อ๋องเฟยเกิดใหม่ ท่านอ๋อง ขอหย่ากัน

ใครจะคิดว่าอ๋องน้อยผู้น่ารักจะเติบโตมาได้เสเพลเยี่ยงนี้ แต่ความจริงเขาเป็นพ่อมดหลงถิ่น ในโลกที่ลมปราณเป็นใหญ่ จอทเวทก็เป็นได้แค่สวะไร้พลัง เพื่อหลีกหนีบังลังค์เขาจึงเป็นคนบัดซบที่สุดในแผ่นดิน

หลี่เยว่เล่อได้โอกาสย้อนกลับมาก่อนที่สกุลหลี่จะโดนประหารสิ้นทั้งสกุล สิ่งแรกที่นางคิดจะทำคือการกำจัดตัวต้นเหตุผู้ที่ใส่ร้ายสกุลหลี่ให้ตายไปเสีย เพื่อที่สกุลหลี่จะได้ไม่ต้องพบจุดจบเช่นเดิมอีก นางไม่อาจลงมือ ยิ่งไม่อาจให้เรื่องนี้ล่วงรู้ถึงท่านพ่อท่านแม่จึงคิดที่จะจ้างมือสังหารลับให้เป็นผู้จัดการแทน ให้ผู้อื่นลงมือตนรอดูเพียงผลลัพธ์ ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามที่นางคาดเอาไว้เป็นอย่างดี หากไม่ใช่ว่า ‘เซียวหลิงหลาง’ หรือหย่งไห่ชินอ๋องผู้มีอำนาจล้นมือดันมาล่วงรู้เรื่องที่นางตั้งใจจะทำเข้าเสียก่อน “สังหารขุนนางในราชสำนัก มีโทษประหารทั้งสกุล เปิ่นหวางไม่คิดว่าที่แท้คุณหนูเช่นเจ้าจะกล้าคิดทำการใหญ่เช่นนี้ได้” นางไม่มีทางเลือก จึงจำต้องทำข้อตกลงกับหย่งไห่ชินอ๋องผู้นี้เพื่อไม่ให้เขาเปิดโปงนางทำให้สกุลหลี่ต้องเผชิญเคราะห์กรรมที่เลวร้ายไม่ต่างจากชาติก่อนอีก

ฮุ่ยหมิง หญิงสาวยุคปัจจุบันทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายที่ตนเองก่นด่าว่าโง่เง่า ไม่รักดีอยู่ทุกวี่วัน ทำอะไรก็เป็นรองนางเอกตลอด ไม่เคยชนะสักที โชคดีมีตัวร้ายฝ่ายชายมาคลั่งรัก ดันไม่เลือก เสือกเลือกพระเอกที่เขารังเกียจเดียดฉันท์ตนเองปานไส้เดือนกิ้งกือ ทุ่มเท พยายามทุกอย่าง แต่ผลตอบแทนที่ได้กลายเป็นความตายแสนอนาถ หล่อนมันโง่ จางฮุ่ยหมิง ฉันจะทำให้เห็นเองว่าถ้าทุ่มเท พยายาม ให้ถูกคนถูกที่ ก็เป็นที่หนึ่งเพียงคนเดียวได้ไม่ยาก เริ่มเลยย

เขาเหลือบสายตามองแก้มบางที่อยู่ไม่ห่างจากปาก จมูกน้อย ๆ ของนางคลอเคลียอยู่ที่ลำคอของเขาเมื่อก้าวเดิน เขาไม่คิดให้เสียเวลา ลดฝีเท้าในการเดินให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วคิดกำไรด้วยการจูบมุมปากและหอมแก้มของเธออย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็แผ่วเบานุ่มนวล เพราะไม่อยากทำให้นางตื่นจนเสียโอกาส มือไม้ก็ลูบไล้ความนุ่มเนียนจนลื่นมือของผิวแท้ ที่มีเพียงผ้าผืนน้อยปิดกั้นไว้ “สตรีขี้เมามันไม่งาม แต่ข้าก็ชอบถ้าเป็นเจ้า” เขาพึมพำชิดริมฝีปากอวบอิ่ม ประทับจูบลงไปแนบแน่นเมื่อวางร่างของนางลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว...

