การแต่งงาน

หลุดมาในนิยายที่เป็นเพียงนางร้ายตัวประกอบที่มีบทเพียง 3 หน้าก็ถูกพระเอกฆ่าตาย เช่นนั้นข้าก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก แต่ว่า "ข้าจะไม่ยอมยกเลิกงานหมั้นของเราเป็นอันขาด!!” ยุ่งละสิ พระเอกปล่อยข้าไปเถอะ!!

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

เขาและนางผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนโดยมิได้ตั้งใจ แต่ใครจะคิดว่าหลังงานอภิเษกที่ไม่เต็มใจนี้พระชายาของเขาจะเร่าร้อนดุจไฟจนเขาขาดนางไม่ได้...ทว่าที่นางทำล้วนมีจุดประสงค์เมื่อบรรลุเป้าหมายนางก็จะ"หย่า"กับเขา "ฟู่ซิ่วอิง" บุตรีของแม่ทัพใหญ่ถูกวางยาและส่งไปอยุ่ในห้องรับรองแขกใจตำหนักท่านอ๋องคืนงานเลี้ยงต้อนรับ "ฉางรุ่ยหยาง" ท่านอ๋องคนใหม่ "องค์ชายหก" ของฮ่องเต้ที่ถูกส่งมาปกครองเมือง "หลิงโจว" งานอภิเษกระหว่างทั้งคู่ถูกจัดขึ้นด้วยความไม่เต็มพระทัยของท่านอ๋องเพราะเขามิได้รักนาง และ นางก็มิได้รู้สึกพิเศษกับเขาเพียงแต่ "พรหมจรรย์" ที่เสียไป เขาจึงต้องรับผิดชอบ แต่งตั้งนางเป็นพระชายา "เมิ่งลี่ถิง" บุตรสาวราชครู ผู้ที่เป็นคนที่ถูกเรียกได้ว่า "ว่าที่พระชายา" เดินทางตามท่านอ๋องมาจากเมืองหลวงกลับต้องเสียใจและโกรธแค้นยิ่งนักเมื่อท่านอ๋องต้องเข้าพิธีอภิเษกและแต่งตั้งสตรีอื่นเป็นพระชายาอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ “อืม ท่านอ๋องพระองค์…จูบไม่เป็นหรือเพคะ” “เจ้าว่าอย่างไรนะ นี่เจ้ากล้า…” “เพคะ จูบราวกับทารกดูดนมมารดาเช่นนี้ อ๊ะ!!…อื้มมม!!”

"เมื่อฉันต้องทะลุเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้นิยายเรื่องนี้จบ แบบ happy ending แค่นี้ง่ายจะตาย ฉันเป็นนางเอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไมพระเอกกลับบอกว่าฉันจีดชืด ไร้รสนิยม ไม่ต้องตาเขาเลย แต่เขากลับไปต้องใจยัยตัวร้ายของเรื่องซะงั้น อ๋ออออออ ได้สิ อยากให้ร้ายใช่มะ แม่จะร้ายให้ร้องขอชีวิตเลย"

เขา เป็น โคแก่ ที่ดัน ไปหลงรัก อยากจะกิน หญ้าอ่อน ทั้งๆ ที่ คอยพยายาม หักห้ามใจ เพราะสถานะผู้ปกครอง ค้ำคอ แต่ ไฉนเลย แม่หญ้าอ่อน ถึงได้ชอบ คอยวนเวียน ป้วนเปี้ยน เอาตัวเอง มาคอยล่อ จ่อป้อนเขา อยู่แถวๆปาก เขมราชต้องคอยดูแลรับผิดชอบชีวิตปารดี เด็กในความอุปการะของคุณย่าของเขา ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมากจนพอที่จะเป็นอาหลาน แต่ปารดีก็ยังคงเรียกเขาว่า 'พี่เขม' มาตลอด ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนมที่ปารดีมี นับวันมันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาดวงนี้คอยเอาแต่จะสั่นไหวไปกับเธออยู่เรื่อย ทั้งที่พยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอ ลองทำเป็นผลักไส แต่พอเธอจะไปเข้าจริงๆ ตัวเขาเองก็ถึงกับกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่ติดที่ เคยนึกอยากลองทำตามความรู้สึกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่เขาจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อตอนนี้สถานะผู้ปกครองของเขามันค้ำคอเขาอยู่ อยากเดินไปให้สุดทางก็เดินไม่ได้ แถมอยากจะถอยออกมาหัวใจมันก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นอีก เขาจึงได้แต่คอยกั๊กทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงคอยกีดกันผู้ชายคนอื่นที่จะเข้ามาทำตัวสนิทแนบชิดกับเธออยู่ร่ำไป สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ ฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง แก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหา หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่บนสื่อโซเชียลอื่นโดยเด็ดขาด คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำที่สื่อถึงกิจกรรมทางเพศ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

