ฉลาด

หนังเรื่องเมือง มีอยู่ 1 เมือง เขาเล่ากันว่า มื้อนี้เป็นเมืองที่ทำอาหารกินเจริญรุ่งเรืองที่สุด เป็นเมืองที่เจ้าชาย สีน้ำเงินอยู่ ชายนี้ได้โดนต้องคำสาป เกี่ยวกับความรัก ดังนั้น เขาโดนสาปให้กลายเป็น คนจนยากไร้ เขาจึงคิดว่า การโดนดูถูกเหยียดอย่างนั้น ซึ่งมันเป็น ความรู้สึกที่แย่ สำหรับตัวเขา เท่านั้นจึงได้ หาค้นหาคิดวิธีโดยการไปทำบุญร่วมมนุษย์และกลบเกลื่อนกินหลายของตัวเองโดยที่ไม่ให้ประชาชนหรือชาวบ้านรู้ว่าเขาเป็นผู้ใดตามนั้นเขาจึงคิดว่าการไปอยู่บนโลกมนุษย์นั้นจึงทำให้เขารู้สึกว่า เขาคงยังพอมีความหวังที่จะหารักแท้หรือคู่แท้ เขาคิดว่า การปลอมตัวเป็นชาวบ้าน ธรรมดา 1 คน ซึ่ง ไปรับราชการโดยการ ไปสอบสงวน เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ดังนั้นเขาจึงไปสอบสงวนสิทธิ์อย่างที่ดังกล่าวแล้วเขานั้นจึงได้เข้าพระราชวังในแคว้นเมืองญี่ปุ่น เขานั้นได้ไป เข้าเฝ้าฮ่องเต้หรือองค์จักรพรรดิ ของไทยแขวนที่ชน เท่านั้รงทราบว่า ถ้าเขา ขอให้น้องเต้ ลงมีราชโองการกตลาดในอำเภอในเมืองแขวงยี่ชุน หลัง๑ถ ดังนั้นเขาจึงให้ประการพร ในการสอบสงวนสิทธิ์ ดังนั้น ติด

เพื่อลูกและเพื่อเขา...นางยอมเป็นคนชั่วในสายตาทั้งโลก ซ่งเม่ยหลินไม่ได้ต่อสู้เพื่ออำนาจ... นางต่อสู้เพื่อครอบครัวและต่อให้ประวัติศาสตร์จารึกว่านางโหดเหี้ยม นางก็ยินดีน้อมรับมัน

" เปียโน " เขาคือพี่ชายฝาแฝดของคนที่เธอแอบชอบมาตลอด 3 ปี และเพื่อการแก้แค้น จึงยอมสวมรอยโกหกทุกคนว่าตัวเอง คือ "กีต้าร์ " น้องชายฝาแฝดที่นอนเป็นเจ้าชายนินทาจากการถูกรถชนในครั้งนั้น ส่วนเธอคือเหยื่อ ที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนที่ทำให้กีต้าร์น้องชายฝาแฝดของเขาถูกรถชน ในขณะที่น้องชายฝาแฝดของเขาถูกทำร้ายจากกลุ่มเพื่อนหัวโจก "เพราะไดอารี่เล่มเดียว" "พักพิง เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับน้องชายของฉัน" "ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้เป็นคนในไดอารี่ !" คำเตือน เนื้อหาในนิยายเป็นแนวแก้แค้น อาจมีฉาก ข่มขืน ทำร้ายร่างกาย ความรุนแรงระดับปานกลาง คำที่ใช้บรรยาย " อดีต,ปัจจุบัน" จะใช้เป็น First person (บุรุษที่ 1) เพราะจะได้เข้าถึงตัวตนของตัวละครนั่นๆ บรรยาย " ตอนพิเศษ,ตอนเสริม " จะใช้เป็น  Third Person (บุรุษที่ 3) โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ขอบคุณค่ะ อิชง

แนะนำตัวละครหลักของเรื่อง สายฟ้า พัชรกานต์กุล|เขาเป็นหนึ่งในแอมบาสเดอร์ของมหาลัย ผู้หญิงต่างพยายามทำทุกวิถีทางเพียงเพื่ออยากจะขึ้นเตียงกับเขาซักครั้ง แต่คนอย่างสายฟ้า พัชรกานต์กุล ถ้าไม่เด็ดจริงไม่มีทางได้ขึ้นเตียงกับเขาเด็ดขาด พอใจ พีรดา วรกุล|สาวน้อยต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในเมืองใหญ่ แต่ใครจะรู้ว่าเธอคือทายาทอสังหารายใหญ่ของเมืองไทย

อดีต...เธอเป็นเมียลับ...ที่เขาไม่คิดจะรัก ปัจจุบัน...เธอกำลังจะกลายเป็นเมียรักของใครบางคน เขาจะทำเช่นไร...อยู่ดีๆ เมียลับของเขาอยากไปเป็นเมียรักของคนอื่น!

