LOGIN
รักกักขัง
Last Updated : 2025-07-31
18
Share:
Report
"นายควรเลิกยุ่งกับคนที่เขามีเจ้าของนะ" "ถ้าเจ้าของมันไม่สนใจ ก็เท่ากับว่ามันไม่มีเจ้าของ"
View MoreChapter 1
Intro
โมริน ยืนกอดอกอยู่หน้าคณะของตัวเอง เธอยกมือขึ้นปัดปลายเส้นผมที่หล่นลงมาบนเเก้ม ทัชไว้ข้างใบหูเล็ก ดวงตาคู่งามสะท้อนเเววไม่พอใจ แฟนหนุ่มของเธอยุ่งตลอดเวลาจนไม่มีเวลามาสนใจเธอเลยสักนิด
เธอพยายามที่จะไม่งี่เง่า หรือทำตัวน่ารำคาญ ให้เขาเห็น แต่บางครั้งเธอก็อดไม่ไหว จึงต้องเเสดงความรู้สึกด้านนี้ออกไป ว่าเธอยังต้องการใช้เวลาร่วมกับเขา
"โดนแฟนเมินมาอีกละสิ" ใบหน้าสวยหันไปยังต้นเสียง ลินินเพื่อนเที่ยวขาประจำของเธอเอ่ยแซว
"เขาเเค่ไม่มีเวลา"
"ไปเที่ยวไหม ผับเปิดใหม่"
"ไม่ไป" ลินินมักจะชวนเธอเที่ยวตลอด เเต่วันนี้เธอไม่มีอารมณ์ไปจริงๆ เธออยากเจอเเฟนหนุ่มของตัวเอง
"ทำไม แกจะไปคอยเฝ้าเเฟนเเกเหรอ ไม่ต้องหรอก เขาไม่มีเวลาไปมองผู้หญิงคนอื่นหรอก ขนาดเเกเขายังไม่มีเวลาเลย" ก็จริงอย่างที่ลินินพูด แต่เธออยากจะอยู่ข้างๆ เขา
"ฉันจะไปหาเขา"
"โม เเกไปเที่ยวกับฉันดีกว่า แฟนเเกเขากำลังทำงานอยู่ แกจะไปหาทำไม" ลินินเดินมาเขย่าตัวเธอเบาๆ
"แกอยากให้ฉันจ่ายใช่ไหม" หญิงสาวแกะมือเพื่อนออกจากไหล่ เธอเอ่ยถามไปตรงๆ เพราะทุกครั้งที่ไปเที่ยวด้วยกัน เธอแทบจะเป็นกระเป๋าเงินของลินินไปเเล้ว แต่การจ่ายเงิน มันกลับทำให้เธอลืมเรื่องเครียดๆ ไปบ้าง
"เปล่าซะหน่อย วันนี้เเกไม่ต้อง มีคนเลี้ยง"
"งั้นเเกก็ไปสิ จะชวนฉันทำไม"ในเมื่อมีคนจ่ายเเทนเเล้วจะมาชวนเธอไปด้วยเพื่ออะไร
"ก็ฉันเห็นแกมีอาการแบบนี้ไง เลยชวนไป อย่าไปเครียด เขาว่างเมื่อไหร่ เขาก็มาหาแกเองไม่ใช่เหรอ ไปเถอะ" ไม่พูดเปล่า ลินินยังลากแขนเธอไปขึ้นรถอีกต่างหาก
@Thehighlights
ลินินเดินควงเเขนโมรินเข้ามาข้างในผับหรู ก่อนเข้ามาการด์หน้าประตูก็ตรวจเช็คพวกเธออย่างละเอียด
"ที่นี้เข้มงวดชะมัดยาด ตรวจอะไรนักหนา"ลินินบ่นพึมพำอยู่ข้างๆ หญิงสาว
"ใครเเนะนำเเกมาที่นี้ละ ผับอื่นมีตั้งเยอะเเยะไม่เข้า"เธอเองก็บ่นลินินขึ้นมาบ้าง
"ผู้ชายชวนมาค่ะ ฉันเลยถ่อมาถึงที่นี้ไง"
"เเกชวนฉันมานั่งดูเเกดื่มกับผู้ชาย?" ยิ่งเธอเห็นคู่รักคู่อื่นพลอดรักกัน เธอก็ยิ่งคิดถึงเเฟนหนุ่มขึ้นมา
"ฉันก็มาดื่มกับเเกด้วยไง ไม่ใช่เพราะผู้ชายอย่างเดียว แกก็สำคัญนะ"
ร่างบางเดินตามเพื่อนมายังโต๊ะวีไอพี เธอเงยหน้ามองภาพตรงหน้า เป็นพวกผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะ ยังมีที่ว่างอีกสำหรับสามคน
