เจ้าสาวจัดดอก [PWP] + [NC30+]

หญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาดตา เธอนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก มองใบหน้าของตนเองที่มีคราบหยดน้ำตาที่เลือนหายไปตั้งแต่เมื่อครู่

เธอต้องมาแต่งงานกับผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า 'เจ้าหนี้' หรือ 'เจ้าชีวิต'

เมื่อย้อนไปเมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่แล้วก่อนวันแต่งงาน เธอลงจากเครื่องบิน ก้าวเดินไปยังอาคารผู้โดยสารเพื่อจะออกจากอาคารกลับไปยังบ้าน แต่แล้วต้องเจอกับผู้ชายหนุ่มใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำ และกางเกงสแล็คสีดำ ใบหน้าหล่อเหลา ทั้งรูปร่างและหน้าตา เดินเข้ามาหาเธอ พร้อมกับวัยชายกลางคนที่ใส่เสื้อสูทสีดำเหมือนเป็นบอดี้การ์ด

 ...

'คุณคือรัมภา แบร์นาร์ดใช่หรือไม่’ ชายหนุ่มที่ใส่เสื้อเชิ้ต

ชายหนุ่มถามเธอ ทำให้เธองงกับเขาว่า รู้จักชื่อของเธอได้อย่างไง

‘ใช่ค่ะ ฉันรัมภา แบร์นาร์ด มีอะไรหรือเปล่าคะ’ เธอตอบไปช้าๆ

‘ไปกับผม...ผมจะพาคุณไปยังที่หนึ่ง’

‘ทำไมฉันต้องไปกับคุณด้วย...เราไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย’ เธอเดินหนี แต่ชายเสื้อเชิ้ตคว้าแขนเธอไว้

‘ปล่อยฉันนะ’ หญิงสาวสะบัดแขนหนี แต่เขากระชากเข้ามาในอ้อมกอด ทำให้เธอดิ้นรนออกจากอ้อมกอดเขา เมื่อไม่มีทางรอด เธอจึงตะโกนเสียงดัง

‘ช่วยด้วยค่ะ...มีคนจะฉุดฉัน...!!!’

มีคนจะเข้ามาช่วย...แต่ต้องหลบไปเพราะเห็นหน้าเขาก็รู้ทันทีว่าคนที่ฉุดเธออยู่เป็นใคร จึงมีคนแอบถ่ายรูปเขาและเธอ

“จัดการด้วย...สิงห์” เขาหันไปบอกชายที่ใส่สูทสีดำสนิท

“ครับท่าน”

“ส่วนคุณมากับผม” เขาจับขอมือเธอแน่นเหมือนคีมหนีบเหล็ก จนเจ็บข้อมือไปหมด

“ปล่อยฉันนะ...ปล่อย...”

 ...

“คิดอะไรอยู่...” เสียงที่เธอไม่อยากได้ยินดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ อีกทั้งเธอยังได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากไวน์ราคาแพงที่เขาดื่มกิน

เขาเริ่มถอดสูท แล้วพาดกับเก้าอี้หน้าเตียง ก้าวเดินมาหาเธอที่นั่งอยู่หน้ากระจก เขาจับไหล่ของเธอ แต่เธอลุกขึ้นสะบัดหนี เขาจึงจับแขนเธอไว้ทั้งสองข้าง ดันเธอชิดกับฝาผนัง

“ปล่อยฉันนะ...” หญิงสาวดิ้นรน ใช้เข่ากระทุ้งดุ้นที่อยู่ร่มผ้า ทำให้เขาหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด แต่เขาไม่ปล่อยมือออกจากแขนเธอ

“คิดว่าแรงแค่นี้จะทำอะไรผมได้เหรอ...รู้ไหม...” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าใกล้หญิงสาว

“รู้ไหมว่า...ยิ่งทำแบบนี้...คิดเหรอ...จะทำให้ผมเปลี่ยนใจที่จะไม่มีเซ็กส์กับคุณได้” น้ำเสียงทรงอำนาจแฝงด้วยอารมณ์โกรธเล็กน้อย...ตั้งแต่เกิดมา...ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนต่อต้านเขาที่จะร่วมเซ็กส์กับเขา...เธอคือคนแรกที่ทำร้ายเขาและท้าทายเขาอยู่ตอนนี้

...ได้สนุกแน่แม่สาวน้อย...

“ปล่อยฉันนะ...” หญิงสาวดันใบหน้าเขาให้ออกห่างจากต้นคอของเธอ

“คิดว่าแรงแค่นี้ จะสู้ได้เหรอ”

“ว้าย....”

เขาแบกเธอขึ้นหลังไม่ทันตั้งตัว แล้วโยนเธอลงไปในกลีบดอกไม้ที่จัดเป็นรูปหัวใจ ทำให้ดอกไม้กระจายออกไป

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ...ฉันขอร้อง” หญิงสาวยกมือไหว้เขา เพราะจนปัญญาจะสู้แรงของเขาที่ตัวใหญ่กว่า

“ไม่มีประโยชน์ที่จะมายกมือไหว้...การที่ทำให้ผมเจ็บ...คุณต้องรับมันคืนไปทั้งหมด” เขาไม่พูดเปล่า เขาลงไปข้างเตียง เธอได้จังหวะ จึงรีบคลานหนี แต่มือของเขาไวกว่า จับเรียวขาใต้กระโปรงบานของชุดแต่งงานของเธอแล้วลากมายังปลายเตียง

“ปล่อยฉันนะ...”

