคยรู้จักกันมาก่อน นี่ถ้าเป็นผู้ชาย เขาจะท้าต่อยซะเลย อย่าเผลอล่ะกัน ระวังตัวให้ดีเถอะ

💙 อิษวัติ เคยเชื่อว่าความรักเป็นเพียงภาพลวงตา... เขาเติบโตมาในครอบครัวที่แตกสลาย แม่จากไปด้วยน้ำมือของโชคชะตาอันโหดร้าย ส่วนพ่อ...คือชายที่สอนให้เขาเกลียดคำว่า “ครอบครัว” เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรักใครจริง ๆ ได้เลยด้วยซ้ำ จนกระทั่ง พิมพิศา ก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา 💖 พิมพิศา ความรักคือสิ่งที่ทำให้เธอสูญเสียทุกอย่าง... เธอเคยมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ทุกอย่างกลับพังทลายเพราะพ่อผู้ให้กำเนิดและชายคนรักที่หักหลังเธออย่างเลือดเย็น เธอสูญเสียศรัทธาในความรัก สูญเสียศักดิ์ศรี และเกือบสูญเสียแม้กระทั่งชีวิต จนกระทั่งได้พบกับ อิษวัติ พวกเขาต่างเป็น “คนที่พังพินาศ” เพราะความรัก แต่โชคชะตากลับเล่นตลก นำพาคนหัวใจพังให้มาพบกัน เขาไม่เชื่อในความรัก ส่วนเธอไม่กล้าวางใจกับมันอีกครั้ง

“ขอโทษนะป้า ฉันได้ยินป้าพูดถึงเถาวัลย์...เถาวัลย์อะไรเหรอ??” “อ๋อ เถาวัลย์รัญจวนน่ะค่ะ” ป้าพะยอมหันมองรอบกายเหมือนกลัวจะมีใครได้ยินเข้า เหมือนเรื่องที่แกกำลังจะพูด เป็นสิ่งต้องห้าม “มันเป็นของหายากค่ะคุณม่าน มีแค่ในหุบเขารัญจวนกลางป่าลึก ผลของมันมีฤทธิ์เดชช่วยให้เครื่องเพศสตรีเปล่งปลั่งเหมือนสาวบริสุทธิ์ ถ้าสตรีคนใดได้ใช้เถาวัลย์รัญจวนสักครั้ง เครื่องเพศจะฟิตเปรี๊ยะไปเป็นสิบปี หากชายใดได้เสพสังวาสด้วยก็จะติดอกติดใจ ไม่มีทางลืมรสลืมกลิ่นได้เลย”

เพราะผลประโยชน์บางอย่าง ทำให้เขาหลอกแต่งงานกับเธอ ทว่าในวันที่เขารู้ใจตัวเองนั้น มันกลับเป็นวันที่สายจนเกินไป ตัวอย่างเล็กน้อย "ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" นพคุณทักทายคณะกรรมการ ก่อนจะนั่งลงข้างๆอลิซาเบธ ทำให้เพชรกล้า หัวร้อนขึ้นมาทันที " นี่มันอะไรกัน" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "อย่าเสียมารยาทสิคะ คุณเพชรกล้า ในเมื่อคุณยังพิสูจน์ตัวเองไม่ได้ คุณควรปล่อยให้ดิฉันได้ทำงาน" คำพูดห่างเหิน และสายตาที่จ้องมองกลับ มันดูไม่เกรงกลัวเขาเลยสักนิด ' อลิซาเบธเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ' เพชรกล้าวูบโหวงอยู่ในอก เขาไม่คัดค้านเลยหากว่า อลิซาเบธจะเข้ามารับตำแหน่งท่านประธาน แต่ผู้ชายคนนั้น "แต่นพคุณเป็นคนนอก พี่ไม่อยากจะให้อลิซพาเข้ามาในบริษัทของเรา" "ทำไมล่ะคะ ในเมื่อตัวคุณเอง ก็ยังพาทั้งเพื่อน ทั้งชู้ อุ้ย! ไม่ใช่ เพื่อนสาวคนสนิท เข้ามาทำงานในบริษัท โดยไม่ต้องถามความคิดเห็นของใคร"

เธอท้องกับเขา...ผู้ชายไร้หัวใจที่เห็นเธอเป็นแค่...ลูกสาวของศัตรู! “นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้พบกันนะ!” ในที่สุด...เขาก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นเสียเอง ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไร้ความรู้สึก เหมือนไม่ใช่คนเดิม เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือโดยใช้เวลาเพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้นหรือ? “ทำไมคุณถึงทำกับฉันอย่างนี้?” เธอเสียงสั่นเครือ น้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อ แม้พยายามจะกดกลั้นความอ่อนแอเอาไว้อย่างถึงที่สุด แต่เธอก็ไม่อาจทัดทานได้ “ก็เพราะ...คนอย่างคุณสมควรจะได้รับ” เขาพิพากษาเธออย่างเลือดเย็น แล้วหัวเราะหึ ๆ ในลำคออย่างสะใจ ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งขึ้นมาแล้วโยนเข้าปาก เคี้ยวหยับ ๆ ดูกวนประสาทสุด ๆ “ความจริงผมไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟัง...คุณแค่ไปซะ!” เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาดูถูก ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆราวกับเวทนาใจอย่างเหลือล้น “ฉะ...ฉัน...ฉันไม่เข้าใจ....” เธอร้องไห้โฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ปล่อยน้ำตาให้มันไหลออกมาให้มันสาสมกับความเสียใจที่กำลังระเบิดขึ้นในอกเร่า ๆ

จากเพื่อนสนิทข้างบ้าน ที่อยากเปลี่ยนสถานะมาเป็นสามีสุดที่รัก แต่ติดตรงที่ตัวเองดันเป็นคนเจ้าชู้ จีบผู้หญิงไปเรื่อย ทว่าความรู้สึกมันห้ามกันได้ที่ไหนกัน เพราะต่อให้เขาจะเจ้าชู้ยังไง แต่ผู้หญิงที่อยู่ในใจของเขามาตลอดก็คือเธอ...