เข้าสู่ระบบ“อะไรนะคะ นี่พ่อจะให้หนูไปอยู่บ้านเจ้าหนี้ พ่อจะให้หนูไปทำงานขัดดอกหรอคะ”
ดูเพิ่มเติมแนะนำตัวละคร
อีริค : นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ ภายนอกดู เคร่งขรึม เย็นชาแต่รักเธอหมดหัวใจ
มีนา(มิน) : สาวน้อยผู้เสียสละทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว
มาร์ค : ผู้ช่วยของอีริคที่รู้ใจเจ้านายทุกอย่าง
กรวิช : เจ้าหน้าที่ของกรมอุทยาน เพื่อนรักของ อีริก
เมษา : น้องสาวของมีนา เธอเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้
**นิยายแนวโรแมนติกดราม่า ไม่มีนอกกายนอกใจ เศร้าบ้างในช่วงแรกแต่พอพระเอกได้รักแล้วคลั่งรักสุดๆ ฝากติดตามกันด้วยน๊า**
เรื่องย่อ
อีริคนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่สุดแสนจะเย็นชาไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนจริงจังมาก่อนกลับถูกใจสาวน้อยที่เจอกันตั้งแต่ครั้งแรก แต่เธอคนนี้คือลูกสาวของลูกหนี้รายใหญ่เขาและเธอคือคนที่พ่อส่งมาทำงานที่บ้านของเขาเพื่อขัดดอก ความรักของทั้งคู่จึงค่อยๆเริ่มก่อตัวขึ้นทีละนิดจากความใกล้ชิด และความดีของเธอ
ตัวอย่างความฟิน
"คุณจะจีบใครก็แค่ใช้ความจริงใจเองค่ะ ไม่เห็นต้องเอามินมาเป็นคู่ซ้อมให้เลย"เธอก้มหน้าหลบตาเขา น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลลงมาอาบสองแก้ม
อีริคเชยคางมีนาให้ขึ้นมามองหน้าตนก่อนจะลงก้มลงจูบหน้าผากเธอ
"ร้องไห้ทำไม ไม่ร้องนะครับคนดี"
"คุณหยุดทำแบบนี้กับมินได้แล้วค่ะ ถ้าตัวจริงของคุณรู้เข้ามันจะไม่ดีนะคะ"
"ตัวจริงอะไร"อีริคขมวดคิ้วถามเธอด้วยความสงสัย ก่อนจะปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดและเข้าใจความหมายที่เธอพูด
"เด็กโง่ นี่คิดว่าผมจะไปจีบผู้หญิงคนอื่นหรอ"อีริคบ่นสาวน้อยตรงหน้าพร้อมกับยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้เธอ
"ที่คุณร้องไห้เพราะไม่อยากให้ผมไปจีบคนอื่นใช่ไหม"
"เปล่าค่ะ มินแค่ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้แฟนคุณเข้าใจผิด"มีนายังคงปากแข็งไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง ทั้งที่ภายในใจตอนนี้เสียใจจนอยากจะหนีไปให้พ้นจากตรงนี้
"ทำไมปากแข็งจังนะ"เขาบ่นเธออีกครั้งและก้มลงไปจุ๊บริมฝีปากเธออย่างแผ่วเบา
"คุณปล่อยมินไปเถอะนะคะ"มีนาขอร้องเขาอีกครั้งพร้อมกับส่งแววตาเศร้าให้เขา
"เด็กโง่ตั้งใจฟังที่ผมจะพูดนะ ผู้หญิงที่ผมชอบคือคนที่ตื่นเช้ามาทำกับข้าวให้กินทุกวัน จัดชุดให้ไปทำงาน เตรียมน้ำอุ่นให้แช่ตอนเย็น นั่งกินข้าวเย็นพร้อมกันทุกมื้อ รู้รึยังว่าใคร"
"นี่คุณ...."มีนามองเขาด้วยแววตาสับสนเพราะทุกอย่างที่เขาพูดมามันหมายถึงตัวเธอเอง
"รู้รึยังว่าผมชอบใคร"เขาก้มลงจูบสาวน้อยตรงหน้าตั้งแต่หน้าผากเลื่อนลงมาที่จมูกและแก้มทั้งสองข้างจนมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ
"คุณอีริค"มีนาเรียกเขาด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ถูกเขาเอานิ้วปิดปากไว้ก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง
"ผมชอบคุณ ได้ยินมั้ยมินว่าผมชอบคุณ คุณจะให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลคุณได้มั้ย"