เขาไม่พูดอะไร แต่ยิ้มที่มุมปากทำให้เธอขนลุกได้เช่นกัน แล้วขึ้นที่เตียงนอน

“คว่ำหน้า”

“ไม่”

เขาจับเธอคว่ำหน้าลง แล้วรูดซิปลงไปถึงบั้นท้าย ดึงชุดแต่งงานออกจากตัวเธอ ดึงตะขอบาร์ไร้สาย แล้วจับเธอหันหน้ามา

“หยุดร้อง...แล้วรับชะตากรรมชะ...” ชายหนุ่มมองใบหน้าเธอที่หลั่งน้ำตาไม่ขาดสาย

“อย่าทำกับฉันแบบนี้เลยนะ” หญิงสาวพูดเบาๆ

“เงียบชะ...เธอคือผู้หญิงขัดดอก...อย่าคิดจะเรียกร้องอะไร” เขาพูดเสียงดังใส่เธอ...ทำให้เธอตกใจจึงเงียบลง

‘ผู้หญิงขัดดอกอย่างนั้นเหรอ...ใช่มันควรเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว’

เขาดึงจีสตริงเธอลงมาเช่นกัน แล้วมองเรือนร่างเธอเห็นได้ชัด

เรือนร่างของเธอขาวอมชมพู เป็นสาวอวบไม่ผอมและไม่อ้วนเกินไป อกเต่งตึงใหญ่เกินตัว เขายิ้มเธอด้วยความพึงใจ

เธอจะขยับหนี แต่ใบหน้าเขาซุกลงบนอกอวบอิ่ม มือเขาก็ลูบไล้ด้วยความชำนาญ ทำให้หญิงสาวครางเบาๆ

เขาใช้มือลูบไล้บนความเป็นหญิง น้ำในตัวเธอไหลทะลักให้เขารับรู้ว่าพร้อมจะมีเซ็กส์แล้ว เขาจึงสอดนิ้วกลางเข้าไป มืออีกข้างที่ว่าปลดกระดุมอย่างชำนาญ จนหมดทุกเม็ด แล้วดึงออก ทำให้เห็นซิกแพกลอนสวย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเขาเลย

“อย่า...เอาออกไปนะ...” หญิงสาวร้องเบาๆ เหมือนกลับเสียงครางมากกว่า เขาจึงสอดนิ้วนางเขาไปเพิ่ม ทำให้เสียงครางเธอดังขึ้น จนเธอใกล้เสร็จ เขาจึงใช้มือข้างที่ว่างดึงเข็มขัดและกางเกงออก ความเป็นชายของเขาเด้งออกมา ทำให้เธอเบิกตามองด้วยความตกใจกับความยาวและใหญ่โตของเขา แล้วเมินหน้าหนี

...ยังไงชะก็ไม่รอดอยู่แล้ว...ก็รับชะตากรรมไปแล้วละกัน....ชายตรงหน้าก็คือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย

“กริ๊ดดดดดดดด....” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บปวดกับความใหญ่ของเขา เธอบีบรัดเขาแน่นขาเกร็ง จนเขาจับแขนเธอทั้งสองข้างบีบไว้

“อยากทำเองเหรอ” เขายิ้มยียวนให้เธอดู แต่เธอกลับไม่ได้สนใจใบหน้าของเขา เธอส่ายหัวไล่ความเจ็บปวด เขาจึงใช้มือขยำอกอวบอิ่มเธอเบาๆ และโน้มตัวกัดดึงยอดอกที่เป็นสีชมพู เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอทั้งหมด เธอจึงคลายออก เขาจึงขยับเข้าไปใหม่ เธอหลับตาลงด้วยความเจ็บ

“ลืมตามองผม” เขาพูดเบาๆ เธอจึงลืมตา มีหยาดน้ำตาไหลออกมา เขาจึงคลายมือเธอออก เขาก็ขยับเขาให้แรงขึ้น มือเธอกอดเขาจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง จากความเจ็บมันกลายเป็นความเสียวกระสันเข้ามาแทนที่

“อร๊ายยยยยย....อ่าส์....” เธอร้องครางเสียงดังอย่างไม่อายใคร ยกสะโพกรับความเป็นชายของเขา เล็บของเธอจิกลง และกรีดไปตามแรงที่ส่งมา จนในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยออกมา หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าจึงเผลอหลับไป

“โอ้ว....” เขาดันปล่อยเข้าไปในตัวเธอจนหมด

เขามองหญิงสาวที่หลับไป เขาจึงดันตัวเองออกมาเห็นเลือดจางๆ ไหลออกมากับความเป็นชายของเขา แล้วเอาหมอนหนุนหัวและดึงผ้าห่มให้กับเธอ

เขาเดินไปยังผ้าม่านเปิดออก มองเห็นในสวนหน้าบ้านปิดไฟหมดแล้ว แต่ก็เหลือไว้ไม่กี่ดวงให้เห็นภายในบ้านได้

เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่เขาได้มีเซ็กส์ไปนั้น เธอยังบริสุทธิ์อยู่ส่วนมากผู้หญิงที่เขาเคยได้มาเป็นคู่ขา คู่นอนก็ไม่บริสุทธิ์ แต่กับเธอกลับบริสุทธิ์จนถึงวันแต่งงาน

เขาเทบรั่นดีในขวดโหลแก้วราคาแพงลงแก้วแล้วยกดื่ม มองใบหน้าหวานที่หลับใหลไปแล้ว

เป็นครั้งแรกที่ไม่ใส่ถุงยาง ไม่รู้ว่าตัวเองลืมหรือจงใจกันแน่

ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์

กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้า