เข้าใจผิด

เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อเธอคืออะไร… แค่รู้ว่าไม่อยากเห็นน้ำตาเธอ ไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงหัวเราะของเธอนอกจากเขา และวันที่เพื่อนถามว่า “มึงทนเห็นเขาจูบกับคนอื่นได้ไหม” "ไม่"คำตอบเดียวที่หลุดออกมาทำให้เขาได้รู้ ว่าความรัก…มันชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว

ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย

ข้ามมิติ ข้ามห้วงเวลา ย้อนเวลา ไม่!! ข้าแค่ขอเวลาเพื่อกลับมาใช้ชีวิตให้ดีกว่าเดิม กลับมาครานี้ข้าจะฟาดคนตอแหลให้ราบเลยคอยดู รวมทั้งท่านด้วย ท่านอ๋อง!! นางเอกที่ชอบเที่ยวเล่นเอาแต่ใจและเป็นนางร้ายในสายตาคนทั้งเมือง กับพระเอกที่เย็นชา ปากร้ายและไม่สนใจสตรีโดยเฉพาะสตรีเช่นนางเขายิ่งอยากหนีห่าง แต่ผู้ใดจะคิดว่าเมื่อยามที่ทั้งคู่พบภัยประชิดตัว นางกลับเผยอีกด้านหนึ่งออกมาจนเขาประทับใจและเปลี่ยนความคิดที่มีกับนางแต่เดิมไป ....ยิ่งรู้จัก ยิ่งตกหลุมรักไปเรื่อย ๆ จนไม่อาจเสียนางไป “ลู่หลิงเฟย ให้ข้าไปส่ง…” “ไม่รบกวนท่านอ๋อง ข้าจะพานางกลับเองถือว่าเรามิได้พบกัน อย่าเอ่ยเรื่องที่พบข้าในคืนนี้กับผู้ใดก็พอ” จากสตรีที่ไร้แก่นสาร เอาแต่เที่ยวเล่น กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน “อย่าเอามือสกปรกนั่นมาจับข้า คนที่ท่านต้องห่วงนอนอยู่ข้างในหากจะดูแลก็ไปดูแลนาง เรื่องของข้า ท่านไม่ต้องยุ่ง” “เจ้ามีเหตุผลหน่อย” “ท่านพอแค่นี้เถอะ” “ไม่ เจ้าต้องฟังข้าก่อน” “อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก จากนี้เราอย่าพบเจอกันอีกเลย”

โปรย... หลังจากมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น สร้างความบาดหมางรุนแรง…จนทำให้สองครอบครัวซึ่งเกี่ยวดองเป็นมิตรที่ดีต่อกันแตกหัก สุพรรณวดีกลายเป็นบุคคลต้องห้ามสำหรับครอบครัวสามี พวกเขารังเกียจเธอจนถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้า หญิงสาวกัดฟันสู้จนสุดความสามารถ หากผลที่ได้กลับไม่ต่างจากเดิม จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับความจริง รวมถึงยอมรับการตัดสินใจของสุดโปรดซึ่งเป็นสามีที่ขอ ‘หย่า’ พร้อมทั้งตกลงกันในเรื่องการดูแล ‘ลูก’ ที่เพิ่งคลอดออกมาได้เพียงแค่สามเดือน เหมือนว่าการพูดคุยของทั้งสองคนในวันนั้นจะลงเอยด้วยดี… แต่จริง ๆ แล้วกลับไม่ใช่เลย เพราะหลังจากนั้นแค่ไม่กี่เดือนสุดโปรดกับลูกก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทำให้เธอไม่ได้เจอหน้าลูกอีกเลย…

การกลับมาพบกันอีกครั้งของเขาและเธอจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนหนึ่งปักใจเชื่อไปแล้วว่า "ถูกทิ้ง" แต่อีกคนก็น้ำท่วมปากพูดความจริงอะไรไม่ได้ งานนี้จึงเดิมพันกันด้วยหัวใจ ... "ถ้าพี่ไม่รักผมแล้วก็คืนหัวใจผมมา"

เสียงกระแทกยามเนินเนื้อจากคนทั้งสองปะทะกัน ดังอย่างต่อเนื่อง เสียงโหยหวลของผู้หญิงอีก หนูอัญต้องอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองอย่างมากอีกคืนและอีกครั้ง เขาไม่เคยห้ามเธอเขาเต็มใจให้เธอได้เห็นได้ยินอยู่แล้ว แต่เธอมียางอายมากพอที่จะไม่ยอมเปิดตาขึ้นมามองจนกระทั่ง... ปัง! เสียงประตูถูกปิดลง และความสงบก็กลับคืนมาแล้วในค่ำคืนนี้ “ไม่ศึกษาไว้บ้าง เมื่อถึงเวลาของหนูอัญ ระวังนะฉันจะไม่ประทับใจ” เสียงกระซิบที่ชอว์เอ่ยออกมา เมื่อเขาดึงหูฟังออกมาจากหูของเธอ “กว่าจะถึงเวลานั้น คุณอาจจะเป็นเอดส์ตายไปเสียก่อนก็ได้” ชอว์ยกยิ้มมุมปาก “งั้นเราก็ตายด้วยโรคเดียวกัน”

