ความสัมพันธ์แบบไหนกัน? เป็นแค่ที่ระบาย เป็นตัวสำรอง เป็นคนรับใช้ให้เพื่อนสนิทตัวเอง เป็นเพื่อนไม่ว่าจะทุกข์จะสุข เป็นทุกอย่างยกเว้น 'คนรัก' นี่มันความสัมพันธ์แบบไหนกัน? แต่ที่เเน่ๆ คือเธอไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากถูกด้อยค่า และเป็นตัวตลกในสายตาใครต่อใครอีกต่อไป แต่พอถึงตอนจะตัดใจ เพื่อนสนิทกลับอยากเปลี่ยนสถานะตัวเองขึ้นมาเป็น 'ผัว' ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอที่เเสนยุ่งเหยิงนี้ ควรจะไปจบที่ตรงไหนดี?
ดูเพิ่มเติมความสัมพันธ์แบบไหนกัน?
เป็นแค่ที่ระบาย เป็นตัวสำรอง เป็นคนรับใช้ให้เพื่อนสนิทตัวเอง เป็นเพื่อนไม่ว่าจะทุกข์จะสุข เป็นทุกอย่างยกเว้น 'คนรัก' นี่มันความสัมพันธ์แบบไหนกัน? แต่ที่เเน่ๆ คือเธอไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว ไม่อยากถูกด้อยค่า และเป็นตัวตลกในสายตาใครต่อใครอีกต่อไป แต่พอถึงตอนจะตัดใจ เพื่อนสนิทกลับอยากเปลี่ยนสถานะตัวเองขึ้นมาเป็น 'ผัว' ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอที่เเสนยุ่งเหยิงนี้ ควรจะไปจบที่ตรงไหนดี? ซัน หล่อ ขี้เล่น เจ้าเสน่ห์ หล่อแต่โง่มีอยู่จริง โง่ที่วิ่งตามความรัก จนเผลอเหยียบย่ำคนที่รักตัวเอง "ป๊ากูยังเอาเพื่อนมาทำแม่ให้กูได้เลย ทำไมกูจะเอามึงทำเมียบ้างไม่ได้วะ ? มึงก็ดูอยากเป็นนี่" หมิว ขยัน สวย แกร่ง สู้ชีวิต แอบรักเพื่อนสนิทตัวเอง พยายามทำทุกอย่าง เป็นให้หมดแล้วทั้งเพื่อน ที่ปรึกษา คนใช้ส่วนตัว คนคั่นเวลา "ถ้าเขากลับมา มึงว่ากูควรจะต้องอยู่ตรงไหน บอกกูหน่อยได้ไหม" คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มีเนื้อหาบรรยายฉากร่วมเพศ และพฤติกรรมที่รุนแรงและอาจไม่เหมาะสมของตัวละคร มีคำหยาบคายในบทสนทนาบางช่วงตอน ขอนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยผู้แต่งไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลอื่น ทำให้เกิดความเสียหายใดๆ ทุกๆ เหตุการณ์และตัวละครล้วนเป็นการแต่งขึ้น… ขอสงวนลิขสิทธ์ผลงาน ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก หรือดัดแปลงเนื้อหานิยายหรือนำไปเผยแพร่ โดยไม่ได้รับการยินยอมจากผู้แต่งซึ่งเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์โดยเด็ดขาด มิเช่นนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย ช่องทางพูดคุยติดตาม F*: Sun Su TikTok:sun_su_20022002 บทนำ "อะ อะ ออกไป