แก้แค้น

“มิว่าภพใด..ข้าจักเฝ้าติดตามถามหา จนกว่าอรุณรุ่งของข้า..จักมาถึง” เมื่อวาระแห่งกรรมเวียนมาบรรจบ เมื่อนั้นกงล้อกฎแห่งกรรมจะได้รับการสะสาง ภายใต้ซากเรือสำเภาใต้ท้องทะเลอ่าวไทย เสียงครวญจากทะเลถูกเล่าขานยาวนานจากรุ่นปู่ย่าจนถึงรุ่นหลาน อาถรรพ์เล่าลือเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ที่หลงไปกับเสียงชักพา ทว่าทรัพย์สมบัติอันไม่สามารถประเมินค่าได้จาก.. ซากสำเภาทองที่แสดงถึงความรุ่งเรืองจนถึงขีดสุดแห่งเมืองสุโขทัย กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้นักล่าสมบัติใต้ทะเลยอมที่จะเสี่ยง แม้ว่าจะต้องเดิมพันด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ตาม วิญญาณหนึ่งถูกจองจำด้วยความแค้นในรักที่ถูกหลอกลวงและการถูกฆ่าให้ตายอย่างเลือดเย็น ไม่ว่ากี่ภพกี่ชาติเธอก็จะรอคอยจนกว่าวาระแห่งกรรมนั้นจะหมุนมาเยือน บุรุษหนึ่งยึดมั่นในรักเพียงนางเดียว เมื่อไม่อาจครองคู่ในชาตินี้ คำสัตย์ปรารถนาจึงขอมีเพียงนางเดียวทุกภพทุกชาติไป เมื่อกงล้อแห่งกรรมเวียนมาบรรจบ ผู้ก่อกรรมจะต้องได้รับผลแห่งกรรมเป็นสัจธรรม

ความเกลียดทำให้เขา... ทำร้ายเธอ ความรักทำให้เธอ ... ยอมอดทน แม้จะต้องถูกเปลวเพลิงแห่งความแค้นของเขาแผดเผา จนทำให้ร่างกายของเธอมี ราคี... เรื่องราวภาคต่อจากทัณฑ์ราคี ของปรัชญ์กับลินิน หรือไอ้หมาตลาดกับยายผ้าป่าน

เพราะเธอเป็นลูกติดของแม่เลี้ยงเขา เด็กสาวที่เขาเคยคิดว่าเป็นลูกของแม่บ้าน กลับกลายมาเป็นสมาชิกอีกคนในครอบครัว เขาจึงตั้งแง่จงเกลียด จงชัง " เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนเห็บ หมัดที่เกาะครอบครัวฉันไม่ไปไหนเลยนะ กี่ปีมาแล้วที่ฉันอุตส่าห์หนีไปอยู่ต่างประเทศพวกเธอก็ไม่ยอมไปไหน" วาจาเผ็ดร้อนที่ไม่น่าออกมาจากปากของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความรังเกียจ ทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาตกใน เพี้ยะ!!!! เสียงฝ่ามือเล็กกระทบใบหน้าข้างหนึ่งของชายหนุ่ม จนหน้าของเขาหันไปตามแรงมือ " คุณจะดูถูกฉันยังไงก็ได้ แต่ฉันไม่ยอมให้คุณมากล่าวหาแม่ของฉันเด็ดขาด" หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ " เธอกล้าตบฉันงั้นหรอ ยัยเด็กบ้า รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้ว" " ถึงกับหอบเลยหรอ ป่านนี้คงแฉะหมดแล้วสินะ คนอย่างเธอนี่มันร่านดีจริงๆ คราวนี้ฉันแค่ทดสอบสินค้า แต่ถ้าเธอยังหน้าด้านอยู่บ้านหลังนี้อีก ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่"

ศิลา **หนุ่มใหญ่ในวัยใกล้ 40เขาต้องสูญเสียมารดาไปเพราะนักเลงเก่ารุ่นพ่อ เขาก็กลับมาเพื่อทวงคืนความยุติธรรมในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของนักธุรกิจที่ทรงอิทธิพล สายป่าน **สาวน้อยอายุ23 ลูกสาวอุดมนักเลงเก่าเธอถูกเลือกเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ ศิลากลับมาครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วผู้หญิงที่เขาเลือกใช้เป็นเครื่องมือ เธอก็คือคนที่ถูกทำร้ายจากศัตรูของเขาเหมือนกัน ทุกอย่างมันไม่จบง่ายอย่างที่คิดเพราะผลพวงจากความแค้นก่อให้เกิดอีกชีวิตหนึ่งขึ้นมาด้วย...............