เรื่องของนางแบบสาวสวยของไทย ที่รับงานเดินแบบในประเทศแถบทะเลทราย หวังจะได้เงินก้อนโตเพื่อมาเปิดธุรกิจร้านกาแฟ แต่ทว่า ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด คำโปรย ภายในกายร้อนรุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยมีนางใดที่ ทำให้เขาใจเต้นแรงขนาดนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆ ปลุกกำหนัดในตัวของชายหนุ่มให้คุกรุ่น!! ตัวอย่าง ชีคหนุ่มร้อนรุ่มเมื่อเข้าใกล้เธอ เขามองริมฝีปากบางที่เผยอน้อยๆ ยามเผลอนั้นอย่างชั่งใจ อาร์!!! เขาอยากจะสัมผัสริมฝีปากนั้นดูสักที ว่าจะหอมหวานสักเพียงใด ดวงตาคมกวาดไล่สายตาไปตามลำคอเรียวระหง ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะหยุดอยู่ที่ปทุมถันคู่งามอย่างจงใจ ชีคหนุ่มหลับตานิ่งเพื่อระงับอารมณ์พลุ้งพล่านในตัวเขา

จิ๊ดริด เด็กน้อยตัวอวบ (ที่กำลังจะแหย่เท้าเข้าไปในเขตอ้วนอยู่ทุกขณะ) ผู้ซึ่งได้รับการขนานนามจากคนสนิทรอบตัวว่าเป็นนางฟ้านำโชค แล้วเธอก็ชอบสมญานามนี้ของตัวเองมาก จิ๊ดริดเกิดมามีพ่อชื่อวรรณารีและแม่ชื่อวรรณารี ซึ่งเธอก็ไม่คิดว่ามันผิดปกติตรงไหนตราบใดที่ชีวิตตอนนี้มีความสุข แต่มาวันหนึ่งเธอก็ต้องแปลกใจที่จู่ ๆ ก็มีพ่อชื่อพีรายุโผล่เข้ามาเฉยเลย (แต่แม่ก็ยังชื่อวรรณารีนะ) เอาล่ะสิ ยุ่งแล้ว จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ จะไม่ยุ่งได้อย่างไรในเมื่อแม่ไม่ยอมให้เธอมีพ่อชื่อพีรายุ ไม่เท่านั้นยังมีแม่มดใจร้ายและยาเสน่ห์เข้ามาเกี่ยวข้องอีก เด็กหญิงจิ๊ดริดแบบเธอจะทำยังไงล่ะเนี่ย! ++ นิยายชายหญิง ++ feelgood ค่ะ จบดี ไม่มีดราม่า ไม่มีปมใด ๆ ++จะเป็นเรื่องเล่าแนวเด็ก ๆ คล้ายแนวนิทานเรื่องหนึ่ง ++ไม่มี NC

อาเดลหนุ่มหล่อเจ้าของสนามแข่งรถรีลีฟผู้คลั่งรักเมียมาก ชะเอมเป็นคนที่เขารัก เธอเคยทำงานเป็นเด็กเอ็นมาก่อนและยอมเลิกทำมันเพราะคำขอของอาเดล แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอต้องปิดบังเขาและกลับไปรับงานนั้นอีกครั้ง และในทุกครั้งเธอจะต้องโกหกเขา

‘ขอโทษที่หนีออกมาแบบนี้ค่ะ ฉันเมามากเมื่อคืนนี้และทำเรื่องผิดพลาดไปฉันขอให้เรื่องทุกอย่างจบลงที่นี่และหวังว่าเราจะไม่ต้องเจอกันอีกเลย ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือในการชนะเกมของเพื่อนค่ะ’ ‘ฉันไม่รู้ว่าบาร์เทนเดอร์อย่างคุณคิดค่าตัวเท่าไหร่ แต่ขอให้เงิน 3,000 บาทนี้ เป็นค่าปิดปากเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นคืนนี้นะคะ’ น้ำผึ้ง โน้ตที่ทิ้งไว้ทำให้เขารู้สึกสนใจและบังเอิญเหลือเกินที่เธอเดินเขามาในถิ่นของเขาเอง