แล้วเอาถุงยางออกไปทิ้งด้วย สกปรกห้องกู" หญิงสาวที่นอนร่างเปลือยเปล่าบนที่นอนเอ่ยเสียงขาดห้วงเล็กน้อย หลังจากผ่านศึกบนเตียงกับคนตัวโตที่ใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลอย่างตอนนี้ "มึงเป็นอะไรห๊ะหมิว? หลายครั้งแล้วนะ " มือที่ดึงเครื่องป้องกันออกถึงกับต้องหยุดชะงัก พร้อมกับเผลอเสียงดังใส่คนตัวเล็ก เจ้าของร่างหนาที่คร่อมทับจากเดิมที่หงุดหงิดอยู่เเล้ว พอได้ยินประโยคที่เธอเอ่ยเข้าก็ถึงกับจี๊ดขึ้นมาอีกหน พักหลังมานี้เธอเอาแต่หลบหน้าบ้างทำตัวห่างเหินเขา ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักหน ยัยนี่ตามติดเขาตลอด มาครั้งนี้กลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยก็ว่าได้ เธอต้องการเพียงจะออกไปจากชีวิตเขาเท่านั้นหรือ! "กูแค่กลัวคนอื่นมาเห็น" เธอตอบกลับพลางหายใจหอบ แต่ดวงตาเคล้าน้ำสีใสกลับแข็งกระด้างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน น้อยมากจะได้เห็นเธอเป็นเช่นตอนนี้ "มึงกลัวใครเห็นหา!? ไอ้โซ่ ไอ้เจย์เดน ไอ้ทัพ หรือไอ้เสือ ถ้าพวกเหี้ยนี่มาเห็นแล้วจะทำไม เพื่อนกันทั้งหมดนี่" เขาตะคอกเสียงดังใส่เธออีกแล้ว เขาคงคิดว่าเขามีสิทธิ์ทำอย่างเมื่อก่อนได้โดยที่เธอจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรสินะ เขาคิดผิดแล้ว... "กูกลัวพี่เจตมาเห็นต่างหากล่ะ เขาจะมาหากูที่นี่ ต่อจากมึงนี่แหละ"เธอข่มกลั้นเสียงสะอื้นลงอก คนที่เข้มแข็งมาตลอดแบบเธอไม่มีสิทธิ์ร้องไห้หรืออ่อนแอให้เขาเห็น "มึงจะเอาคนอื่นมาทับที่กูเหรอหมิว!" คนตัวโตโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เขาเหมือนคนสติหลุดไปแล้ว ซันจับไหล่สองข้างของหญิงสาวพร้อมกับออกแรงกดลงกับที่นอนอย่างคนลืมตัว เขาลืมไปด้วยซ้ำว่าเธอตัวเล็กนิดเดียวแต่เขากลับใช้แรงขนาดนั้นกลับเธอ ไม่คิดเลยหรือว่าเธอจะเจ็บ! "อึก! อื้อ ทีมึงยังทำได้เลย" "หมิว! มึงเล่นงี้ใช่ไหม?" เสียงกัดฟันกรอด กรามหนาขบกันจนเป็นสัน หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอประชดประชันเขาก็สติขาดสะบั้นลง มือหนาจับเจ้าแท่งยักษ์ที่ยังคงแข็งขืนดุนดันเข้าสู่ตัวเธออีกหนอย่างคนเอาแต่ใจ จนคนที่ไม่ทันตั้งตัวร้องเสียงหลง "โอ้ย ! เจ็บนะ ไอ้เหี้ยซันถุงยางก็ไม่ใส่ มึงปล่อยกูนะ มึงอย่ามาทำนิสัยเหี้ย ๆใส่กูนะเว่ย! กูไม่ใช่เมียมึง!" "งั้นมึงก็เป็นซะสิ จบ ๆ " เขาว่าพลางดันแก่นกายจนสุดลำ ใบหน้าแหงนขึ้นเพราะความเสียวที่เกิดจากการบีบรัดตรงจุดนั้น