กล้าหาญ

เรื่องราวสุดเร่าร้อน ในไร่ข้าวโพดหลังโรงเรียน ระหว่างครูสาวบรรจุใหม่ กับลุงภารโรงสุดเซ็กซี่ อดีตเสือเก่า ฉายาม้าดำแห่งพงไพร! ความลับในไร่ข้าวโพด...และการแก้แค้นอย่างสาสม ! แสงโพล้เพล้จากดวงตะวันที่เพิ่งลาลับขอบฟ้า ไม่อาจทำให้เห็นรายละเอียดบนใบหน้าของชายผู้ถือปืนยาวได้แม่นนัก แต่อดีตจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีใครกล้าต่อกรในถิ่นนี้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก... “สะ...เสือ เสือกล้า!” พอคาดเดาได้ว่าเป็นใคร ไอ้ท้วมก็รีบปล่อยร่างเกือบเปลือยของครูสาวแล้วถอยล่นกระถดหนีอย่างรนรานหวาดกลัว “ไอ้...ไอ้...ยม ไอ้ยมโว๊ย!” เสือกล้าไม่รอช้า แสดงอำนาจบารมีเหนือกฎหมายด้วยการกระชากไกปืนเตรียมเป่าสัตว์นรก “กูจะนับถึงสิบ ถ้าพวกมึงวิ่งไม่ทัน พวกมึงได้กลายเป็นปุ๋ยในไร่ข้าวโพดแน่!!!”

พันโท นายแพทย์ อลัน หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ อายุ 34 ปี รับราชการเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลในค่ายทหาร นางเอก ชื่อ เซนเซีย นักเรียนนายร้อยทหาร อายุ 22 ปี กำลังใกล้จบ เป็นลูกสาวคนเล็ก ของเคเซน ซินเซีย หญิงสาวมีพลังพิเศษ ที่ถูกถ่ายทอดมาให้จากคนเป็นมารดา ร.ต.ทหารหญิงเซนเซียผู้มีพลังพิเศษ ถูกมอบหมายให้ทำภารกิจชิงตัวประกันร่วมกับพ.ท.นายแพทย์ทหารอลัน เซนเซียต้องปิดบังสถานะและดูลึกลับ อลันก็ยิ่งอยากจะค้นหา กว่าจะรู้ว่าหญิงสาวคือใคร เขาก็ถอนตัวไม่ได้แล้ว

“โอ๊ย....ร้อนไปทั้งตัวเลย” เธอลืมตาขึ้นมองก็ได้เห็นงูตัวใหญ่นั่งมองเธอที่ปลายเตียง เธอตกใจแต่ก็ไม่ถึงกับช็อค “งู!...แกอีกแล้วเหรอ แกต้องการอะไร” เพราะฤทธิ์ยาหรือไรที่ทำให้เธอไม่รู้สึกกลัวเขา

‘ใบไม้’...ผู้ชายชื่อ ‘ไคล์’ เขาเกิดมาเพื่อเป็นของฉัน! ฉะนั้นไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้เขาไปเด็ดขาด! ‘เจแปน’...ความฝันสูงสุดคือการได้เป็นแอร์ชั้นเฟิร์สคลาส แต่ได้รูทบินต่างประเทศไม่ทันไร ก็ตกกระไดพลอยโจนใช้รหัสลับรหัสสวาทกับ ‘กัปตันต้นไม้’ เข้า และเขาก็ใช้รหัสนี้เพื่อขู่ให้เธอเป็นของเขา! _________________________ มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้นกำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น..แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์เกินจะต้านไหว เธอเกือบหลุดส่งเสียงออกไปอยู่หลายครั้ง "อย่าเสียงดัง!" ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้นเริ่มยุ่งเหยิง แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงกระเส่าจากริมฝีปากบางๆของเธอ ไม่น่าหลุดพูดรหัสลับออกไปเลย ไม่น่าเลยจริงๆ!

ย่อมได้! นางจะอุ้มท้อง และเลี้ยงลูก รวมถึงหาข้าวปลาให้ทหารนับแสนประทังชีวิต แต่...สิ่งที่เดียวที่จะนางเซย์โน ก็คือไม่แต่ง ถึงฟ้าถล่มดินทลาย นางก็จะไม่แต่งงานกับอ๋องเฉิง บุรุษผู้มีน้ำยา แต่ไร้หัวใจ!! *** ตีหัวหมาด่าพ่อล้อเลียนแม่ว่าที่สามี คืองานถนัดของต้าหยวน แต่ไม่คิดว่าบาปกรรมจะติดจรวดเร็วถึงเพียงนี้ จู่ๆ เธอก็ถูกเตะโด่งเข้าไปในโลกที่ดูเหมือนจีนโบราณที่ไม่เหมือนสตรีหน้าไหนเคยโผล่เข้าไปเหยียบ! กระนั้น สวรรค์ยังเมตา ประทานลิ้นชักพันลึกในโลกมิติคู่ขนานให้เธอเอาตัวรอดแบบสวยๆ ด้วยสกิลการโกง ระดับเทพเซียน! แต่ช้าก่อน มีดีแล้วย่อมต้องมีความร้ายสุดขั้ว เมื่อนรกตามมาลงทัณฑ์ส่งจอมมารมาในรูปแบบบุรุษที่แสนหล่อเหลาให้เธอต้องรับมือ และเขาคือ ‘อ๋องเจิ้ง’ ชายชีกอ ผู้ไร้ประโยชน์ที่สุดในใต้หล้า ซึ่งเดินทางมายังหมู่บ้านหลัวโป พร้อมกองทัพที่หิวโซนับแสนชีวิต!!

