ฉลาด

ไป่เจินเจินที่กำลังถูกให้คัดกฎสำนักนั่งทำหน้างอง้ำ นางต้องรีบกลับบ้าน บิดาถึงเวลากินข้าวกินยาแล้ว  กว่านางจะรวบรวมเงินทองไปหาท่านหมอมาตรวจบิดาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  จ้าวหย่งเฉิงนั่งมองตำราในมือ แสงตะวันลับไปแล้ว ในห้องของสำนักศึกษาตะเกียงถูกจุดขึ้นมา ลูกศิษย์กลับบ้านหมดแล้วเหลือแต่หัวโจกที่พาเหล่าเพื่อนบัณฑิตไปแข่งกัดปลาเล่นพนันกันที่เชิงเขา "อาจารย์เจ้าคะ..ศิษย์ขอกลับบ้านเอาอาหารกับยาให้ท่านพ่อก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ  คืนนี้จะคัดมาส่ง" "คัดไป ยิ่งมัวแต่พูดเจ้าจะยิ่งเสร็จช้านะ ไป๋เจินเจิน" "ตาเฒ่าเอ๊ย...แก่แล้วแก่เลยไม่หัดเห็นใจคนอื่นเสียบ้าง" ไป๋เจินเจินบ่นอุบอิบ แน่นอนจ้าวหย่งเฉิงได้ยิน เด็กคนนี้กิริยามารยาทไร้การอบรมจริงๆ "ตั้งแต่พรุ่งนี้มาเรียนส่วนตัวกับข้าทุกวัน  คนอื่นไปถึงไหนแล้วเจ้ายังย้ำอยู่กับที่เลย  จะได้ไม่พาคนอื่นเสียคน  วันนี้กลับไปได้แล้ว" จ้าวหย่งเฉิงเดินมาช้อนอุ้มนางขึ้นก่อนจะพาเดินไปที่รถม้า เขาจับนางนั่งตักก่อนจะให้คนขับพาไปส่งที่บ้านของนาง ใครๆบอกนางเป็นลูกศิษย์คนโปรดของเขา  "หึข้านะหรือ...คนโปรดเนี่ยนะ  ใช่โปรดมาก..หึ..โปรดปรานจนข้าจะตายคากองตำราแล้ว"

การกลับชาติมาเกิดใหม่ กลายเป็นภรรยาของแม่ทัพผู้เกรียงไกร เจ้าของคมดาบที่บั่นคอนางในชาติก่อน ทั้งยังต้องคลอดลูกให้เขา! นี่คืออันใด? ไม่จริงใช่ไหม? **** ชายหญิงแต่งงานมิอาจเลือกคู่ครองตามแต่ใจ คู่ชีวิตศีลเสมอกัน บัณฑิตคู่กับบัณฑิต คุณชายสูงศักดิ์ย่อมคู่กับคุณหนูในห้องหับแสนเรียบร้อย ทว่าแม่ทัพผู้สูงส่งเกรียงไกรทั้งเคร่งครัดศีลธรรมจรรยากลับได้ภรรยาเป็นสตรีจอมมารยาเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวทั้งกลิ้งกลอกไม่ต่างจากจิ้งจอกสาว การเป็นสตรีผู้เพียบพร้อมงดงามมีคุณธรรมสูงส่งช่างยากเย็นแสนเข็น การประคองชีวิตคู่ที่ดำขาวผิดแผกเยี่ยงนี้จะเป็นสุขตลอดรอดฝั่งได้หรือไม่ ปัญหาหลังเรือนคงมิใช่บานปลาย จนต้องตามแก้ไขทุกวันกระมัง

พระชายาเว่ยเยว่ซินโฉมงามบรรณาการ มอบร่างให้วิญญาณนางบุตรสาวของเจ้าสำนักหมื่นพิษที่ถูกฆ่าตาย การแก้แค้นและทำหน้าที่พระชายาจึงได้เริ่มต้นขึ้น

จูบแรกของเขาและเธอเกิดขึ้นจากความมึนเมา ทว่ามันกลับตราตรึงยากจะลืม จูบครั้งต่อมา เป็นการสานต่อความสัมพันธ์ อยากทำความรู้จักกันและกันให้มากขึ้น ทว่า เมื่อได้พบกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการ ก็เหมือนมีฟ้าผ่าลงมากลางใจ เพราะเขา คือ เพื่อนพ่อ