"มินว่าคุณเมาแล้วนะคะ กลับไปนอนที่ห้องก่อนดีกว่าค่ะ"มีนายังไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยินเพราะกลัวเขาจะเมาจนพูดไปเรื่อยจึงพยายามบอกเขาให้กลับห้องไปพักผ่อนเพราะกลัวว่าพรุ่งนี้เช้าเมื่อเขาตื่นมาแล้วเขาจะจำเรื่องในคืนนี้ไม่ได้
"ไม่กลับผมไม่ได้เมา ทำไมคุณถึงไม่เชื่อผม ผมชอบคุณจริงๆ"
มีนากำลังจะเอ่ยปากบอกให้เขากลับห้องอีกรอบแต่โดนเขาอุ้มไปนอนบนเตียงและขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มและเนิ่นนาน
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว"อีริคบอกมีนาด้วยเสียงแหบพร่าหลังละริมฝีปากออกจากปากเธอ
ตอนนี้เขาพยายามกลั้นความต้องการของตัวเองไว้ลงไปนอนข้างๆและดึงเธอเข้ามากอดและลูบหัวเธอเบาๆ
"นอนได้แล้ว ถ้ายังไม่หลับตาผมไม่รับประกันนะว่าคืนนี้จะไปจบที่ตรงไหน"เมื่อได้ฟังคำพูดจากปากเขาทำให้มีนารีบหลับตาลงทันทีแม้ตอนนี้เธอจะตื่นเต้นจนนอนไม่หลับก็ตาม อีริคเห็นเธอหลับตาตามคำสั่งของตัวเองก็ยิ้มออกมาและดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่นกว่าเดิมเหมือนกลัวว่าเธอจะหนีไป
**********
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ตัวละครและสถานที่เกิดจากการสมมติ อาจมีสถานที่จริงบ้างเพื่ออรรถรสในการอ่าน
💕ขอให้นักอ่านทุกท่านมีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ💕
"ทำไมถึงให้มาที่นี่คะ"เมื่อมีนาลงจากรถก็ถามมาร์คที่มายืนรอรับเธอด้วยความสงสัยทันที ในใจก็กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาคนนั้นคนที่เธอกำลังเป็นห่วงอยู่"เข้ามาข้างในก่อนครับเดี๋ยวก็รู้เอง"มาร์คเดินนำมีนาเข้ามาที่ห้องพักผู้ป่วยทันทีที่เปิดประตูเข้าห้องพักผู้ป่วยมีนาเห็นอีริคนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็รีบเดินเข้าไปดูเขาพร้อมกับถามมาร์คว่าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องด้วย"นายถูกยิงครับ ตอนนี้ผ่าตัดเอากระสุนออกเรียบร้อยแล้วแต่ไข้ขึ้นสูง เพ้อหาแต่คุณมีนาผมก็เลยต้องให้รถไปรับคุณมานี่แหละครับ""ไปทำยังไงถึงได้ถูกยิงคะ""อย่าบอกนะว่ามินที่ไอ้ริคมันเพ้อหาคือสาวน้อยแสนสวยคนนี้"กรที่นั่งฟังทั้งสองคนคุยกันอยู่นานถามขึ้น ตอนนั้นเองถึงทำให้มีนาเห็นอีกคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของห้อง"ใช่ครับ"มาร์คตอบ"เอ่อ สวัสดีค่ะ หนูชื่อมีนาค่ะ เรียกมินเฉยๆก็ได้ค่ะคุณ...""พี่ชื่อกรครับเป็นเพื่อนสนิทไอ้ริค ไม่ยักรู้ว่าไอ้ริคมีแฟนแล้ว ไอ้นี่มันเสือซุ่มนี่หว่า เข้าใจเลือกแฟนด้วย"กรพูดด้วยรอยยิ้ม เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าแฟนของเพื่อนรักเพราะเขาหยิ่งและเรื่องมากจนไม่คิดว่าจะมีใครอยู่กับเขาได้"ไม่
"เป็นอะไรบอกได้มั้ย"เมื่อเห็นมีนาหยุดร้องไห้แล้วอีริคจึงเชยคางเธอขึ้นมามองหน้าตนและถามเธอด้วยความเป็นห่วง"ไม่มีอะไรค่ะ มินแค่ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ คุณอีริคไปนั่งรอก่อนนะคะมินขอเวลาแป๊บเดียวเดี๋ยวเอาอาหารไปเสิร์ฟค่ะ"อีริคจำต้องเดินไปนั่งดูทีวีรอเธอเงียบๆเพราะไม่อยากให้เธออึดอัดใจ"ฮัลโหล ว่าไงนะได้มารับที่คอนโดตอนนี้เลย"อีริครับสายพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด และรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อสีดำ กางเกงดำและเสื้อคลุมสีดำดูทะมัดทะแมง ดุดันและน่าเกรงขามในคราวเดียวกัน ซึ่งเป็นลุคที่มีนาไม่เคยเห็นมาก่อน"อาหารเอาเก็บไว้ก่อนนะผมจะรีบกลับมากิน รอผมอยู่ที่นี่อย่าไปไหนจนกว่าผมจะกลับมา"อีริคเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากเธอเบาๆและรีบเดินออกจากห้องไปทันทีท่าทางรีบเร่งออกไปของเขาทำให้มีนารู้สึกไม่สบายใจนัก ยิ่งตอนนี้ค่ำแล้วยิ่งดูไม่น่าจะมีธุระด่วนอะไรยิ่งทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วงเขาอย่างบอกไม่ถูก“สถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”อีริคถามมาร์คผู้ช่วยคนสนิทขณะที่รถกำลังมุ่งหน้าออกต่างจังหวัด“ตอนนี้กลุ่มของคุณกรกำลังตามล่าพวกมันอยู่ในป่าครับ”“เจ้าหน้าที่ที่เข้าไปมีกี่คน”“น่าจะประมาณสิบคนครับ ส่วนที่เหลือกำลังวางแ
"เชิญลงรถได้แล้วครับคุณหนู""ลงไปเปิดประตูให้ชั้นสิ ถ้าไม่เปิดชั้นจะลงยังไง"เมษาบ่นคนขับรถ ทำเอาคนขับรถส่ายหัวเบาๆคิดว่าเธอช่างแตกต่างจากพี่สาวโดยสิ้นเชิง"คุณเมษามาแล้วหรอครับ ห้องพักของคุณอยู่ทางนี้ครับ"มาร์คพาเมษาไปที่ห้องพักซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องพักของมีนา"อี๋ จะให้ชั้นอยู่ห้องเล็กแบบนี้หรอ""คุณอีริคสั่งไว้ครับ แล้วก็สั่งให้บอกหน้าที่ของคุณด้วยคือคุณต้องทำงานบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าวด้วยครับ""เรื่องนั้นชั้นรู้อยู่แล้ว นายไม่ต้องห่วงว่าแต่คุณอีริคเขาไม่อยู่บ้านหรอ""นายจะกลับมาค่ำๆครับตอนนี้นายสั่งให้ผมดูคุณทำความสะอาดและทำอาหารครับ"หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วเมษาเริ่มลงมือทำความสะอาดบ้านด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ ทำอะไรก็ไม่เสร็จสักอย่างทำงานห้านาทีนั่งพักอีกสิบนาที พอถึงเวลาต้องทำอาหารเธอก็เอาอาหารแช่แข็งมาอุ่นร้อน จนมาร์คต้องบอกให้เธอไปทำมาใหม่ส่วนอีริคเมื่อเลิกงานแล้วก็กลับมาหามีนาที่คอนโด ตอนนี้เขาคุ้นชินกับการทานข้าวฝีมือเธอแล้วต่อให้เลิกค่ำแค่ไหนก็จะรอกินอาหารที่เธอทำ"วันนี้มีอะไรกิน หอมจัง""พึ่งทำเสร็จเลยค่ะ คุณทานได้เลยค่ะ""ไม่กินด้วยกันหรอ"เขาถามเธอเพราะเห็นเธอเดินกลับไปน
"ตัวคุณก็ไม่ได้เหม็นหนิ"อีริคบอกมีนาหลังจากที่ก้มลงสูดดมกลิ่นกายเธอ ทำให้มีนาอึ้งกับการกระทำของเขาแต่ต้องทำใจดีสู้เสือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ปล่อยเถอะค่ะ มินจะทำอาหารต่อ""คุณคิดว่าถ้าคุณอยากให้ปล่อยผมก็ต้องปล่อยอย่างนั้นหรอ""เปล่านะคะ""หึ รีบทำผมหิวแล้ว"อีริคเมื่อแกล้งคนตัวเล็กจนพอใจแล้วก็คลายอ้อมกอดออกจากเธอและเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร"เรื่องวันนี้มินขอโทษคุณอีกครั้งนะคะ""ขอโทษครั้งที่เท่าไหร่แล้วจำได้รึเปล่า คุณไม่คิดจะไถ่โทษด้วยวิธีอื่นบ้างหรอ"อีริคเดินเข้าไปหามีนาที่กำลังเก็บจานไปล้างอยู่และจับเธอหันหน้าเข้ามาหาตัวเอง"เอ่อ จะให้มินทำอะไรล่ะคะ"มีนาถามเขาพร้อมกับใจเต้นแรง ตอนนี้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองมากๆไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไรรู้สึกว่าภายในตัวตอนนี้ร้อนไปหมด