ปีกที่สมบูรณ์ของซุปตาร์

ปีกที่สมบูรณ์ของซุปตาร์

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
โดย:  Jigsaw waveยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel12goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
18บท
38views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

"ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ มาต่อรอง มีเพียง หัวใจ ที่พิสูจน์ทุกสิ่ง... และ ปีกที่สมบูรณ์ ที่จะโอบกอดกันตลอดไป"

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ

浴室からシャワーの音が聞こえてくる。

森川拓海(もりかわ たくみ)がシャワーを浴びているのだ。

午前3時。

さっき帰宅したばかりだった。

森川知佳(もりかわ ちか)は浴室の扉の前に立っていた。話したいことがあったのだ。

これから相談しようとしていることを、彼が聞いてくれるだろうか。少し不安になった。

どう話しかけようかと迷っていると、中から妙な音が聞こえてきた。

耳を澄ませて、やっと理解した。拓海が一人でしていることの音だった……

荒い息づかいと押し殺したうめき声。胸を重いハンマーで叩かれたような衝撃が走った。苦しみが波のように押し寄せてくる。その痛みに息が詰まった。

今日は二人の結婚記念日で、結婚して5年が経つ。それなのに夫婦として一度も……

結局、自分で済ませることを選んでも、私には触れたくないということなのか?

彼の息づかいがさらに荒くなる中、限界まで我慢したような低い声で果てた。「結衣……」

この一言が、心を完全に砕いた。

頭の中で何かが音を立てて崩れ、すべてが粉々になった。

必死に口を押さえ、声を漏らさないよう振り返った瞬間、よろめいた。洗面台にぶつかって床に倒れてしまった。

「知佳?」中から拓海の声がした。まだ息が整わず、必死に抑えようとしているのが分かったが、呼吸は荒いままだった。

「あ……お手洗いに行こうと思って、シャワー中だなんて知らなくて……」苦しい言い訳をしながら、慌てて洗面台につかまって立ち上がろうとした。

でも焦れば焦るほど、みじめになっていく。床も洗面台も水で濡れていた。やっとの思いで立ち上がったとき、拓海が出てきた。白いバスローブを慌てて羽織って乱れていたが、腰の紐だけはしっかりと結ばれていた。

「転んだのか?俺が手伝うよ」彼女を抱き上げようとした。

痛みで涙が溢れそうになったが、それでも彼の手を振り払った。そして意地を張って、「大丈夫、一人でできるから」と言った。

そして再び滑りそうになりながら、足を引きずって寝室へと逃げ帰った。

「逃げる」という表現は決して大げさではない。

拓海と結婚したこの5年間、知佳はずっと逃げ続けていた。

外の世界から逃げ、周囲の視線から逃げ、そして拓海の憐憫の視線からも逃げていた――拓海の妻が足の不自由な人だなんて。

足の不自由な人が、端正で事業も成功している拓海と釣り合うはずがない。

でも彼女にも以前は健康で美しい脚があったのに……

拓海もすぐに出てきて、やさしい口調で心配そうに尋ねた。「痛くないか?見せてくれ」

「大丈夫」知佳は布団を引き寄せ、自分のみじめさと一緒に布団の中に身を隠した。

「本当に大丈夫か?」彼は本当に心配していた。

「うん」彼女は背中を向けて、強くうなずいた。

「じゃあもう寝るか?お手洗いに行きたかったんじゃなかったのか?」

「もう行きたくない。寝ましょうか?」知佳は小さく言った。

「わかった。そうそう、今日は俺たちの記念日だから、君にプレゼントを買ったんだ。明日開けて、気に入るかどうか見てくれ」

「うん」知佳は答えた。プレゼントはベッドサイドに置かれており、もう見ていた。ただ、開けなくても中身がわかる。

毎年同じ大きさの箱で、中には全く同じ時計が入っている。

知佳の引き出しには、誕生日プレゼントと合わせて、すでに9個の同じ時計が眠っており、これが10個目だった。

会話はそこで途切れ、彼は電気を消して横になった。空気中にボディソープの湿った香りが漂っていた。でもベッドの沈み込みをほとんど感じなかった。2メートルの大きなベッドで、彼女がこちら側に寝て、彼は向こう側の端に横になっている。二人の間にはまだ3人が寝られるほどの距離があった。

