ฉลาด

นริยา ไปบ้านของเพื่อนสนิทเพื่อไปติวหนังสือก่อนเรียนจบมัธยมปลาย จนได้พบกับพี่ชายของเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจจับจองเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ถึงกับมอบรอยตีตราเอาไว้บนลำคอ แล้วเธอจะหนีเขาได้อย่างไร

จินเป่าที่ถูกเพื่อนเพื่อนรักหักหลังจนต้องทำให้ตัวเขาเองถึงแก่ความตาย แต่ชะตากรรมกับนำเขาไปสู่อีกมิติหนึ่ง มิติแห่งนั้นแทบทุกคนมีวรยุทธ แต่จินเป่าเองก็ได้ไปอยู่ในร่างของสตรีที่เคยมีวรยุทธ์ที่สูงส่งแต่ตอนนี้ผู้นั้นกับไร้วรยุทธเสียแล้ว นามของสตรีผู้นั้นคือมู๋จินเป่า ซึ่งเป็นลูกอนุในตระกูลมู๋ หลังจากถูกขับไล่ออกจากจวนใหญ่ ก็มีผู้คอยรังแกตลอดจนในที่สุด จินเป่าจึงพาคนรับใช้หนีออกจากจวน เพื่อตามหาสิ่งของที่จะมาปลดผนึกพิษให้ตัวเขานั้นกับมีวรยุทธได้ดั่งเดิม การเดินทางของทั้งสองดำเนินไปด้วยความราบเรียบเนื่องจากในร่างกายของทั้งสองมีสิ่งที่ทำให้สัตว์ในหลายอย่างยอมศิโรราบแต่โดยดี เกิดการต่อสู้กันบ้างกับนักยุธทั่วไป หลังจากที่ตามหาสิ่งที่ทำให้ร่างกายปลดผนึกพิษได้แล้ว กลุ่มของเธอก็ถูกตามไล่ล่าจนแทบจะเอาตัวไม่รอด พอรอดมาได้แล้วจินเป่ากับคนรับใช้ก็ต้องการที่จะเข้าเรียนที่สำนักศึกษาระดับหนึ่งของมิติสามัญแห่งนี้ และคนในตระกูลมู๋ก็ต้องการศึกษาในสำนักศึกษาแห่งนี้เช่นเดียวกัน เมื่อพวกเขาเข้าทดสอบการเข้าศึกษาที่สำนักแห่งนั้นก็ได้ปะมือกันจนทำให้อดีตพี่สาวและน้องชายของเธอได้หลุดออกจากการแข่งขันในการเข้ารับการศึกษา เมื่อการทดสอบการศึกษาสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีจึงเอาเองก็เป็นผู้ที่อยู่ในลำดับ 1 ของสำนักการศึกษาในครั้งนี้ เมื่อใกล้ที่จะออกจากสำนักพวกเขาจึงต้องทำภารกิจบางอย่างที่ไม่เคยมีผู้ใดต้องสำเร็จมาก่อน เมื่อจบจากการศึกษาแล้วจินเป่า กับคนรับใช้ที่มาพบภายหลังว่าเป็นพี่น้องกันนั้นก็ออกตามหาอดีตกัน

ไม่! ทุกคนทำไมถึงทิ้งเธอไว้คนเดียว เธอทำไมอ่อนแออย่างนี้ ถ้าเธอย้อนกลับไปได้ ถ้าเธอสามารถช่วยทุกคนได้เรื่องร้ายๆ ก็คงไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ' ครอบครัวที่น่ารักของเธอ เป็นเพราะพวกแก ที่ใช้คำว่าญาติมาทำให้ครอบครัวของเธอ ต้องเป็นแบบนี้!! ขณะที่ซูเมิ่งพูดกับตัวเอง ก็มีไฟจากหน้ารถที่ดัดแปลง พุ่งชนเข้ามาอย่างจัง ทำให้ซูเมิ่งเสียชีวิตทันที! “ซูเมิ่งๆ ตื่นได้แล้วลูกไม่ไปทำงานเหรอ” ซูเมิ่งตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง ทำงานอะไรเมื่อกี้เราเพิ่งถูกรถชนนี่ ซูเมิ่งมองหน้าแม่ ที่คิดถึงสุดหัวใจด้วยดวงตาที่แดง หรือเราย้อนเวลากลับมาแล้วจริง? ๆ “เป็นอะไรลูกทำไมตาแดง” “ไม่เป็นอะไรคะแม่พอดีฝันร้ายนิดหน่อย” “ฝันร้ายเขาว่าจะกลายเป็นดี แม่ว่าลูกตื่นไปอาบน้ำ และรีบลงไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวจะไปทำงานสายเอา” “ได้ค่ะแม่ หนูจะตามลงไป แม่ลงไปก่อนเลย” ถ้าเธอได้โอกาส ย้อนเวลากลับมาเพื่อที่จะแก้ไขทุกอย่างจริงๆ เธอจะใช้ชีวิตนี้ให้ดี เธอจะช่วยคนอื่นและครอบครัวให้รอดพ้นจากวิกฤติที่จะเกิดขึ้นให้ได้ ส่วนคนที่เคยพรากครอบครัวของเธอไปในชาติก่อน เธอคงจะไม่ปล่อยให้มีชีวิตอยู่นานนักหรอก หนี้แค้นนี้เธอต้องชำระอย่างแน่นอน..... ซูเมิ่งกลับมานั่งที่เตียง เธอนั่งคิดกับตัวเองว่าเรื่องที่เธอรู้สึก เรื่องที่เธอเห็นเป็นความจริง หรือว่าฝันไปกันแน่ ขณะที่นั่งคิดอยู่ ซูเมิ่งมองไปเห็นรอยสักเล็กๆ เป็นรูปพระจันทร์ตรงนิ้วนางข้างซ้าย