‘เขา’ คือจอมมารไร้ใจผู้ไม่คิดผูกพันกับผู้ใดทั้งสิ้น ‘นาง’ คือเด็กสาวที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า หนึ่งจุดมุ่งหมายอันยิ่งใหญ่ กับหนึ่งดวงใจรักที่พานพบ บุรุษผู้เกิดมาดังจอมมารไร้บัลลังก์จะเลือกสิ่งใด

เธอฝันถึงงูตัวเดิมมาห้าปีเต็ม แต่ไม่เคยเจอเนื้อคู่กับเขาสักที ตกลงมันยังไงกันแน่ หรือเนื้อคู่เธอคืองูตัวนั้น...จงอาง!!!

จากครอบครัวยากจนโดนดูถูก ม่านหรูจึงมีจิตใจเข้มแข็งและไม่เห็นแก่ยศศักดิ์ นางรักที่จะเป็นเพียงคนธรรมดาไปตลอดชีวิตเท่านั้น

ไป๋หลันอดีตนักกีฬายิงธนู ตกที่กั้นตาย แต่ได้ย้อนเวลากลับไปยังยุคเก่า เธอที่ชอบอยู่แต่ในห้องก็สมหวังสักที เป็นลูกขุนนาง ไม่ต้องออกไปหางานทำ ไม่ต้องหาข้าวกิน ไม่ต้องดิ้นรนกับสังคม ได้นั่งเย็บชุดโบราณที่ชอบทั้งวัน **** จิ้งจื่อรู้สึกอยากจูบจนแทบรอไม่ไหว เขายื่นปากไปใกล้ริมฝีปากของซู่หราน หลับตา สองมือที่เคยกำแน่นยามนี้กำลังเอื้อมไปกุมเอวคอดของนาง ดันเล็กน้อยให้ตัวนางขยับเข้ามาแนบชิดเขายิ่งขึ้น แต่ไม่กล้าแนบชิดริมฝีปากของหญิงสาว ไม่อยากให้นางรู้ว่าเขาอยากจูบอีกจนแทบคลั่ง ‘เด็กบ้านี่! ร้ายชะมัด อยากจูบแต่ไม่อยากลงมือหรือ’ ซู่หรานตัวสั่น บ่นด่าเขาในใจ เธอไม่ยอมให้เขาได้สมปรารถนาทั้งที่ตัวเองก็อยากจูบมาก “อ้าปาก แลบลิ้นของเจ้าด้วย” เธอสั่งสอน สองมือลูบท้ายทอยของเขา จิ้งจื่อชะงักค้าง ‘ต้องทำเรื่องน่าอายเช่นนี้จริงหรือ’ การแลบลิ้นถือเป็นเรื่องเสียมารยาทและน่าอายที่สุด ยอดฝีมือเช่นเขาต้องทำเรื่องเช่นนี้จริงหรือ จิ้งจื่อค่อยๆ อ้าปากแดงระเรื่อ แลบลิ้นออกเพียงปลายเล็กน้อย เขาอยากจูบ อยากสัมผัสลิ้นนุ่มของหญิงหน้าด้านผู้นี้อีก!! *****

"จะไปไหนคะ"รสรินถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน เมื่อยังถูกลากมาตามทางเดิน อรรถไม่พูดอะไร เขายังพาเธอเดินไปเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม เมื่อสัมผัสถึงความเย็นที่เกิดขึ้นบนมือที่เขากุมอยู่ ไงล่ะยายโรสคนเก่ง แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ อรรถคิดเมื่อพาเธอเดินมาถึงห้องพักของแขกวีไอพี "คุณอรรถ!"หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อเขาแตะคีย์การ์ดกับประตูบานหนึ่ง "คุณอรรถ! ปล่อยฉันนะคะ"ร่างบางดิ้นหนี เมื่อถูกเหวี่ยงเข้าไปในห้อง ก่อนที่คนร่างสูงจะปิดประตูตามหลัง รสรินถอยหนี เมื่อชายหนุ่มปลดเนคไทออกจากคอ "ฉันจะกลับ!"เท้าบางยังคงถอยหนี เมื่อร่างสูงย่างสามขุมเข้ามา "ไงแค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ"เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม เมื่อสลัดเสื้อสูทราคาแพงออกจากตัว ตาคมเข้มมองไปที่หญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า ไหนล่ะรสรินคนเก่ง คนที่จงใจมาฉีกหน้าเขา ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายงั้นเหรอ สงสัยเขาต้องเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นสามีจากเธอซะแล้ว ปล่อยให้ลอยนวลมานาน ชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน "กรี๊ดดด!!!ปล่อยนะ"ร่างบางกรีดร้อง เมื่อร่างสูงกระโจนเข้าใส่ ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ เธอพลาดตรงไหนกัน เขาถึงได้เข้าถึงตัว