二人とも結衣という名前を口にすることはなく、ましてや彼が浴室でしていたことについても触れなかった。まるで、何も起こらなかったかのように。

知佳は固まったまま仰向けに横たわり、ただ目の奥がヒリヒリと痛むのを感じていた。

結衣、立花結衣(たちばな ゆい)は彼の大学の同級生で、初恋であり、憧れの人だった。

大学卒業のとき、結衣は海外に行き、二人は別れた。拓海は一時期立ち直れず、毎日酒に溺れていた。

知佳と拓海は中学の同級生だった。

中学時代からひそかに彼を好きだった。

その頃、拓海は学校一のイケメンで、クールな優等生だった。一方知佳は芸術系の生徒だった。美しくはあったが、美しい女の子は大勢いた。成績がすべてだった学生生活において、芸術系の生徒はそれほど目立たず、偏見を持たれることさえあった。

だから、それは彼女だけの片思いで、いつか彼の前に立てる日が来るなんて思ったこともなかった。

芸術大学のダンス学科を卒業して夏休みに実家に帰っていた時、落ち込んでいる拓海と再会するまでは。

その夜も拓海は酔っぱらっており、ふらふらと歩いていた。横断歩道を渡るとき信号を見ておらず、一台の車がブレーキも間に合わず突っ込んできた。彼を突き飛ばしたのは彼女だった。心配で彼の後をついていた知佳が、彼を押しのけて自分が車にはねられたのだった。

知佳はダンス専攻で、大学院への推薦も決まっていた。

しかし、この交通事故で、足は不自由になった。

もう二度と踊ることができなくなった。

その後、拓海は酒をやめ、知佳と結婚した。

知佳に対して罪悪感を抱き続け、感謝し続け、優しい言葉をかけ続けた。でも同時に冷淡で水のように冷たく、そしてたくさんのプレゼントをくれ、たくさんのお金をくれた。

ただ一つだけ、愛してはくれなかった。

知佳は、時間がすべてを癒してくれると思っていたし、時間がすべてを薄れさせてくれるとも思っていた。

しかし想像もしなかったのは、5年が過ぎても、彼は「結衣」という名前をこれほど深く心に刻んでいるということだった。さらには、自分で処理するときでさえ、呟いているのはその名前だということだった。

結局は私があまりにも愚かで世間知らずだったのだ……

一睡もできず、スマホの中のそのメールを、この夜100回は見返した。

海外のある大学からの大学院入学許可通知で、今夜彼と相談するつもりだったこと――私が海外の大学院に行くことは可能かどうか?

しかし今となっては、拓海と相談する必要はなさそうだった。

5年間の結婚生活、数え切れない眠れぬ夜。それがついにこの瞬間から終わりに向かって歩み始めるのだ。

拓海が起きたとき、知佳はまだ寝たふりをしていた。外で家政婦の中村さんと話している声が聞こえた。「今夜は接待があるから、彼女には待たずに休むよう伝えて」

言い終えると、彼はまた部屋に戻ってきて様子を見た。知佳は布団をかぶっており、涙で枕が濡れていた。

普段拓海が会社に行くときは、知佳が彼の着る服をコーディネートして脇に置いておき、彼はそれを着るだけだった。

しかし今日はそれをしなかった。

拓海は自分でクローゼットに行って着替え、会社に向かった。

知佳はそのとき目を開け、ただ目がひどく腫れぼったいのを感じた。

スマホのアラームが鳴った。

それは自分で設定した時間で、起きて英語を読む時間だった。

結婚後の知佳は、足のことで9割の時間を家に閉じこもっていた。もう外出することはない。一日の時間を区切って、それぞれに何かすることを見つけて時間を潰すしかなかった。

