แก้แค้น

ในอดีตหล่อนเคยทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว เมื่อแม่ต้องใช้เงินหล่อนถึงกับยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาเป็นเด็กเลี้ยงของชายหนุ่มผู้ร่ำรวย ทว่าผลลัพธ์ที่หล่อนได้รับกลับเป็นความเสแสร้งจอมปลอม!! ส่วนชายหนุ่มที่หล่อนหลงรัก..แม้จะทุ่มเทให้เขามากเท่าไร..เขาก็ไม่เคยมีหล่อนในใจ ถ้าได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง..หล่อนจะรักตัวเองให้มากๆ

จักรพรรดิตราหน้าบูรณิมาว่าเป็นลูกฆาตกร แม่ของเธอฆ่าภรรยาของเขาอย่างเลือดเย็น ทำให้ลูกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า ฉะนั้นเขาจึงประกาศกร้าวว่าต่อให้แม่ของเธอตายเป็นผีตกนรกหมกไหม้ แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นเธอ ก็ต้องชดใช้อย่างสาสม! กระทั่งทุกอย่างถึงจุดสิ้นสุด พร้อมกับการจากไปของเธอ เขากลับพบว่าเขาไม่เหลืออะไรเลย เเม้กระทั่งหัวใจตัวเอง... "ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!" บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด "ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้" "คนถ่อย!" "ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง" คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย "สารเลว!" "แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้" "ไปลงนรกซะ!" "เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด" เขาว่าพลางเคลื่อนเข้าหา "ถะ...ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย" "ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ" คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ "ชีวิตฉันเป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ"

เขาคือจอมโจรป่าเถื่อนที่ลักพาตัวเธอไปกักขังไว้ในกระท่อมกลางป่า เธอต้องชดใช้ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อด้วยร่างกายและหัวใจ

เมื่อเขาเข้าหาเธอด้วยความแค้น แต่เธอกลับรักเขาหมดหัวใจ เกมแค้นนี้จะจบลงเช่นไร เมื่อคนหนึ่งแค้น แต่อีกคนหนึ่งรัก

นางย้อนมาเพื่อเปลี่ยนแปลงชะตา เขาย้อนกลับมาเพื่อเอาคืนคนชั่ว เขาบอกนางว่า ชาตินี้คนที่นางจะแต่งด้วยได้มีเพียงเขาเท่านั้น ซ้ำยังบังคับให้นางกินปลาจะได้หายโง่ บัดซบนัก ใจคอจะไม่ให้นางกินอย่างอื่นบ้างเลยหรือ!

“สวัสดีค่ะ ท่านผีปู่ผีย่าผีตาผียายท่านผีบรรพบุรุษทั้งหลายเจ้าขา หนูชื่อลลนานะคะ ชื่อเล่นว่านุ่มค่ะ ถูกคนใจร้ายหน้าตาดีแต่ปัญญานิ่มเข้าใจผิดจับตัวมาแล้วยังพูดจาทำร้ายจิตใจนุ่มต่างๆ นานา นุ่มเสียใจมากเลยค่ะและคิดถึงบ้านมากแล้วก็เป็นห่วงนิ่งที่อาการสาหัสอยู่ด้วย นุ่มอยากขอให้พวกท่านดลบันดาลให้เขาปล่อยตัวนุ่มกลับบ้านเร็วๆ ด้วยค่ะ และขอให้นุ่มพ้นจากอำนาจชั่วร้ายป่าเถื่อนของคนใจร้ายด้วยเถิ้ดดด และจะให้ดีนุ่มขอสามตัวตรงๆ งวดนี้เลยนะคะ นุ่มจะได้มีเงินมีความสุขสบายไม่ต้องทำงานกลางคืนให้ใครดูหมิ่นเหยียดหยามว่าเป็นผู้หญิงกลางคืน ไม่ต้องเจอผู้ชายนิสัยไม่ดีมาลวนลามทำร้าย แต่ถ้าจะให้ดีที่สุด ดีมากๆ ก็ขอให้นุ่มได้สามีดีๆ หล่อๆ จิตใจดีไม่ปัญญานิ่ม และรวยมาก รักนุ่มมากๆๆๆ นะคะ สาธุๆๆ” “นี่เธอ พอได้แล้ว เลอะเทอะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” สิงหาเอ็ดหญิงสาวที่บรรจงปักธูปด้วยรอยยิ้มอย่างหมั่นไส้เหลือคณา ที่ไม่ดูให้ดี ขอโทษ โอเคมั้ย พอใจรึยัง” สิงหาโวยเสียงขุ่นมองหน้าหญิงสาวที่ยิ้มยียวนด้วยความหมั่นไส้เหลือกำลัง พอรู้ว่าเขาผิดเจ้าหล่อนก็เล่นไม่เลิก

"แน่ใจเหรอ...ว่าอยากให้ปล่อยพี่ชายเธอไป" "คนอย่างฉันจะไม่คืนคำพูดค่ะ" "เออดี! งั้นมาลองดูสิว่า...ระหว่างน้องกับพี่มีอะไรดีกว่ากัน?"

