โอกาสครั้งที่สอง

รอยยิ้มของวังหลวงแคว้นซี คือองค์ชายสิบที่ถูกถวายตัวเป็นเครื่องบรรณาการจากแคว้นที่เรืองอำนาจอย่างแคว้นเหยา ส่งมอบมาให้สวามิภักดิ์แด่องค์รัชทายาท ‘หวังซีเอ่อ’ เพื่อหลีกเลี่ยงสงคราม แต่มิมีผู้ใดล่วงรู้ว่ารอยยิ้มของ ‘อู๋เสี่ยวหวา' นั้นมีให้องค์รัชทายาทเพียงผู้เดียวเท่านั้น ท่ามกลางวันเวลาอันแสนสงบสุข ฮ่องเต้กลับสละราชบัลลังก์ ส่งไม้ต่อยกตำแหน่งให้หวังซีเอ่อก้าวขึ้นรับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบนับแต่ขึ้นครองราชย์ ซีเอ่อตั้งปณิธานว่าจะครองแผ่นดินโดยความชอบธรรม แต่เมื่อพรหมลิขิตให้พระชายาองค์ชายต่างแคว้นเข้ามามีอิทธิพลในการตัดสินใจต่าง ๆ จึงถูกตราหน้าข้อหาเป็นกบฏถึงขั้นประหารชีวิตโดยไร้ความเป็นธรรมในการไต่สวน ตาชั่งเมตตาธรรมอันเด็ดเดี่ยวของหวังซีเอ่อก็เริ่มเอนเอียงทันที

จากคุณหนูลูกสาวเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้าน ต้องกลายมาเป็นสาวน้อยตกอับในชั่วข้ามคืน เมื่อชีวิตถึงทางตันเธอจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของครอบครัวที่เธอยังเหลืออยู่

หนิงฮวาบุตรสาวคนโตของใต้เท้าโจต้องมาเสียมารดาของตนโดยโรคร้าย เพียงไม่นานท่านพ่อก็ได้พาเมียอีกคนเข้ามาในเรือนแถมยังมีน้องต่างมารดาอีกด้วย แต่นางก็ไม่ได้ต่อว่านางยินดีด้วยซ้ำที่จะมีน้อง แต่แล้วความสุขความสงบก็ได้จบลงเมื่อทั้งสองเข้ามาอยู่ในเรือนแห่งนี้ทั้งสองต่างทำกับหนิงฮวาราวกับสาวใช้ และต้องการแย่งคนรักของนางไปจนกระทั่งทั้งคู่วางแผนกำจัดนางเมื่อพิธีงานจะเริ่มขึ้นอีกเพียงไม่กี่ชั่วยาม ทำให้หนิงฮวาต้องมาตายก่อนที่จะได้เข้าร่วมพิธีแต่งงาน แต่แล้วเหมือนฟ้าจะรู้ดีถึงความไร้ยุติธรรมในครั้งนี้ทำให้นางได้ย้อนกลับมาแก้ไขอดีต ครั้งนี้นางจะไม่ยอมอ่อนแอให้ผู้ใดมาทำร้ายนางได้อีกและจะไม่ให้ผู้ใดมาแย่งคนรักของนางไป

นางคือเด็กกำพร้า หญิงสาวจากยุคปัจจุบัน ชีวิตของนางเหมือนตกอยู่ในขุมนรกดีๆ นี่เอง เพราะอุบัติเหตุทำให้นางได้ไปเกิดใหม่ในฐานะ "จ้าวเหมยฮวา" บุตรีของแม่ทัพ เพราะเคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก นางจึงหวงแหนความสุขในชาติใหม่ยิ่งนัก ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงที่ไร้ความกล้าแม้แต่จะปลิดชีพตนเอง เกิดใหม่คราวนี้นางจะไม่ยอมให้ใครมากดขี่หรือทำร้ายนางกับครอบครัวที่รักเป็นอันขาด สำหรับนางแล้ว 'สิ่งที่น่ากลัวหาใช่เส้นทางที่เลือก ทว่าเป็นจิตใจที่ยอมแพ้ตั้งแต่แรกเริ่มต่างหากที่น่ากลัว'

เพราะช้ำจากรักที่แสนดีจนทำให้เธอถึงแก่ความตาย แต่ทว่าสวรรค์เมตตาให้เธอเกิดใหม่อีกครั้งแต่ทว่าเธอกลับเกิดใหม่ในมิติที่ไม่เคยอยู่ เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้จะไม่ขอมีความรักให้ช้ำใจอีก