スマホを手に取ってアラームを止め、それからさまざまなアプリを目的もなく見始めた。

頭の中はぼんやりと混乱していて、何も頭に入らなかった。

それが、ある動画アプリで突然一つの動画を見つけるまでは。

画面の中の人があまりにも見覚えがある……

もう一度アカウント名を見ると――結衣CC。

このおすすめ機能は……

投稿時間は、昨夜だった。

知佳が動画をタップすると、すぐに賑やかな音楽が響き、それから誰かが叫んでいる声が聞こえた。「いち、に、さん、結衣おかえり!乾杯!」

この声は、なんと拓海だった。

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
18
บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ
“หนูชอบพี่ค่ะ พี่ภีม” ฉันกลั้นใจพูดคำนี้ออกไป หัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งด้วยความตื่นเต้นและหวัง“ขอบคุณ... แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเราเลยนะ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยตอบเสียงเรียบ นัยน์ตาของเขาไม่มีความลังเล“ค่ะ ไม่เป็นไร” ฉันยิ้มอ่อน พยายามข่มความรู้สึกผิดหวังไว้ข้างใน ก่อนจะตัดสินใจเดินจากมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่หันกลับไปสบตา พี่ภีม หรือ ภุมเรศ อีกเลยภุมเรศคือรุ่นพี่จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังที่อยู่รั้วติดกับโรงเรียนมัธยมของฉัน ฉันรู้จักเขาจากเพจรวมรูปหนุ่มหล่อของมหาวิทยาลัยนั้น และนั่นเป็นแรงจูงใจให้ฉันต้องแอบเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยหลังเลิกเรียนอยู่บ่อยครั้ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันเห็นเขากำลังจะขี่ บิ๊กไบค์ คู่ใจกลับบ้าน จึงรวบรวมความกล้าเข้าไปทักทายตีสนิท จนพี่เขาเริ่มจำฉันได้ จากนั้นก็เริ่มคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาพี่น้อง จนฉันอดไม่ได้ที่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่า ถ้าฉันได้กอดพี่ภีมสักครั้ง คงจะอบอุ่นทั้งตัวและหัวใจแน่นอน...!!แต่เมื่อผลลัพธ์ของการสารภาพรักจบลงอย่างเศร้าสร้อยเช่นนี้ ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการเดินออกมาอย่างสง่างามณ ร้านกาแฟสตาร์บัส“เจ๊ เป็นอะไร ดูซึมๆ อ่ะ” นิด รุ่นน้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2: เกรดดิ่งและนักเลงคีย์บอร์ดในชีวิตจริง
“ปิดเทอมแล้ว!!”ฉันตะโกนสุดเสียงด้วยความดีใจ พร้อมมอง สมุดพกรายงานผลการเรียน ประจำภาคเรียนที่ 2 ของชั้นมัธยมปีที่ 6 ที่เพิ่งจบไปหมาดๆ“น้อยๆ หน่อยกรรณ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ” พายุ เพื่อนชายที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.1 มองด้วยสีหน้าอมยิ้มทรงเสน่ห์ที่สมกับเป็นคิ้วบอยประจำรุ่น ใครจะคิดว่ากระเทยแบบฉันจะมีเพื่อนผู้ชายที่แมนทั้งแท่ง หล่อน่ารักสไตล์คิ้วบอย แถมผลการเรียนยังติดท็อป 5 ของรุ่นอีกด้วย ที่สำคัญคือความคิดอ่านของเราไปด้วยกันได้ดี จึงคบกันมาเกือบ 5 ปี“ก็ดีใจสิ ยุรู้มั้ย ฉันจะได้พักอยู่บ้านซะที ฉันต้องนั่งรถตื่นมาโรงเรียนตั้งแต่ตี 5 เหนื่อยเพลียแทบแย่” ฉันบ่นจนพอใจ“เออ เกรดกรรณเป็นยังไงบ้าง” พายุถามนิ่งๆ พร้อมมองไปที่สมุดพกบอกคะแนนของฉัน“โอ๊ย อย่าสนใจเกรดฉันเลย