ฉลาด

“ภัท ภากร พงศ์ธนกิจ ตำแหน่งเจ้าหน้าที่เร่งรัดหนี้สิน น้องใหม่ไฟแรงปิดเคสได้ทุกเคส ผลงานติดตามทวงหนี้สามเดือนที่ผ่านมาอยู่ในเกณฑ์ดี แถมยังเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ฟังดูน่าสนใจดีหนิ”

"คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าฉันท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับฉัน และสัญญาของฉันกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย” “ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ “ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณเท่านั้น" เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด

"เมื่อฉันต้องทะลุเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้นิยายเรื่องนี้จบ แบบ happy ending แค่นี้ง่ายจะตาย ฉันเป็นนางเอกนะ แต่ทำไม๊ ทำไมพระเอกกลับบอกว่าฉันจีดชืด ไร้รสนิยม ไม่ต้องตาเขาเลย แต่เขากลับไปต้องใจยัยตัวร้ายของเรื่องซะงั้น อ๋ออออออ ได้สิ อยากให้ร้ายใช่มะ แม่จะร้ายให้ร้องขอชีวิตเลย"

ติวเตอร์​ หนุ่มหล่อ นิ่ง กวนเฉพาะกับเพื่อนสนิท อายุ 20ปี ไอที ปี3 ขับรถเล่นเป็นงานหลัก เปิดร้านเหล้าคืองานอดิเรก แก๊งค์หนุ่มโสด: ติวเตอร์​, นาย, กาย มินนี่ สาวสวย สดใส อายุ 20ปี ไอที ปี3 โสดเพราะมีคนคอยกันท่า แก๊งค์สาวใส: มินนี่, ลลิล, มาย เขาและเธอ คือเพื่อนสนิท ต่างคนต่างแอบรัก ต่างคนต่างแอบหวง แต่เพราะต่างคนต่างปากไม่ตรงกับใจ... ใครจะข้ามเฟรนด์​โซนได้ก่อนกัน #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์​เป็นไปตามพระราชบัญญัติ​ลิขสิทธิ์​(ฉบับ​เพิ่มเติม)​ พุทธศักราช​ 2558

“ท่านพ่อกับคุณชายใหญ่ของท่านถูกฆ่าตายที่ชายแดน ตระกูลหม่าถูกกล่าวหาว่าก่อกบฏ ฮึก…นายหญิง คุณชายเล็กและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปและจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้”

เมื่อความรักไม่เคยอยู่ในแผนของเธอและเขา แต่เมื่อแม่ๆ จัดนัดบอดให้ เรื่องราวสุดวุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น งานนี้เธอและเขาจะใจแข็งให้กับความรักท่ามกลางแผนสร้างความใกล้ชิดมากมายของคนรอบข้างที่อยากให้ทั้งสองเคียงคู่กันได้อย่างไร ใครจะถอยก่อนกันนะ ระหว่างกองเชียร์กับเธอและเขา เอาใจสู้ฝ่ายไหนดีค่ะ

หน้าที่หลักคือผัวในความลับ...มั้ง! หน้าที่รองที่บอดี้การ์ดประจำตัวแม่คุณทูนหัวที่กำลังเท้าเอวใส่แล้ววีนฉ่ำแบบไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย นู้นก็จะเอา นี่ก็จะเอา คิดบวกไม่เคยมีแต่พร้อมบวกไม่เคยขาด เดือดร้อนผัวก็วิ่งสี่คูณร้อยลากขึ้นรถตลอด เด็กดื้อต้องโดนอะไรกูไม่รู้ แต่เท่าที่รู้คือต้องหาอะไรปิดปากเมียแล้ว!! "โธ่เว้ย!! ออกไปแล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้า!" "กล้าไล่ผัวเหรอ!?" "แล้วคิดว่าฉันไล่หมารึไงเล่า ออกไป!!" [ บลูม Vs. ฟีนด์ ]