"ความผิดของท่านพี่มิใช่ความผิดของข้า ทำไมข้าจะต้องมารับเคราะห์แทนนางด้วย เรื่องจริงหรือไม่ท่านมั่นใจได้อย่างไร? ข้าเชื่อว่าท่านพี่ปรากฏตัวในสักวันหนึ่ง เมื่อนั้นท่านต้องสืบสาวราวเรื่องหาข้อเท็จจริงเสียก่อน เป็นถึงท่านแม่ทัพก็ต้องมีความยุติธรรม ไม่ใช่อยุติธรรม หากเป็นเช่นดั่งที่ว่าไว้ ข้าน้อยยินดีรับผิดแทนท่านพี่แต่โดยดี" อะไรทำให้ฉันพูดอย่างนี้ออกไปนะ เสี่ยวเยา รนหาที่ตายแท้ๆ "ได้! ในเมื่อเจ้ากล้าพูดเช่นนี้กับข้า..." นิ้วชี้ที่เรียวยาวของท่านแม่ทัพจับลำคอขาวนวลของนาง ไว้ แม้จะไม่ออกแรงใดๆ แต่เหมือนจะบอกเป็นในว่า 'หัวเจ้าจะหลุดออกจากบ่าแน่นอน' ท่านแม่ทัพผู้นี้เปลือกนอกงดงามดั่งกว่าบุรุษทั้งหมดในใต้หล้า น่าเสียดายที่ถูกจารึกไว้ซึ่ความโหดเหี้ยมของเขาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์

...นางก็เป็นเพียงเด็กสาวธรรมดาที่โลกใบก่อนไม่ต้องการ ส่วนเขาถูกผู้คนกล่าวขานว่าเย็นชาเสมือนไร้ใจ ไม่สนสตรีนางใดเสมือนไร้รัก! แล้วไหงถึงได้...กับนางเล่า?

ซีรีส์ชุด ดวงใจรักอ๋องร้าย มี 2 เรื่องในชุดค่ะ 1. กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์ (อ๋องสี่หลี่หลานหมิง+จินซินซิง) ตั้งแต่เกิดกระทั่งจำความได้ จินซิงซิน รับรู้แค่ว่านางเป็นเพียงบุตรสาวกำพร้าของพ่อค้าตระกูลใหญ่ ชั่วชีวิตน้อยๆ มีเพียงท่านยาย พี่สาวต่างมารดาเท่านั้นที่คอยห่วงใย จนกระทั่งได้เจอกับ หลี่หลานหมิง ผู้มีสมญานามว่าอ๋องพยัคฆ์ที่ผู้คนโจษขานกันว่าโหดร้ายยิ่งนัก สังหารผู้คนเป็นผักปลา แสนเย็นชาดั่งน้ำค้างแข็งจนมิอาจมีผู้ใดใต้หล้าหาญกล้าต่อกร ทั้งสองต้องแต่งงานกันตามบัญชาของโอรสสวรรค์ท่ามกลางอุปสรรคมากมาย หลี่หลานหมิงจะทำเช่นใดในเมื่อสตรีที่ร่วมหัวจมท้ายด้วยอย่างชายากระต่ายน้อยกลับเติบโตเพียงแค่ร่างกาย ส่วนสภาพจิตใจนั้นอ่อนด้อยราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน... 2. ดวงใจรักอ๋องเหยี่ยวทะเลทราย (อ๋องสามหลี่ชงเหอ+ฟางถิงถิง) ‘หลี่ชงเหอ’ ฉายาอ๋องเหยี่ยวทะเลทรายผู้แสนเย็นชากับ ‘ฟางถิงถิง’ คุณหนูกำมะลอในบ้านเศรษฐีที่จับพลัดจับผลูให้หนีตามกันทั้งที่ยังเข้าใจผิด เขาอาศัยที่นางความจำเสื่อมบีบคั้น แม้ใจอยากรักแต่ก็ไม่อยากรัก แม้อยากเกลียดก็ทำใจมิได้ เขาจะทำเช่นไรให้หลุดพ้นจากสถานการณ์เลวร้ายที่ไม่คาดคิด และห้ามใจไม่ให้ตกหลุมลูกกวางน้อยตัวนิ่ม