ในวันที่คำพูดของนางเป็นเพียงลมปาก ถูกเขาเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด่าทอสารพัด หยามน้ำใจ และไม่ให้เกียรติ กล่าวหาว่านางเป็นสตรีร่าน ต่ำทรามกล้าสวมหมวกเขียวให้สามีอย่างไร้ยางอาย ทั้งที่นางรักเขา...รักมากจนยอมยกทุกสิ่ง ยอมให้สตรีอื่นก้าวเข้ามาในเรือน นางยอมทุกอย่างเพียงเพื่อให้เขามีความสุข แม้ต้องแบ่งบุรุษที่เป็นสามีให้สตรีอื่น แต่สุดท้ายสิ่งตอบแทนที่ได้กลับเป็นความตายอย่างน่าสมเพช ไป๋ซูหนิงถูกบุรุษผู้นั้นสั่งลงโทษโดยไม่เคยถามไถ่ความจริง มิหนำซ้ำยังทำราวกับว่านางก่อความผิดใหญ่หลวง ทั้งที่นางบริสุทธิ์ใจต่อเขาถึงเพียงนี้ทว่าเซี่ยจวิ่นอี้กลับมอบผ้าขาวและยาพิษให้นางเลือก...เสแสร้งทำราวกับเป็นผู้มีเมตตาเสมือนเป็นบุญคุณก้อนสุดท้าย สิ่งที่เขามอบให้นั้นคือความตาย! ในคืนฟ้าฝนโหมกระหน่ำ นางสิ้นใจอย่างอนาถ พร้อมกับบุตรในครรภ์ที่ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้ ทว่า…ฟ้ากลับให้โอกาสนางได้ย้อนคืนมา ชาตินี้ ภพนี้ ต่อให้ต้องดิ้นรนเลือดตากระเด็น นางจะไม่ข้องแวะกับบุรุษผู้นั้นอีก! ไป๋ซูหนิงสาบาน จะพาบุตรในท้องหนีไปให้ไกลจนบุรุษผู้นั้นไม่อาจเอื้อมมือคว้านางได้อีกแน่!

ชีวิตข้าแล้วที่จริงมิได้ต้องการสิ่งใด นอกเสียจากการได้เคียงคู่กับท่าน ข้ากลัวว่าหากหลับตาลงอีกครั้ง เรื่องราวทั้งหมดของข้ากับท่านจะกลายเป็นเพียงความฝันที่จะเลือนหายไปเช่นเดียวกับหมอกควัน เธอหลันซู่ถงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เห็นว่าเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตคือการหาเงิน กับถูกฟ้าผ่าจนทำให้ฟื้นขึ้นมาร่างของหลิวซู่ซู่ซึ่งมีหน้าตาเหมือนนางทุกประการในโลกต่างมิติ แถมพ่วงมาด้วยตำแหน่งฮูหยินน้อยของสกุลฉู่อีกต่างหาก ยังไงซะเธอก็ต้องหาทางอยู่ในมิตินี้ให้ได้ ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน หากแต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่ยากที่สุดในการอยู่ในมิตินี้ให้ได้จะไม่ใช่แค่การปรับตัวเสียแล้ว แต่ปัญหาใหญ่สุดกับเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของนางอย่าง ฉู่ฉางซาน บุรุษหน้านิ่งที่ไม่ชอบความวุ่นวายเป็นที่สุด