ไหนพายุ ได้เกรดเท่าไหร่”“อ่อ เทอมนี้เราได้ 3.97 นะ” โห คะแนนสูงมาก สมแล้วกับการเป็นท็อป 5 ของรุ่น ฉันแอบคิดในใจก่อนจะชม“โห เรียนเก่งจังพายุ ฉันยังไม่ได้เปิดดูเลยอะ งั้นมาเปิดดูพร้อมกัน” ฉันพูดพร้อมยิ้มแห้งๆ แก้เขิน พายุรอพร้อมลุ้นไปกับฉัน“2.79 โห ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากเลย...” ฉันบ่นพลางถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก จนรู้สึกได้ถึงอุ้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3: หุ่นเทพบุตรกรีก และการเผชิญหน้าในยิม
“พี่ทำตามใจตัวเองดีกว่านะ” เสียงของกันยาเอ่ยออกมาจากห้องครัว ขณะที่ฉันกำลังดูรายการแดร็กเรซจากทีวีจอใหญ่ในห้องนั่งเล่น“แต่ว่าพ่อจะยอมรับได้เหรอถ้าพี่เป็นกระเทย”“หนูรู้มาตลอดว่าพี่ไม่ได้อยากเป็นผู้ชาย ดังนั้นพี่ไม่ต้องไปสนใจคนรอบข้างหรอก แล้วเดี๋ยวหนูจะพยายามช่วยพูดกับพ่อให้ หนูเชื่อว่าซักวันนึงพ่อก็ต้องยอมรับในสิ่งที่พี่เป็น” กันยาเอ่ยแบบคนมองโลกในแง่ดี ซึ่งฉันก็ได้แต่หวังว่า อนาคตข้างหน้ามันจะสวยแบบที่หนูยาบอกเพราะแผนการเผด็จการที่พ่อตั้งใจจะให้ฉันสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารให้ได้ หลังจากย้ายเข้ามาอยู่เมืองกรุงได้เพียงแค่สัปดาห์เดียว ฉันก็ต้องเข้ายิมไป ต่อยมวย หลังเลิกเรียนเป็นประจำ ด้วยเหตุผลที่หนูยาบอกว่า เป็นทางเดียวที่จะช่วยให้พ่อไม่สงสัยระแคะระคายวันนี้หลังเลิกเรียน ฉันจึงไปต่อยมวยตามปกติ โชคดีที่ยิมแห่งนี้เป็นยิมไฮโซ ที่นอกจากจะมีเครื่องอำนวยความสะดวกมากมายแล้ว ยังมีดาราและนายแบบหล่อๆ มากมายมาซ้อม ให้เป็นอาหารตาระหว่างซ้อม ทำให้ฉันคลายเครียดไปได้พอสมควรหรือถึงแม้จะไม่มีชายหนุ่มงานดีมาซ้อม ฉันก็ยังมี พี่ธีร์ หรือ โค้ชธีรเดช เป็นอาหารตาเจ้าประจำ ด้วยหุ่นของพี่เขาที่งานดีข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-10
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 : ร้านกาแฟเก่า และรักแรกที่กลับมา
หลังจากนั้นทั้งหนูยา พายุ และกรรณก็เริ่มเปิดเทอมเข้าสู่โรงเรียนของแต่ละคน โดยเฉพาะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรกของกรรณ ซึ่งก็ต้องมีการทำกิจกรรมรับน้องตั้งแต่วันแรกเลย แต่ว่าคณะบริหารธุรกิจไม่ได้รับน้องโหดเหมือนคณะอื่นๆ เลยทำให้กันไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลอะไรเท่าไหร่ กลับสนุกพร้อมกับได้เจอเพื่อนสนิทที่คุยกันถูกคออีกสองคนก็คือ ลูกไม้ สาวประเภทสอง ผิวขาว หน้าตาหวานน้ำเสียงหวานเหมือนผู้หญิงเลย เรียกว่าเวลาคุยกับโทรศัพท์หนุ่มๆ โดยไม่เห็นหน้า ทุกคนต้องเชื่อแน่ๆ ว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง ส่วนคนต่อมาก็คือ กะทิ สาวใส่แว่น บอกเลยว่าทั้งสองคนนั้นอัธยาศัยดีมาก “กรรณ เพิ่งรับน้องเสร็จแล้วอ่ะ นี่เพิ่ง 4 โมงเย็นอยู่เลย เราไปทานขนมร้านตรงหัวมุมเพิ่งเปิดได้ไม่นาน ได้ข่าวว่าเจ้าของร้านหล่อมากแก” ลูกไม้พูดอย่างจีบปากจีบคอ “เอาสิ แล้วกะทิไปด้วยไหม” กรรณเอ่ยชวนกะทิ “ไปอยู่แล้ว ฉันก็หิวเหมือนกัน” กะทิ ตอบกลับทันที “โอเค ตกลงตามนี้ ไปกัน” จากนั้นทั้งสามคนจึงมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารเกาหลีที่ลูกไม้บอก ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ภายในร้านตกแต่งด้วยไม้ซึ่งแสดงถึงความอบอุ่น แถมยังมีมุม ชั้นหนังสือ เป็นจำนวนมากอยู