รสิตา เด็กสาวกำพร้าที่โตมากับยาย เธอย้ายที่อยู่มาสามครั้งแล้วเพราะถูกผู้มีอิทธิพลในเมืองบ้านเกิดสั่งเก็บ ลำพังเธอคนเดียวไม่เท่าไหร่ แต่เนื่องจากเธอต้องดูแลยายวัย 60 ปี เธอจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด และตอนนี้ที่ที่ปลอดถัยที่สุดสำหรับเธอคือบ่อนคาสิโนของมาเฟียผู้มีอิทธิพลในแถบนั้น เพราะคาสิโนแห่งนี้มีห้องพักสำหรับพนักงาน ซึ่งบุคคลภายนอกห้ามเข้าเด็ดขาด รสิตาจึงตัดสินใจสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟที่คาสิโนแห่งนี้ ในคืนหนึ่ง รณกร มาเฟียหนุ่มได้รับบาดเจ็บมา แต่ไม่ยอมไปโรงพยาบาล ความลำบากใจเลยตกอยู่ที่บรรดาลูกน้อง เพราะรณกรเป็นคนที่เวลาโดนทำแผลถ้าเจ็บเขาจะจัดการคนที่ทำแผลให้ ความซวยเลยไปตกที่รสิตา ที่เพิ่งเลิกงานและกำลังเดินกลับที่พักทางหลังร้านพอดี ตั้งแต่คืนนั้นมาก็รสิตาก็เหมือนคนที่หนีเสือปะจระเข้ มาร่วมลุ้นกันว่าเธอจะอยู่รอดปลอดภัยได้อย่างไร

ท้องแล้วหรือ...ช้าไปนะ พันธะของฉันกับเธอมันจบไปแล้ว..

ในคืนเดือนดับชายนุ่นมีนามว่าณภัทรเขาเดินออกมานั่งสูบบุหรี่อยู่กระท่อมกลางทุ่งนา ที่นี่โรงเรียนสบายจนเขาอยากจะหอบผ้าหอบผ่อนมานอนเสียที่นี่ เขาไม่ได้อยากอยู่ในพื้นที่ทุรกันดารแบบนี้ แต่ด้วยธุรกิจของเขาที่กำลังก่อสร้าง เขาจึงต้องอยู่ดูงานให้เสร็จทันกำหนด โรงแรมที่นี่มันก็ไม่ได้สะดวกสบายเหมือนจังหวัดใหญ่ๆ เขาจึงต้องมาอาศัยอยู่บ้านของแม่นมผู้หญิงที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็ก มันจึงทำให้เขาได้เจอกับหลานสาวของแม่นมที่แสบยิ่งกว่าแอลกอฮอล์!

เมื่อสัตวแพทย์อย่างนางฟ้าของน้องหมาน้องแมว(หมอบลู) จะต้องมารักษาเสือที่ปากหมาอย่าง (คอป) จะลงเอยกันอย่างไร

ระหว่างอังเดรกับทรายทอง ทุกอย่างมันคือธุรกิจ ไม่มีความรัก ไม่มีความรู้สึกอื่นใด พอจบงานก็จ่ายเงิน เป็นค่าเช่าที่เธอมาอยู่บนเตียง ทว่าความรักมันขับเคลื่อนตัวเอง ถักทอหล่อหลอมอยู่ในหัวใจของใครคนหนึ่ง แต่มิอาจแสดงให้รู้ ด้วยว่าฐานะที่เป็นอยู่ ไม่ต่างจากเมียเช่า ชั่วครั้ง...ชั่วคืน

‘เพียงเพราะรักที่ฝังใจ ฝังลึกจนเกินไป จึงไม่รู้ตัว...’ ... เขา บุรุษผู้หนึ่งซึ่งอยู่อย่างมั่นคงกับการเกลียดชังอย่างลืมไม่ลง ส่วนเขามาพร้อมกับรักที่ฝังตรึงในใจและความรู้สึกผิดสำนึกเสียใจ ต้องการแก้ไขใหม่เพื่อนาง มิให้ตนเองเผลอไผลจนพลาดพลั้งทำสตรีอันเป็นที่รักต้องช้ำใจอีก แล้วนางจะเลือกใคร!