"ถ้าทำตัวเป็นเด็กดี ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้มันยุ่มย่ามกับเธออีก เธอจะมีฉันเป็นผัวแค่คนเดียว" "เอาอะไรมามั่นใจว่ามินจะอยากเป็นของพี่คนเดียว บางที...คนที่มินไม่อยากจะยุ่งด้วยมากที่สุดอาจเป็นพี่ก็ได้" ️spoiler️ มีเนื้อหาอ่อนไหว / มีภาพประกอบ 18-20+ / เนื้อหาแนวยันเดเระ / อาจมีเนื้อหาที่ทำให้อึดอัดใจ / ความสัมพันธ์แบบ 3P / มีการร่วมรักแบบไม่เต็มใจ / มีการบูลลี่ / มีถ้อยคำหยาบคาย / มีฉากร่วมเพศแบบสามคน

ณ อาราเลีย นครแห่งสวนรัตติกาล ที่ซึ่ง "หัวใจแห่งอาราเลีย" พลังอำนาจที่ควบคุมทุกสรรพสิ่งถูกซุกซ่อน "ริน" เจ้าชายผู้สืบทอดพลังแห่งรัตติกาล กลับสูญเสียความทรงจำในวัยเยาว์ และถูกเลี้ยงดูโดย "ซินดิเคท" องค์กรอำมหิต ที่ซึ่งเขาได้พบกับ "มาร์คัส" ศัตรูคู่อาฆาต ผู้หมายจะทำลายล้างรินและยึดครองสวนรัตติกาล ในขณะเดียวกัน "เคล" หัวหน้าอัศวินผู้สืบทอดเจตนารมณ์แห่งบิดา มุ่งมั่นตามหาเจ้าชายผู้สาบสูญ และปกป้องสวนรัตติกาลจากภัยอันตราย โชคชะตาถักทอให้พวกเขามาพบกัน... แสงสว่างจะสามารถเอาชนะความมืดมิดได้หรือไม่? หรือความมืดจะกลืนกินทุกสิ่งจนสิ้น?

ชื่ออื่น ๆ (แพทย์ยอดพธูแห่งใต้หล้า) (หมอยิ้มงามล่มเมือง) หมออัจฉริยะแห่งวงการแพทย์ผู้ทะลุเวลามากลายเป็นพระชายาที่ถูกทอดทิ้งของอ๋องฉู่ เพิ่งจะมาถึงก็พบกับคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอยึดมั่นในจรรยาบรรณของหมอในการเข้าช่วยรักษา จนเกือบจะทำให้ตัวเองเกือบเข้าคุก จักรพรรดิ์ประชวรหนัก เธอพยายามหาทางรักษา แต่ถูกเข้าใจผิด และถูกตำหนิจากตู๋อ๋องผู้น่ารังเกียจ การทำความดีทำได้ยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ผู้ชายคนนี้สร้างปัญหาให้เธอตลอด ไม่เป็นไร เธอทนได้ แต่ที่ทนไม่ได้ที่สุดคือ เขายังแต่งอนุเข้ามาเย้ยหยันเธอนี่สิ! “เจ้าคิดว่าเจ้าทำให้ข้าเกลียดเจ้าเช่นนั้นรึ ข้าเกลียดเจ้า เพราะเจ้ามันน่ารังเกียจตั้งแต่แรกพบด้วยซ้ำ” ตู๋อ๋องพูดวาจาทิ่มแทงอย่างไร้เยื่อใย หยวนชิงหลิงคลี่ยิ้มออกมา“ท่านไม่คิดรึว่าข้าเองก็ไม่ได้ชอบท่านเช่นกัน เพียงแต่ทุกคนที่นี่ล้วนมีการศึกษา และข้าเองก็ไม่อยากทำให้ท่านต้องขายหน้าหรอกนะเพคะ”