สายลมหนาวจากเทือกเขาฉู่เป่ยพัดเอื่อยเฉื่อยลงมายังลุ่มแม่น้ำซานหลิง สายลมที่ขาวโพลนด้วยเกล็ดหิมะละเอียดระยิบระยับราวเกล็ดแก้วโปรยปรายไปทั่วผืนแผ่นดิน อากาศเหน็บหนาวจนอาจทำให้เนื้อไม้แตกระแหง ทว่ากลับมิอาจทำลายกลีบดอกเหมยที่บานท่ามกลางฤดูเหมันต์ได้

เพราะวาสนาด้ายแดงชักนำ ทำให้มู่เถาฮวาได้พบกับเสิ่นหมิง องค์ชายรองที่มีดวงชะตาอัปมงคล นางมีหน้าที่เป็นยันต์ดอกไม้กันภัยให้กับเขา คนทั้งสองต้องต่อสู้กับสิ่งที่มองไม่เห็น อีกทั้งคนชั่วที่ใช้วิธีสกปรกหวังจะทำลายพวกเขา จนกระทั่งวันเวลาล่วงผ่าน คนทั้งสองจึงก่อเกิดความรู้สึกที่ดีต่อกันโดยไม่รู้ตัว

“ตานเอ๋อร์เด็กดี จงมีชีวิตอยู่ต่อแม้วันหน้าจะไม่มีแม่อยู่ข้างเจ้าแล้ว” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยสั่งบุตรสาวตัวน้อยที่นั่งกุมมือนางอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กน่ารักมีน้ำตาไหลอาบไม่ขาดสาย “ท่านแม่ ฮึก!! ข้าจะอยู่ได้อย่างไรกันเมื่อไม่มีท่านแล้ว ฮือ!!” เสียงหวานน่าฟังปนเสียงสะอื้นไห้อย่างน่าสงสารของฟางมู่ตาน เด็กน้อยวัยเพียงสิบขวบเท่านั้น แต่วันนี้นางกำลังจะสูญเสียมารดาผู้เป็นที่รักยิ่ง “หวีสับอันนี้เจ้าเก็บไว้ให้ดี มันจะเป็นตัวแทนความรักของแม่ที่จะปกป้องเจ้า จงเก็บงำความสามารถที่เจ้ามีเอาไว้ให้ดี อย่างให้คนที่ไม่หวังดีต่อเจ้าล่วงรู้ถึงมันเด็ดขาด แม่รักเจ้านะ โบตั๋นดอกน้อยของแม่…” มือขาวซีดไร้เรี่ยวแรงพยายามยกหวีสับแกะสลักลวดลายดอกโบตั๋นปักลงไปที่ผมของบุตรสาว ก่อนที่ลมหายใจของนางจะขาดห้วงไป ปล่อยให้บุตรสาวตัวน้อยต้องเผชิญกับชะตากรรมเพียงลำพัง “ท่านแม่!! ฮืออ!!! ฮือออ!!! ท่านแม่!!!” น้ำเสียงร่ำไห้ปานจะขาดใจช่างทำให้ผู้ที่ได้ยินอดสงสารไม่ได้ แต่นั้นไม่ใช่กับผู้เป็นบิดาและแม่รองของนาง!!