โมรินกระตุกเเขนลินินเบาๆ เธอกระซิบข้างหูเพื่อนอย่างกังวล
"แกบ้าไปเเล้วเหรอ ผู้ชายนั่งเต็มโต๊ะขนาดนั้นเเกรู้จักเขาดีเหรอไง"
"แกไม่ต้องกลัว ไม่มีใครทำอะไรแกหรอก ทุกคนมีเจ้าของหมดเเล้วค่ะ แกไม่ต้องคิดมากว่าคนสวยอย่างเเกจะมีคนมาจีบ"
"แกไปนั่งคนเดียวเถอะ ฉันไปนั่งดื่มคนเดียวดีกว่า"เธอขอเปลี่ยนใจดีกว่า ผู้ชายแปลกหน้าทั้งนั้น เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ เธอไม่ไว้ใจ
"โม เเกไม่ต้องกังวล พี่ๆ เขาไว้ใจได้ ฉันสนิทด้วย" ลินินควงเธอเข้ามานั่งลงที่โต๊ะกว้าง เเต่ข้างๆ เธอยังมีที่ว่างอีกสำหรับหนึ่งคน ทำให้เธอโล่งใจขึ้นมาได้บ้าง เพราะไม่มีคนนั่ง
"นี่เพื่อนลินินเองค่ะ ชื่อโมริน" ผู้ชายทั้งโต๊ะหันมามองเธอเป็นตาเดียวกันเชียว
"พี่ไม่เคยเห็นคนสวยขนาดนี้มาก่อนเลยครับ"ผู้ชายคนตรงหน้ายอดคำหวานใส่ จนเธออยากจะอ้วกใส่
"โมมันมีเเฟนเเล้วค่ะ พี่ธีร์" ไหนลินินบอกว่ามีเเฟนหมดเเล้วไง นี่ขนาดมีเเฟนเเล้ว ยังมีหน้ามาหยอดคำหวานใส่ผู้หญิงคนอื่น
"มึงมาสาย จ่ายด้วยนะ" ชายตรงหน้าพ่นคำพูดออกมา ดวงตาสีเข้มมองผ่านหน้าเธอไปยังคนที่มาใหม่ข้างหลังคนตัวเล็ก ทำให้หญิงสาวที่นั่งนิ่งต้องหันไปมองด้วยอีกคน
ร่างสูงประมาณร้อยเเปดสิบสาม ยืนอยู่ข้างหลังเธอ อีกเเค่นิดเดียวตัวก็จะติดกันเเล้ว กลิ่นน้ำหอมของผู้ชายเฉพาะตัวลอยมาเเตะจมูกหญิงสาว เพราะอยู่ใกล้กันเกินไป
ดวงตาขลับสีดำเหลือบมองเธออย่างอยากจะคาดเดา เขาขยับลงมานั่งลงใกล้ๆ เธอ ทำให้โมรินขยับออกห่างนิดหน่อย เขาหันมามองการกระทำของเธอ
มือหนาหยิบขวดเหล้าขึ้นมารินใส่เเก้วตรงหน้าตัวเอง ก่อนจะกระดกดื่มที่เดียวหมดเเก้ว ทรงผมสั่นยุ่งเหยิงปรกตาเล็กน้อย มันไม่ทำให้เขาดูโทรมเลยสักนิด เขายังสวมต่างหูสีเงินอีกด้วย ดูเหมือนพวกอัธพาลสุดๆ
ดวงตาคู่งามเหลือบสังเกตเขาเป็นครั้งคราว จนเขาขยับเเก้วเหล้ามาตรงหน้าเธอ
"ฉันไม่ดื่มเหล้า"เธอมองเเก้วใบใส่ที่มีน้ำสีอำพันอยู่ในนั้น พลางเอ่ยปฏิเสธเขา
เขากระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย การกระทำเเบบนั้นมันยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้เขา
"เห็นเธอแอบมองฉันอยู่เรื่อย คิดว่าอยากดื่มเเก้วเดียวกับฉัน"
Latest chapter
รักกักขัง แฟน
บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์มีชายหญิงคู่หนึ่งนอนแนบชิดใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ภายในห้องยังคงมืดสลัว มีเพียงแสงจากเบื้องนอกตกสะท้อนเข้ามาทางหน้าตาจนเกิดแสง ยังมีผ้าม่านบดบังแสงสะท้อนนั้นไว้ จึงไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว ก๊อกๆๆเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทำให้หญิงสาวขยับตัวตื่นเป็นคนแรก โมรินแสดงสีมึนงงขณะลุกขึ้น เธอควานหานาฬิกามามอง เมื่อเห็นแล้วก็แทบจะตาสว่างเช้าแล้ว!โมรินเขย่าแขนอลันให้ตื่น เมื่อคืนเธอเตือนเขาให้ปลุกเธอ ทำไมเขาถึงลืมไปได้ พ่อกับแม่เธอต้องตามหากันวุ่นแน่“หือ”ชายหนุ่มส่งเสียงร้องในลำคอก่อนจะปรือตาตื่น เขาหันมามองหญิงสาวข้างกายที่มองเขาไม่วางตา“ทำไมนายไม่ปลุกฉัน”“ลืม”อลันยกมือสางผมแล้วหาวออกมาเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีก โมรินรู้สึกกังวลและประหม่า เธอหันมองชายหนุ่มอย่างเป็นคำถาม ทว่าอลันไม่ทันได้ปริปากพูดอะไร คนข้างนอกก็เปิดประตูเข้ามาแล้วโมรินดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโป่งอย่างรวดเร็ว จึงไม่เห็นว่าคนที่เข้ามาคือใครแม่มองเขาอย่างสงสัย บนห้องมีเสื้อผ้ากระจัดกระจายไปหมด แล้วลูกชายยังไม่สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอีก “ล
Last Updated : 2025-07-31รักกักขัง สารภาพ
“มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุมากกว่าฉัน เธอจูบฉันแล้วยังบอกฉันอีกว่า โตไปฉันต้องเป็นของเธอ”ดวงตาขลับสีนิลลึกล้ำยามมองดวงหน้างามตรงหน้าหัวใจดวงเล็กสั่นไหว ผุดภาพเด็กหนุ่มใบหล่อเหลาครานั้นที่เธอเมามายแล้วเผลอจูบ ก็คือเขา!คิ้วเรียวงามเลิกขึ้น ดวงตากลมเพ่งพิศมองเขาให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง เขาในวัยเด็กเปลี่ยนไปมากทว่าเค้าโครงเดิมยังคงอยู่ “ตอนนั้นฉันเมา อย่าคิดมากเลย”“หึ”เขาหัวเราะในลำคอให้กับคำตอบของหญิงสาว เธอมาทำให้เขาลงรักแล้วก็จากไปแบบไม่คิดอะไร “ได้”เขาเงียบแล้วกระดกแชมเปญดื่มไปอีกหลายอึก“งั้นเธอตอบคำถามฉันมาห้ามโกหก ในใจเธอมีฉันบ้างไหม หากเธอตอบว่าไม่มีฉันจะหายไปจากชีวิตเธอตอนนี้เลย”โมรินอึ้งในคำถามและเงื่อนไขของเขา เธอเม้มปากเข้ากันอย่างลังเล แพขนตางามหรี่ตาลงหลบสายตาคาดคั้นคู่นั้นที่จ้องมองรอคำตอบของเธอ“ฉัน…”โมรินกำมือแน่น อีกใจก็อยากปฏิเสธแต่กลัวว่าเขาจะหายไปจริง อีกทางก็กลัวว่าเขาจะหลอกถามเธอในขณะที่หญิงสาวกำลังครุ่นคิด ร่างสูงตรงหน้าก็คว้าท้ายทอยโมรินขึ้นจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว รสจูบนั้นร้อนแรง ดุดันและหิวกระหายโมรินดิ้นพล่านใน
Last Updated : 2025-07-30รักกักขัง งานเลี้ยง
