ผูกดวงวิวาห์(ไร้)รัก

การเเต่งงานครั้งนี้สำหรับเขาก็แค่เเต่งแก้เคล็ดตามที่ผู้เป็นแม่ต้องการเท่านั้น ให้รักเธองั้นเหรอคงได้แค่ฝัน เพราะในสายตาเขาเธอก็แค่ยัยเด็กเอ๋อที่อยากจะเป็นเมียเขาจนตัวสั่น

ส่วนเธอนั้นกลับคิดตรงข้าม เขาคือพี่ชาย คือรักเเรก คือคนที่เธออยากใช้คำว่าครอบครัวร่วมกัน...

แต่การแต่งงานที่ไม่ได้มาจากความรักของทั้งสองฝ่ายมีหรือจะไปได้ดี ชีวิตครอบครัวที่ราบรื่นคงเป็นเรื่องที่ได้แค่คิด คำว่า "อยากหย่า" เกิดขึ้นบ่อยครั้งจนความสัมพันธ์เสี่ยงที่จะจบลง แต่ทว่าคนอยากหย่ากลับไม่ใช่คนเเรกที่พูดนักพูดหนาซะนี่...

///////

"ปล่อย ถ้าพี่ไม่เอาก็ฝากไว้นี่แหละ เดี๋ยวหวาให้คนเอาไปส่งที่คอนโด"

"ไม่ต้องเอาไปส่ง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะพี่จะกลับมาอยู่ที่นี่ กลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิม"

"กลับมาทำไม? เราหย่ากันเเล้วไม่ใช่หรือไง หนูไม่ได้วุ่นวายกับพี่แล้วนี่!"

"ใครบอกว่าพี่หย่า ทะเบียนสมรสเรายังมีเหมือนเดิมหวา พี่ไม่ได้เซ็นอะไรทั้งนั้น"

_________

ไต้ฝุ่น

หล่อ รวย เย็นชาแถมปากหนัก เป็นประธานบริษัทอยู่ดี ๆ อยากเป็นหมา

อายุ 32 ปี สูง 185 ซม.

ยี่หวา

ตัวเล็กน่ารัก นิสัยดี รักพี่ฝุ่นมาก

อายุ 22 สูง 160 ซม.

_____________

"เสื้อผ้าพี่หนูขนมารวมไว้แล้ว ยกออกไปได้เลย"

คนตัวเล็กไม่ได้สนใจสายตาที่มองเธอในเวลานี้เลยแม้แต่นิดเดียว เธอใจเเข็งขนาดที่ขอหย่าเองได้ กะอีแค่ขนเสื้อผ้าส่งอดีตสามีออกจากบ้านก็ไม่เป็นเรื่องยากอีกต่อไป

"......." แต่อีกคนกลับไม่ตอบกลับ กระทั่งจะเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่ถูกขนมากองรวม ๆ กันไว้ก็ยังไม่ทำ เขายืนจ้องมองเธอด้วยแววตาที่ยากเกินจะคาดเดาได้

"หรือจะให้หวายกให้"

"ไม่ต้อง หวาไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะพี่ไม่ได้จะมาเก็บเสื้อผ้า" ไต้ฝุ่นตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับขยับตัวเข้าชิดคนตัวเล็กมากยิ่งขึ้น

ยี่หวาเองก็ขยับตัวออกในทันทีราวกับรังเกียจเขาเข้าขั้นหนัก แต่เพราะร่างกายเธอตอนนี้ไม่ค่อยเเข็งเเรงนักจึงทำให้เธอเซเล็กน้อย โชคดีที่เขาคว้าตัวเธอมากอดไว้ได้ทัน

"เป็นอะไรมากไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเต็มอก

"ปล่อย ถ้าพี่ไม่เอาก็ฝากไว้นี่แหละ เดี๋ยวหวาให้คนเอาไปส่งที่คอนโด" เธอว่าพลันดันตัวเขาออกห่าง แต่เพราะเเรงที่มีอันน้อยนิดหรือจะสู้เขาที่ตัวโตกว่าเธอหลายเท่า