ก่อนจะก้มลงเอ่ยข้างหูคนตัวเล็กอย่างไร้สำนึก "ป๊ากูยังเอาเพื่อนมาทำแม่ให้กูได้เลย ทำไมกูจะเอามึงทำเมียบ้างไม่ได้วะ? มึงก็ดูอยากเป็นนี่"รถยนต์คันหรูขับเข้าจอดหน้ารีสอร์ตแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นธุรกิจครอบครัวที่ผู้เป็นพ่อของซันบริหารอยู่ แต่ไม่แน่ว่าอีกไม่นานซันเองก็จะมีโอกาสมาดูแลเเทน นั่นเพราะพี่ชายคนโตอย่างเฮียโซลก็มีธุระกิจของตัวเอง ส่วนเฮียโซ่รายนั้นไม่คิดจะสนใจ ไปทำตามความฝันของตัวเองที่เมืองนอก เหลือเพียงซันเท่านั้น แม้เมื่อก่อนจะเป็นคนที่ไม่เอาไหนมากที่สุด มาเวลานี้กลับเป็นคนที่เอาการเอางานจนราวกับเป็นคนละคน"ป๊าไม่ได้บอกมี๊แน่นะ?"ซันเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่ลงจากรถมาพร้อมกัน เพราะเขาเตรียมเซอร์ไพร์สคนที่แอบคิดถึง เขาตั้งใจไม่ยอมบอกหมิวว่าจะกลับวันไหน รอให้เขาเดินเข้าไปเจอเธอโน่นแหละถึงจะตื่นเต้นดี คิดเเล้วก็กลับเป็นตัวเขาเองที่ตื่นเต้นมากกว่าเธอด้วยซ้ำ"ยังไม่บอก ๆ ""ป๊าว่าหมิวเจอผมจะดีใจม่ะ?" ในระหว่างเดินเท้าเข้าบ้านซันก็เอ่ยถามกวน ๆ อย่างปกติ ในใจพลันเต้นเเรงอย่างบอกไม่ถูก"คิดว่าไม่" ผู้เป็นพ่อเองก็เอ่ยความจริงในใจอย่างไม่ปิดบังเลยสักนิด"ป๊า!! ป๊าไม่คิดว่าเมียผมจะคิดถึงผมบ้างเลยหรือไง"ชายหนุ่มทำปากคว่ำเมื่อไม่เป็นดั่งใจ เขาก็คาดหวังคำตอบที่จะตรงกับใ
"วู้ว ~~~~~"หลังจากประโยคพูดของเธอจบลง ก็เกิดเสียงโห่ร้องดังทั่วทั้งร้าน โดยเฉพาะเหล่าเพื่อนทั้งสามที่คอยเชียร์อยู่ด้านล่าง ซึ่งดูเหมือนว่าจะเสียงดังกว่าใคร ๆ ฉากสวีทหวานของหนุ่มสาวที่จูบโชว์สายตาหลายคู่นั้น เรียกเสียงฮือฮาและเสียงแซวกันยกใหญ่ หนำซ้ำยังมีหลายคนต่างก็ชื่นชอบเป็นอย่างมาก"กรี๊ดดด!" เมื่อไม่เป็นที่สนใจก็ต้องสร้างจุดสนใจ เจนกรีดร้องราวกับคนปรี๊ดแตกเมื่อถูกหักหน้าแบบนั้น เธอคิดเสมอว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น โดยเฉพาะหมิว แต่ตอนนี้เธอกลับแพ้! เธอไม่อยากยอมรับมันเด็ดขาด!"อะไรวะเนี่ย ร้องน่ารำคาญชะมัดเลย" ทัพเอ่ยจิ๊จ๊ะอย่างไม่พอใจ นั่นเพราะรำคาญเสียงแสบแก้วหูที่ร้องวีด ๆ อยู่ในตอนนี้"แต่งเลย แต่งเลย แต่งเลย"จู่ ๆ เสือก็แหกปากร้องเชียร์เสียงดังลั่นร้าน เป็นตัวเปิดให้อีกหลายคนได้ร้องตามบ้าง ทำเอาหมิวรีบดันตัวซันออกห่างทันที เธอตั้งใจว่าจะหันไปส่งสัญญาณให้เพื่อนหุบปากเสียที เธอเพียงแค่อยากให้ยัยนั่นหน้าแตกก็เท่านั้น ส่วนเรื่องแต่งงานมันไม่ใช่เวลานี้ซะหน่อย เธอกับซันตกลงกันแล้วว่าต้องใช้เวลาอีกสักพัก"อื้อ~ เสือ มึงหุบปาก