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5: การกลับมาของ "ลุงกอริลลา"
“เอาคืนมา” ชายหนุ่มคนนั้นตะโกนดังสั่นแต่กรรณอาศัยจังหวะรีบวิ่งออกมาพร้อมกับวิ่งหลบออกมา ในขณะที่ชายหนุ่มคนนั้นวิ่งตามมาอย่างกระชั้นชิด พร้อมด้วย ตาลุงกอริลลา กรรณรีบอาศัยจังหวะตอนนั้นตรงไปยังน้ำพุพร้อมกับ โยนกล้องถ่ายรูปลงไปในน้ำ“แกนะแก” ชายหนุ่มคนนั้นคำราม“อย่าทำอะไรเด็กคนนั้น ไม่งั้นเรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ ใช่ไหมครับคุณตี๋” ลุงกอริลลา เข้ามาขวาง ทำให้ชายหนุ่มคนนั้นรีบวิ่งออกไป“ขอบใจนะที่ช่วย” นพสูรย์เอ่ยขอบคุณ“ก็ยังดีที่มีมารยาทนะ ลุงกอริลลา” ทำเอานพสูรย์ไปไม่ถูกเลย“นี่เธอยังเรียกฉันว่า ลุงกอริลลา อยู่หรอ”“ก็มันเหมือนจริงๆ นี่นา” กรรณเอ่ยอธิบายเพราะว่าตัวของนพสูรย์นั้นตัวใหญ่ แถมมีกล้าม หน้าตาดูภูมิฐาน ถึงแม้ชายหนุ่มจะผิวขาวและหน้าตาตี๋“ไม่เจอกันหลายเดือน สวยขึ้นนะ” นพสูรย์ออกปากชม ทำเอากรรณไปไม่เป็นเลยทีเดียว“ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเลยที่ผู้จัดการของลุงอ่ะ ทำให้ฉันกลับไปที่ยิมไม่ได้แล้ว” กรรณโวยวายกลับ กลบเกลื่อนอาการเขิน“ก็เธอทำร้ายร่างกายฉันก่อน ฉันไม่ได้เริ่มนะ” ไม่ทันที่กรรณจะตอบอะไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กันยาบอกว่าซื้อของเสร็จแล้วหากรรณไม่เจอ กรรณจึงรีบตรงไปหาน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6: วาเลนไทน์กับหมากฝรั่ง
เม็ดฝนเริ่มโปรยปราย ในช่วงเย็นของเมืองหลวงอย่างกรุงเทพ นักแสดงหนุ่มอย่างนพสูรย์นั่งอมยิ้มอยู่ใรถ ที่กำลังติดไฟจราจร นึกถึงรสจูบเมื่อสักครู่นี้“สูรย์ แกนั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว แก้มจะแตกละ” อู๊ดหันหน้ามอง และเอ่ยถามด้วยความสงสัย ขณะกำลังจับพวงมาลัยมองท้องถนน“ป่าวพี่อู๊ด วันนี้อาหารอร่อยมาก” นพสูรย์พยายามกลบเกลื่อนทั้งทีมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า“เวลาคิดยังไง คุยงานเสร็จ ขอกินโมโม่คนเดียว” อู๊ดถามต่ออย่างอดสงสัยไม่ได้“ไม่มีอะไรพี่อู๊ด แค่อยากกิน ถ้าไปกับพี่ นักข่าวกับแฟนคลับจะยิ่งจำได้ละ”“เออ จริงด้วย” อู๊ดพูดอย่างเข้าใจขณะเวลาที่กรรณก้าวเดินออกจากชั้นเรียนที่เพิ่งหมดเวลาเรียน เดินเท้าออกมาพร้อมสองสาวเพื่อนสนิท“แก ดูนี้สิ” ลูกไม้ร้องเสียงดัง พร้อมกับชู iPhone รุ่นใหม่ล่าสุด พร้อมภาพปริศนา สร้างความตกตะลึงให้กรรณเป็นอย่างมาก“นี้มันรูปแอบถ่ายพี่นพสูรย์พระเอกดาวรุ่ง จูบกับใครอะ” กะทิเอ่ยถามด้วยความสงสัยแต่กรรณพอจะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันก่อน“นั่นสิ เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด แต่คนที่จูบอะเป็นพี่นพสูรย์แน่ๆ แกดูสิกรรณ” ลูกไม้เอ่ยถาม“หาอะไร” กรรณตอบด้วยน้ำเสียงกังวล“อะไร กร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7: การเผชิญหน้า