ฟู่หยุนชิงตายแล้วมาเข้าร่างคนที่ชื่อเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันคนละขั้ว แล้วคนเย็นชาอย่างเธอกับคนเย็นชาอย่างเขาจะรักกันได้อย่างไร?

"เป็นบ้าหรือไง จู่ๆ ก็มาแก้ผ้าให้ผู้ชายดู!" "เอ้า! ลุงไม่ได้จับหนูมาเพราะอยากทำแบบนี้เหรอ? แก้แค้นไง ลุงบอกว่าหนูทำลุงเสียอนาคต ลุงก็ทำให้หนูเสียอนาคตด้วยสิถึงจะสาสม" "เธอมันประสาท!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!!!"

"เจ้าว่าตาแก่หยางกับตาแก่เซียวใครเป็นฮูหยินกันแน่  เซียวอี้หลงดูอ่อนหวานหรือแปลว่างั้นเขาเป็นเมีย ส่วนตาเฒ่าหยางก็เป็นสามีของเขา  อ๊ายฮูหยินเซียวฮ่าๆๆๆ เหมาะสมๆช่างเป็นคู่รักสะท้านเมืองหลวงจริงๆ" จางอวี้ถิงเอ่ยกับสาวใช้ นางหัวเราจนขนมติดคอจึงไอออกมารุนแรง "แค่กๆๆๆ อื้อ แค่กๆ ขะ ขอน้ำ น่ะ น้ำหน่อยลี่จู แค่กๆๆๆ" ลี่จูรีบลุกไปหยิบน้ำให้คุณหนูของนาง แต่ยังไม่ทันไปถึงไหนก็เจอกับร่างสูงที่ยืนจังก้าอยู่หน้าเรือน "ตะ ตะ ใต้เท้าหยาง คะ คุณหนู อื้อออ ใอ้เอ้า(ใต้เท้า)" หลี่จิ้งใช้มือปิดปากลี่จูตามคำสั่งของเจ้านาย ลี่จูส่ายหน้า หยางหมิงหยิบชามใส่น้ำแล้วเดินไปหาเมียเด็กของเขาแทน  ส่วนลี่จูถูกหลี่จิ้งเอามือปิดปากแล้วกอดเอาไว้ จากนั้นเขาก็เอ่ยกับนางที่ข้างหู "หากอยากให้คุณหนูของเจ้าถูกเฉดหัวออกจากจวนก็ลองร้องดังๆสิลี่จู จะลองไหม" ลี่จูส่ายหน้าหลี่จิ้งจึงเอามือออกจากปากนาง ลี่จูหันมาหาเขาก่อนจะเอ่ยถาม "องครักษ์หลี่ ใต้เท้าจะไม่ทำอะไรคุณหนูของข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ" หลี่จิ้งยิ้มก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหู "ลี่จูคนงาม เจ้าควรห่วงตัวเองก่อนจะดีไหม...หื้ม"

