เสียใจ

VEGAS (เวกัส) เวกัส นักศึกษาวิศวะปีสาม หลงใหลในการแข่งรถ สุขุมในคราบเสือร้าย และสามารถทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ "เธอหมดประโยชน์สำหรับกูแล้ว…ไม่จำเป็นต้องสนใจอีก" NICHA (นิชา) นิชา นักศึกษาสัตวแพทย์ปีหนึ่ง น่ารัก อ่อนหวาน รักสัตว์ ไม่ซับซ้อน และใสซื่อจนตกเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นของใครบางคน "เพราะนิเอง…ที่โง่ไปหลงกลคนแบบเขา"

รมิตา !!!!..... ตื่นสิ...... รมิตา....... รมิตา....... อย่าเป็นอะไนะ..... ขอโทษ..... พี่ขอโทษ....... เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน.......มันคือเสียงของใครสักคน...... แต่ถ้าถามว่าคน คนนั้นเป็นใคร..... ฉันไม่รู้..... แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินมาก่อน..... "ทำไม... ฉันมันแย่ขนาดจนที่เธอต้องไปขอให้คนอื่นบริจาคเศษเงินของเขา เพื่อมาซื้อเสื้อผ้าให้เธอเลยเหรอ ฮะ!!! " แคว๊ก เสื้อยืดตัวโคร่งของหญิงสาวถูกมือหนาฉีกออกจนไม่เหลือชิ้นดี ฮือ ฮึก.... "ปล่อยนะ....ปล่อยฉันนะคุณ เควิน ฉันบอกให้ปล่อยไง....ฮือ ฮึก.... " เควินไม่สนใจเสียงร้องไห้ของยัยตัวเล็กแล้ว..เพราะความโมโหที่เขามี.... อารมณ์โกรธที่มันปะทุขึ้นมา.... ทำให้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

เจเจหนุ่มวิศวะโยธาปี4ความสูง187หล่อร้าย กล้ามแน่น ดางตามีเสห์น บ้านรวยสาวเยอะ เป็นที่เคารพของน้องๆ นิสัยเงียบๆ พูดน้อย ขี้รำคาญ ใจร้อน เอาแต่ใจ เขาคือนักสอยดาวตัวจริง มีน้องชายน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันคือ เอเดน กับเฌอรีน และมีเพื่อนรักคือ วิคเตอร์กับเลโอ ฉายาเขาคือเจเลอร์ดุกินคน เฌอรีนได้กล่าวไว้ อบิเกลสาวน้อยคณะบริหารปี1ความสวยระดับดาวมหาลัย ตาสวยยิ้มทีโลกละลายความสดใสความเป็นกันเองของเธอยิ่งทำให้ตัวเธอมีเสห์นเพิ่มมากขึ้น ความสูง165นิสัยเป็นมิตรคุยเก่งยิ้มง่าย มองโลกในแง่ดี มีเพื่อนสนิทคือเฌอรีน ⛔️ Trigger Warning ⛔️ มีการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร คำหยาบ เซ็กซ์ซีนถึงพริกถึงขิง Dirty talk ⚠️ สำคัญ ⚠️ นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ทั้งตัวละครและองค์กรเป็นเรื่องสมมุติ ไม่มีเจตนามุ่งร้ายต่อบุคคลหรือวิชาชีพใด ☪️ ลิขสิทธิ์เป็นของนามปากกา เรนเดียร์ B-52 แต่เพียงผู้เดียว การเผยแพร่ทำซ้ำ ดัดแปลงเนื้อหา โดยไม่ได้รับอนุญาต ผิดกฎหมาย ตาม พ.ร.บ ลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 27 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ☪️

อ๋องรุ่ยหยาง และเหล่าองค์ชายพี่น้องของเขา ต่างพนันขันต่อกันว่า อ๋องรุ่ยหยางจะพิชิต คุณหนูเฟยฮวา บุตรสาวเสนาบดีเฟยเทียนหลงได้ลงหรือไม่ เพราะนางนั้นอวบอ้วนยิ่งกว่าคุณหนูในจวนใด แถมใบหน้าก็มีธรรมดามิได้โดดเด่นหรืองดงาม และนางยังแต่งตัวเฉิ่มเชยหนักหนา สีสันและแบบเครื่องแต่งกายของนางก็แสนเชยดังหญิงรุ่นป้าแก่ชอบสวมใส่ แต่นางนั้นหลงไหลท่านอ๋องรุ่ยหยางยิ่งนัก นางพบเขาที่ไหนก็มองเขาด้วยตาเป็นประกายหวานฉ่ำ ด้วยความหลงไหลจนใครๆก็ดูออก ต่างนินทาว่านางนั้นไม่เจียมตัว แม้บิดาจะเป็นเสนาบดีแต่นางขี้เหร่ปานนี้ อย่าว่าแต่อ๋องรุ่ยหยางเลย บุรุษอื่นก็มิมีใครอยากได้นางเป็นภรรยา บุรุษรูปงามเช่นอ๋องรุ่ยหยางแสนจะรังเกียจนางยิ่งนัก พบเจอนางที่ไหนก็มักจะหลีกหนี จนเป็นที่ขบขันของเหล่าพี่น้องของเขา เหล่าองค์ชายจึงลงขันกันจะยอมเสียม้าตัวที่งามที่สุดของแต่ละคนให้ท่านอ๋องรุ่ยหยาง หากเขายอมพิชิตหญิงขี้เหร่เช่นเฟยฮวาได้ลง เขาจึงวางแผนเกี้ยวนาง จนนางยอมตกเป็นของเขา เมื่อสมใจเขาก็ทิ้งนางอย่างเลือดเย็นยิ่งนัก เฟยฮวาจะทำเช่นไรต่อไป…

อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”

. . .หัวใจของ'เวกัส‘ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อยืดของเขาเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขา เขาลอบมองดวงตากลมโต จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆของหญิงสาว ไล่ลงมาถึงริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูปน่าจูบของหญิงสาว แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเมื่อเธอหันหน้ามามองเขาพอดี. . . “ไอยานอนห้องเวได้เลยนะ เดี๋ยวเวลงไปนอนโซฟากับพวกนี้เอง อีกอย่างคืนนี้น่าจะคุยกันเรื่องงานแข่งรถกันยาว แล้วเสื้อผ้าเวใส่ได้มั้ย? แก้ขัดไปก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอมิคงเอากระเป๋ามาให้แหละ” เวกัสรีบเอ่ยบอกหญิงสาว ไอยา: ”ขอบคุณมากนะเว สบายมากแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่“ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพลางยิ้มจนตาหยีให้เขา แต่มันกลับทำให้ใจเขาเต้นเร็วจนผิดจังหวะ หลายปีก่อนเค้าไม่กล้าพอที่จะบอกรักเธอ ทำให้เธอต้องเสียใจที่ไปรักผู้ชายห่วยๆอย่าง“ไอ้พีช” แต่จากนี้เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปให้ใครอีก “ไอยา”จะต้องเป็นของเขาคนเดียว เขาจะดูแลไม่ให้เธอเสียใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนมีค่าพอสำหรับน้ำตาของ“ไอยา”ทั้งนั้น. . . . เวกัสคิดพลางเดินลงบันไดตามหลังเพื่อนๆลงไปชั้นล่าง . .

หญิงสาวคนหนึ่งที่ต้องสูญเสียทุกอย่างในซีวิต เธอดื่มเหล้าหนักมารู้สึกตัวอีกที่ก็กลายมาเป็นเมียของชายคนหนึ่ง แถมยังย้อนมาอยู่ในสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์อีกต่างหาก พอเริ่มปรับตัวได้กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้พรากจากกันอีก เรื่องทั้งหมดนี้มันคือโชคชะตาหรือสิ่งใดกันแน่

“เมื่อโลกมันไม่ได้ใจดีกับฉันแล้วทำไมฉันจะต้องใจดีกับคนทั้งโลกด้วย ในเมื่อคนเราอยู่ได้ด้วยข้อตกลงก็แค่ใช้มันเพื่ออยู่ร่วมกันมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอคะ…. ที่รัก” “คุณหมอมีคนรักหรือยังคะ” “คุณอัยเรศ นี่เป็นคำถามครั้งที่สี่ที่คุณถามผมแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่” “แต่คุณหมอยังไม่เคยตอบอัยย์เลยนี่คะ” จากหมอเจ้าของไข้ สู่เงื่อนไขที่เธอเสนอให้เขาจนยากที่จะปฎิเสธ ดังนั้นบทบาทของ "คู่รักปลอม ๆ" ของทั้งคู่จึงได้เริ่มขึ้น

เดิมทีเธอเป็นแพทย์ในสนามรบที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 แต่เมื่อเธอเดินทางข้ามมิติ เธอก็ได้กลายมาเป็นพระชายาหลีผู้อัปลักษณ์ ที่ถูกรังแกทุกหนทุกแห่งและไม่ได้รับความโปรดปราน ทั้งชายารองผู้ไร้เดียงสา และญาติผู้น้องผู้เสแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ที่ต่างเข้ามายั่วยุนางทีละคน? เช่นนั้นคงต้องถามเข็มเงินในนางก่อนว่าจะยอมหรือไม่! ส่วนองค์ชายหลีผู้เย็นชาและไร้หัวใจ เราหย่ากันเถอะ! ขณะที่นางถือใบหย่าและกำลังจะวิ่งหนี องค์ชายหลีก็เข้ามาขวางนางไว้ที่มุมห้อง! “นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของเจ้าสินะ เจ้าจะวิ่งไปที่ใด?” มุมปากของชายคนนั้นแผ่รังสีที่อันตรายออกมา นางตื่นตระหนกและแสดงเข็มเงินในมือ "ท่าน...อย่าเข้ามานะ ท่านเคยตรัสว่าต้องการหย่าชายามิใช่หรือ?" องค์ชายหลีแย่งใบหย่ามาก่อนจะฉีกทิ้ง! “ข้าพูดผิดไป ข้ามิได้มิต้องการภรรยา ข้าเพียงแค่อยากปกป้องภรรยา! กลับบ้านกับข้า!”

การกลับมาเยือนของนายน้อยตระกูลสวี มาเฟียอันดับหนึ่ง อย่า เยว่ซือ ต้องมาบรรจบกับรักครั้งเก่าอย่างเพื่อนสนิท ลู่เป่ยเปียน ความรักต้องห้ามทำให้ฟันเฟืองความสัมพันธ์หมุนอีกครั้ง ระหว่างหน้าที่และความรัก พวกเขาจะเลือกสิ่งใด