ไหนเล่าชินอ๋องผู้เย็นชา โหดเหี้ยมและหยิ่งยโสที่นางเคยร่วมเตียงกับเขาในชาติก่อน ตรงหน้านางยามนี้มีเพียงบุรุษหน้าหนาที่ชอบทำหน้าออดอ้อนขอความเห็นใจ หรือที่เขาเปลี่ยนไปเช่นนี้เพราะมีจุดประสงค์ใดแอบแฝง . “เจ้าคิดว่าเปิ่นหวางรูปงามหรือไม่” “หะ! พระองค์เอ่ยถามหม่อมฉันว่าอันใดนะเพคะ” “เจ้าคิดว่าเปิ่นหวางรูปงามหรือไม่” “ก็...รูปงามเพคะ” หากไม่รูปงามก็คงไม่มีสาวงามมากมายหลงใหลเขาหรอก เอ๊ะ! แต่นางไม่แน่ใจว่าหลงใหลเขาหรืออำนาจที่เขามีกันแน่ “หากเจ้ากล่าวว่าเปิ่นหวางรูปงาม เช่นนั้นก็เลือกเปิ่นหวางเถิด” “เอ่อ...ท่านอ๋อง พระองค์เมาสุราใช่หรือไม่” เขากำลังเอ่ยอันใดรู้ตัวอยู่หรือไม่ “เปิ่นหวางมิได้เมาสุรา ก่อนหน้านี้เปิ่นหวางได้ยินเจ้าบอกว่ารองเจ้ากรมพิธีการหลี่อยากได้หลานตัวอวบอ้วน เปิ่นหวางสามารถช่วยเจ้าได้ บิดารูปงามมารดาน่ารักน่าเอ็นดู บุตรหรือจะขี้ริ้วขี้เหร่ไปได้” “มิรบกวนท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันขอตัว” หลี่เย่หรงที่คล้ายจะตกใจกับวาจาของชินอ๋องรีบก้าวเท้าเดินจากไปอย่างรวดเร็ว หัวใจไม่รักดีเต้นแรงอย่างไม่อาจห้ามปรามได้ “เปิ่นหวางจะรอเจ้าเปลี่ยนใจ” หม่าเซี่ยอวี้ส่งเสียงตะโกนตามหลัง

ไอดอลหนุ่มที่บูชาสาวอ้วนจนตาย ได้เกิดใหม่ในยุคโบราณพร้อมภรรยาอ้วนที่น่ารักเกินต้าน เขาอยากบูชาสาวอ้วนทุกคน แต่หัวใจก็พ่ายแพ้ให้กับภรรยา…หรือสุดท้ายเขาต้องมีนางเพียงผู้เดียว? ไม่นะ! เขาเป็นของทุกคนนนนน *** “เจ้างดงามนัก ลี่เอ๋อร์ เจ้าเป็นเทพธิดาจำแลงใช่หรือไม่” ฟางหลินเฉินคุกเข่าลงตรงหน้าของภรรยาและกอดเอวกลมอวบอ้วนของนางไว้ “ท่าน..ท่านพี่” หลิวลี่อินมองไปรอบๆ นางกังวลว่าอาจมีคนเห็นพวกเขาแสดงความใกล้ชิดมากเกินไปเช่นนี้ และอาจถูกตำหนิ แต่รอบๆ กลับไม่มีผู้ใดเลย อีกทั้งประตูหน้าต่างของห้องโถงก็ถูกปิดมิดชิดเรียบร้อยแล้ว “เจ้าตัวหอมยิ่งนัก” เขาสูดดมกลิ่นดอกไม้แห้งจากตักของภรรยาอย่างหลงใหล “เอ่อ..ข้ากำลังเย็บถุงหอมอยู่เจ้าค่ะ จึงเตรียมดอกไม้หอมไว้บ้าง..หากท่านพี่ชอบ ข้าจะ..” “ข้าชอบ..แต่ชอบดมจากตัวเจ้ามากกว่า” ฟางหลินเฉินวนเวียนอยู่บนตักของภรรยา เขาค่อยๆ ลากปลายจมูกไปตามแนวพุงกลมของนางแผ่วเบา ไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ “ท่าน..ท่านพี่..” หญิงสาวเสียงสั่น เพราะรู้สึกว่าเขากำลังแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาของนาง ***

นิยายรักที่ฉีกทุกกรอบของแนวคิดความเป็นนิยายรัก แต่ยังคงอบอวลด้วยความรักอันอบอุ่นของอามันด์ หนุ่มผู้ดีชาวปารีสที่เขามีความรักต่อสาวโลกอนาคตอย่าง ‘อรรวินทร์’ หญิงสาวในโลกอนาคตที่บังเอิญเจอเขาเข้าผ่านอักขระโบราณ ความรักของหนุ่มในสมัยโกธิค กับติวเตอร์สาวผู้หลงใหลในกลศาสตร์เลขควอนตัมจะเป็นเช่นไร ทุกคำถามอาจอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์ แต่นั่นอาจไม่ใช่ทั้งหมด บางครั้งอาจตอบได้ด้วย ‘ความรัก’ ของเขาและเธอ ++