ยิ่งเวลาที่เขาจ้องมองเธอยิ่งรู้สึกประหม่าและไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร"เธอคิดว่าไง"อีริคโน้มหน้าลงไปใกล้เธอยิ่งขึ้นจนมีนาหน้าแดงก่ำร้อนวูบวาบไปทั้งตัวอีริคจ้องมองใบหน้าสวยของมีนาอยู่นานก่อนจะทำในสิ่งที่มีนาไม่เคยคิดมาก่อน เขาก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม มีนาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือข
หลังจากวันนั้นที่เมษาเจอมีนาอยู่กับอีริคในห้างสรรพสินค้า เธอแอบสืบจนรู้ว่ามีนาทำงานที่บริษัท RIC electronics เธอมาดักรอมีนาหน้าบริษัทรอเวลาจนมีนาเลิกงานเพราะอยากสะกดรอยตามไปที่บ้านของอีริค เมื่อเมษาเห็นมีนาขึ้นรถประจำทางกลับบ้านก็ขับตามมาจนเห็นเธอเดินเข้าบ้านทรงโมเดิร์นสีเทาเข้มหลังใหญ่ บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ห่างจากบ้านหลังอื่นๆพอสมควร ทำให้มีความเป็นส่วนตัวสูง เธอขับรถมาหยุดที่หน้าบ้านก่อนที่จะลงไปกดกริ่งและยืนรออยู่ครู่หนึ่งมีนาก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากบ้านเพราะคิดว่าเป็นรถของอีริค แต่เมื่อเห็นคนที่ยืนรออยู่หน้าบ้านทำให้มีนาตกใจมากเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือเมษาน้องสาวของเธอเอง"น้องเมย์มาได้ยังไง""เมย์และคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงพี่มินไงคะ เลยให้เมย์มาดูว่าพี่เป็นยังไงบ้าง""พี่สบายดี ถ้าไม่มีอะไรแล้วเมย์กลับไปก่อนเถอะนะเดี๋ยวคุณอีริคกลับมาเขาจะดุเอา""ดุเรื่องอะไรกันคะ แค่น้องเป็นห่วงพี่แวะมาเยี่ยมพี่ไม่เห็นจะต้องดุเลยนี่คะ"เมษาทำหน้ามึนใส่มีนา"นะเมย์ถือว่าพี่ขอร้องนะ เมย์กลับไปก่อนเถอะ"ยังไม่ทันที่สองพี่น้องจะคุยกันเรียบร้อยรถของอีริคก็วิ่งเข้ามาจอดในบ้าน ทันทีที่ลงจากรถเขาก็ขม
"พ่อคะ ถ้าครบหนึ่งปีแล้วพ่อจะเอาเงินไปไถ่ตัวพี่มีนามั้ยคะ""จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงล่ะลูก ตอนนี้พ่อกำลังขายหุ้นและทรัพย์สินที่เรามีถ้าขายได้เงินมากพอแล้วเราจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศกัน ปล่อยให้พี่เค้าอยู่ใช้หนี้ไป""ใช่ ดูสิพี่เค้าย้ายไปตั้งนานแล้วไม่เห็นส่งข่าวมาเลยสงสัยจะชอบ น่าจะมีความสุขดี แม่ว่าเราไม่ต้องไปสนใจพี่เค้าหรอก"สามพ่อแม่ลูกคุยกันด้วยรอยยิ้มและท่าทางมีความสุข โดยไม่สนใจชีวิตความเป็นอยู่ของมีนาลูกสาวคนโตเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังวางแผนจะหนีไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขพร้อมกับหอบสมบัติไปด้วยไม่คิดแม้แต่จะหาเงินมาใช้หนี้ด้วยซ้ำ"นายครับ ผมได้ข่าวว่าคุณทรงพลกำลังเทขายหุ้นของตัวเองออกและประกาศขายอสังหาริมทรัพย์ที่มีทุกอย่างเลยครับ"มาร์คผู้ช่วยคนสนิทเข้ามารายงานอีริค"ดีไปกว้านซื้อมาให้หมด""แต่นายครับ ผมคิดว่าที่เขาประกาศขายทุกอย่างไม่น่าจะเพราะต้องการเอาเงินมาใช้หนี้นายแต่ดูเหมือนเขาตั้งใจจะหนีหนี้มากกว่านะครับ กลัวว่านายจะเสียเงินสองต่อนะครับ""ผมรู้แค่อยากลองใจคน ทำตามที่บอกก็พอ""แล้วเรื่องคุณมีนา เอ่อ นายจะเอายังไงครับ""ไม่เอายังไงก็อยู่แบบนี้ ถ้าเธอยังทำงานให้เราได้อยู่ก็ให้ทำไป"






ความคิดเห็น