“ในเมื่อเธออยากได้พี่เป็นผัวจนตัวสั่น จนต้องวางยาจัดฉากว่าเราเอากัน พี่ก็จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง พี่จะสนองเรื่องอย่างว่าให้ถึงใจ แต่จำใส่หัวเอาไว้...เธอมันก็แค่เจ้าสาวที่พี่ไม่เคยรัก”

หลี่เสี่ยวหรูทะลุมิติเป็นฮูหยินของหวงจื่อหานราชครูหนุ่ม นางมีสหายที่สามีเกลียดขี้หน้า ปฏิบัติการพาเพื่อนๆฮูหยินหนีสามีจึงเริ่มขึ้น ส่วนบรรดาสามีที่ปากบอกเกลียดชังพวกนางนักหนา กลับดิ้นทุรนทุรายเมื่อฮูหยินพวกเขาหนีไปพร้อมกับทิ้งใบหย่าไว้ให้ดูต่างหน้า

“บูมถามจริงๆ เถอะค่ะ บูมทำอะไรให้พี่เกลียดนักหนาหรือคะถึงได้ทำกับบูมเหมือนบูมไม่มีหัวใจไร้ค่าขนาดนี้ ทำไมพี่วีไม่ปล่อยบูมไปล่ะคะถ้าเกลียดบูมนัก...” เมื่อตัดสินใจว่าจะเข้มแข็ง จะเด็ดเดี่ยวแล้วบุษกรจึงถามออกไปแม้ในใจจะอ่อนแอเหลือเกิน และกลัวว่าคำตอบจากเขาจะทำให้หัวใจเธอสลายก็ตาม “ตอนนี้ฉันยังไม่เบื่อ ยังอยากได้เธออยู่อยากได้มีคนมาสนองความใคร่อยู่เธอก็ต้องอยู่ในฐานะนางบำเรอของฉันต่อไปจนกว่าฉันจะแต่งงานกับคนที่ฉันรัก...” คำตอบจากเขาเหมือนมีดกรีดลงบนหัวใจบางๆของเธอ แม้จะทำใจไว้แล้วว่าจะต้องเจอกับคำตอบที่ไม่รื่นหูและอาจจะทำร้ายจิตใจอย่างแน่นอนแต่บุษกรก็อดที่จะยอกแสลงในอกไม่ได้ นาวีช่างเป็นดั่งพญามารที่ใจร้ายใจดำเสียเหลือเกิน

บันทึกลับของ “ดาริน” และ “จักร” เริ่มตั้งแต่เข้าหอ ฮันนีมูน และ วันครบรอบทั้งเร่าร้อน รุมเร้า และรุนแรงแค่ไหนต้องพิสูจน์

จางหมินเย่ว บุตรสาวเสนาบดีกรมคลัง แต่กลับตกหลุมรักซ่งฟู่หลง ขุนนางขั้นเจ็ด แต่เพราะความคลั่งรักที่มี ทำให้นางยอมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับเขา แต่ใครจะคิดว่าซ่งฟู่หลงกลับไม่แม้แต่จะแยแสตนเลยแม้แต่น้อย ครั้นพอคิดจะตัดใจหนีห่าง เขากลับเอาแต่คอยวนเวียนอยู่ข้างกาย แล้วเป็นเช่นนี้นางจะตัดใจลงได้อย่างไรกันเล่า "ใต้เท้า...ข้ารักท่าน แต่มิใช่เหตุให้ท่านเอาแต่กลั่นแกล้งข้าเช่นนี้"