“ทำไมต้องหลบหน้าฉัน”วันก่อนหลังจากเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอหายไปแล้ว ตอนนั้นเขากระวนกระวายมากไม่รู้ว่าเธอจะหายไป แต่ลินินบอกว่าเธอไม่หายไปไหนหรอก“เพราะฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”“ขึ้นรถ”อลันจับจับแขนเธอ โมรินสะบัดมือออกทันที “ฉันไม่ไป”“ไปกับฉัน”เขาคว้าแขนเธออีกครั้ง“ไม่”โมรินปฏิเสธอีก เธอไม่ไปไหนทั้งนั้น เธอจะกลับบ้าน เขามีสิทธิ์อะไรมาบังคับเธอ “คุณหนู”คนขับรถของเธอมาแล้วโมรินจึงรีบวิ่งไปหาลุงผาทันที ก่อนโมรินจะขึ้นรถ เธอเหลือบมองเขาครั้งหนึ่ง“ทำไมมารับช้าละค่ะ”โมรินเอ่ยถามทำลายบรรยากาศเงียบในรถ“คุณหญิงกับคุณท่านเตรียมตัวจะไปงานเลี้ยงนะครับ ลุงเลยเอารถไปเช็คมา”“อ่อ”โมรินพยักหน้าหงึกๆเมื่อกลับมาถึงบ้านก็พบว่ามีช่างเสื้อกับช่างแต่งหน้ามาที่บ้าน โมรินงงงวย แต่เหตุการณ์แบบนี้เธอเห็นบ่อยจนเป็นปกติไปแล้ว“ยัยหนูมาเลือกชุดสิ”รดากวักมือเรียกลูกสาวที่แสดงสีหน้าไม่เข้าใจ“จะไปงานเลี้ยงใครกันคะเนี่ย”“พวกนักธุรกิจนะฉลองวันเกิดให้หลานคนโตจะแต่งตัวธรรมดาไม่ได้ เดี๋ยวนักข่าวถ่ายรูปแล้วไม่เด่น”รดาเลือกชุดออกมาทาบตัวลูกสาวสอ
Last Updated : 2025-07-29รักกักขัง คุยกันก่อน
โมรินรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตกเย็นแล้ว ร่างกายเธอปวดร้าวไปหมด เหมือนโดนค้อนทุบจนแหลกสลาย ทว่าเธอกลับพยุงตัวเองขึ้นมาจากเตียงนอน ชายหนุ่มใบหน้าคุ้นเคยนอนแนบชิดอยู่ใกล้ตัวเธอ โมรินค่อยๆผลักร่างเขาออกห่างอย่างเบามือที่สุด ดวงเนตรงามฉายแววเกรี้ยวกราดยามเหลือบมองเขาหญิงสาวมองเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นบนพื้น จึงมองหาเสื้อผ้าชุดใหม่ เธอควรรีบออกไปก่อนเขาจะตื่นขึ้นมา ตัวเองฝ่ายผิดยังจะมาใช้กำลังกับเธออีกโมรินปรายตามองเขาก่อนจะออกไปจากห้องของตัวเอง เธอลากสังขารที่ระบมเดินลงไปขึ้นรถ โมรินโกรธเขารวมทั้งลินินตัวดีด้วยหญิงสาวตรงกลับมาที่บ้าน แล้วก็เป็นอย่างทุกครั้ง เมื่อแม่บ้านเห็นรถเธอเข้ามาจอดพวกเขาก็วิ่งกรูเข้ามาหาเธอทันที โมรินลงจากรถด้วยใบหน้าขาวซีด “ว๊ายตาย”แม่บ้านอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นคุณหนูร่างอ่อนระทวยพร้อมใบ้หน้าซีดเซียว จึงร้องถามด้วยความเป็นห่วง“เป็นมาอะไรมาคะ ให้ลุงผาขับรถพาไปหาหมอไหม”“ไม่ต้องค่ะ โมเป็นวันนั้นของเดือน ไม่สบายนิดหน่อย”คุณป้าพยักหน้าแล้วเข้ามาช่วยพยุงร่างเธอเข้าไปในบ้าน รดานั่งดูทีวีอยู่ในห้องโถงในมือถือพัดสีแดงโบกไปมา เมื่อเห็น
Last Updated : 2025-07-29รักกักขัง หักหลัง