"เด็ก ๆ มานี่ซิ"เสียงเรียกดังขึ้นภายในบาร์ซึ่งซันเป็นเจ้าของกิจการอยู่ เขาเอ่ยเรียกน้อง ๆ พนักงานในร้านเข้ามา เพื่อแนะนำใครบางคนให้เหล่าพนักงานทุกคนได้รู้จัก ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนตัวเล็กข้างกายเขา"สวัสดีครับเฮีย"หนุ่มน้อยราว ๆ สิบคนเดินเข้ามาทักทายเจ้าของร้าน เวลานี้ในร้านไม่มีลูกค้าเลยสักคน มีเพียงพนักงานที่นั่งเหงาหงอยกันเท่านั้น"อื้อ นี่ ซ้อหมิว เมียเฮียเอง""หู้~~~ ซ้อสวัสดีครับผม"หนึ่งในโฮสเดินเข้ามาไหว้เธออย่างใกล้ชิด ทั้ง ๆ ที่ซันก็เพิ่งบอกไปหมาด ๆ ว่านี่เมียเขา ไอ้เด็กพวกนี้เห็นสาวหน่อยเป็นไม่ได้ ถึงกับวิ่งเข้าใส่ไม่ดูตีนดูมือผัวเขาเลยสักนิด"เมียกู! ๆ "ซันง้างเท้าหมายจะถีบหนุ่มน้อยคนนั้นเสียเเล้ว แต่โชคดีที่โดนหมิวตีขาไว้ก่อน เพราะซันเป็นแบบนี้เด็กมันถึงไม่นับถือล่ะสิ"ซันหยุดดิ๊""ขอโทษครับเฮีย ผมแค่หยอกซ้อเล่นเฉย ๆ ""ช่างเถอะ ๆ ในนี้ใครเป็นเบอร์ตอง"หมิวมาถึงก็เปิดประเด็นถามทันที นั่นเพราะเธอสังเกตทุกอย่างโดยรอบ การจัดตกแต่งทุกอย่างในร้านซันทำได้ดีมาก ดีจนน่าทึ
"ทำได้แน่นอนครับ หมิวรอนะ"คนตัวโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาที่มองเธอก็ล้วนแต่จริงจัง เพราะเขาอยากทำเพื่อเธอจริง ๆ หมิวเองก็รับรู้ถึงความตั้งใจของซัน เธอเองก็ดีใจจนแทบร้องไห้เหมือนกัน แต่ดีที่กลั้นน้ำตาไว้ได้ นี่คือซันที่เธอต้องการไม่ใช่หรือ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธออดเป็นห่วงซันไม่ได้เลยสักวัน กลัวว่าถ้าเขาไม่เอาไหนแบบนั้นแล้วใครจะทนอยู่กับเขาได้ ใครจะรักและอยู่เคียงข้างและคอยช่วยเหลือเขา เธอทั้งรักทั้งห่วงขนาดนี้ หวังว่าต่อจากนี้ไปซันจะเป็นคนที่ดีขึ้น และพึ่งพาได้อย่างที่เขาสัญญา"อื้อ จะรอแล้วกัน แต่ต้องมาขอจริง ๆ นะ หม้ายขันหมากไม่เอานะเว่ย" เธอเอ่ยติดตลกพร้อมกับโถมตัวเข้ากอดชายหนุ่มตรงหน้า"หม้ายได้ไงเล่า มึงได้กูแล้วนะหมิว เราต้องแต่งงานกันอยู่เเล้ว""สลับบทพูดป่ะ คือมึงต้องบอกว่ามึงได้กู""ไม่ เราได้กันต่างหาก" ประโยคนี้ซันเริ่มพูดเสียงดังมากขึ้น จนเธอกลัวว่าคนที่อยู่บนบ้านจะได้ยินเข้า จึงรีบห้ามปราม"อย่าเสียงดังซัน""เอ้า ก็พูดความจริงอะ ว่าแล้วก็...วันนี้เรามารื้อฟื้นความหลังหน่อยไหม?"รอยยิ้มร้ายยกขึ้นมุ