ยามที่บานประตูห้องปิดลง กรรณถอนหายใจยาว พิงหลังกับบานประตู ปล่อยให้ความเครียดที่สั่งสมมาตลอดวันคลายออกช้าๆ แสงไฟสีนวลของห้องส่องกระทบใบหน้าของ กันยา น้องสาวคนเดียวที่นั่งหันหลังให้ ท่ามกลางกลิ่นหอมของเครื่องเทศและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสัญชาติเกาหลี“สวัสดีค่ะพี่” กันยาเงยหน้าขึ้นจากชามบะหมี่ ดวงตาใสซื่อทอประกายอบอุ่น มองพี่ชายที่เริ่มมีเค้าโครงของหญิงสาวมากขึ้นทุกวันกรรณพยักหน้าเล็กน้อย ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆ แต่ความคิดในหัวกลับวุ่นวายราวกับพายุฝน เขากำลังนั่งคิดหาวิธีที่จะสารภาพความจริงกับพ่อ—ความจริงที่ว่าเขาทิ้งความฝันของพ่อไว้เบื้องหลัง และกำลังเริ่มต้นการเดินทางที่โลกใบใหม่—การเปลี่ยนผ่านจากชายเป็นหญิง“เป็นอะไรไปคะพี่” กันยาถามขึ้นอย่างสังเกตเห็นถึงความเงียบผิดปกติของพี่สาว เอ๊ย...พี่ชายตรงหน้ากรรณกัดริมฝีปาก พยายามรวบรวมความกล้า “พี่จะบอกพ่อยังไงอ่ะว่าพี่ไม่ได้เรียนโรงเรียนเตรียมทหารเหมือนไอ้พายุ แต่มาเรียน คณะบริหารธุรกิจ แทน แล้วตอนนี้…พี่รู้ใจตัวเองแล้วล่ะ ว่าพี่อยากที่จะเป็นผู้หญิงแบบเต็มตัว” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ความกังวลถาโถมเข้ามาจนหนักอึ้งในอกตลอดชีว
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่8:สไตล์ลอฟต์และรอยร้าวในใจ
รถ BMW รุ่นใหม่ล่าสุด ขับเคลื่อนเข้ามายังบริเวณบ้านขนาด 200 ตารางเมตร ตัวบ้านเป็น สไตล์ลอฟต์ (Loft Style) ผนังอิฐเปลือยสองชั้นให้กลิ่นอายคลาสสิกของโรงงานเก่า ดูดิบ เท่ และมีเอกลักษณ์ กรรณ เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไป พื้นที่ภายในเปิดโล่งและเพดานสูง (Open Space & High Ceiling) ทำให้บ้านดูโปร่ง กว้างขวาง และอากาศถ่ายเทดี โครงสร้างถูกโชว์ไว้โดยไม่มีฝ้าเพดาน แถมยังมี ชั้นลอย (Loft Area) เพิ่มพื้นที่ใช้สอยได้อย่างลงตัว หน้าต่างและกระจกบานใหญ่ทำให้แสงธรรมชาติยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาสร้างบรรยากาศที่อบอุ่น เฟอร์นิเจอร์แบบลอยตัวเน้นความสะดวกในการปรับเปลี่ยน ส่วนวัสดุที่ใช้ก็กลมกลืนในสไตล์อินดัสเทรียล เน้นโทนสีธรรมชาติ เช่น ดำ น้ำตาล และสีส้มอิฐ“บ้านสวยดีนะ... เหมือนอยู่นิวยอร์กเลย” หญิงสาวเอ่ยปากชมหลังจากที่เงียบมานาน“พูดได้แล้วเหรอ?” ชายหนุ่มหลุดปากแซว ก่อนจะอยากตบปากตัวเองที่ไม่น่าไปกวนโมโหเธอเลย“ไม่ต้องมากวนประสาทเลยนะ เดี๋ยวนี้ลุงอยู่คนเดียวเหรอ?” กรรณถามออกไปด้วยความสงสัย“ใช่ ฉันอยู่คนเดียว พี่อู๊ด ผู้จัดการของฉันอยู่คอนโดข้างนอก แต่ช่วงนี้แกไปญี่ปุ่น ถ้าไม่อย่างนั้น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่9ช่วงบ่ายที่ 'ร้านของภีม'