จากเมียชั่วคราวที่ถูกเปลี่ยนตัวให้มาแต่งงานแทนพี่สาว เพราะราชสีห์ประสบอุบัติเหตุจนทำให้ดวงตาทั้งสองข้างมองไม่เห็น พี่สาวของเธอเลยทิ้งไป แต่พอรู้ว่าฝ่ายชายไม่ได้พิการแบบที่คิดไว้ คนเป็นพี่ก็กลับมาทวงคืนในขณะที่น้องสาวกำลังตั้งท้องโดยที่ฝ่ายชายก็ยังไม่รู้ แล้วไออุ่นจะบอกให้พ่อของลูกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ในเมื่อไอรดาหญิงคนรักของเขากลับมาแล้ว "คุณมีอะไรจะคุยกับฉันก็พูดมาเถอะค่ะ ฉันจะได้รีบไปจากที่นี่" ไออุ่นเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว "คุณจะไปจากที่นี่ไม่ได้ผมไม่อนุญาต"... "แล้วคุณจะให้ฉันอยู่ในฐานะอะไร" "คุณก็ได้ยินแล้วว่าไอรดาบอกว่าเธอท้อง คุณต้องรับผิดชอบเรื่องนี้" "ทำไมฉันต้องรับผิดชอบด้วย" "คนที่ผิดก็คือคุณ" "ใช่!! ฉันยอมรับว่าฉันผิด ฉันเป็นคนที่มาแย่งคุณจากพี่สาว ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอท้อง แต่ก็อยากจะได้คุณจนตัวสั่น คุณพอใจแล้วใช่ไหมที่ได้ยินแบบนี้" ไออุ่นยอมพูดออกมา ในเมื่อเขาอยากจะฟังคำนี้เธอก็ยอมพูดถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความจริงเลยก็ตาม ..มาลองดูสิว่าโชคชะตามันจะเล่นตลกอะไรกับเธออีก

คุณเชื่อเรื่องปาฏิหาริย์หรือไม่ เรื่องที่แม้แต่วิทยาศาสตร์ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ ถ้าวันหนึ่งคุณเกิดโชคดีได้รับโอกาสนั้นขึ้นมา คุณจะปล่อยโอกาสนั้นไป หรือคว้ามันไว้ให้แน่นกันล่ะ? ชีวิตของคนเราจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นสักกี่ครั้ง เธอ "หลี่หลิงเฟิ่ง" ผู้ไม่เคยเชื่อในโชคชะตา เรื่องมหัศจรรย์เป็นเรื่องหลอกเด็กอะไรพรรค์นั้น ให้เชื่อเรื่องพวกนี้สู้กินนมนอนฝันกลางวันยังดีซะกว่า แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตานี้กลับหล่นทับใส่หัวเธอ ส่งให้เธอทะลุมิติมายังดินแดนที่ไม่เคยปรากฏในหน้าประวัติศาสตร์ ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ ดูซีรีส์ อ่านนิยายจีนมาก็หลายเรื่อง ก็ยังไม่เคยมีนางเอกคนไหนที่จะมืดแปดด้านไม่รู้อะไรเลยแบบเธอ อย่างน้อยต้องมีสกิลติดตัว แม้แต่ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมก็ยังไม่มี แต่ในฐานะนักเรียนหัวกะทิอันดับหนึ่งขององกรณ์อัจริยะ เธอไม่มีทางยอมแพ้ เหมือนสวรรค์จะเห็นใจในความอาภัพของเธอจึงได้ให้ "มิติมายา" ที่ล่องหนไปกับเธอในทุกๆ ที่ ในดินแดนที่ผู้มีพลังยุทธ์เป็นใหญ่แห่งนี้ หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าของวิเศษที่ติดตัวมาจะสามารถทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน เพราะเจ้าของร่างเดิมนี้ไร้พลังยุทธ์ ถูกขนานนามว่า 'ตัวไร้ค่า' แห่งตระกูลหลี่

ชาติก่อนอานนท์ตายเพราะทำงานหนักจนร่างกายรับไม่ไหว เกิดใหม่ชาตินี้ชีวิตยังสู้กลับ ครอบครัวใหม่ช่างจ๊นจน คนบ้าน ๆ แบบเขาสกิล,ของวิเศษอะไรไม่มีสักอย่าง แล้วจะมีชีวิตต่อไปยังไง เห้อ! เด็กน้อยหัวจะปวด...

ปลูกผักอิหยังวะ ย้อนเวลาไปปลูกผักคงเป็นเวรกรรมที่เธอไม่ชอบกินผักสวรรค์จึงหอบเอาร่างอ้วนไปปลูกผักเสียให้เข็ด จากสาวอ้วนตุ๊ต๊ะกลายเป็นหญิงงามเพราะกินผักกับเมนูผักๆที่รสชาติไม่ผักน่าอิจฉาสิ้นดี