"อย่าโทษตัวเองสิหมิว กูต่างหากที่ผิด กูไม่หนักแน่นพอทำให้มึงคิดมากเอง แต่กูไม่เคยทำแบบนั้นจริง ๆ มึงเชื่อกูแล้วใช่ไหม กูรักมึงมากเลยนะหมิว ต่อให้มึงไม่บังคับกูหรือขอร้องกู กูก็จะซื่อสัตย์กับมึงแค่คนเดียวนะ"ซันผละตัวออกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยร่ายยาวด้วยน้ำเสียงจริงจังและหนักแน่นเช่นเดียวกับเเววตา ความหมายที่สื่อออกมาไม่มีผิดเพี้ยน นั่นเพราะเขารักคนตรงหน้ามาก และสัญญาว่าจะดีกับเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำเพื่อคนที่รักได้"ต่อไปนี้เราเชื่อมั่นในกันและกันนะ กูสัญญานะหมิว กูจะป็นคนที่ดีกว่านี้เพื่อมึง กูจะไม่ทำให้มึงคิดมากหรือเจ็บแม้เเต่นิดเดียว ให้โอกาสคนแย่ ๆ แบบกูอีกสักครั้งนะ"ครั้งนี้ซันจริงจังมากเสียจนเธอเองก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ยิ่งพอเวลาที่เธอได้สบตาเข้ากับดวงตาคมคู่นั้นก็อดหวั่นไหวไม่ได้ ดวงตาคู่นี้ที่เธอหลงรัก เช่นเดียวกับเขาที่ชอบดวงตากลมคู่นี้ของเธอ รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นบนมุมปากเล็ก เธอไม่ตอบเขาเพียงแค่พยักหน้า นั่นก็เป็นคำตอบที่เพียงพอแล้ว"โคตรรักมึงเลย จุ๊บทีดิ๊" ซันดีใจจนแทบเก็บอาการไม่ไหว ชายหนุ่มฉีกยิ้มกว้างด้วยความพอใจ ความเหนื่อยล้า
ซันเอ่ยตามตรงไม่มีโกหก เขาไม่ได้นอนจริง ๆ เพราะมัวแต่นั่งคิดทุกอย่างจนกระทั่งหาทางออกได้แล้ว และรอเพียงเวลาเท่านั้น ระหว่างนี้เขาจึงพยายามพิสูจน์ตนเองกับครอบครัวของหมิว เผื่อท่านจะรู้สึกเอ็นดูเขาขึ้นมาบ้าง? หรือไม่ก็อาจจะทำให้ท่านอยากฆ่าเขาน้อยลงหน่อยก็ยังดี"ใครถ่างตามึงไว้ ทำไมไม่นอน" คุณตาเอ่ยปากเหน็บแนมพร้อมกับเดินลงบันไดบ้านผ่านร่างซันลงมา แต่เช้านี้ท่านกลับไม่มีทีท่าจะเอาอะไรมาทุกเขาอย่างเมื่อวานเเล้ว"ไม่มีครับ ผมแค่นั่งคิดเรื่องสำคัญ" ซันตอบกลับด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม พร้อมกับชะโงกหน้าขึ้นไปดูบนบ้านว่าหมิวนั้นตื่นหรือยัง เขาอยากเจอหน้าเธอให้ชื่นใจสักหน่อย แต่กลับต้องผิดหวัง"มึงมองอะไรไอ้เผือก""มองหาเมียครับ""โว๊ะ! ไอ้ห่านี่ มึงอยากตายเหรอ?" คุณตาเริ่มอารมณ์เสียกับคำตอบของซันเสียแล้ว ไม่แน่ซันอาจจะตั้งใจพูดก่อกวน แต่ไม่แน่อีกว่านี่เป็นนิสัยปกติของเขา"ปะ เปล่าครับ ๆ แฮ่ แฮ่" ซันถึงกับยิ้มแห้งให้คุณตา นั่นเพราะเขากลัวว่าหน้าตาตัวเองจะไปสะดุดอาวุธมีคมที่คุณตาแกสะสมไว้จะเป็นเรื่องเอาได้"แล้วคุณตาจะไปไหนเหรอครับ? มีอะไ
ความคิดเห็น