"ครั้งหนึ่งเธอขายความสาวให้กับเขาเพราะความจำเป็นบางอย่าง" แต่แล้วหลายปีต่อมา เธอเจอเขาในขณะที่เธอนั้นกำลังจะมาเป็นเลขาให้กับท่านประธาน ซึ่งนั่นก็คือ "เขา" ตัวอย่าง “เราเคยเจอกันมั้ย” ฌอนไม่ยอมแพ้ ยังยิงคำถามคาใจเขาอีกครั้ง เขาจำเธอได้แต่เธอกลับจำเขาไม่ได้อย่างนั้นหรือ “ท่านประธานพูดเรื่องอะไรคะ ดิฉันไม่เคยเจอท่านประธานค่ะ...เอ่อ...นี่คือครั้งแรกค่ะ ทำไมเหรอคะ ดิฉันหน้าเหมือนใครที่ท่านประธานรู้จักเหรอคะ” ขอเปรมมิกาสวมบทนางร้ายความจำเสื่อมหน่อยเถอะ เธอไม่ต้องการให้เขารื้ออดีตของเธอขึ้นมาอีก เรื่องของเธอกับเขา มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่น่าจดจำเลยสักนิด เขาจะเอาเรื่องเธอมาพูดทำไมอีก ต้องการอะไร หรือว่า เขาจะต้องการเธออีก ไม่นะ! เปรมมิกาจะไม่ยอมให้เขาดึงอดีตอันเลวร้ายของเธอขึ้นมาอีกเป็นแน่ “อ่อ ฉันคงเจอคนหน้าเหมือนสินะ”

เมมนอน ราชองครักษ์หลวงแห่งฟาโรห์รามเสสมหาราช ผู้มีหัวใจรักมั่นคงต่อเจ้าฟ้าหญิงเนเฟอร์ติตี หากเมื่อถูกหักหลัง รักจึงกลายกลับ เป็นความเคียดแค้นชิงชังอย่างมิอาจเลี่ยง เนเฟอร์ติตี เจ้าฟ้าหญิงแห่งนครธีปส์ พระราชธิดาในฟาโรห์รามเสสและพระมเหสีเอกเนเฟอร์ตารี พระชนมายุ ๑๗ ชันษา หัวใจของนางมอบไว้แด่ราชองรักษ์หลวงเมมนอนผู้เดียวเท่านั้น

อยู่ดี ๆ ก็โดนลากข้ามภพ! กลายเป็น จอมนางแห่งเวียงล้านนาโบราณ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวดี ก็ถูกจับให้ออกทัพกับ แม่ทัพหน้านิ่ง ที่ชอบสังหารเป็นงานอดิเรก โชคดีที่ได้ทีมงานสุดป่วน มาเพิ่มความเครียด ความฮา และดราม่า กลางเวียงลี้ลับมีทั้ง ผีสิง คำสาป อดีตชาติ และศพที่ฝังไม่ยอมสงบ ! จะเอาชีวิตรอด หรือจะหลงรักเขาก่อนถูกเชือด ต้องลุ้นกันทุกตอน!

“โอ๊ย…ฉันเจ็บนะ” เธอพึมพำ น้ำเสียงแผ่วเบาที่ไม่อาจหยุดยั้งความรุนแรงนั้นได้ ทันทีที่ผ้าห่มหลุดออกจากร่างความเงียบงันก็เข้าปกคลุมเสียงลมหายใจของเขาหนักแน่นขึ้น

เมื่อองค์ชายผู้สูงศักดิ์ถูกสลับใบหน้ากับจอมโจร และกำลังจะถูกส่งไปประหาร ทว่าฟ้าดินกลับช่วยให้เขาหลบหนีออกมาได้ และได้รับความช่วยเหลือจากหญิงสาวหมอยาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งเข้าใจว่าเขาเป็นเจ้าโจรชั่วคนนั้น แต่กลับให้โอกาสเขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในหมู่บ้านร่วมกับเธอ... เขาจะใช้ชีวิตอย่างไรต่อไป จะทวงคืนชะตาตนเองกลับมาได้หรือไม่?

“รีบใส่เสื้อผ้าสิ จะได้กลับกัน” “คุณภูไปก่อนเถอะค่ะ ฉันขออยู่ที่นี่อีกสักพัก” ร่างระหงก้าวลงไปนอนแช่ในน้ำอุ่น แล้วจมร่างลงไปใต้น้ำ เพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ ภูเมฆหันมองเธอ ด้วยสายตายุ่งยากใจ ทำไมต้องทำให้เขาเป็นห่วงด้วย