“ออกไปจากห้องฉัน”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแคลงใจ เขากับลินินรวมหัวกันหลอกเธอ อลันหรี่ตา สังเกตเห็นความตระหนกบนใบหน้าเล็กๆ ชายหนุ่มเดินขึ้นหน้าไปหาหญิงสาวอีก เธอถอยหนีเขาตามสัญชาตญาณ เขาเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ“ฉันอธิบายได้”“ไปให้พ้นหน้าฉัน”โมรินฝืนกลั้นความกลัวตะหวาดเสียงใส่เขา เธอเป็นตัวตลกในสายตาพวกเขามามากพอแล้ว เพราะฉะนั้นไปให้พ้นหน้าเธอ“ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย”ดวงตาคู่งามรื้นน้ำตา หญิงสาวตื่นตะลึงหัวใจแหลกสลายกับสิ่งที่เห็นในโทรศัพท์ของเขาเมื่อครู่ เธอดูเป็นคนโง่ที่โดนเพื่อนรักทรยศหักลัง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนั้นจะเป็นลินินที่ส่งเธอให้เขากับมืออลันดึงร่างเธอเข้ามาประชิดตัวเขาประคองใบหน้างามแล้วมองเธออย่างรู้สึกผิด“ฟังฉันพูดก่อน”โมรินผลักร่างเขาออกแล้วสะบัดฝ่ามือใส่ใบหน้าด้านข้างของเต็มแรง เธอทั้งโกรธทั้งเสียใจ ในตอนนี้เธอเข้าใจความรู้สึกของภาคินแล้วว่าการโดนหลอกการโดนทรยศหักหลังจากคนรักมันรู้สึกอย่างไร เธอเสียใจจนน้ำตาแห่งความผิดหวังที่กลั้นไว้ไหลทะลักลงอลันดันลิ้นกับกระพุงแก้มเมื่อโดนฝ่ามือสาดใส่ใบหน้าอย่างแรง เขาหันสายตามองคนตัวเล็
Last Updated : 2025-07-28รักกักขัง ความลับ
ประตูห้องของเธอดังขึ้นในเวลาต่อมา โมรินที่ยืนเหม่อลอยอยู่ได้สติอีกครั้ง เธอเปิดมันออกมองดูว่าเป็นใครอลัน!ดวงตาคู่เล็กมองเขาอย่างเป็นคำถาม อลันเดินเข้ามาในห้องเหมือนอย่างที่เคยทำ ทำไมเขายังอยู่ที่นี่ เธอไล่เขากลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ “ฉันให้นายกลับไปไม่เหรอ”“ทำไมฉันต้องกลับด้วย”ร่างสูงขยับกายเข้ามาใกล้เธอ ใช้นิ้วมือของเขาเช็ดคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลืออยู่บนพวงแก้ม “ฉันเลิกกับเขาไปแล้ว”เธอพูดต่ออีก“เขาดูเหมือนจะไม่พอใจมาก”“ช่างมันเถอะ”อลันพูด เขาชะโชกใบหน้าลงมาประทับจูบหน้าผากหญิงสาว แล้วดึงร่างเธอเข้าไปในอ้อมกอดเขา เหมือนว่าเขากำลังปลอบใจเธอโมรินรู้สึกผิดอยู่บ้างที่ทะเลาะกับภาคินก่อนหน้า เธอยังพูดจาให้เขาโกรธอีก ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้างณโรงพยาบาล กลางดึก“พี่นัดหมอไว้ให้แล้ว หมอคนนี้เก่งมากไว้ใจได้”นิชาผู้จัดการส่วนตัวของโยเกิร์ต ดาราสาวตัวท็อปของวงการ เธอไม่อยากให้เป็นข่าวจึงเลือกที่จะมากลางดึก หวังว่าพรุ่งนี้เธอคงไม่เป็นข่าวหน้าหนึ่งเจ้าหน้าที่พยาบาลนำทางเธอมายังห้องตรวจของคุณหมอที่นัดหมายไว้ โยเกิร์ตเข้ามานั่งลงในห
Last Updated : 2025-07-27
Comments