หลังเลิกเรียนในที่สุด กรรณ ก็สามารถปลีกตัวออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัยได้สำเร็จ โดยบอกกะทิกับลูกไม้ทำเอาสองสาวงุ่นงงไปเลย หัวใจของเธอยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่ใช่เพราะความเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความคิดที่ว่ากำลังจะต้องเผชิญหน้ากับ นพสูรย์ อีกครั้งเธอตรงไปยัง ร้านของพี่ภีม ที่เป็นทั้งร้านกาแฟและห้องสมุดตามที่นัดหมาย เมื่อก้าวเข้าไปในร้านบรรยากาศที่เงียบสงบและกลิ่นหอมอ่อนๆ ของกาแฟคั่วบดช่วยให้ความกังวลของเธอลดลงได้บ้าง กรรณเลือกนั่งที่โต๊ะมุมในสุดที่มองเห็นถนนได้ชัดเจน เธอหยิบ iPhone ขึ้นมาแสร้งทำเป็นยุ่งอยู่กับมันเพื่อคลายความประหม่าในขณะที่เธอกำลังจ้องมองหน้าจออย่างไม่มีจุดหมาย เงาของใครบางคน ก็ทาบทับลงบนโต๊ะ“มานานรึยัง คนสวย?” เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้น นพสูรย์ มาถึงเร็วกว่าที่คิด ชายหนุ่มในเสื้อยืดสีดำคอวีและกางเกงยีนส์เรียบง่าย ดูแตกต่างจากบทบาทนักแสดงที่ต้องใส่สูทผูกไทด์ แต่กลับดูดีและมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างร้ายกาจ“ก็... สักพักแล้วค่ะ” กรรณตอบอย่างตะกุกตะกัก ไม่กล้าสบตาเขาตรงๆ พยายามรวบรวมสติทั้งหมดไว้ไม่ให้ใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงคืนที่ผ่านมานพสูรย์เลื่อนเก้าอี้ลงนั่งฝั่งตรงข้าม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
บทที่10 : เผชิญหน้า ‘พ่อเลี้ยงนล’
เมื่อ กรรณ กลับมาถึงคอนโดสุดหรู เธอพบว่า พ่อเลี้ยงนล กำลังนั่งรออยู่ตรงห้องนั่งเล่น ชุดเสื้อผ้าหรูหราของเขายังคงแสดงออกถึงอำนาจ แต่แววตาของเขามีความโกรธและความผิดหวังฉายชัด “คิดจะกลับมาแล้วเหรอ ไอ้กรรณ” พ่อเลี้ยงนลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาจงใจใช้สรรพนามที่ไม่ให้เกียรติ เพื่อตอกย้ำความผิดของเธอ กรรณสูดหายใจลึก พยายามยืนหยัดอย่างมั่นคงที่สุด “หนูมาบอกพ่อว่า หนูจะไม่กลับมาอยู่ที่นี่อีกแล้วค่ะ” คำพูดนั้นทำให้พ่อเลี้ยงนลลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างรุนแรง “แกพูดว่าอะไรนะ? แกจะไปอยู่ที่ไหน? กล้าดียังไงถึงทำตัวเป็นลูกอกตัญญู หนีออกจากบ้านไปกับใคร!” “หนูจะไปอยู่กับคนที่ยอมรับในตัวตนของหนูค่ะ” กรรณตอบกลับอย่างไม่หลบสายตา “ใคร! ไอ้นั้นของแกมันเป็นใคร? แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกทำลายชื่อเสียงของฉันง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? กลับมาทันที! ทำตัวดี ๆ เป็นผู้เป็นคนซะ! ก่อนที่ฉันจะทำให้ไอ้คนที่แกหนีไปหามัน อยู่ไม่ได้ ในวงการนี้” พ่อเลี้ยงนลข่มขู่ โดยอ้างถึงอิทธิพลที่เขามี ความโกรธของกรรณพุ่งสูงขึ้นเมื่อได้ยินคำขู่ที่มุ่งเป้าไปที่คนที่เธอรัก “พ่อจะทำร้ายใครไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าพ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status