"ไม่ต้องเอาไปส่ง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะพี่จะกลับมาอยู่ที่นี่ กลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิม"

เขาเอ่ยเน้นย้ำคำว่าเราเป็นพิเศษ แต่เพราะอีกคนนั้นฝังใจและเจ็บปวดมามากพอแล้ว บ้านเราอย่างนั้นหรือ? นี่มันบ้านเธอต่างหาก! เขาตกลงยกมันให้เธอตั้งแต่วันที่ขอหย่าแล้วไม่ใช่หรือไง

"กลับมาทำไม? เราหย่ากันเเล้วไม่ใช่หรือไง หวาไม่ได้วุ่นวายกับพี่แล้วนี่!" หญิงสาวตะคอกเสียงดังตามอารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้น

"ใครบอกว่าพี่หย่า ทะเบียนสมรสเรายังมีเหมือนเดิมหวา พี่ไม่ได้เซ็นอะไรทั้งนั้น" เขาพูดประโยคนั้นออกมาพร้อมมือหนาจับเอวคอดกิ่วเเน่นขึ้น เเววตาคู่คมเริ่มสั่นไหวเล็กน้อย ในใจเขาพลันกระตุกวูบอย่างแปลกประหลาด หนำซ้ำยังเกิดกลัวขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"อะไรนะ!? พี่ยังไม่เซ็นงั้นเหรอ?"

"ใช่ เพราะพี่ไม่หย่า "

"ตอนนั้นพี่อยากหย่ากับหนูแทบจะชักตายไม่ใช่หรือไง วันนี้ทำไมยังไม่เซ็นใบหย่าอีก! ตกลงพี่จะเอายังไงเนี่ย!" คนตัวเล็กโมโหจนหน้าแดงก่ำ หากฆ่าคนแล้วไม่ผิดกฏหมายเชื่อได้เลยว่าคนตรงหน้าหายใจได้อีกไม่นานแน่!

"หย่ากับเธอเหรอ? ไม่มีทาง เลิกหวังได้เเล้วเมียจ๋า ชาติหน้าพี่ก็ไม่หย่ากับเธอหรอก"

จะให้เขาหย่ากับเธองั้นหรือ? เขาไม่ทำเด็ดขาด ต่อให้จะถูกมองว่ากลืนน้ำลายตัวเองหรืออะไรก็ช่างเขาไม่สน เพราะเขารู้ใจตัวเองแล้ว

"แต่หวาจะหย่า! พี่ไปเซ็นมาเลยนะ หวาจะหย่า ๆ หวาจะมีผัวใหม่!" เธอทนเขาไม่ไหวแล้ว เขาเองไม่ใช่หรือไงที่ขอหย่าก่อนเวลาที่ตกลงกัน!

"ไม่มีทาง หวาเป็นเมียพี่จะไปมีผัวใหม่ได้ไง เลิกคิดเรื่องจะเลิกกับพี่แล้วเอานี่ไปตรวจด้วย หรือไม่ก็ไปหาหมอกับพี่" ไต้ฝุ่นใจสู้เถียงกลับพร้อมกับยัดบางสิ่งใส่มือเธออีกด้วย

"อะไร?"

"ที่ตรวจครรภ์ไง ไม่รู้สึกว่าตัวเองแปลกไปเหรอช่วงนี้"

________

.

.

.

Sun Su Talk:

เปิดเรื่องใหม่เเล้วค่า~~ ไรท์สุพาลูกเขยปากแข็งสายเห่าสายหอนมาฝากอีกคนแล้วค่ะ เอ๊ะ เปิดมาแบบนี้ไม่แน่ใจว่าจะโบ้เลเวลไหนน้า? ฝากเพื่อน ๆ นักอ่านที่น่ารักช่วยติดตามและคอยลุ้นไปด้วยกันอีกเรื่องด้วยนะคะ^^