"เช็คเงินสด 20 ล้าน ค่าตอบแทนตลอด 2 ปีที่ผ่านมา แล้วหนูจะไปไหนก็ไปได้เลยค่ะ พี่ให้เวลาหนู 3 วัน เก็บข้าวของออกจากคอนโดให้หมดนะคะ น้องการ์ตูนจะได้ย้ายของเข้ามาอยู่ต่อ" "นานไปค่ะ แค่วันเดียวก็พอแล้ว"

เจ้าของสถานีวิทยุ คิดจะจีบเพื่อนของน้องสาว ที่เธอทั้งน่ารัก เก่ง แต่เธอแอบชอบอีกคน ความรักครั้งนี้จึงต้องมีกามเทพแผงศรอย่างน้องสาวของเขา ช่วยเหลือของน้องสาว ที่เป็นเพื่อนรักของกอหญ้า ความรักของเขาจะมาจากโชคชะตาหรือพรหมลิขิตกันแน่

แต่เดิมเขาก็รำคาญว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ทั้งบอบบาง อ่อนแอและน่าเบื่อ แต่ทำไมนานวันเข้าถึงเริ่มขาดนางไม่ได้ “จะมากเกินไปแล้ว! ข้าอุตส่าห์ไปง้อถึงจวนแต่นางกลับหลบหน้าข้า อันลี่ซินเจ้าช่างน่าโมโหนัก!" “น่าเสียดายที่นางจะได้แต่งงานกับคนเช่นข้าซึ่งมิได้ชื่นชมบุปผาเท่าใดนัก ดูท่าครานี้อันลี่ซินคงจะเป็นเพียงดอกเหมยที่อยู่ในแจกันทองเท่านั้น จะคาดหวังให้ข้าหมั่นรดน้ำเพื่อให้บุปผางดงามตลอดเวลาหาได้ไม่” นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรัก โรแมนติกมีดราม่าเพียงเล็กน้อย พระเอกเย่อหยิ่งดุจพยัคฆ์ คอหักเยี่ยงหมาในตอนท้าย นางเอกของเรายอมตอนแรก ๆ แต่เมื่อหมดความอดทนก็ทำให้เสือกลายเป็นหมาทันที เรื่องนี้ไม่ได้มีปมซับซ้อนมากมาย เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก หวังว่าจะถูกในนักอ่านทุกคนนะคะ

เมื่อสัตวแพทย์อย่างนางฟ้าของน้องหมาน้องแมว(หมอบลู) จะต้องมารักษาเสือที่ปากหมาอย่าง (คอป) จะลงเอยกันอย่างไร

"แม้นแผ่นดินสิ้นชายที่พึงเชย อย่ามีคู่เสียเลยจะดีกว่า " จากอิเหนา ตอน7 เธอสวย เธอโสด เธอรวย ทำไมเธอจะต้องมีคู่ให้ต้องมาวุ่นวายปวดหัว ดีไซน์เนอร์สาวสวย วัย30 ปี นั่งมองดูภาพในจอ ตรงหน้า ดาราสาวสวย แถลงข่าวว่า เลิกกับสามีหนุ่มอย่างข่มขื่นใจ ยามรักแต่งงานกันใหญ่โต ยามหมดรักก็บอกแค่เพียงเข้ากันไม่ได้ ใครอยากแต่งก็แต่งไปนะจ๊ะ แต่ไม่ใช่ ไวน์ คนนี้แน่นอน "ผู้หญิงอะไร อยากมีแต่ลูก ไม่อยากมีผัว แล้วเค้าจะรู้ได้ยังไงกันเล่า ว่ารสชาติที่แท้จริงมันเป็นยังไง " นักเทคนิคการแพทย์หนุ่ม คุยกับจิตแพทย์สาวเพื่อนสนิท ที่ทำงานที่เดียวกัน ระหว่างพักเที่ยง โอม หัวเราะ ออกมาเบาๆ หลังจากฟังเรื่องของคนไข้ ของเพื่อน "เค้าอยากได้แค่สเปิร์มยะ ไม่ได้อยากได้ผัว จบไหม แกช่วยฉันหน่อยสิ สงสารเค้า " "ไม่ช่วยโว้ย อสุจิฉันต้องออกมาพร้อมความสุข ไม่ใช่ช่วยตัวเอง จบปะ "