“นิญาดา” ถูกหัวหน้างานกลั่นแกล้งไม่เลิก เธอจึงต้องเอาคืนให้สาสม และเขาคือเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ “เตชิน” หนุ่มหล่อตัวท๊อป สาวน้อยไม่รู้เลยว่าเขา คือ “คราสโนวาตัวพ่อ!” เขาจะถูกเธอใช้เป็นอาวุธในการห้ำหั่นกับหัวหน้า หรือเธอกันแน่ที่จะถูกเขาจับกิน! “ไม่เป็นไรค่ะ ฉะ ฉันเดินไหว” นิญาดาตั้งใจแกล้งให้เหมือนคนเมาอย่างไร้สติที่สุด ทางเดินที่ทอดสู่อาคารพัก ปูด้วยหินภูเขาที่ถูกวางไว้เพียงหยาบ ๆ เท้าที่แกล้งเดินโงนเงนกลับสะดุดหินจริง ๆ ว้ายยยยย ! คนสะดุดหิน คะมำไปข้างหน้า ดีที่มือใหญ่คว้าไว้ได้ทัน ร่างบางจึงปะทะอกกว้าง แทนก้อนหินเบื้องล่าง ตาคมกริบ วาวโรจน์ ในเงามืด ร่างบางในอ้อมแขนแกร่งสั่นน้อย ๆ หัวใจหญิงสาวหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม ดวงหน้าละมุน หลบสายตาคมกริบ มือเล็กดันอกแกร่งให้ห่างออก “ปล่อยค่ะ เดินเองได้” หญิงสาวเผลอขึ้นเสียง ลืมสนิทว่าตนเองต้องแกล้งเมา อาจารย์หนุ่ม มองคนออกคำสั่งให้ปล่อย เขายิ้มเย็นก่อนจะตวัดมือหนาช้อนร่างบางให้ลอยขึ้นจากพื้น

นอ.ร้อ.งไห้เสี.ยใจที่ถูกพอ.นอ.กใจแล้วทิ้.งเธอไปกับผญ.คนใหม่. ทั้งที่เธอกำลังตั้งท้อ.งลูกของเขา นอ.จึงได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด เมื่อห้าปีผ่านไปพอ.ได้กลายมาเป็นบอดี้การ์ดให้นอ.และได้เห็นลูกสาวของเขา. พอ.จึงเค้นเอาความจริงกับนอ.ว่า "เด็กคนนี้เป็นลูกสาวของผมใช่ไหม!?" แต่นอ.ที่ยังโกรธพอ.มากจึงรีบสวนกลับไปทันที "เด็กคนนี้ไม่มีทางเป็นลูกของคุณแน่เพราะตั้งแต่วันที่คุณทิ้งฉันไปกับผู้หญิงคนใหม่ ฉันก็ได้มีผู้ชายคนใหม่ด้วยเหมือนกัน และฉันก็ไม่จำเป็นต้องมานั่งอธิบายให้คุณฟังว่าหลังจากวันนั้นฉันได้ผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน" สปอย NC ยั่วๆน้ำลายกันได้นิดหน่อยค่ะ “อื้อ~~” เจ้าของร่างบางครางอือ เมื่อจุดกระสันที่สุดของเธอ ถูกรุกรานด้วยนิ้วมือของเขาที่กำลังสัมผัสกับมันเบาๆ และเธอก็รู้ว่าสำหรับเขาแล้วมันคงไม่ใช่แค่นั้น และเจ้าของร่างใหญ่ก็ยังต้องการ จะแกล้งปลายฟ้ากลับไปด้วยประโยคคำถาม ที่ทำให้คนตัวเล็กกว่ารู้สึกหงุดหงิดใจ “คุณอยากให้ผมหยุดมั้ย?” !!!

“ไปอ้อนอะไรพ่อฉันมาอีก!” เสียงตวาดที่ดังขึ้นทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านทำให้คณานางค์สะดุ้งอย่างตกใจ ไม่นานก็ปรับท่าทีเป็นปกติ “นางเปล่านะคะ” “ผู้หญิงอย่างเธอมันหน้าซื่อใจสกปรก หรือกำลังคิดว่าถ้าพลาดจากฉันไปแล้วจะหันไปซบอกคนแก่ราวพ่อ” คำสบประหม่านั้นรุนแรงจนอีกคนเริ่มทนไม่ไหว เขาจะดูถูกเธออย่างไรเธอไม่ว่า แต่เขาไม่ควรดูถูกพ่อของตัวเองแบบนั้นไม่ควรคิดหรือพูดไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังท่าน! “เงียบทำไม หรือกำลังคิดหาข้อแก้ตัว ไม่จำเป็นเพราะต่อให้เธอจะหาคำพูดที่สวยหรูสักแค่ไหนมาพูด ฉันก็ไม่มีวันเชื่อผู้หญิงอย่างเธอ!” “คุณจิณ!”